H ομιλία του Επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης Γιώργου Παυλίδη στην ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αν. Μακεδονίας - Θράκης με θέμα «ΚΑΛΑΘΙ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ», στην οποία παραβρέθηκαν ο Πρωθυπουργός και Υπουργοί της Κυβέρνησης.
«Η Περιφέρεια μας έχει υψηλές δυνατότητες. Πέραν της καίριας στρατηγικής αναπτυξιακής θέσης της μεταξύ ανατολής - δύσης, βορρά - νότου, διαθέτει 5 εκατ. στρέμματα εύφορης γης και τα 2/5 του υδάτινου δυναμικού της Χώρας, 6 εκ. στρέμματα δασικής γης, 400 χλμ. ακτών πρόσφορων για αλιεία. Όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό δεν είναι ή είναι άναρχα, πολύ λίγο αξιοποιημένα, ώστε να είμαστε πολύ χαμηλά , στην ουρά της χώρας σε εισοδήματα και ευημερία. Διανύουμε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την Πατρίδα μας...»
Εάν κάποιος επισκεφθεί τα χωριά της περιοχής μας, την ύπαιθρο του τόπου μας, παρουσιάζουν εικόνα κατήφειας, ανασφάλειας και μεγάλης ανέχειας. Τα καφενεία των οικισμών ερημώνουν μόλις νυχτώσει. Κάποτε έσφυζαν από ζωή. Οι γέροντες διστάζουν, γιατί δεν έχουν, να πιούν ακόμη και τον καφέ τους. Η μεγάλη κρίση στην Χώρα έχει βαθειά σχέση με την κρίση και στην πρωτογενή μας παραγωγή. Η γεωργία μας ,το σύνολο της ελληνικής υπαίθρου, συγκροτήθηκε από ένα μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης, αργό, δυσκίνητο, αναντίστοιχο προς τις απαιτήσεις και τις ταχύτητες των καιρών και της αγοράς, χωρίς ευέλικτες ιδιωτικές δομές και υποβοηθητικά εργαλεία. Αυτό το μοντέλο φαίνεται ότι -στην πράξη- τελείωσε τον κύκλο του…
Πέραν της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, φαίνονται στο ορίζοντα ταχύτατες εξελίξεις, με διατροφικές κρίσεις, ακούσαμε το πρωί στις ειδήσεις για εκρηκτική αύξηση των τιμών σε πολλά προϊόντα, με βίαιες αλλαγές στις αγορές και στις εμπορικές δομές. Τα πράγματα μας επιβάλλουν, και στην περιφέρειά μας, που μπορεί να αποτελέσει τον εθνικό πυλώνα αγροτικής παραγωγής, να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να διαμορφώσουμε μια καινούρια περιφερειακή στρατηγική αγροτικής ανάπτυξης και αποτελεσματικότητας. Να χαράξουμε, με ρεαλιστική, με σημείο προς σημείο προσέγγιση, τον χάρτη πορείας για τους συμπολίτες μας της υπαίθρου και της γεωργίας. Την γεωργία του μέλλοντος. Τον σύγχρονο αγρότη της επόμενης ημέρας, την κουλτούρα του, τις ισχυρές δικές του δομές, τα υποβοηθητικά εργαλεία και μέσα του. Πως όμως μπορούμε να μιλάμε για νέους αγρότες, για σχέδια βελτίωσης, όταν τους παγιδεύσαμε σε προγράμματα, που, τώρα, παγώσαμε;
Α) Ενδεικτικές προτάσεις μας για την επίλυση καίριων ζητημάτων αγροτικής και της ανάπτυξης της υπαίθρου, στην ΠΑΜΘ, είναι:
1) Να γίνει αξιοποίηση των υδάτινων πόρων των 5 νομών. Τα νερά είναι πλούτος. Μόνο από τις υπεραξίες κάνει άμεση απόσβεση κάθε έργο προς όφελος των αγροτών. Στην Ξάνθη, στο Πρόγραμμα Αλέξανδρος Μπαλτατζής είναι ενταγμένα 3 έργα αναδασμών προ 18μήνου και μέχρι τώρα δεν υπάρχει έγκριση δημοπράτησης. Με τέτοιους ρυθμούς σε περίοδο κρίσης μπορούμε να συζητάμε για ανάπτυξη; Δεν μπορεί να επαφίεται η χρήση τους ή η μη χρήση τους, στους «μοντέρνους» αρνητισμούς οικολογικών οργανώσεων, με την πολιτεία, περίπου, σε θέση απαθούς θεατή. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του άκρως περιβαλλοντικού γεωργικού έργου μεταφοράς νερών από τον ποταμό Νέστο, δημοπρατημένου από το 2008, στην Ξάνθη, που επιχειρείται να παρεμποδισθεί στο όνομα τυπικής προϋπόθεσης που δεν υπάρχει στη Χώρα μας.
2) Να γίνουν οι αναγκαίες υποδομές στη γεωργία… Να μην τις παρεμποδίζουμε οι ίδιοι στο όνομα προκαταλήψεων... Αναδασμοί δεν γίνονται, σε ποιο προγραμματισμό μπορούμε να αναφερόμαστε όταν ένας αγρότης έχει 100 στρέμματα γης σε 30-40 αγροτεμάχια με τεράστιο κόστος. Έργα υποδομής στον αγροτικό χώρο, που προσδίδουν μεγάλες υπεραξίες, πλούτο, πρέπει να προχωρήσουν τώρα, αν όχι χθες. Σε απλά πράγματα δεν έχουμε δικαίωμα να αντιμαχόμαστε τούς εαυτούς μας.
3) Να δημιουργηθούν πραγματικά μέσα και εργαλεία για τους αγρότες, που να απωθήσουν τους άπληστους μεσάζοντες. Να συστήσουμε Περιφερειακό Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών, προβολής της πρωτογενούς παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας, που θα λειτουργεί σε άμεση επαφή με τα δίκτυα προώθησης εξαγωγών (REGIO-FAIR-CONCEPT), με την συμμετοχή ευέλικτων αυτοδιοικούμενων ομάδων παραγωγών, όχι εξαρτημένων, ανά προϊόν ή ομάδα προϊόντων.
4) Να δώσουμε ταυτότητα στα προϊόντα μας. Μεσογειακή και γιατί όχι «ελληνική» διατροφή. Να εξαλείψουμε ακατανόητες δυσλειτουργίες, γραφειοκρατία και υψηλά κόστη στην πιστοποίησή τους.
Όσο αφορά το «καλάθι αγροτικών προιόντων» δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα προϊόντα. Αυτή είναι δουλειά των τεχνοκρατών, θέλω να σας υπενθυμίσω μια πρωτότυπη πετυχημένη καλή πρακτική, που εφαρμόσθηκε με πρωτοβουλία μας, στη Νομαρχία Ξάνθης, προ 6-7 ετών το Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας και Παράδοσης που λειτουργεί, για να αναδειχθεί η τοπική ταυτότητα, μέσα από μια διαβαθμισμένη κλίμακα κανόνων, δεικτών και προϋποθέσεων, με σήμα ειδικό και πιστοποιημένες επιχειρήσεις. Θυμίζω, επίσης, την ενεργό πρωτοβουλία «Εγνατία - Τουρισμός» των 11 επ’ αυτής Νομαρχιών για ένα νέο αναπτυξιακό άξονα – εργαλείο με πολλές δυνατότητες.
5) Η επιλογή του δικού μας περιφερειακού παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου, με καθαρούς στόχους, με βάση τα προϊόντα, τους ανθρώπους μας, τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Οι διαφορές από τις άλλες Περιφέρειες, η ταυτότητα μας πρέπει να μετουσιωθεί σε συγκριτικό μας πλεονέκτημα. Ο Καπνός μας, πχ τύπου Μπασμά Θράκης, δύσκολα μπορεί να παραχθεί αλλού. Τα σχέδια βελτίωσης θα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα.
Β) Τα προβλήματα της υπαίθρου και του συνόλου της κοινωνίας μας, είναι ταυτόχρονα και προβλήματα του αγροτικού χώρου, αλληλένδετα και αναπόσπαστα της ποιότητας ζωής. Εντοπίζω ιδιαίτερα:
• Το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης λάθρα εισόδου των παράνομων μεταναστών από τον Έβρο με τα συνωδά προβλήματα ανασφάλειας των κατοίκων της περιοχής, που μένει άλυτο.
• Είμαστε υπέρ του φράχτη, εφόσον διασφαλίζει τους κατοίκους και δεν μεταθέτει το πρόβλημα αλλού.
• Τα προβλήματα απόλυτων-χωρίς ισορροπία- αντιαναπτυξιακών περιορισμών στην λογική της βιοποικιλότητας, που φθάνουν να θέτουν ακόμη και την κίνηση προς τα χωράφια μας υπό προϋποθέσεις… Θυμίζω ότι αυτό το περιβάλλον εμείς οι ίδιοι οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, το κρατήσαμε σχεδόν ανέπαφο… Αναφέρω ότι σε ζώνες υψηλής παραγωγικότητας απαγορεύεται η αγροτική ανοικοδόμηση και αξιοποίηση. Πως θα προχωρήσουν τα σχέδια των αγροτικών βελτιώσεων;
• Την αποβιομηχάνιση, το κλείσιμο των εργοστασίων, το επαπειλούμενο άλλων, π.χ. πώληση των Ζαχαρουργείων, χιλιάδες αγρότες παράγουν τεύτλα και θα στερηθούν το αντίστοιχο εισόδημα και της ΣΕΚΑΠ, την ανεργία, βλέπετε τι γίνεται έξω από την ΕΝΚΛΩ, σε συνδυασμό με την πλήρη εξομοίωση των αναπτυξιακών κινήτρων της Περιφέρειας μας, που είναι στην πιο υψηλή Γ ζώνη κινήτρων, πχ του Ορμένιου ή του Νευροκοπίου, με την ένταξη περιοχών που σχεδόν εξυπηρετούνται από τον προαστιακό σιδηρόδρομο.
• Η περιφέρεια αυτή, χρειάζεται την ανάλογη δίκαιη στήριξη της Πολιτείας, ώσπου να βρει την δική της ισχυρή προοπτική, να αξιοποιήσει την ταυτότητά της.»
«Η Περιφέρεια μας έχει υψηλές δυνατότητες. Πέραν της καίριας στρατηγικής αναπτυξιακής θέσης της μεταξύ ανατολής - δύσης, βορρά - νότου, διαθέτει 5 εκατ. στρέμματα εύφορης γης και τα 2/5 του υδάτινου δυναμικού της Χώρας, 6 εκ. στρέμματα δασικής γης, 400 χλμ. ακτών πρόσφορων για αλιεία. Όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό δεν είναι ή είναι άναρχα, πολύ λίγο αξιοποιημένα, ώστε να είμαστε πολύ χαμηλά , στην ουρά της χώρας σε εισοδήματα και ευημερία. Διανύουμε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την Πατρίδα μας...»
Εάν κάποιος επισκεφθεί τα χωριά της περιοχής μας, την ύπαιθρο του τόπου μας, παρουσιάζουν εικόνα κατήφειας, ανασφάλειας και μεγάλης ανέχειας. Τα καφενεία των οικισμών ερημώνουν μόλις νυχτώσει. Κάποτε έσφυζαν από ζωή. Οι γέροντες διστάζουν, γιατί δεν έχουν, να πιούν ακόμη και τον καφέ τους. Η μεγάλη κρίση στην Χώρα έχει βαθειά σχέση με την κρίση και στην πρωτογενή μας παραγωγή. Η γεωργία μας ,το σύνολο της ελληνικής υπαίθρου, συγκροτήθηκε από ένα μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης, αργό, δυσκίνητο, αναντίστοιχο προς τις απαιτήσεις και τις ταχύτητες των καιρών και της αγοράς, χωρίς ευέλικτες ιδιωτικές δομές και υποβοηθητικά εργαλεία. Αυτό το μοντέλο φαίνεται ότι -στην πράξη- τελείωσε τον κύκλο του…
Πέραν της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, φαίνονται στο ορίζοντα ταχύτατες εξελίξεις, με διατροφικές κρίσεις, ακούσαμε το πρωί στις ειδήσεις για εκρηκτική αύξηση των τιμών σε πολλά προϊόντα, με βίαιες αλλαγές στις αγορές και στις εμπορικές δομές. Τα πράγματα μας επιβάλλουν, και στην περιφέρειά μας, που μπορεί να αποτελέσει τον εθνικό πυλώνα αγροτικής παραγωγής, να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να διαμορφώσουμε μια καινούρια περιφερειακή στρατηγική αγροτικής ανάπτυξης και αποτελεσματικότητας. Να χαράξουμε, με ρεαλιστική, με σημείο προς σημείο προσέγγιση, τον χάρτη πορείας για τους συμπολίτες μας της υπαίθρου και της γεωργίας. Την γεωργία του μέλλοντος. Τον σύγχρονο αγρότη της επόμενης ημέρας, την κουλτούρα του, τις ισχυρές δικές του δομές, τα υποβοηθητικά εργαλεία και μέσα του. Πως όμως μπορούμε να μιλάμε για νέους αγρότες, για σχέδια βελτίωσης, όταν τους παγιδεύσαμε σε προγράμματα, που, τώρα, παγώσαμε;
Α) Ενδεικτικές προτάσεις μας για την επίλυση καίριων ζητημάτων αγροτικής και της ανάπτυξης της υπαίθρου, στην ΠΑΜΘ, είναι:
1) Να γίνει αξιοποίηση των υδάτινων πόρων των 5 νομών. Τα νερά είναι πλούτος. Μόνο από τις υπεραξίες κάνει άμεση απόσβεση κάθε έργο προς όφελος των αγροτών. Στην Ξάνθη, στο Πρόγραμμα Αλέξανδρος Μπαλτατζής είναι ενταγμένα 3 έργα αναδασμών προ 18μήνου και μέχρι τώρα δεν υπάρχει έγκριση δημοπράτησης. Με τέτοιους ρυθμούς σε περίοδο κρίσης μπορούμε να συζητάμε για ανάπτυξη; Δεν μπορεί να επαφίεται η χρήση τους ή η μη χρήση τους, στους «μοντέρνους» αρνητισμούς οικολογικών οργανώσεων, με την πολιτεία, περίπου, σε θέση απαθούς θεατή. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του άκρως περιβαλλοντικού γεωργικού έργου μεταφοράς νερών από τον ποταμό Νέστο, δημοπρατημένου από το 2008, στην Ξάνθη, που επιχειρείται να παρεμποδισθεί στο όνομα τυπικής προϋπόθεσης που δεν υπάρχει στη Χώρα μας.
2) Να γίνουν οι αναγκαίες υποδομές στη γεωργία… Να μην τις παρεμποδίζουμε οι ίδιοι στο όνομα προκαταλήψεων... Αναδασμοί δεν γίνονται, σε ποιο προγραμματισμό μπορούμε να αναφερόμαστε όταν ένας αγρότης έχει 100 στρέμματα γης σε 30-40 αγροτεμάχια με τεράστιο κόστος. Έργα υποδομής στον αγροτικό χώρο, που προσδίδουν μεγάλες υπεραξίες, πλούτο, πρέπει να προχωρήσουν τώρα, αν όχι χθες. Σε απλά πράγματα δεν έχουμε δικαίωμα να αντιμαχόμαστε τούς εαυτούς μας.
3) Να δημιουργηθούν πραγματικά μέσα και εργαλεία για τους αγρότες, που να απωθήσουν τους άπληστους μεσάζοντες. Να συστήσουμε Περιφερειακό Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών, προβολής της πρωτογενούς παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας, που θα λειτουργεί σε άμεση επαφή με τα δίκτυα προώθησης εξαγωγών (REGIO-FAIR-CONCEPT), με την συμμετοχή ευέλικτων αυτοδιοικούμενων ομάδων παραγωγών, όχι εξαρτημένων, ανά προϊόν ή ομάδα προϊόντων.
4) Να δώσουμε ταυτότητα στα προϊόντα μας. Μεσογειακή και γιατί όχι «ελληνική» διατροφή. Να εξαλείψουμε ακατανόητες δυσλειτουργίες, γραφειοκρατία και υψηλά κόστη στην πιστοποίησή τους.
Όσο αφορά το «καλάθι αγροτικών προιόντων» δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα προϊόντα. Αυτή είναι δουλειά των τεχνοκρατών, θέλω να σας υπενθυμίσω μια πρωτότυπη πετυχημένη καλή πρακτική, που εφαρμόσθηκε με πρωτοβουλία μας, στη Νομαρχία Ξάνθης, προ 6-7 ετών το Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας και Παράδοσης που λειτουργεί, για να αναδειχθεί η τοπική ταυτότητα, μέσα από μια διαβαθμισμένη κλίμακα κανόνων, δεικτών και προϋποθέσεων, με σήμα ειδικό και πιστοποιημένες επιχειρήσεις. Θυμίζω, επίσης, την ενεργό πρωτοβουλία «Εγνατία - Τουρισμός» των 11 επ’ αυτής Νομαρχιών για ένα νέο αναπτυξιακό άξονα – εργαλείο με πολλές δυνατότητες.
5) Η επιλογή του δικού μας περιφερειακού παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου, με καθαρούς στόχους, με βάση τα προϊόντα, τους ανθρώπους μας, τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Οι διαφορές από τις άλλες Περιφέρειες, η ταυτότητα μας πρέπει να μετουσιωθεί σε συγκριτικό μας πλεονέκτημα. Ο Καπνός μας, πχ τύπου Μπασμά Θράκης, δύσκολα μπορεί να παραχθεί αλλού. Τα σχέδια βελτίωσης θα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα.
Β) Τα προβλήματα της υπαίθρου και του συνόλου της κοινωνίας μας, είναι ταυτόχρονα και προβλήματα του αγροτικού χώρου, αλληλένδετα και αναπόσπαστα της ποιότητας ζωής. Εντοπίζω ιδιαίτερα:
• Το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης λάθρα εισόδου των παράνομων μεταναστών από τον Έβρο με τα συνωδά προβλήματα ανασφάλειας των κατοίκων της περιοχής, που μένει άλυτο.
• Είμαστε υπέρ του φράχτη, εφόσον διασφαλίζει τους κατοίκους και δεν μεταθέτει το πρόβλημα αλλού.
• Τα προβλήματα απόλυτων-χωρίς ισορροπία- αντιαναπτυξιακών περιορισμών στην λογική της βιοποικιλότητας, που φθάνουν να θέτουν ακόμη και την κίνηση προς τα χωράφια μας υπό προϋποθέσεις… Θυμίζω ότι αυτό το περιβάλλον εμείς οι ίδιοι οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, το κρατήσαμε σχεδόν ανέπαφο… Αναφέρω ότι σε ζώνες υψηλής παραγωγικότητας απαγορεύεται η αγροτική ανοικοδόμηση και αξιοποίηση. Πως θα προχωρήσουν τα σχέδια των αγροτικών βελτιώσεων;
• Την αποβιομηχάνιση, το κλείσιμο των εργοστασίων, το επαπειλούμενο άλλων, π.χ. πώληση των Ζαχαρουργείων, χιλιάδες αγρότες παράγουν τεύτλα και θα στερηθούν το αντίστοιχο εισόδημα και της ΣΕΚΑΠ, την ανεργία, βλέπετε τι γίνεται έξω από την ΕΝΚΛΩ, σε συνδυασμό με την πλήρη εξομοίωση των αναπτυξιακών κινήτρων της Περιφέρειας μας, που είναι στην πιο υψηλή Γ ζώνη κινήτρων, πχ του Ορμένιου ή του Νευροκοπίου, με την ένταξη περιοχών που σχεδόν εξυπηρετούνται από τον προαστιακό σιδηρόδρομο.
• Η περιφέρεια αυτή, χρειάζεται την ανάλογη δίκαιη στήριξη της Πολιτείας, ώσπου να βρει την δική της ισχυρή προοπτική, να αξιοποιήσει την ταυτότητά της.»
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω