του Χαράλαμπου Αλατζιά
Μετά την επίσημη επίσκεψη των Ρώσων αξιωματούχων στην Τουρκία στις 11-5-2010 σημασία έχει να προσέξουμε τις δηλώσεις του Ρώσου Υπουργού Ενέργειας που συνόδευσε τον Πρόεδρο Μεντβέντεφ εκεί. Δήλωσε λοιπόν ότι: “Το Κρεμλίνο είναι έτοιμο να καλέσει σύσκεψη στη Μόσχα για την συγχώνευση των 2 αγωγών Σαμσούντα- Τσεϊχάν και Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη αφού το δεύτερο έργο έχει πρακτικά σταματήσει λόγω της θέσης της Βουλγαρίας για καλύτερους περιβαλλοντικούς και οικονομικούς όρους του έργου“. Σύμφωνα με αναλυτές οι δηλώσεις αυτές πρακτικά μπορεί να σημαίνουν και τον τερματισμό του έργου.
Δυστυχώς με τη μη υλοποίηση του αγωγού Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη πρακτικά ακυρώνεται ο ρόλος της Ελλάδας ως ενός σοβαρού "ενεργειακού" παίχτη στη γεωπολιτική σκακιέρα... Περιβαλλοντικές ευαισθησίες όλοι έχουν... αλίμονο αν γινόταν το έργο και δεν τηρούνταν οι περιβαλλοντικοί όροι, αλίμονο αν πιστέψουμε ότι τα κυρίαρχα κράτη επιβιώνουν με το φόβο, αλίμονο αν πιστέψουμε ότι η ανάπτυξη είναι μονόπλευρη και ότι την περιοχή μας πρέπει να τη βάλουμε σε μια θερμοκοιτίδα και απλά να της χορηγούμε οξυγόνο και παυσίπονα. Τα περί κρανίου τόπος ότι θα γινόταν η περιοχή μας με την υλοποίηση του αγωγού που ξεστομίζονται από κάποιους, γίνονται ηθελημένα ή άθελα εξυπηρετώντας τα παιχνίδια αυτών που θέλουν να τελειώνει η Ελλάδα, να μικραίνει, να τεμαχίζεται και να μην παίζει κανέναν απολύτως ρόλο τόσο στα βαλκάνια και στην Ευρώπη όσο και στη Μέση Ανατολή και κατά προέκταση παγκοσμίως...
Ας μας πουν οι "περιβαλλοντικά ευαίσθητοι", δεν θα είναι χειρότερα να υλοποιηθεί ο αγωγός απέναντι στην Τουρκία; Τον ίδιο ή και χειρότερο κίνδυνο δεν θα διατρέχει η χώρα μας και περισσότερο το Θρακικό πέλαγος;...»
Καλύτερα λοιπόν να είναι στην κυριότητα μας το κομμάτι που μας αναλογεί από τον αγωγό και ας βάλουμε τα δυνατά μας να τον λειτουργήσουμε σωστά χωρίς να κινδυνεύσει το οικοσύστημα (και δεν θα είμαστε οι μόνοι που θα το κατορθώσουμε)… Εξάλλου σκεφτείτε πόσα δεξαμενόπλοια διέρχονται από τα Δαρδανέλια με πετρέλαιο τα οποία περνάνε μέσα από τις θάλασσές μας και «γλείφουν» τα νησιά μας και τα παράλιά μας … Οι κίνδυνοι με αυτόν τον τρόπο μεταφοράς δεν υφίστανται;
Το χειρότερο όμως από τη μη υλοποίηση του αγωγού Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη είναι ότι η Τουρκία αποκτά το ρόλο που ήθελε να διαδραματίσει η Ελλάδα ως στρατηγικός εταίρος της Ρωσίας ως διακομιστικός κόμβος μεταφοράς πετρελαίου προς τι αγορές τις δύσης. Αυτό συμπεραίνεται και από τις δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας της Ρωσίας Sergei Shmatko ο οποίος ανέφερε πως, «αφού η Βουλγαρία ξεκαθαρίσει την στάση της όσον αφορά τις απαιτήσεις της για καλύτερα οικονομικά οφέλη και περιβαλλοντική προστασία, θα εξεταστεί η συγχώνευση του προγράμματος κατασκευής του αγωγού με αυτό του Μπακού-Τσεϊχάν, ο οποίος ήδη κατασκευάζεται».
Αν και δεν είναι σαφές από τα λεγόμενα του S. Shmatko τι εννοεί λέγοντας "συγχώνευση", είναι πιθανό να έβαλε την ταφόπλακα στο πρόγραμμα που θα συνεισέφερε τα μέγιστα στην γεωστρατηγική και όχι μόνο αναβάθμιση της χώρας μας.
Επιπροσθέτως είναι σκόπιμο να αναφερθεί ότι, ο Μπακού-Τσεϊχάν που ως πρόγραμμα δεν κρίνονταν βιώσιμος, με την μεταφορά όμως και Ρωσικού πετρελαίου αναβαθμίζεται. Και έτσι αναβαθμίζεται και ο ρόλος της Τουρκίας ως ενεργειακού παίχτη στη σκακιέρα των αγωγών και των πετρελαίων, αυτό που δεν επιθυμεί η γείτονα για την Ελλάδα.
Ένας άλλος μεγάλος κίνδυνος όμως για τη Χώρα μας είναι ότι μπορεί κι αυτός ακόμα ο αγωγός φυσικού αερίου south stream να ακυρωθεί.
Δύο μεγάλα έργα Εθνικής και οικονομικής σημασίας για την Ελλάδα υπάρχει ο κίνδυνος να ακυρωθούν (και δεν θα αναφερθώ στη δεδομένη απώλεια θέσεων εργασίας από τον Έβρο) με ότι αυτό συνεπάγεται για την εθνική μας κυριαρχία και αυτοτέλεια.
Ένα άνοιγμα της χώρας μας στη Ρωσία πρέπει να γίνει άμεσα και χωρίς χρονοτριβές , που αν έχει εγκαταλειφθεί πρέπει να ξαναμπεί στην ημερήσια διάταξη, έστω και για το φόβο των ιουδαίων και για τις ισορροπίες που πρέπει να τηρηθούν, ειδικά στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία για την Πατρίδα μας, ώστε αν μπορούμε να αποτρέψουμε την ακύρωση του αγωγού… Εν κατακλείδι πρέπει να το καταλάβουμε ότι θα μας σέβονται ως Χώρα μόνο όταν διεκδικούμε και κερδίζουμε και όχι όταν ακυρώνουμε. Με τις ακυρώσεις δίνουμε τροφή σ’ αυτούς που μας ακυρώνουν…
Το χειρότερο από τον κίνδυνο της οικονομικής χρεωκοπίας, από την οποία σίγουρα θα διασωθούμε, είναι η γεωστρατηγική χρεωκοπία τη Πατρίδας μας την οποία αν την υποστούμε πολύ φοβάμαι ότι θα είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη. Ας προσέξουμε λοιπόν.
Χαράλαμπος Γ. Αλατζιάς
Ιατρός
Δημοτικός Σύμβουλος Σουφλίου
alatzias.blogspot.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω