Αργά απόψε το βράδυ οι λάτρεις της αστρονομίας, οι αθεράπευτα ρομαντικοί, αλλά και όσοι στρέψουν για μερικά λεπτά το βλέμμα τους στο νυχτερινό ουρανό θα τον δουν να «δακρύζει»! Πιστές στο ετήσιο ραντεβού τους, οι Περσείδες θα κάνουν την εμφάνισή τους στον ουράνιο θόλο και θα «εξαφανιστούν» στις 13 Αυγούστου, για να μας επισκεφτούν ξανά του χρόνου τέτοια εποχή.
Το φαινόμενο, που παρατηρείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα γύρω από τα «πεφταστέρια» του Αυγούστου να δημιουργηθούν πολλοί μύθοι. Κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν τα... αστράκια που είδε η Δανάη πέφτοντας στην αγκαλιά του Δία. Η χριστιανική πίστη πάλι «θέλει» τις Περσείδες να είναι τα δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου που μαρτύρησε γύρω στα μέσα Αυγούστου.
Ιδωμένοι πάντως από επιστημονική σκοπιά, αυτοί οι διάττοντες αστέρες που ξεκινούν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το «ταξίδι» τους στο βόρειο ημισφαίριο οφείλουν το όνομά τους στο βόρειο αστερισμό του Περσέα και αποτελούνται από τα υπολείμματα του κομήτη 109P/Swift-Tuttle, που κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο κάθε 130 χρόνια.
Οι διάττοντες αστέρες που βλέπουμε είναι τα σωματίδια σκόνης και βράχων που άφησε πίσω του ο κομήτης αυτός κατά την πορεία του μέσα από το ηλιακό σύστημα. Καθώς πολλοί από αυτούς συγκρούονται με τη γήινη ατμόσφαιρα υπερθερμαίνονται, αφήνοντας ένα έντονο ίχνος πίσω τους. Γι’ αυτό η συγκεκριμένη «βροχή», υπό τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες, μπορεί να είναι πολύ θεαματική.
Το μέγιστο της «βροχής» συνήθως γίνεται αντιληπτό στις 11-13 Αυγούστου κάθε χρόνου, ενώ Περσείδες παρατηρούνται περίπου από τις 23 Ιουλίου έως τις 20 Αυγούστου, με μέσο ωριαίο ρυθμό περίπου 60-80 μετεώρων ανά ώρα.
Το μοναδικό αυτό φαινόμενο μπορούν να το παρακολουθήσουν μόνο οι κάτοικοι του βόρειου ημισφαιρίου, ενώ αυτό που θα πρέπει να έχουν κυρίως κατά νου όσοι ξενυχτήσουν κοιτάζοντας το νυχτερινό ουρανό είναι το σημείο παρατήρησης να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο μακριά από τη φωτορύπανση των πόλεων.
Πηγή: madata.gr
Το φαινόμενο, που παρατηρείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα γύρω από τα «πεφταστέρια» του Αυγούστου να δημιουργηθούν πολλοί μύθοι. Κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν τα... αστράκια που είδε η Δανάη πέφτοντας στην αγκαλιά του Δία. Η χριστιανική πίστη πάλι «θέλει» τις Περσείδες να είναι τα δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου που μαρτύρησε γύρω στα μέσα Αυγούστου.
Ιδωμένοι πάντως από επιστημονική σκοπιά, αυτοί οι διάττοντες αστέρες που ξεκινούν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το «ταξίδι» τους στο βόρειο ημισφαίριο οφείλουν το όνομά τους στο βόρειο αστερισμό του Περσέα και αποτελούνται από τα υπολείμματα του κομήτη 109P/Swift-Tuttle, που κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο κάθε 130 χρόνια.
Οι διάττοντες αστέρες που βλέπουμε είναι τα σωματίδια σκόνης και βράχων που άφησε πίσω του ο κομήτης αυτός κατά την πορεία του μέσα από το ηλιακό σύστημα. Καθώς πολλοί από αυτούς συγκρούονται με τη γήινη ατμόσφαιρα υπερθερμαίνονται, αφήνοντας ένα έντονο ίχνος πίσω τους. Γι’ αυτό η συγκεκριμένη «βροχή», υπό τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες, μπορεί να είναι πολύ θεαματική.
Το μέγιστο της «βροχής» συνήθως γίνεται αντιληπτό στις 11-13 Αυγούστου κάθε χρόνου, ενώ Περσείδες παρατηρούνται περίπου από τις 23 Ιουλίου έως τις 20 Αυγούστου, με μέσο ωριαίο ρυθμό περίπου 60-80 μετεώρων ανά ώρα.
Το μοναδικό αυτό φαινόμενο μπορούν να το παρακολουθήσουν μόνο οι κάτοικοι του βόρειου ημισφαιρίου, ενώ αυτό που θα πρέπει να έχουν κυρίως κατά νου όσοι ξενυχτήσουν κοιτάζοντας το νυχτερινό ουρανό είναι το σημείο παρατήρησης να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο μακριά από τη φωτορύπανση των πόλεων.
Πηγή: madata.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω