Η είδηση του θανάτου του μετανάστη, πατέρα 4 παιδιών, την ώρα που καθάριζε τα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου στην Αθήνα (αρμοδιότητας του Εργασίας) έγινε γνωστή από επερώτηση βουλευτή και όχι από αυτόν που ανέθεσε την εργασία.
Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία αυτού του υπουργείου, όταν δεν μπορεί να αντιληφθεί ποιος και υπό ποιες συνθήκες δουλεύει στους χώρους του και πώς καταλήγει εξαιτίας αυτών των συνθηκών να χάσει τη ζωή του; Αλλά και τα συνδικάτα, η ΓΣΕΕ και το ΕΚΑ, μήπως πήραν είδηση ότι ακριβώς τις ίδιες ημερομηνίες που πριν από δύο χρόνια κινδύνεψε η ζωή της Κούνεβα, ένας άλλος αλλοδαπός, πάλι από εταιρεία καθαρισμού, έχασε τη ζωή του;
Εντάξει, μικρό το κακό, θα σκεφτούν κάποιοι, «όταν οι Έλληνες κινδυνεύουν από την κρίση, δεν περισσεύει θλίψη γι' αυτούς που μπαίνουν παράνομα». Άλλωστε και τα συνδικάτα κουράστηκαν από το πολύ κίνημα και η υπεράσπιση της ασφάλειας των αλλοδαπών δεν είναι αυτήν την ώρα στην ατζέντα τους. Προέχουν άλλα.
Όμως κι αυτή η κυνική αντίληψη που δικαιολογεί την απουσία μέτρων ασφαλείας για την εργασία αλλοδαπών δεν είναι παρά η εικόνα που φτάνει από το μέλλον. Διότι αυτό το ελάχιστο δίχτυ ασφαλείας που στέρησε τη ζωή του Ασίζ Εμάντ είναι το δίχτυ ασφαλείας που αφαιρείται γενικώς από την εργασία. Σιγά σιγά, θα αντιλαμβανόμαστε όλο και πιο συχνά ότι ο ανθρωπισμός και των πολιτικών δεν κρίνεται από το εάν υπερασπίζονται τους θεσμούς γενικά -όπως π.χ. τον θεσμό των συμβάσεων στη διαπραγμάτευση με την τρόικα- αλλά και την ίδια την εφαρμογή των θεσμών εκεί όπου διακυβεύεται η ανθρώπινη ύπαρξη.
Ναι, εκεί επιστρέφουμε, στις πρώτες και αυτονόητες αρχές. Δυστυχώς, εργασιακά, είμαστε όλοι εκτεθειμένοι στο κενό κι αυτό που σήμερα περιορίζεται μόνο στον χώρο των αλλοδαπών ίσως αύριο να αφορά τους πάντες. Όταν συμβαίνει στα γραφεία του υπουργείου Εργασίας, πολλά μπορούν να συμβούν.
Πηγή: Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Χριστίνα Κοψινη)
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω