Τυχερό - Σουφλί - Δάσος Δαδιάς

Ταξιδιωτική περιήγηση σε Τυχερό, Σουφλί και Δάσος Δαδιάς. H διαδρομή του μεταξιού και της υφάντρας, του δάσους και των αρπακτικών, των Βυζαντινών και της παράδοσης, του κάμπου και του μποστανιού, της χαράς και του χορού...

ΤΥΧΕΡΟ

Το Τυχερό βρίσκεται 50 χλμ. βορειοανατολικά της Αλεξανδρούπολης και 4 χλμ. δυτικά του ποταμού Έβρου. Είναι η έδρα της Δημοτικής Ενότητας Τυχερού του Δήμου Σουφλίου και μπροστά του απλώνεται η εύφορη πεδιάδα με παραδοσιακές και σύγχρονες καλλιέργειες. Φημισμένα είναι τα πεπόνια Τυχερού, αλλά και τα σπαράγγια.

Οι κάτοικοί του προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία, από δύο αρβανιτόφωνα χωριά που βρίσκονται λίγο νοτιότερα, στην απέναντι όχθη του ποταμού. Εγκαταστάθηκαν εδώ το 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Μπίντικλι. Μετονομάστηκε σε Τύχιον όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε μια στάση του στο χωριό, μίλησε στους κατοίκους του, φέρνοντας καλοτυχία και επιτυχία στη συνθήκη των Σεβρών. Το 1953, το Τύχιον εκδημοτίζεται σε Τυχερό.

Στην είσοδο του Τυχερού, περιμετρικά της τεχνητής λίμνης Τυχερού, απλώνεται ένα πλήρες, πρωτότυπο και ιδιαίτερο συγκρότημα αναψυχής, με υποδομές διασκέδασης, άθλησης και χαλάρωσης. Το Οικοτουριστικό Κέντρο Τυχερού αποτελεί εξαιρετική πρόταση για εναλλακτικές διακοπές και ξεκούραση και λειτουργεί ως ορμητήριο για κοντινές εκδρομές στο Δέλτα Έβρου και το Δάσος Λευκίμης - Δαδιάς.

Ξενώνας με εκπληκτική θέα στη λίμνη Τυχερού, χαλάρωση, ζεστασιά γύρω από το τζάκι της σάλας, μετατρέπουν τη διαμονή ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και χαλαρωτική. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργούν Κολυμβητήριο - Πισίνα, ως όαση δροσιάς για δημότες και επισκέπτες και θερινό αμφιθέατρο για πολιτιστικές εκδηλώσεις και μουσικοχορευτικές παραστάσεις.

Παράλληλα, εναλλακτικές προτάσεις διασκέδασης, άσκησης και επαφής με τη φύση. Ποδήλατο, κανό, τοξοβολία και μαθήματα ιππασίας ή βόλτες με άλογα σε μικρές ή μεγαλύτερες διαδρομές που φθάνουν μέχρι τις όχθες του ποταμού Έβρου.

Εδώ κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται το Φεστιβάλ Νεολαίας Τυχερού, με πολλές εκδηλώσεις και δραστηριότητες και την συμμετοχή γνωστών και σπουδαίων καλλιτεχνών.

ΦΥΛΑΚΤΟ

Βρίσκεται 2 χιλιόμετρα μακριά από το Τυχερό. Χωριό γραφικό και νοικοκυρεμένο. Στο χωριό βρέθηκε απολιθωμένος κορμός δρυός 19 μέτρων, που η ηλικία του χρονολογείται τουλάχιστον 25 εκατομμυρίων χρόνων. Το γεγονός αυτό έφερε το Φυλακτό στο προσκήνιο του παλαιοντολογικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.

Το απολιθωμένο δάσος της ευρύτερης περιοχής Φυλακτού δημιουργήθηκε εξαιτίας ευνοϊκών συνθηκών απολίθωσης και συνδέεται άμεσα με την ηφαιστειακή δράση που υπήρχε στην περιοχή πριν 25.000.000 χρόνια. Στην περίπτωση του απολιθωμένου δάσους της ευρύτερης περιοχής Φυλακτού, η απολίθωση είναι τέλεια. Διατηρούνται σε άριστη κατάσταση τα εξωτερικά μορφολογικά γνωρίσματα των κορμών των δέντρων, π.χ. οι αυξητικοί δακτύλιοι, ο φλοιός καθώς επίσης και η εσωτερική δομή του ξύλου από την μικροσκοπική μελέτη της οποίας προσδιορίζεται το γένος και το είδος του απολιθωμένου δέντρου.

Τεμάχια από τα απολιθωμένα ευρήματα βρίσκονται στο προαύλιο του Kέντρου Οικοτεχνίας - Χειροτεχνίας Φυλακτού και στο πάρκο του χωριού, ενώ έξω από το χωριό βρίσκεται η απολιθωμένη βελανιδιά μήκους 19 μέτρων.

ΛΕΥΚΙΜΗ

Παλιό όμορφο γραφικό χωριό στις παρυφές του προστατευόμενου δάσους Λευκίμης - Δαδιάς. Για την ίδρυση του υπάρχουν δυο εκδοχές. Η πρώτη υποστηρίζει ότι ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα από τους Καταλανούς. Η δεύτερη ανάγει την ίδρυσή του στις αρχές του 17ου αιώνα από μετακινήσεις πληθυσμών της γύρω περιοχής και από κατοίκους της αρχαίας Δύμης. Το όνομά του Καβατζίκι (Λευκίμη) το πήρε από τις πολλές λεύκες που υπήρχαν στον τόπο προέλευσης των κατοίκων. Μέχρι το 1927 ήταν από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια και εμπορικό κέντρο της περιοχής. Τότε το χωριό αλλάζει όνομα από Καβατζίκι σε Λευκίμη. Τα εναπομείναντα κτίρια μαρτυρούν την τότε οικονομική του ευμάρεια.

Σήμερα η Λευκίμη έχει να επιδείξει τα πολλά καλοδιατηρημένα πηγάδια, την όμορφη πλατεία της, τον παλιό γιαχανά και τις δύο εκκλησίες, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το σπάνιο ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις παλιές εικόνες του 1834 και του 1850, και της Γενεσίου της Θεοτόκου.

Το βουνό της, πλούσιο σε βλάστηση, προσφέρεται για πεζοπορία και παρατήρηση ζώων και αρπακτικών καθώς διαθέτει και το δικό του παρατηρητήριο. Στη Λευκίμη λειτουργούν δύο παραδοσιακοί ξενώνες.

ΚΟΡΝΟΦΩΛΙΑ

Λίγο πριν το Σουφλί συναντάμε την Κορνοφωλιά, χωριό κτισμένο σε καταπράσινη λοφοπλαγιά που αντικρύζει την Ανατολή. Η Κορνοφωλιά είναι πολύ παλιός οικισμός που διατηρεί τ' όνομα του ολόιδιο από τους μακρινούς χρόνους της Τουρκοκρατίας. Ντερβέν Καράμπουνάρ την έλεγαν οι Τούρκοι, δηλαδή Μαυροπήγαδο της Κλεισούρας από τη στενωπό νότια του χωριού και από το κεντρικό πηγάδι που υπάρχει και σήμερα δίπλα στην κεντρική πλατεία, το Μεσοχώρι. Καράμπουνάρ την ονομάζει και ο Εβλιγιά Τσελεμπή που πέρασε απ' αυτή το 1667.

Όμως στη γλώσσα των κατοίκων (που ήταν όλοι τους Έλληνες), και στους παλιούς κώδικες της Μητρόπολης του Διδυμοτείχου, το χωριό πάντοτε λέγονταν Κορνοφωλέα ή Κορνοφωλιά. Προφανώς πήρε τ' όνομα αυτό από τις άφθονες κουρούνες, δηλαδή τα κοράκια, που φώλιαζαν στα μεγάλα παλιά δέντρα, τις φτελιές, τα καραγάτσια όπως τα έλεγαν τότε και που ήταν γύρω από το παλιό πηγάδι.

Εκείνο όμως που κάνει γνωστή σήμερα την Κορνοφωλιά είναι το περίφημο μοναστήρι της που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο περίπου στα δυτικά του χωριού. Το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου που είναι μετόχι της Μονής Ιβήρων του Αγίου 'Όρους.

Η ιστορία του χάνεται στα βάθη του παρελθόντος. Φαίνεται πως στην αρχή ήταν μικρό ξωκκλήσι που τιμούνταν στ' όνομα της Κοίμησης της Θεοτόκου. Κι' ήταν το ξωκκλήσι αυτό πλάι σε πηγή με καθαρό και πόσιμο νερό. Η πηγή αργότερα έγινε υπόγεια δεξαμενή και πηγάδι που βρίσκεται σήμερα μέσα στην εκκλησία του μοναστηριού και αποτελεί άγιασμα του.

Το αρχαιότερο κείμενο που υπάρχει σήμερα και αφορά την ιστορία του είναι πατριαρχικό συγγίλιο (απόφαση) του 1781 και βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους. Με την απόφαση αυτή αναγνωρίζεται ότι η Μονή νόμιμα περιήλθε από τη Μητρόπολη Διδυμοτείχου στη Μονή Ιβήρων το 1756 που ανέλαβε να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της.

Η φήμη της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Πορταΐτισσας, που βρίσκεται στο μοναστήρι, είχε απλωθεί σ' όλη τη Θράκη. Η εικόνα της είναι αντίγραφο της Πορταΐτισσας του Αγίου Όρους και ήρθε από τη Μονή των Ιβήρων όταν το μοναστήρι έγινε μετόχι του. Λένε πως είναι έργο του Πανσέληνου, δεν υπάρχει όμως κανένα γραπτό στοιχείο για τη χρονολόγηση της. Το μοναστήρι έγινε αναπόσπαστο μέρος της λατρευτικής ζωής του λαού του Έβρου και η ιστορία του δένεται με την ιστορία της περιοχής.

ΣΟΥΦΛΙ

Το Σουφλί απέχει 65χλμ. από την Αλεξανδρούπολη. Ξακουστό για τα μεταξωτά και την πλούσια εθνική και λαογραφική παράδοση. Η παράδοση αναφέρει ότι κτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, αλλά είναι βέβαιο ότι το Σουφλί κατοικούνταν από την Αλεξανδρινή εποχή. Αυτό διαπιστώνεται από αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή, καθώς και από την ανακάλυψη τάφων της ελληνιστικής περιόδου. Όμως το έντονο θρακιώτικο στοιχείο στα έθιμα της περιοχής μαρτυρεί την καταγωγή των Σουφλιωτών από το μεγάλο θρακικό φύλο της Βαλκανικής Χερσονήσου και των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.

Η ιστορία του Σουφλίου είναι άμεσα συνδεδεμένη με το μετάξι τους δύο τελευταίους αιώνες και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής. Για πρώτη φορά το Σουφλί αναφέρεται από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή το 1667 μ.Χ, με το όνομα Σοφουλού. Την περίοδο εκείνη ήταν ένα κεφαλοχώρι, απαλλαγμένο από φόρους. Την τουρκική ονομασία Σοφουλού πιθανώς να την πήρε από παλιό μουσουλμανικό μοναστήρι που βρισκόταν στην περιοχή. Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή, ότι το Σουφλί πήρε την ονομασία του από τ' όνομα κάποιου βυζαντινού γαιοκτήμονα που λεγόταν Σουφλής.

Το Σουφλί υπήρχε από το 16ο αι. Μέχρι τότε υπήρχαν κάποιοι οικισμοί, σε ψηλά σημεία, μέσα στη σημερινή θέση της πόλης, αλλά και γύρω από αυτή. Οι οικισμοί ήταν τόσο ασήμαντοι, ώστε να μην προκαλούσαν το ενδιαφέρον των περιηγητών. Πριν από το16ο αιώνα άρχισαν να ενώνονται και σύντομα αποτέλεσαν το χωριό, που αναφέρει ο Εβλιγιά Τσελεμπή.

Στο Σουφλί λειτουργεί το "Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σουφλίου", το οποίο υλοποιεί προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης για σχολεία όλης της Ελλάδας με θεματολογία: «Αειφόρος ανάπτυξη - Εναλλακτικές λύσεις ανάπτυξης της περιοχής - Σηροτροφία - Οικοτουρισμός, Το νερό, Το δάσος και οι λειτουργίες του, Η διαχείριση των απορριμμάτων - Ανακύκλωση», με παράλληλες επισκέψεις στο Δάσος της Δαδιάς και τον ποταμό Έβρο.

Εδώ υπάρχει το Μουσείο του Μεταξιού στο αρχοντικό του ιατρού, φιλόσοφου, ιστορικού και πολιτικού Κωνσταντίνου Κουρτίδη. Μεταξωτά κατασκευάζονται ακόμη και διατίθενται από τα καταστήματα της πόλης. Σώζονται πολλά παραδοσιακά σπίτια όπου γίνονταν η εκτροφή των κουκουλιών (μεταξοσκωλήκων).

Απαραίτητη είναι η επίσκεψη στο Δημοτικό Μουσείο που στεγάζεται στο αρχοντικό Μπρίκα και στις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, με τους διώροφους γυναικωνίτες και το περίτεχνα σκαλισμένο τέμπλο, και του Αγίου Αθανασίου.

Γύρω από την κεντρική πλατεία του Σουφλίου, όπου αγόρευσαν κατά καιρούς μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας, βρίσκονται τα καταστήματα του μεταξιού με τα πασίγνωστα προϊόντα. Επίσης στην αγορά μπορείτε να αγοράσετε πεντανόστιμα εδέσματα. Αναζητήστε στα κρεοπωλεία τον καβουρμά και τα λουκάνικα, καθώς και εξαιρετικά γλυκά, τσίπουρο και κρασί.

ΔΑΣΟΣ ΔΑΔΙΑΣ

14 χλμ. από το Σουφλί βρίσκεται το πανέμορφο χωριό Δαδιά από το οποίο πήρε την ονομασία του το ομώνυμο δάσος.

Το Δάσος Δαδιάς κατέχει μια ξεχωριστή γεωγραφική θέση σε διεθνές επίπεδο. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Ευρώπης και της Ασίας και κοντά στον ανατολικότερο μεταναστευτικό διάδρομο πολλών ειδών ορνιθοπανίδας. Προσφέρει λοιπόν καταφύγιο για πολλά είδη πουλιών καθώς και άλλων ειδών χλωρίδας και πανίδας της Βαλκανικής, της Ασίας και της Ευρώπης. Το Δάσος Δαδιάς απλώνεται στο μέσο του Νομού Έβρου, καλύπτοντας τις νοτιοανατολικές λοφώδεις απολήξεις του ορεινού όγκου της Ροδόπης. Νοτιότερα, εκτείνεται το Δέλτα του ποταμού Έβρου, ένας πολύ σημαντικός υγρότοπος, που προστατεύεται από την Σύμβαση Ramsar.

Οι δύο βιότοποι, αναγνωρισμένοι διεθνώς για την οικολογική τους αξία, προσδίδουν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στην περιοχή του Έβρου. Η γειτνίασή τους είναι ζωτικής σημασίας για πολλά αρπακτικά πουλιά που τρέφονται και στους δύο χώρους.

Η ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του δάσους της Δαδιάς είναι ότι συγκεντρώνει σχεδόν όλα τα αρπακτικά πτηνά και άγρια ζώα που έχουν εξαφανιστεί από την Ευρώπη ή βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Με πρωτοβουλία της WWF (Παγκόσμιο Ταμείο για την Φύση) ανακηρύχτηκε προστατευόμενη περιοχή. Και το ελληνικό κράτος επίσης χαρακτήρισε επίσημα το δάσος της Δαδιάς προστατευόμενη περιοχή το 1980.

Έξω από το χωριό βρίσκεται το Οικοτουριστικό Κέντρο. Περιλαμβάνει ξενώνα, αναψυκτήριο, καφετέρια, το Κέντρο Ενημέρωσης, όλα σε ένα ενιαίο χώρο κοντά στο δάσος. Σε απόσταση 3χλμ. από το Κέντρο Ενημέρωσης βρίσκεται και το Παρατηρητήριο των αρπακτικών πουλιών. Ο επισκέπτης από το παρατηρητήριο θα δει μερικά από τα 36 είδη αρπακτικών που υπάρχουν. Πέρα από τα αρπακτικά πτηνά, μέσα στην προστατευόμενη περιοχή έχουν καταγραφεί 219 είδη πουλιών, 40 είδη ερπετών και αμφιβίων και 48 είδη θηλαστικών.

Στην αίθουσα συνεδριάσεων η ξεναγός με προβολή διαφανειών και ντοκιμαντέρ, ενημερώνει πλήρως τους επισκέπτες για την χλωρίδα και την πανίδα του δάσους.



Δείτε επίσης:

• Μάκρη - Μεσημβρία
• Ορεινή διαδρομή
• Τραϊανούπολη - Φέρες - Δέλτα Έβρου - Γέφυρα Κήπων
• Διδυμότειχο
• Σαμοθράκη

Επιστροφή στο μενού "Γνωρίστε τον Έβρο"

Alexandroupoli online με πληροφορίες από Δήμο Σουφλίου.
*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς άδεια του δημιουργού