του Στέφανου Σιναπίδη
Αγαπητοί δημότες του διευρυμένου Δήμου Διδυμοτείχου
Είναι επιτακτική ανάγκη και συνάμα πρόκληση, η κοινωνία του νέου Καλλικρατικού Δήμου Διδυμοτείχου να φέρει στο προσκήνιο μία νέα γενιά συμπολιτών μας , που να είναι ικανοί να λύσουν προβλήματα και κυρίως να μπορούν να αντεπεξέλθουν στοιχειωδώς στις απαιτήσεις μίας μελλοντικής πολύπλοκης τοπικής πραγματικότητας.
Οι ψηφοφόροι έχουν αρχίσει ήδη να απορρίπτουν τους δεινόσαυρους της πολιτικής, της παλιάς σχολής.
Δηλαδή
Αυτούς που ασχολούνται με «γάμους- βαφτίσια- κηδείες- μνημόσυνα-κουμπαριές-εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού- παρελάσεις-τελετές» και ξέρουν μόνο να μοιράζουν υποσχέσεις και ελπίδες με στόχο την ψηφοθηρία...»
Αυτούς που αναπαράγουν την μιζέρια του πολιτικού επαρχιωτισμού και την πλήρη άγνοια της τρέχουσας πραγματικότητας.
Αυτούς που γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν όχι στην τίμια κοινωνία, αλλά στους δοκιμαστικούς κομματικούς σωλήνες και πολεμούν έκτοτε κάθε μεταρρύθμιση, εξαρτώμενοι από παρασιτικά , επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αυτούς που κάνουν πρόχειρα έργα της μίας νύχτας και του ενός έτους με ημερομηνία λήξεως, με τρανταχτό παράδειγμα τον πεζόδρομο της Βενιζέλου και την κεντρική πλατεία στο Διδυμότειχο.
Αυτοί οι τοπικοί δημοτικοί σύμβουλοι και οι μηχανισμοί που τους εκτρέφουν και τους συντηρούν, έχουν χαμηλώσει τόσο πολύ τον πήχυ των απαιτήσεων και των προσδοκιών μας επίτηδες, αγαπητοί συμπολίτες, γιατί εκεί χαμηλά στο μηδέν, αυτοί οι μηχανισμοί αισθάνονται σιγουριά και ασφάλεια και μπορούν να επιζήσουν. Συνεχίζουν έτσι όμως να υπάρχουν και να μας καταδυναστεύουν.
Οι σημερινοί ψηφοφόροι και ιδίως η νέα γενιά, έχουν αρχίσει να βαριούνται όλο αυτό το σύστημα της τοπικής εκπροσώπησης, το οποίο δεν βασίζεται σε αρχές και αξίες, αλλά προσπαθεί να επιβιώσει παρασιτικά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Αναρωτιέμαι και εγώ αλλά και όλοι μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, ο απλός και αδύναμος πολίτης και ψηφοφόρος; Απαντώ. Τίποτα, αλλά ταυτόχρονα πολλά και σημαντικά.
Μόνο με ένα ανανεωμένο πολιτικό προσωπικό του δικού μας φρέσκου δημοτικού συνδυασμού, το οποίο θα έχει την γνώση και την ικανότητα της προσαρμογής στην νέα εποχή θα μπορέσει η πόλη να βγει σταδιακά από τα σημερινά αδιέξοδα των προβλημάτων της.
Αγανακτώ πολλές φορές όταν αναρωτιέμαι:
Μα πώς μας χάλασαν και μας υποβίβασαν έτσι οι τοπικοί κυβερνώντες και δημοτικοί παράγοντες, εμάς μία έξυπνη ράτσα όπως οι Διδυμοτειχίτες. Μας έμαθαν, πολλούς από εμάς, να γίνουμε κομπιναδόροι, μιζαδόροι, οσφυοκάμπτες, γλείφτες για να επιβιώσουμε και να πετύχουμε, αντί να γίνουμε επενδυτές και αγωνιστές, όπως οι γείτονές μας σε διπλανές πόλεις.
Αγανακτώ όταν αναρωτιέμαι:
Αντί να είμαστε τα αφεντικά του Έβρου εγκλωβιστήκαμε σε μεγάλο βαθμό στην λογική της συναλλαγής με τον Δήμο.
Άλλοι προσπαθούν να διοριστούν στον Δήμο για να αμείβονται χωρίς να δουλεύουν, ξεπουλώντας την ψήφο και την υπόληψή τους μέσω της επικύψεως.
Άλλοι πάλι ακόμα και σοβαροί επαγγελματίες, προσπαθούν να κάνουν παρασιτικές μπίζνες-απατεωνιές με τον Δήμο με υπερτιμολογήσεις και εικονικά τιμολόγια σε βάρος του συλλογικού συμφέροντος της πόλης, πράγμα που οδηγεί σε διάτρητα και ανεπαρκή έργα χωρίς ουσιαστική αξία, και τελικά φορτώνει τον Δήμο με δάνεια και υποθηκεύει το μέλλον της πόλης μας.
Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα.
Ξέρετε τι λέει τελευταία, η τοπική λαϊκή σοφία εν είδει ανεκδότου για τους δρόμους του Διδυμότειχου.
«Άπειρες λακκούβες και λίγο δρόμος».
«Μηδέν πεζοδρόμια στην πόλη του Διδυμοτείχου, άπειρα πεζοδρόμια στα χωριά του».
Από δω και πέρα χρειάζεται από όλους μας ακόμα, πολλές φραστικές «μολότοφ» για να πέσουν οι βιτρίνες της «φανφάρας», της επίδειξης, της σκοπιμότητας και της βλακώδους αντίληψης ότι η Δημαρχία και η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι και θα είναι το «δικό μας μαγαζί».
Βέβαια, ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, δεν είναι πολλοί αυτοί που θα ψηφίσουν κάποιον από εμάς για να «χειρουργήσει» την πόλη, αντίθετα οι περισσότεροι, και κυρίως οι μουσουλμάνοι και δεν το λέω υποτιμητικά (γιατί κατανοώ την αδυναμία τους ) γιατί υπάρχουν και οι λευκοί γύφτοι που είναι ακόμα χειρότεροι (και αυτούς δεν τους δικαιολογώ με τίποτα), φαντασιώνονται με τα «πιλάφια», αλλά από την μια μεριά, πρέπει να ξέρετε πως τα «πιλάφια» (π.χ. διορισμοί, βολέματα) που υπόσχονται και θα σας υποσχεθούν κάποιοι παλιοί στις επόμενες εκλογές, είναι πολλές φορές κοροϊδία, ενώ από την άλλη όταν μία πόλη χειρουργηθεί και πονέσει, αναρρώνει και γίνεται πάλι πολύ πιο υγιής και πιο δυνατή από πριν.
Επαναλαμβάνω και τονίζω
«Το Διδυμότειχο, μπορεί να μας θρέψει όλους, δεν μπορεί όμως να ικανοποιήσει τις ακόρεστες ορέξεις ορισμένων».
Η ουσία του προβλήματος του Διδυμότειχου είναι απλή.
Η πόλη εδώ και μία οκταετία είναι υπό κατοχή ομάδας συμφερόντων.
Η λύση είναι σε πολιτικό επίπεδο. Απελευθέρωση από τα δεσμά, τώρα χωρίς όρους.
Το ζητούμενο πια ,δεν είναι να διαπιστώνουμε την κατάντια της πόλης μας. Το ζητούμενο είναι να την αλλάξουμε.
Η σημερινή δημοτική αρχή δεν είναι η λύση στα προβλήματα της πόλης αλλά η ίδια είναι δυστυχώς το πρόβλημα της πόλης μας.
Δεν «εξαγοράζουμε» προεκλογικά.
Δεν «λεηλατούμε» μετεκλογικά.
Παράγουμε έργο για τον Δήμο.
Σιναπίδης Στέφανος
Καρδιολόγος
Υποψήφιος Δήμαρχος για τον διευρυμένο Δήμο Διδυμοτείχου
«Για το Διδυμότειχο των αξιών»
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω