Ο κ. Χρόνης Αηδονίδης, στα 82 του χρόνια, συνεχίζει να ηχογραφεί τραγούδια και να κυκλοφορεί δίσκους, κάνει επιλεγμένες εμφανίσεις και στις συνεντεύξεις του έχει πάντα ένα γλυκό, ευγενικό, ήρεμο ύφος που σε κάνει να αισθάνεσαι λιγότερο δύσκολα...
Ο Χρόνης Αηδονίδης γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1928, στην Καρωτή, ένα χωριό κοντά στο Διδυμότειχο, στον Βόρειο Έβρο. Γιος του ιερέα Χρήστου και της Χρυσάνθης Αηδονίδη, είναι ο δεύτερος από τα πέντε αδέλφια του. Στην Καρωτή, περνά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια κι εκεί είναι που μαθαίνει τα πρώτα του τραγούδια και μυείται στον κόσμο της παραδοσιακής μουσικής, πρώτα από τη μητέρα του, κι έπειτα από τους ντόπιους μουσικούς που έπαιζαν στα πανηγύρια του χωριού του.
Μαθητής ακόμα, διδάσκεται βυζαντινή μουσική, από τον πατέρα του και αργότερα από τον πρωτοψάλτη Μιχάλη Κεφαλοκόπτη. Όταν τελείωσε το 8τάξιο γυμνάσιο στο Διδυμότειχο, διορίστηκε ως κοινοτικός δάσκαλος σε ένα χωριό του Έβρου, κοντά στα Βουλγαρικά σύνορα, τα Πετρωτά.
Το 1950 εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην Αθήνα, όπου συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη βυζαντινή μουσική, στο Ελληνικό Ωδείο, κοντά στο μεγάλο δάσκαλο Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου. Τον Φεβρουάριου του ίδιου χρόνου, προσλαμβάνεται στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, όπου εργάζεται ως λογιστής, ενώ παράλληλα ολοκληρώνει τις σπουδές του στα λογιστικά, στη σχολή "Πυρσός". Σ’ αυτή τη θέση θα παραμείνει ως τη συνταξιοδότησή του, το 1988. Στο Σισμανόγλειο, μια σημαντική συνάντηση θα του αλλάξει τη ζωή.
Το 1953 ο μεγάλος λαογράφος Πολύδωρος Παπαχριστοδούλου θα τον αναζητήσει και θα του προτείνει να συμμετέχει στην εκπομπή του "Θρακικοί Αντίλαλοι", στο κρατικό ραδιόφωνο (Ε.Ι.Ρ.), προκειμένου να παρουσιάσει στον κόσμο ένα ρεπερτόριο της Θράκης άγνωστο μέχρι τότε. Παρότι στην αρχή ο Χρόνης Αηδονίδης θα διστάσει, λέγοντάς του "Με συγχωρείτε πολύ. Τα τραγούδια αυτά τα ξέρω, τα αγαπώ, αλλά... ντρέπομαι να τα πω. Θα με κοροϊδεύουν", τα παραινετικά λόγια και οι συμβουλές του σπουδαίου λαογράφου θα τον επηρεάσουν και θα τον προτρέψουν να αφιερώσει τελικά όλο το υπόλοιπο της ζωής του στην προσπάθεια προβολής και διάδοσης της παραδοσιακής μουσικής.
Κάπως έτσι αρχίζει η ζωή, η ιστορία, το κεφάλαιο «ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ».
Όταν μου ζητήθηκε από τον "Ορφέα" να κάνω μια σύντομη συνέντευξη μαζί του, λόγω της κυκλοφορίας νέου δίσκου που φέρει την υπογραφή του, ενθουσιάστηκα, αλλά και δυσκολεύτηκα λιγάκι. Δεν έχεις την τύχη να συνομιλείς κάθε μέρα με έναν τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη, δημιουργό και άνθρωπο. Μιλήσαμε περισσότερο για το τώρα και για το αύριο, δεν ήθελα να τον κουράσω περισσότερο με αναφορές στο παρελθόν.
Ο κ. Χρόνης Αηδονίδης, στα 82 του χρόνια, συνεχίζει να ηχογραφεί τραγούδια και να κυκλοφορεί δίσκους, κάνει επιλεγμένες εμφανίσεις και στις συνεντεύξεις του έχει πάντα ένα γλυκό, ευγενικό, ήρεμο ύφος που σε κάνει να αισθάνεσαι λιγότερο δύσκολα… Ο λόγος του πάντα μεστός, ουσιαστικός και μάχιμος!
Παρακάτω η σύντομη τηλεφωνική μας συνομιλία με τον Μεγάλο Δάσκαλο.
Κύριε Χρόνη καλησπέρα σας. Είναι μεγάλη τιμή για τον ¨Ορφέα¨ αυτή η σύντομη συνομιλία μας με αφορμή την έκδοση του νέου σας δίσκου.
Χ.Α.: Καλησπέρα Θεοδόση, μου αρέσει το όνομα του περιοδικού σας. Σε ακούω παιδί μου.
Χ.Α.: Έψαχνα πάντα να βρω μαθητές που να διαθέτουν μεράκι, φωνή, αλλά και γνώσεις βυζαντινής μουσικής. Και αυτό διότι η παραδοσιακή μουσική και κυρίως τα τραγούδια της Ανατολικής Θράκης έχουν μεγάλη συγγένεια με τη βυζαντινή μουσική. Λίγο σπάνιο βέβαια αυτοί που ασχολούνται με το παραδοσιακό τραγούδι να ξέρουν και από βυζαντινή μουσική. Η Νεκταρία είναι μια τέτοια σπάνια και ακριβή περίπτωση. Ήρθε στη ζωή μας σαν ¨Δώρο Θεού¨ και όλα αυτά τα στοιχεία (μεράκι, όρεξη για δουλειά και μελέτη, καλή φωνή και σπουδές-γνώση βυζαντινής μουσικής) τα βρήκα στη Νεκταρία γι’ αυτό και συνεργαζόμαστε επτά χρόνια τώρα. Όσο είμαστε γεροί και δυνατοί θα κάνουμε κι’ άλλα πράγματα μαζί.
Μαζί με την υπό έκδοση βιογραφία σας θα κυκλοφορήσει -σύντομα ελπίζω- και ένα cd στο οποίο θα υπάρχουν παλαιότερες ηχογραφήσεις σας. Τι υλικό είναι αυτό κ. Χρόνη;
Χ.Α.: Είναι από πρόβες που έκανα μόνος μου, με μια κιθάρα, στο σπίτι μου. Κάποιες διασκευές, κάποια τραγούδια που θα δισκογραφούσα…αρκετά από αυτά τα κομμάτια είναι αξιόλογα πιστεύω και υπάρχει μια σκέψη να κυκλοφορήσουν σε ένα cd το οποίο θα συνοδεύει αυτό το βιβλίο που έχει επιμεληθεί η Νεκταρία και ήταν να κυκλοφορήσει φέτος, αλλά λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης αντιμετωπίσαμε κάποια προβλήματα και έτσι θα κυκλοφορήσει λίγο αργότερα.
Έχετε πει πως «Τίποτα δεν είναι στάσιμο και τίποτα δεν πρέπει να είναι στάσιμο και ειδικά η μουσική, όποιου είδους κι αν είναι, δεν πρέπει να μπαίνει στο μουσείο». Αυτή είναι η αρχή σας… θα ήθελα να μας πείτε για μια πλευρά σας που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στον κόσμο. Είστε εκτός από ερμηνευτής και δημιουργός…
Χ.Α.: Αυτό είναι αλήθεια…παλαιότερα δεν το έλεγα σχεδόν ποτέ. Υπάρχουν κάποια τραγούδια στα οποία έκανα μικροδιορθώσεις και διασκευές, ως προς τη μουσική, με απόλυτο σεβασμό πάντα. Υπάρχουν τραγούδια όπου έχω γράψει τη μουσική πάνω σε στίχους παραδοσιακούς. Και κάποια άλλα τραγούδια που είναι στίχοι και μουσική δική μου. Νέα τραγούδια με παραδοσιακό χρώμα και ύφος. Όταν κάποιος έχει μια πορεία 62 χρόνων στο παραδοσιακό τραγούδι, όπως εγώ, έχει την εμπειρία και τη γνώση να το κάνει αυτό. Ήθελα να αφήσω και εγώ κάτι, μιας και η παράδοση είναι μια αλυσίδα.
Έχετε υπηρετήσει δεκαετίες τα δυο αρχέγονα είδη της ελληνικής μουσικής, την παραδοσιακή και τη βυζαντινή. Αυτά τα δυο είδη έχουν μια κοινή καταγωγή: την αρχαία ελληνική μουσική. Σήμερα, το 2010, ο Χρόνης Αηδονίδης είναι αισιόδοξος για την εξέλιξή τους, για το μέλλον της παραδοσιακής και της βυζαντινής μουσικής;
Χ.Α.: Ναι, είμαι αισιόδοξος. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αυτό το λέω διότι τα τελευταία 15-20 χρόνια αφυπνίστηκε και η Πολιτεία. Όπως ξέρεις έχουν ιδρύσει μουσικά σχολεία σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, στα οποία δίνεται η ευκαιρία στα παιδιά που έχουν ταλέντο να πάνε εκεί και να το καλλιεργήσουν, να το αναπτύξουν. Στον τελευταίο διαγωνισμό που έγινε την άνοιξη με μαθητές από όλα τα μουσικά σχολεία της χώρας (δημόσια και ιδιωτικά) συμμετείχαν πάνω από 32.000 παιδιά και τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά διαγωνίζονταν στην παραδοσιακή μουσική. Μαθαίνουν παραδοσιακά όργανα, συμμετέχουν σε χορωδίες(παραδοσιακές, βυζαντινές) και χορευτικά συγκροτήματα. Είναι ένα ποτάμι που δε θα σταματήσει ποτέ να τρέχει!
Χ.Α.: Θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει στην Αλεξανδρούπολη ένα μουσικό σχολείο, γιατί αυτή η πόλη είναι η πύλη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ελπίζω κάποτε να γίνει. Ο νομάρχης μου έλεγε πως έχει βάλει στην άκρη ένα κονδύλι για το θέμα αυτό. Πιστεύω πως πρέπει να βάλουν μπρος οι τοπικές αρχές, σε συνεργασία με την κεντρική εξουσία, αν και είμαστε σε μια άσχημη οικονομική περίοδο…
Παραμένω όμως αισιόδοξος, μάλιστα ο νομάρχης μου είπε πως θα δώσει το όνομά μου σ’ αυτό το σχολείο. Ελπίζω όσο ζω να το δω!
Είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει για εσάς κ. Χρόνη! Για τους 72 απλήρωτους -εδώ και μήνες- της Κ.Ε.Π.Α.Δ.Α. γνωρίζετε πιστεύω…
Χ.Α.: Φυσικά και γνωρίζω, παρακολουθώ τις εξελίξεις και φοβάμαι πως πάνε για κλείσιμο όλες αυτές οι μικρές κοιτίδες πολιτισμού της Αλεξανδρούπολης. Και εγώ εξάλλου, όπως γνωρίζεις Θεοδόση, ανήκω στους 72! Το «Εργαστήρι Παραδοσιακής Μουσικής» ιδρύθηκε το 1994/1995 από εμένα και τον αείμνηστο Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης Ηλία Ευαγγελίδη, ένα σπουδαίο άνθρωπο που πέθανε νέος και είχε πολλά οράματα. Αλλά η μοίρα είχε άλλα γι’ αυτόν.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω