To μόνο «λάθος» που έχουν κάνει ορισμένα από τα παιδιά του Έβρου, είναι να ζούνε με τις οικογένειες τους σε απομακρυσμένα χωριά της ελληνικής επικράτειας στα σύνορα με την Τουρκία και τη Βουλγαρία. Αυτό και μόνο, είναι αρκετό για να τους αφήσει χωρίς παράθυρο στον κόσμο, αφού εδώ και χρόνια διαμαρτύρονται για τον αποκλεισμό τους από το ίντερνετ. Μάταια οι δάσκαλοί τους αγωνιούν και στέλνουν και ξαναστέλνουν έγγραφα, για την αποκατάσταση της αδικίας. «Από Μάρτη καλοκαίρι, και από Αύγουστο χειμώνα», τους απαντάνε και φυσικά καμία εξέλιξη στο θέμα. «Είμαι μαθητής και θέλω ίντερνετ, μήπως είναι λάθος που γεννήθηκα και μεγαλώνω στο χωριό» αναρωτιούνται οι νέοι, που δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτό τον άδικο αποκλεισμό.
Εμείς, συναντήσαμε το δάσκαλο της Δόξας του Δήμου Μεταξάδων, τον κ. Γιάννη Κατσιάφα και μας είπε για το θέμα: «Τελικά πρέπει να το πιστέψουμε ότι είμαστε πολίτες Β΄ ή και Γ΄ κατηγορίας εδώ που ζούμε. Αυτό βέβαια προκύπτει απ’ το βαθμό που σε υπολογίζουν αυτοί του συστήματος, η ίδια η πολιτεία, θα λέγαμε. Πριν αρκετό καιρό, σε άρθρο μου, σχετικά με το διαδίκτυο αναφέρθηκα στην έλλειψη του internet, εδώ στη Δόξα που ζούμε. Δε λέω, μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι τόποι παραγκωνισμένοι και ξεχασμένοι, οπότε αναφέρομαι σ’ όλους αυτούς που η εξέλιξη και η τεχνολογία τους έχει ξεχάσει. Έτσι μας είπαν κι εμάς όταν απευθυνθήκαμε στον ΟΤΕ, που είναι ο αρμόδιος φορέας για τα δίκτυα, τους δορυφόρους και τις επικοινωνίες. Μας είπαν για το Πάσχα, μας είπαν όπου να ’ναι, μας είπαν για ένα μηχάνημα…που ακόμα έρχεται, μας είπαν για κάνα δυο μήνες αλλά ακόμα φυσικά δεν υπάρχει καμία εξέλιξη» λέει ο κ. Κατσιάφας και προσθέτει: «Δεν ξέρω ή δεν κατάλαβα πόσο υπεύθυνος ήταν αυτός που μας έλεγε όλα τα παραπάνω. Το μόνο που κατάλαβα όμως είναι ότι μας δούλευε, λέγοντάς μας να περιμένουμε ακόμα λιγάκι και θα γίνει. Έτσι, για την ιστορία, σας υπενθυμίζω ότι η τεχνολογία σταμάτησε έξω απ’ το χωριό μας, στη γειτονική Λάδη με το 90% γέρους, δηλαδή στα έξι χιλιόμετρα...»
Με το δίκιο του λοιπόν ο Κωστάκης, μαθητής της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου και προσεχώς γυμνασιόπαιδο, διαμαρτυρόταν, όταν ήθελε κάποιες πληροφορίες π.χ. για τους Ινδιάνους του Αμαζονίου στη Γεωγραφία του και έλεγε, κύριε δε βρήκα. Στερείται λοιπόν του διαδικτύου ο Κωστάκης, ο κάθε μαθητής και ο κάθε νέος και όχι μόνο, της Δόξας και όποιας άλλης περιοχής μειονεκτεί σ’ αυτό, το διαδίκτυο, δεν έχει την εύκολη πρόσβαση στη γνώση και στην πληροφορία και έρχεται και το σύστημα το Σεπτέμβρη, για να φανεί τάχα καλό, στην Α΄ τάξη του Γυμνασίου, του χαρίζει ένα φορητό υπολογιστή!
Πολύ καλά κάνει, αλλά γιατί του τον δίνει; Να τον κάνει τι; Τι να την κάνεις την ωραία τηλεόραση, τελευταίας τεχνολογίας, αφού δεν έχεις ρεύμα στο σπίτι σου; Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι εδώ. Και να πεις ότι είναι μόνο ο Κωστάκης που το χρειάζεται. Εδώ έχουμε τόσους νέους, αρκετοί μαθητές όλων των βαθμίδων, νέοι και οι γονείς τους, και τόσοι άλλοι, που πραγματικά στερούνται αυτό που οι άλλοι το μετρούν σε ταχύτητες.
Είναι ξεκάθαρο ότι με τέτοια αντιμετώπιση μόνο σαν πολίτες Β΄ ή και Γ΄ κατηγορίας μπορούμε να περνιόμαστε σε τούτη τη χώρα, την Ελλάδα. Βέβαια με την μπόρα που βιώνουμε τώρα τούτον τον καιρό, ίσως φανεί παρατραβηγμένη απαίτηση και υπερβολή αυτό που ζητάμε. Νομίζω όμως ότι είναι αυτονόητο αυτό που έπρεπε ήδη να έχουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό και δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτούς τους κυρίους που μας έχουν στο "θα δούμε" και στο "περίμενε"».
To κλίμα αυτό, ενισχύει την ψυχολογία της εγκατάλειψης σε περιοχές όπως η Δόξα, ενώ η γήρανση του πληθυσμού και η έλλειψη κινήτρων για τη νέα γενιά απομακρύνει όλο και περισσότερο τις νέες οικογένειες από τον ακριτικό Έβρο.
Τέλος, να σημειωθεί πως πριν από καιρό οι κάτοικοι συγκέντρωσαν υπογραφές διαμαρτυρίας για το θέμα, χωρίς όμως να υπάρξει κανένα ενδιαφέρον από την πλευρά των υπεύθυνων, καθώς οι μαθητές παραμένουν με την αίσθηση των μικρών πολιτών της β’ κατηγορίας, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες όπως οι συμμαθητές τους από τη γειτονική τους Βουλγαρία και Τουρκία.
Πηγή: Εφημερίδα Η ΓΝΩΜΗ (Ιωάννα Παρασχάκη)
Εμείς, συναντήσαμε το δάσκαλο της Δόξας του Δήμου Μεταξάδων, τον κ. Γιάννη Κατσιάφα και μας είπε για το θέμα: «Τελικά πρέπει να το πιστέψουμε ότι είμαστε πολίτες Β΄ ή και Γ΄ κατηγορίας εδώ που ζούμε. Αυτό βέβαια προκύπτει απ’ το βαθμό που σε υπολογίζουν αυτοί του συστήματος, η ίδια η πολιτεία, θα λέγαμε. Πριν αρκετό καιρό, σε άρθρο μου, σχετικά με το διαδίκτυο αναφέρθηκα στην έλλειψη του internet, εδώ στη Δόξα που ζούμε. Δε λέω, μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι τόποι παραγκωνισμένοι και ξεχασμένοι, οπότε αναφέρομαι σ’ όλους αυτούς που η εξέλιξη και η τεχνολογία τους έχει ξεχάσει. Έτσι μας είπαν κι εμάς όταν απευθυνθήκαμε στον ΟΤΕ, που είναι ο αρμόδιος φορέας για τα δίκτυα, τους δορυφόρους και τις επικοινωνίες. Μας είπαν για το Πάσχα, μας είπαν όπου να ’ναι, μας είπαν για ένα μηχάνημα…που ακόμα έρχεται, μας είπαν για κάνα δυο μήνες αλλά ακόμα φυσικά δεν υπάρχει καμία εξέλιξη» λέει ο κ. Κατσιάφας και προσθέτει: «Δεν ξέρω ή δεν κατάλαβα πόσο υπεύθυνος ήταν αυτός που μας έλεγε όλα τα παραπάνω. Το μόνο που κατάλαβα όμως είναι ότι μας δούλευε, λέγοντάς μας να περιμένουμε ακόμα λιγάκι και θα γίνει. Έτσι, για την ιστορία, σας υπενθυμίζω ότι η τεχνολογία σταμάτησε έξω απ’ το χωριό μας, στη γειτονική Λάδη με το 90% γέρους, δηλαδή στα έξι χιλιόμετρα...»
Με το δίκιο του λοιπόν ο Κωστάκης, μαθητής της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου και προσεχώς γυμνασιόπαιδο, διαμαρτυρόταν, όταν ήθελε κάποιες πληροφορίες π.χ. για τους Ινδιάνους του Αμαζονίου στη Γεωγραφία του και έλεγε, κύριε δε βρήκα. Στερείται λοιπόν του διαδικτύου ο Κωστάκης, ο κάθε μαθητής και ο κάθε νέος και όχι μόνο, της Δόξας και όποιας άλλης περιοχής μειονεκτεί σ’ αυτό, το διαδίκτυο, δεν έχει την εύκολη πρόσβαση στη γνώση και στην πληροφορία και έρχεται και το σύστημα το Σεπτέμβρη, για να φανεί τάχα καλό, στην Α΄ τάξη του Γυμνασίου, του χαρίζει ένα φορητό υπολογιστή!
Πολύ καλά κάνει, αλλά γιατί του τον δίνει; Να τον κάνει τι; Τι να την κάνεις την ωραία τηλεόραση, τελευταίας τεχνολογίας, αφού δεν έχεις ρεύμα στο σπίτι σου; Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι εδώ. Και να πεις ότι είναι μόνο ο Κωστάκης που το χρειάζεται. Εδώ έχουμε τόσους νέους, αρκετοί μαθητές όλων των βαθμίδων, νέοι και οι γονείς τους, και τόσοι άλλοι, που πραγματικά στερούνται αυτό που οι άλλοι το μετρούν σε ταχύτητες.
Είναι ξεκάθαρο ότι με τέτοια αντιμετώπιση μόνο σαν πολίτες Β΄ ή και Γ΄ κατηγορίας μπορούμε να περνιόμαστε σε τούτη τη χώρα, την Ελλάδα. Βέβαια με την μπόρα που βιώνουμε τώρα τούτον τον καιρό, ίσως φανεί παρατραβηγμένη απαίτηση και υπερβολή αυτό που ζητάμε. Νομίζω όμως ότι είναι αυτονόητο αυτό που έπρεπε ήδη να έχουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό και δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτούς τους κυρίους που μας έχουν στο "θα δούμε" και στο "περίμενε"».
To κλίμα αυτό, ενισχύει την ψυχολογία της εγκατάλειψης σε περιοχές όπως η Δόξα, ενώ η γήρανση του πληθυσμού και η έλλειψη κινήτρων για τη νέα γενιά απομακρύνει όλο και περισσότερο τις νέες οικογένειες από τον ακριτικό Έβρο.
Τέλος, να σημειωθεί πως πριν από καιρό οι κάτοικοι συγκέντρωσαν υπογραφές διαμαρτυρίας για το θέμα, χωρίς όμως να υπάρξει κανένα ενδιαφέρον από την πλευρά των υπεύθυνων, καθώς οι μαθητές παραμένουν με την αίσθηση των μικρών πολιτών της β’ κατηγορίας, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες όπως οι συμμαθητές τους από τη γειτονική τους Βουλγαρία και Τουρκία.
Πηγή: Εφημερίδα Η ΓΝΩΜΗ (Ιωάννα Παρασχάκη)
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω