Οι στόχοι που έθεσε η Λισσαβόνα ήταν η δημιουργία μίας Ευρώπης με την πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο.
Κύριος στόχος ήταν να δημιουργηθούν μέχρι το 2010 δεκαπέντε εκατομμύρια καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, να πετύχουμε οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή.
Αλλά, για να μπορούσε να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, χρειαζόταν ν΄ αναπτυχθούν νέοι τομείς και νέες δραστηριότητες. Και ανάμεσα σε αυτές φυσικά ήταν και ο πολιτισμός.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να επαναξιολογήσουμε τις πολιτικές μας και να επενδύσουμε στον τομέα του πολιτισμού.
Αυτό πρέπει να γίνει, κυρίως, σε κεντρικό επίπεδο, διότι μέχρι τώρα ο πολιτισμός δεν ήταν πρώτη προτεραιότητα.
Ίσως η περιφερειακή οργάνωση μας αναγκάσει να κινητοποιήσουμε πόρους και δυνάμεις...
Ωστόσο, εάν τα προηγούμενα χρόνια είχαμε διαθέσει κάποια ποσοστά στον πολιτισμό, αν είχαμε αξιοποιήσει τον πολιτιστικό πλούτο, αν είχαμε επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό, νομίζω πως θα είχαν αναπτυχθεί πολλοί καινούργιοι τομείς απασχόλησης.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας παραθέσω μερικά παραδείγματα:...»
Στο Μπιλμπάο της Ισπανίας, μετά την κάμψη της βιομηχανικής παραγωγής, τόλμησαν να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο Μουσείο Αρχιτεκτονικής.
Έτσι, σε μια πόλη που μαράζωνε, καταφθάνουν σήμερα εκατομμύρια επισκέπτες, γιατί εκεί οι άνθρωποι τόλμησαν να καινοτομήσουν.
Κλασικό παράδειγμα είναι η Ιταλία, όπου μικρές πόλεις ζουν και βασιλεύουν, όχι επειδή διαθέτουν κάποια εξαιρετική ακρογιαλιά ή ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον, αλλά επειδή έχουν αξιοποιήσει την παράδοση τους, επειδή η ανθρώπινη δημιουργία του χθες έγινε πηγή προσόδων για το σήμερα.
Πόλεις των δέκα χιλιάδων κατοίκων παραμένουν ζωντανές και ανθηρές, όπως το Γκούμπιο, όπου πάνω από 500 μαθητές φοιτούν στην παραδοσιακή Σχολή Μουσικών Οργάνων, όπως η μικρή Φαέντσα, όπου χιλιάδες νέοι από όλο τον κόσμο, στην πλειονότητα τους Γιαπωνέζοι, σπουδάζουν την παράδοση της κεραμικής.
Βλέπουμε, δηλαδή, πως μπορούμε να πετύχουμε σχηματικά οικονομικά αποτελέσματα και να διασφαλίσουμε ευημερία και κοινωνική συνοχή, συνδυάζοντας την οικονομική ανάπτυξη με τον πολιτισμό, τη διατήρηση της παράδοσης με την αναβίωση της στο πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών.
Πρέπει δε να τονίσουμε ότι η Ιταλία προσελκύει σήμερα εκατομμύρια επισκέπτες, όχι μόνο εξαιτίας του μεγάλου αναγεννησιακού καλλιτέχνη, αλλά κυρίως επειδή προσφέρει ένα ολοκληρωμένο πολιτιστικό προϊόν, διατηρώντας και αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική της κληρονομιά, από το αγροτικό τοπίο μέχρι τις πλατείες με τα σιντριβάνια, τα δημόσια κτίρια και τους καθεδρικούς ναούς, όλα να δένουν σε ένα ενιαίο αισθητικό σύνολο.
Δυστυχώς εμείς χάσαμε αυτή την ευκαιρία, αφού ελάχιστες ελληνικές πόλεις διατήρησαν τα παλιά τους κτίρια, την αρχιτεκτονική παράδοση και την οικοτεχνία, με σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία και τον πολιτισμό. Ανάμεσα στα ελάχιστα παραδείγματα είναι ο Μόλυβος στη Λέσβο και το Μέτσοβο στην Ήπειρο.
Στον αντίποδα τους η Καλαμπάκα μια πόλη άσχημη, δίπλα στην επιβλητική ομορφιά των Μετεώρων.
Θα ήθελα να επαναλάβω πως είναι ανάγκη να επενδύσουμε στον πολιτισμό, να διαθέσουμε πόρους, να κινητοποιήσουμε τις τοπικές κοινωνίες και τους φορείς τους.
Θεωρώ δε ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτιστική ανάπτυξη στην περιοχή μας αν δεν υπάρξουν άμεσες παρεμβάσεις όπως:
Δημιουργία Αρχαιολογικού Μουσείου ή Δημοτικών Αρχαιολογικών Μουσείων
Δημιουργία Πινακοθήκης
Δημιουργία Μουσικού Γυμνασίου
Δημιουργία Διαβαλκανικού Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού και πολλών άλλων παρεμβάσεων.
Είναι όμως εξίσου σημαντικό να διαχειρίζονται τα θέματα πολιτισμού άτομα με εξειδικευμένες γνώσεις.
Οι πελατειακές σχέσεις πρέπει να σταματήσουν.
Αυτό είναι ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες.
Καλώ τους αρμόδιους φορείς -σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο- να προχωρήσουν στην σύσταση διεπιστημονικών επιτροπών με στόχο την δημιουργία μιας ολοκληρωμένης πολιτισμικής πρότασης.
Σας ευχαριστώ!
Μερκούρης Δημήτρης
Ελληνικός Πολιτισμός του Ε.Α.Π.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω