Ο Αλεξανδρουπολίτης πιανίστας και μουσικοσυνθέτης Αθανάσιος Τρικούπης

Ο φημισμένος πιανίστας και συνθέτης Αθανάσιος Τρικούπης, γεννήθηκε το 1969 στην Αλεξανδρούπολη, όπου και άρχισε να μαθαίνει πιάνο σε ηλικία πέντε ετών. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου πήρε το Δίπλωνα Πιάνου με Άριστα

Συνέντευξη στον Θεοδόση Βαφειάδη

Ο φημισμένος πιανίστας και συνθέτης Αθανάσιος Τρικούπης, γεννήθηκε το 1969 στην Αλεξανδρούπολη, όπου και άρχισε να μαθαίνει πιάνο σε ηλικία πέντε ετών. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου πήρε το Δίπλωνα Πιάνου με Άριστα Παμψηφεί και Α' Βραβείο με καθηγητή τον Δημήτρη Τουφεξή και το Δίπλωμα Τσέμπαλου με Άριστα Παμψηφεί και Α' Βραβείο με καθηγητή τον Θωμά Καραχάλιο. Παράλληλα σπούδασε θεωρητικά της μουσικής με καθηγητή τον Γιάννη Ιωαννίδη, με τον οποίο πήρε όλα τα πτυχία των Ανωτέρων Θεωρητικών καθώς και το Δίπλωμα Σύνθεσης με Άριστα Παμψηφεί και Α' Βραβείο.

Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο πιάνο στο Conservatoire Europeen de Musique de Paris, δίπλα στην Chantal Stigliani, απ’ όπου αποφοίτησε παίρνοντας το Diplome Europeen. Παρακολούθησε επίσης σπουδές Σύνθεσης στο Μουσικό Πανεπιστήμιο του Graz, με τους Beat Furrer και George Friedrich Haas και έλαβε το μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Σύνθεση (Magister der Künste) με διάκριση. Ακολούθως πραγματοποίησε διδακτορικές σπουδές στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. με επιβλέπουσα την Εύη Νίκα - Σαμψών και αναγορεύτηκε διδάκτορας της Μουσικολογίας - Μουσικοπαιδαγωγικής με βαθμό Άριστα.

Ως πιανίστας διακρίθηκε το 1991 κερδίζοντας το Α' Βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πιάνου, ενώ στο ενεργητικό του έχει συνεχείς εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αθήνα, Βερολίνο, Παρίσι, Essen, Graz, Dortmund, Θεσσαλονίκη, κ.ά.) και συμμετοχές σε διάφορα φεστιβάλ (Ρόδου, Μυκόνου, Σύρου, Ζακύνθου, Λευκάδας κ.ά.).

Έχει συνθέσει αρκετά έργα, τα οποία έχουν παιχτεί στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στη Γερμανία, στην Αυστρία, κ.ά. Έχει ερμηνεύσει έργα των Liszt, Dutilleux και Walter Zimmermann σε πρώτες πανελλήνιες εκτελέσεις και έχει παρουσιάσει σε πρώτες παγκόσμιες εκτελέσεις έργα διαφόρων σύγχρονων Ελλήνων Συνθετών. Έχει ηχογραφήσει για τη δισκογραφική εταιρεία «Lyra».

Δίδαξε πιάνο και Ανώτερα Θεωρητικά της μουσικής στο Μουσικό Τμήμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, στο Αττικό Ωδείο και στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα, στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής, καθώς και μαθήματα γενικής μουσικής παιδείας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στην Αλεξανδρούπολη.

Το 1996 ίδρυσε το περίφημο «Ωδείο Φαέθων» (www.phaeton.edu.gr), στην πρωτεύουσα του Νομού Έβρου. Είναι Πρόεδρος του «Συλλόγου Μουσικών Εκπαιδευτικών Αν. Μακεδονίας - Θράκης», απόφοιτος του τμήματος Μηχανολόγων - Μηχανικκών του Ε.Μ.Π. και ερευνητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει γράψει το βιβλίο «Η εξέλιξη της αρμονίας της δυτικής μουσικής» (Εκδόσεις Δίσιγμα), ενώ έχουν εκδοθεί από τη «Μουσική Εταιρεία Αλεξανδρούπολης» επίλεκτα έργα του για πιάνο, όπως επίσης και δύο εκπαιδευτικά CD-Rom Ακουστικών Μουσικών Ασκήσεων, η χρήση των οποίων έχει εγκριθεί από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Υπουργείου Παιδείας, για την εξάσκηση των μαθητών των Μουσικών Σχολείων της χώρας και των υποψηφίων για τα Μουσικά Τμήματα των Πανεπιστημίων. Επίσης έχουν εκδοθεί διάφορες μελέτες του στα πρακτικά Πανεπιστημιακών Συνεδρίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Για την όλη δράση του έχει τιμηθεί: από το ΕΜΠ (με το Μετάλλιο της Β΄ Πολιτιστικής Πανεπιστημιάδας), το Δήμο Αλεξανδρούπολης, το Δ' Σώμα Στρατού και την Ακαδημία Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Βούπερταλ (Γερμανία).

Θεοδόσης Βαφειάδης

Αγαπητέ Θανάση Τρικούπη, τι σημαίνει μουσική για εσάς; Πόσο επηρεάζει την ψυχή και την προσωπικότητα του ανθρώπου;

Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης που ενίοτε γίνεται τέχνη. Ο καθένας μπορεί να εκφραστεί τραγουδώντας μία μελωδία, πολλές φορές άμεσα συντεθειμένη από αυτό τον ίδιο. Είναι τόσο φυσική η διαδικασία παραγωγής μιας μελωδικής γραμμής που ο καθένας μπορεί να αποκαλείται μελοποιός, όπως άλλωστε συνήθως γίνεται στους λεγόμενους συνθέτες της λαϊκής και "έντεχνης μουσικής". Από τα παραπάνω εύκολα αποδεικνύεται τόσο η δύναμη της μουσικής έκφρασης, όσο και η αναγκαιότητα της. Δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις για την πρόσληψη μιας μελωδίας, ιδιαίτερα όταν αυτή επενδύει ποίηση προσφιλούς περιεχομένου, όπως για π.χ. ερωτικού. Τότε ο ακροατής συνδυάζει άμεσα την μελωδία με το νοηματικό περιεχόμενο του κειμένου και με το συναίσθημα που προκύπτει από αυτό.

Η τέχνη είναι μια άλλη ιστορία που προκύπτει από τη δημιουργία μιας πρωτότυπης και ενδιαφέρουσας καλλιτεχνικής μορφής, την οποία μπορούμε να θαυμάσουμε ως επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος. Συνεπώς όλοι μπορούν να εκφραστούν μέσω την μουσικής χωρίς να χρειάζεται αυτή να προσεγγίζει επίπεδα υψηλής τέχνης, αλλά το πραγματικά ωφέλιμο, που θα οδηγήσει τον άνθρωπο σε μία πνευματική βελτίωση είναι μόνο η ενασχόληση του με την "υψηλή" τέχνη, η οποία εμπεριέχει όχι μόνο συναίσθημα αλλά και πνεύμα άξιο θαυμασμού και μίμησης. Δυστυχώς βέβαια, όπως συμβαίνει και με όλα τα αγαθά αυτού του κόσμου, έτσι και η καλή μουσική, που μπορεί να φέρει τον τίτλο της τέχνης, ακούγεται πολύ σπάνια. Η μουσική που ακούμε, έστω και ασυνείδητα, σε καθημερινή βάση βασίζεται σε ευκαιριακά μοντέλα εμπορικού χαρακτήρα και διαμοιράζεται απλόχερα απ' όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και σε όλες τις εστίες συνάθροισης και διασκέδασης. Συμβάλει μάλιστα περισσότερο στην αποβλάκωση και αποχαύνωση του ακροατή μέσω της επανάληψης απλοϊκών ρυθμικών και μελωδικών σχημάτων σε βαθμό που όχι μόνο υποβαθμίζονται οι όποιες υπάρχουσες καλλιτεχνικές ανησυχίες αλλά ενισχύεται ο παροπλισμός της δημιουργικής και ελεύθερης σκέψης. Με βάση τα παραπάνω η σημερινή μαζική χρήση της εμπορικής μουσικής είναι συνυπεύθυνη (δηλαδή όχι η ίδια η μουσική, αλλά αυτοί που την επιβάλλουν δημιουργώντας τα αντίστοιχα πρότυπα που καταναλώνουν μαζικά νέοι και γέροι) στην σημερινή κρίση αξιών και παιδείας.

Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί της εκπαιδευτικής σας δραστηριότητας;

Η δημιουργία του Ωδείου "ΦΑΕΘΩΝ", πρότυπο μουσικό εκπαιδευτικό κέντρο στην Αλεξανδρούπολη, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα στην πόλη μας για μουσικές σπουδές που μέχρι πριν μια 20ετία ανήκαν στη σφαίρα του μυθικού. Απόδειξη αυτού οι καταγεγραμμένες επιτυχίες των μαθητών του Ωδείου που ήδη κοσμούν την καλλιτεχνική εκπαιδευτική ιστορία της Αλεξανδρούπολης:

• 1996: Ίδρυση του Ωδείου "ΦΑΕΘΩΝ".
• 1998: 4η θέση στους Πανελλήνιους Μουσικούς Σχολικού Αγώνες του Υπ. Παιδείας στο πιάνο.
• 1999: 3ο Πανελλήνιο Βραβείο Σύνθεσης στους Σχολικούς Αγώνες του Υπ. Παιδείας.
• 2000: 1ο Πανελλήνιο Βραβείο Σύνθεσης στους Σχολικούς Αγώνες του Υπ. Παιδείας και Πρώτο Πτυχίο Φούγκας στην Ιστορία της Αλεξανδρούπολης.
• 2001: 1ο Πανελλήνιο Βραβείο στο Μπουζούκι στους Σχολικούς Αγώνες του Υπ. Παιδείας.
• 2002: Πρώτο Δίπλωμα Σύνθεσης στην Ιστορία της Θράκης και Πρώτο Δίπλωμα Φλάουτου στην Ιστορία της Αλεξανδρούπολης.
• 2003: 2ος Επιτυχών στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. και 3ος Επιτυχών στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας και Πρώτο Πτυχίο Κλαρινέτου στην Ιστορία της Αλεξανδρούπολης.
• 2004: Εννέα Βραβεία στους Περιφερειακούς Μουσικούς Σχολικούς Αγώνες του Υπ. Παιδείας.
• 2005: Πρώτο Πτυχίο Τρομπέτας στην Ιστορία της Θράκης και Ένδεκα Βραβεία στους Περιφερειακούς Μουσικούς Σχολικούς Αγώνες του Υπ. Παιδείας.
• 2006: 1ος Επιτυχών στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. και 2ος Επιτυχών στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας και 6ος Επιτυχών Πανελλαδικά σε σύνολο 14ων επιτυχόντων στο Μουσικό Σώμα Στρατού Ξηράς.
• 2008: Πρώτο Δίπλωμα Βιολιού στον Νομό Έβρου.
• 2010: Πρώτο Δίπλωμα Διεύθυνσης Χορωδίας σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα.
• 2011: Πρώτο Δίπλωμα Κλαρινέτου στην Ιστορία του Έβρου.
• 2012: Πρώτο Πτυχίο Κρουστών Οργάνων στην Ιστορία της Θράκης.

Μπορείτε να αξιολογήσετε το επίπεδο των μουσικών σπουδών στη χώρα μας (δημόσιων και ιδιωτικών), συγκρίνοντας με το επίπεδο σπουδών άλλων χωρών;

Σε γενικές γραμμές η δημόσια μουσική παιδεία της χώρας μας είναι απαράδεκτη. Είμαστε το μοναδικό κράτος του πολιτισμένου κόσμου, στο οποίο υφίσταται δημόσια εξειδικευμένη μουσική παιδεία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Μουσικά Σχολεία), χωρίς να προϋπάρχει αντίστοιχη παιδεία στην πρωτοβάθμια. Τα παιδιά είναι καταδικασμένα να αποτύχουν αφού η πιο γόνιμη 6ετία της ζωής τους στερείται μουσικής παιδείας. Όσον αφορά τις μουσικές σχολές και τα ωδεία, μπορεί να συναντήσει κανείς όλο το φάσμα της ποιοτικής διακύμανσης. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι η γενική κατάσταση της Ελληνικής παιδείας, την οποία ασφαλώς γνωρίζετε και η οποία μάλλον δε μας τιμά, αντικατοπτρίζει και την κατάσταση της μουσικής μας παιδείας.

Αρκετοί συνάδελφοί σας έχουν επισημάνει επανειλημμένως την ανάγκη να συσταθεί και στη χώρα μας μια Ακαδημία Μουσικής. Πιστεύετε πως είμαστε κοντά στην επίτευξη αυτού του στόχου; Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος κατά τη γνώμη σας;

Μια Ακαδημία Μουσικής στην Ελλάδα, κατά τη στιγμή που στην κεντρική Ευρώπη (Γερμανία, Αυστρία) οι Μουσικές Ακαδημίες μετατρέπονται σε Μουσικά Πανεπιστήμια, είναι όχι μόνο άχρηστη, αλλά η δημιουργία της θα αποτελούσε άλλη μια βλακώδη οπισθοδρόμηση. Το πρόβλημα έγκειται στο να λειτουργήσουν τα Μουσικά Πανεπιστημιακά μας τμήματα όπως θα έπρεπε. Αν δεν γνωρίζουμε πως, υπάρχει πάντοτε το παράδειγμα της κεντρικής Ευρώπης προς μίμηση.

Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί ώστε να κατορθώσει ν’ αποκτήσει καλή γνώση στο όργανο που μαθαίνει χωρίς να κουραστεί και να παραιτηθεί από την προσπάθεια, καθώς οι μουσικές σπουδές είναι μακροχρόνιες;

Χωρίς να παιδευτείς δεν μαθαίνεις. Εξ’ ου και παιδεία. Βέβαια η παιδεία δεν είναι κούραση. Έτσι έχουν μάθει στον νεοέλληνα για να τον διατηρήσουν απαίδευτο. Η παιδεία είναι χαρά και δημιουργία σε ένα φυσιολογικό περιβάλλον. Αυτό παρέχεται από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι πρέπει να λειτουργούν ως παράδειγμα προς μίμηση. "Τα καλά κόποις κτώνται".

Σήμερα υπάρχουν προοπτικές για ένα ταλαντούχο νέο μουσικό; Μπορεί να σταδιοδρομήσει κάποιος στο καλλιτεχνικό στερέωμα ως σολίστ του πιάνου στην Ελλάδα του 2014;

Προοπτικές υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα για όποιον πραγματικά ενδιαφέρεται. Το καλλιτεχνικό στερέωμα είναι διεθνές και ευτυχώς δεν περιορίζεται στην Ελλάδα του 2014. Η σκέψη μας πρέπει να είναι ακριβώς η αντίστροφη. Δηλαδή πρέπει κάποιοι να σταδιοδρομήσουν για την Ελλάδα. Οι Έλληνες έχουν υποχρέωση να συνεισφέρουν για την Ελλάδα και όχι η Ελλάδα για αυτούς.

Έχετε καταπιαστεί και με τη σύνθεση. Τι και ποια μουσικά έργα έχετε γράψει;

Παρακάτω σας παρουσιάζω συνοπτικά τα σημαντικότερα έργα μου: Δραματική Μουσική: 2006: «Οι δύο Αδερφοί: Ο Ύπνος και ο Θάνατος» (για δύο Ηθοποιούς και Ορχήστρα), 2010: "Ορφικόν Ι" (για Φωνητικό σύνολο, Ορχήστρα, Χορό και Ηλεκτρονικά). Έργα για Ορχήστρα: 1997: «Πυριφλεγέθων» (για Πιάνο και Ορχήστρα), 2005: «Perpetuum Interuptum Mobile». Έργα Μουσικής Δωματίου: 1994: «Ηρώ και Λέανδρος» (βιολί-πιάνο), 1999: Variations on «SUMMERTIME» (Κλαρινέτο, Τρομπέτα, Σαξόφωνο-Αlto, Σαξόφωνο-Ten, Τούμπα, Πιάνο), 2004: «ΊΤΩ» (Όμποε, Τσέλο, Πιάνο), 2006: «MABODE» (3 Ακορντεόν). Έργα για Κουαρτέτο Εγχόρδων: 1997: «Λιγεία», «Παρθενόπη». Φωνητικά Έργα: 1995: «Ο Ερχομός Σου» για Φωνή και Πιάνο (ποίηση Σερέντη), «Οδεύοντας προς το Φώς» για Φωνή και Πιάνο (ποίηση Συμσάρη), «Μοναχικός πόνος» για Φωνή και Πιάνο, «Πανιά στο Νείλο» για Φωνή και Πιάνο (ποίηση Σεφέρη), 1996: «Το Φάσμα μου» για Φωνή και Πιάνο (ποίηση Βιζυηνού), «Αποχωρισμός» για Φωνή και Πιάνο (ποίηση Βιζυηνού), 1997: «Νεανικός πόθος» για Φωνή και Πιάνο (ποίηση Μαυρίδη), «Κύριε ελέησον» για Μικτή Χορωδία, «Φωνές» για Μικτή Χορωδία (ποίηση Καβάφη), 2005: «Reaktion I» για 4 Φωνές, 2006: «Reaktion II» για 4 Φωνές, 2011: "Κάτω στο Γιαλό" για φωνή και Πιάνο (δημοτική ποίηση). Έργα για πιάνο: 1994: «Toccata», 1995: «12 Preludes», 1996: «Via Crucis», 1997: «Prelude» (Παραλλαγές σε ένα θέμα του Δ. Δραγατάκη), 1998: «Πρωτεύς», 1999: «3 Κύκνειες ωδές», 2002: Παραλλαγές σε ένα θέμα του Ι. Ιωαννίδη, 2006: «Via Crucis» (Version II), 2007: «Έρεβος», 2007: «Νίκα», 2009: «Αμφιλύκη». Έργο για Κλαρινέτο: 2013: "Delirium".

Ποιες από τις πρώτες πανελλήνιες και παγκόσμιες εκτελέσεις έργων που κάνατε θυμάστε και γιατί;

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη ηχογράφηση που έκανα το 2006 ενός έργου για πιάνο και live electronics, του διεθνούς φήμης σύγχρονου συνθέτη Greorg Friedrich Haas, στο Μουσικό Πανεπιστήμιο του Graz της Αυστρίας, παρουσία του συνθέτη, όπου η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τους τεχνικούς του Πολυτεχνείου του Graz. Είναι συγκινητικό να βλέπεις μπροστά σου έναν συνθέτη τέτοιου βεληνεκούς, ο οποίος είναι σήμερα καθηγητής σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στην Αμερική και τα έργα του παίζονται στις μεγαλύτερες αίθουσες όλου του κόσμου και ταυτόχρονα εκδίδονται από έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της εποχής μας (Universal), να εκδηλώνει τόσο αυθόρμητα τη χαρά του για την επιτυχία της ηχογράφησης (ενός πολύ δύσκολου έργου), σαν μικρό παιδί που του έκαναν ένα απροσδόκητο δώρο. Άλλη μια χαρακτηριστική και αξέχαστη στιγμή έζησα στο Βουκουρέστι, όπου συνόδευα τη Σοπράνο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Αντωνία Καλογήρου σε μία σειρά ελληνικών τραγουδιών (Γ. Λαμπελέτ, Αλβάνας, Σαμάρας, Τρικούπης κ.ά.) που άκουγαν για πρώτη φορά οι φιλόμουσοι Ρουμάνοι, οι οποίοι κάθε φορά που τελείωνε ένα τραγούδι δε μας άφηναν να συνεχίσουμε στο επόμενο από το έντονο και παρατεταμένο χειροκρότημα!

Πότε είναι σπουδαίος ένας πιανίστας, αλλά και γενικότερα ένας μουσικός;

Όπως είπαμε παραπάνω, όταν το έργο του (δημιουργικό, ερμηνευτικό ή εκπαιδευτικό) προσφέρει πνευματικά και αισθητικά στο κοινωνικό σύνολο.

Με ποιους πιανίστες «συνομιλείτε»; Ποιους συναδέλφους σας θαυμάζετε;

Υπάρχουν τόσοι πολλοί που δεν θα αναφερθώ ονομαστικά για να μην ξεχάσω κάποιον. Άλλωστε σήμερα, με την βοήθεια του διαδικτύου μπορούμε να παρακολουθήσουμε το δημιουργικό έργο των περισσοτέρων από αυτούς. Επίσης μέσω του Συλλόγου Μουσικών Εκπαιδευτικών Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, συχνά καλούμε εξαίρετους συναδέλφους από την Ελλάδα και το εξωτερικό για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνουμε στην περιοχή μας.

Έχω την αίσθηση πως οι κλασικοί μουσικοί, συχνά βλέπουν υποτιμητικά τους υπόλοιπους (λαϊκούς κυρίως) μουσικούς, τους σνομπάρουν λίγο. Ισχύει κάτι τέτοιο; Και αν ναι, γιατί κατά τη γνώμη σας;

Έκαστος στο είδος του. Ο καθένας μπορεί να είναι χρήσιμος και να προσφέρει στον τομέα του. Ο μόνος που πρέπει να κρίνεται και να ελέγχεται συνεχώς από εμάς τους ίδιους είναι ο εαυτός μας και μόνο αυτός.

Είστε ο κύριος ερευνητής για την υλοποίηση ενός σημαντικού προγράμματος, σχετικά με τη δημιουργία ψηφιακού αρχείου ελληνικής μουσικής. Πείτε μας γι’ αυτή την προσπάθεια! Σε ποιο στάδιο βρισκόμαστε;

Αυτό είναι πράγματι ένα σημαντικότατο έργο που θα έπρεπε να έχει υλοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό από τα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Έστω και τώρα, η αξία του είναι τεράστια αφού μόνο έτσι θα καταγραφεί, θα διασωθεί και θα μελετηθεί η έντεχνη ελληνική μουσική στο σύνολο της. Αυτή τη στιγμή δημιουργούμε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών την προαναφερθείσα ψηφιακή βάση δεδομένων, η οποία θα χρησιμοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο για την μελέτη της έντεχνης ελληνικής μουσικής. Ήδη μέσα σε ένα χρόνο έχουν συλλεχθεί περισσότερα από 15.000 ελληνικά έργα. Η προσπάθεια μας απλώνεται σε ολόκληρη την Ελλάδα και στην κεντρική Ευρώπη (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και Αυστρία), όπου ερευνούμε σχολαστικά δημόσια και ιδιωτικά αρχεία από τα οποία συλλέγουμε όλα τα ελληνικά μουσικά έργα, πολλά από τα οποία έρχονται για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας. Η εργασία μας θα συνεχιστεί μέχρι και το 2015, ενώ στην συνέχεια θα φροντίσουμε να βρούμε τρόπο για τον διαρκή εμπλουτισμό του αρχείου.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια και όνειρά σας, κύριε Τρικούπη;

Επειδή είναι πολλά τα τρέχοντα ζητήματα, για να μην σας κουράσω, θα φροντίζω να σας ενημερώνω έγκαιρα για τα σημαντικότερα από αυτά. Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή και το περιμένουμε άμεσα είναι η έκδοση του βιβλίου για τους Μουσουργούς της ευρύτερης Θράκης, που εσωκλείει άγνωστους θησαυρούς για την πατρίδα μας, το γράψαμε μαζί με άλλους δύο εξαιρετικούς συναδέλφους, τον κ. Κωνστάντζο και τον κ. Ταμβάκο και το εκδίδει η Περιφερειακή Ενότητα Έβρου.



Ευχαριστούμε τον κ. Θεοδόση Βαφειάδη για την παραχώρηση του αφιερώματος και της συνέντευξης του κ. Τρικούπη.
Αρχική δημοσίευση: theovaf.blogspot.gr/2014/01/blog-post_31.html