Οι διαχειριστές του blog αναρτούν καθημερινά φωτογραφίες -τις περισσότερες τις στέλνουν οι αναγνώστες- που συνοδεύονται από λεζάντες ή σχόλια. Ανάμεσα στις δημοφιλέστερες φωτογραφίες-αναρτήσεις του τελευταίου μήνα: νέοι που διασκεδάζουν στην disco "Τοξότης", το 1981 (τώρα στεγάζεται εκεί το σινεμά "Αλεξ"), ο Θωμάς Θωμάς, ο καλύτερος, εν ζωή, αθλητής της πόλης, πανελληνιονίκης - βαλκανιονίκης - μεσογειονίκης, που προπονείται στο τριπλούν, με στόχο να κατακτήσει μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα βετεράνων, μια παρέα, σ' ένα ουζερί στην παραλία, στα τέλη του Εμφυλίου, ο φαλαινοκαρχαρίας, που, προφανώς αποπροσανατολισμένος, πιάστηκε στα δίκτυα των ψαράδων της Μάκρης, το 1983, και το πλήθος που συνέρρευσε για να τον δει...»
"Ο στόχος μας είναι να ανακαλέσουμε θαμμένες μνήμες, να περισώσουμε ιστορίες και πρόσωπα που σημάδεψαν αυτήν την πόλη, να "ζωντανέψουμε" παλιές παρέες και ομάδες, αλλά και να ευαισθητοποιήσουμε τους παλιούς (αλλά και τους νέους) Αλεξανδρουπολίτες να ενδιαφερθούν λίγο για τον τόπο τους ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε τα (πολλά) κακώς κείμενα. Άλλωστε, όποιος δεν γνωρίζει το παρελθόν του, κάνει κακό στο μέλλον του", δήλωσε ο Γ.Σ., ένας από τους δύο διαχειριστές του blog.
Πέρα από τα στιγμιότυπα που έχουν θέση στο βιβλίο της ιστορίας, όπως την άφιξη των πρώτων προσφύγων, μετά το 1923, το blog δίνει χώρο και στην προσωπική ιστορία των καθημερινών ανθρώπων. "Οι εκδρομές με τις παρέες, τα γενέθλια, τα καταστήματα που διασκεδάζαμε κλπ, ήταν τα βιώματα του καθενός από εμάς, άρα και οι μικρές καθημερινές ιστορίες της Αλεξανδρουπόλεως. Σημάδεψαν τους ανθρώπους, διαμόρφωσαν το χαρακτήρα τους και τη συμπεριφορά τους, άρα και την όλη τους "πορεία" στην (τότε) μικρή κοινωνία της πόλεώς μας", διευκρίνισε ο Γ.Σ.
Ιδιαίτερα θετική είναι η ανταπόκριση των Αλεξανδρουπολιτών, ενώ για όσους μετανάστευσαν η ιστοσελίδα είναι ο "συνδετικός κρίκος" με τη γενέτειρα πόλη. Ενδεικτικά είναι τα ακόλουθα δύο e-mails αναγνωστών: "Είμαι φανατικός αναγνώστης σου και για μένα που ζω και εργάζομαι στην Αθήνα είναι μια μικρή καθημερινή βόλτα στην πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και αγαπώ...", γράφει ένας χρήστης, ενώ ένας άλλος σημειώνει: "Ξυπνάει μνήμες από την πόλη που μεγάλωσα και ουσιαστικά αυτή είναι η πόλη που γνωρίζω, γιατί όταν έρχομαι πλέον για διακοπές, η πόλη που συναντώ είναι μια άλλη, εντελώς διαφορετική και πίστεψέ με είναι δραματική η αλλαγή σε σχέση με τότε και εγώ το βιώνω πιο πολύ. Μου θύμισες μέρη που είχα ξεχάσει και πρόσωπα που ήταν χαρακτηριστικές φιγούρες της πόλης μας".
Ο κ. Γ.Σ. εκτίμησε ότι τα πράγματα, παλαιότερα στην Αλεξανδρούπολη ήταν καλύτερα σε ό,τι αφορά τη συνεκτικότητα του κοινωνικού ιστού, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την αισθητική των κτισμάτων. Σύμφωνα με τον ίδιο, η μεγαλύτερη αλλαγή που συντελέστηκε στην Αλεξανδρούπολη, με το πέρασμα του χρόνου, έγκειται στους ανθρώπους που εγκαταστάθηκαν εκεί, αλλά και στους ήδη διαμένοντες, οι οποίοι βαθμιαία αδιαφόρησαν για την πόλη τους. "Έτσι, οι αλλαγές επήλθαν μοιραίως. Τα κτίρια, οι παρέες, οι συμπεριφορές, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, όλα εξαρτώνται από τους ανθρώπους και μόνο. Αξιοπρεπείς και ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι ισούται με αξιοπρεπείς και ανθρώπινες πόλεις", ανέφερε χαρακτηριστικά.
Πηγή: Εφημερίδα ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Ολόκληρη η συνέντευξη του oldalexandroupoli στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και την δημοσιογράφο Γεωργία Χατζηγεωργίου:
- Από πότε λειτουργεί το blog;
Η απόφαση για την λειτουργία και την δημιουργία του μπλογκ πάρθηκε στις 14 Οκτωβρίου, το μπλογκ δημιουργήθηκε 2 ημέρες μετά, στις 16, και μετά από ένα διήμερο άρχισε ανελλιπώς η τροφοδότησή του με φωτογραφίες
- Ποιος είναι ο στόχος σας με τη δημιουργία του;
Ο στόχος μας είναι (όπως αναγράφουμε και στον τίτλο μας) να ανακαλέσουμε μνήμες στους παλιούς και να μάθουμε στους νεότερους -αλλά και σε εμάς τους ίδιους- το παρελθόν αυτής της πόλης. Μέσα στην ισοπεδωτική λαίλαπα του σύγχρονου τρόπου ζωής με τους συγκεκριμένους βιορυθμούς και την τερατώδη αστυφιλία, οι πόλεις μας αλλοτριώθηκαν και μεταμορφώθηκαν με αποτέλεσμα να αποξενωθούμε μεταξύ μας. Οι παιδικές και νεανικές μας μνήμες σχεδόν διαγράφηκαν. Ακόμα και εμείς οι ίδιοι ξεχάσαμε πρόσωπα που συναναστραφήκαμε παλιότερα μαζί, παλιούς συμμαθητές, παρέες, κτίρια και ιστορίες.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου αναγνώστες μας (ξανα)θυμήθηκαν άτομα που παλιότερα βρίσκονταν στην ίδια παρέα για ένα χρονικό διάστημα, αλλά η πάροδος του χρόνου το διέγραψε από την μνήμη τους Ο στόχος μας είναι αυτό ακριβώς το πράμα . Να ανακαλέσουμε θαμμένες μνήμες, να περισώσουμε ιστορίες και πρόσωπα που σημάδεψαν αυτήν την πόλη, να «ζωντανέψουμε» παλιές παρέες και ομάδες αλλά και να ευαισθητοποιήσουμε τους παλιούς (αλλά και τους νέους) Αλεξ/πολίτες να ενδιαφερθούν λίγο για τον τόπο τους ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε τα (πολλά) κακώς κείμενα. Άλλωστε όποιος δεν γνωρίζει το παρελθόν του, κάνει κακό στο μέλλον του…
- Πέρα από τις στιγμές που θα απασχολήσουν τον ιστορικό του μέλλοντος (π.χ. την επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου), επιλέξατε να καταγράψετε και στιγμές της προσωπικής ιστορίας κάποιων ανθρώπων (π.χ. γενέθλια, σχολικές εκδρομές). Πείτε μου για αυτή την επιλογή
Μα αυτές ακριβώς είναι οι φωτογραφίες που γράφουν «ιστορία». Το ότι ήρθε κάποιος πολιτικός ή κάποιο σημαντικό πρόσωπο στην πόλη μας ναι μεν αποτελεί κάτι το «ιστορικό» αλλά συνάμα είναι κάτι το περιστασιακό και πρόσκαιρο. Οι εκδρομές με τις παρέες, τα γενέθλια, τα καταστήματα που διασκεδάζαμε κλπ ήταν τα βιώματα του καθενός από εμάς άρα και οι μικρές καθημερινές ιστορίες της Αλεξ/πόλεως. Σημάδεψαν τους ανθρώπους, διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα τους και την συμπεριφορά τους άρα και την όλη τους «πορεία» στην (τότε) μικρή κοινωνία της πόλεώς μας.
Πέραν τούτου, οι απλές ερασιτεχνικές φωτογραφίες «μιλάνε» από μόνες τους. Προσδίδουν αμεσότητα, αυθορμητισμό, ευθύτητα, γνησιότητα- λένε δηλαδή αλήθειες- και απεικονίζουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Δεν είναι κάτι το στημένο όπως οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες.
- Οι φωτογραφίες είναι από το δικό σας αρχείο και των φίλων σας ή σας στέλνουν οι αναγνώστες; Τα σχόλια-λεζάντες είναι δικά σας ή των κατόχων της φωτογραφίας;
Πολύ λίγες φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μας αρχείο. Οι περισσότερες είναι από τον κόσμο της Αλεξ/πολης οι οποίοι είτε μας παραδίδουν φωτογραφίες για να τις «σκανάρουμε», είτε μας τις στέλνουνε μέσω μέηλ. Είναι εντυπωσιακή η συμμετοχή του κόσμου σε αυτό. Πάνω από το 80% των φωτογραφιών που αναρτούμε είναι από τον κόσμο της Αλεξ/πόλεως. Ιδιαίτερα συγκινητική είναι η συμμετοχή των Αλεξανδρουπολιτών που ζούνε είτε στο εξωτερικό είτε σε κάποια άλλη πόλη της Ελλάδας.
Οι ιστορίες κάτω από τις φωτογραφίες είναι συνήθως αυτών που μας φέρνουν τις φωτό αλλά και με δικά μας συμπληρώματα πολλές φορές. Οι ιστορικές αναδρομές είναι αποκλειστικά δικές μας.
- Ποια είναι η ανταπόκριση σε αυτή σας την προσπάθεια, τόσο σε ότι αφορά την επισκεψιμότητα του blog όσο και για τα σχόλια που ακούτε; Σας έχει ζητήσει κάποιος να «κατεβάσετε» φωτογραφία; Για ποιο λόγο;
Όπως σας ανέφερα παραπάνω, η συμμετοχή του κόσμου είναι εκπληκτική. Γνωστοί και άγνωστοι μας δίνουν συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία και ζητούν να μην σταματήσει η προσπάθεια. Σας αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά μέηλ: «αυτό το μπλογκ είναι για μας ο συνδετικός μας κρίκος με το παρελθόν και με την γενέτειρα πόλη μας»,
«είμαι φανατικός αναγνώστης σου και για μένα που ζω και εργάζομαι στην Αθήνα είναι μια μικρή καθημερινή βόλτα στην πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και αγαπώ...»,
«για εμάς που ζούμε λίγο μακριά αποτελεί μεγάλη συγκίνηση η δημοσίευση τέτοιων φωτογραφιών», «Μπράβο για την πολύ καλή δουλειά που κάνετε προσπαθώντας να διατηρήσετε τις αναμνήσεις από την παλιά Αλεξανδρούπολη!!!»,
«ξυπνάει μνήμες από την πόλη που μεγάλωσα και ουσιαστικά αυτή είναι η πόλη που γνωρίζω, γιατί όταν έρχομαι πλέον για διακοπές η πόλη που συναντώ είναι μια άλλη, εντελώς διαφορετική και πίστεψέ με είναι δραματική η αλλαγή σε σχέση με τότε και εγώ το βιώνω πιο πολύ. Μου θύμισες μέρη που είχα ξεχάσει και πρόσωπα που ήταν χαρακτηριστικές φιγούρες της πόλης μας.»
Να μην σας κουράσουμε με περισσότερα μηνύματα, πάντως κάπως έτσι η θεματολογία τους.
Τώρα για το αν μας έχουν ζητήσει να κατεβάσουμε φωτογραφίες, αυτό συνέβη σε δύο περιπτώσεις μόνο. Η πρώτη είναι από ένα γνωστό άτομο της πόλεως, που αναρτήθηκε η φωτογραφία του (εν μέσω πολλών άλλων) στο πρωτοχρονιάτικο αφιέρωμα του τοπικού εθίμου των «ψησταριών», ο οποίος απαίτησε με έντονο ύφος να κατεβάσουμε την φωτογραφία του (δεν καταλάβαμε ακόμα γιατί) και η δεύτερη περίπτωση είναι από μια φωτογραφία γυναικοπαρέας οι οποίες διαμαρτυρήθηκαν πως τα μαλλιά τους και το χτένισμά τους (πριν από 31 χρόνια) ήταν… χάλια, οπότε και ζήτησαν να την κατεβάσουμε…
- Ασχολιόσασταν, τόσο εσείς όσο και ο έτερος διαχειριστής, με την ιστορία της Αλεξανδρούπολης, προτού εισέλθετε στην blogόσφαιρα;
Σε γενικές γραμμές, ναι. Πάντα είναι ενδιαφέρον να ανακαλύπτεις και να μαθαίνεις την ιστορία του τόπου σου (αλλά και γενικώς την ιστορία). Άλλωστε το να ζεις απλώς σε έναν τόπο χωρίς να ξέρεις αλλά και χωρίς να ενδιαφέρεσαι να μάθεις για αυτόν, αποτελεί προάγγελο πως δεν θα τον σεβαστείς αυτόν τον τόπο…
- Αν μου επιτρέπετε μια πιο προσωπική ερώτηση, έχουμε συνδέσει τη νοσταλγία με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Ισχύει αυτό στη δική σας περίπτωση;
Βεβαίως. Μεγαλύτερη ηλικία σημαίνει περισσότερες εμπειρίες, περισσότερες μνήμες και περισσότερη σοφία. Για την ακρίβεια , οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, είναι οι «τροφοδότες» μας στα σχόλια και στις ιστορίες που αναρτούμε καθώς και οι «βιβλιοθήκες» μας όπου αναζητούμε πληροφορίες γι αυτήν την πόλη. Είναι οι «αποθήκες υλικού» μας με άλλα λόγια. Όπως ακριβώς νοσταλγούμε την πόλη μας παλιά, έτσι νοσταλγούμε και τους ανθρώπους της (ιδίως αυτούς που έχουν φύγει από κοντά μας).
- Υπάρχει κάποια «αγαπημένη» σας ανάρτηση, που αφορά είτε τοποθεσίες είτε πρόσωπα της πόλης;
Πάρα πολλές αλλά θα ξεχωρίσω δύο. Η μία είναι στις 21/1/11 με τίτλο «Γειτονιά στην Καλλιθέα το 1960» διότι είναι μια «ζωντανή» φωτογραφία που απεικονίζει τις παλιές γειτονιές της πόλης μας, με τους τρείς πιτσιρικάδες να παίζουν το παλιό αγαπημένο παιχνίδι «τζιτζιλιά» ή «μπίλιες» (ένας εξ αυτών είναι και θείος μου) και η δεύτερη είναι αναρτημένη στις 27/1/11 με τίτλο «η Αλεξ/πολη στο πλευρό της μαρτυρικής Κύπρου» διότι έχει ενδιαφέρουσα ιστορία.
- Ένα βιβλίο ιστορίας της Αλεξανδρούπολης ποια εικόνα πρέπει να έχει στο εξώφυλλο;
Τον σιδηροδρομικό Σταθμό (μην ξεχνούμε πως μια βασική αιτία δημιουργίας αυτής της πόλης είναι το ότι περνούσε από εδώ το θρυλικό «Οριεντ Εξπρές»), το λιμάνι, το μνημείο των Βιζβίζιδων (τοπικών Ηρώων) και φυσικά τον Φάρο.
- Όσο μεγαλώνουμε έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε τα μικράτα μας. Ισχύει αυτό και στο επίπεδο της πόλης; Πιστεύετε, δηλαδή, ότι πριν από 20, 30 ή 50 χρόνια η Αλεξανδρούπολη ήταν καλύτερη απ' ότι σήμερα;
Εννοείται. Από πού να πρωτοαρχίσουμε; Από τον ισχυρό κοινωνικό ιστό και τις διαπροσωπικές σχέσεις που υπήρχαν παλαιότερα; Από τον σεβασμό που δείχναμε απέναντι στους συμπολίτες μας αλλά και στην ίδια μας την πόλη; Από την αισθητική των κτισμάτων και των αυλών μας; Πολλά μπορούμε να αναφέρουμε.
Φυσικά και είχαν μειονεκτήματα οι παλαιότερες εποχές αλλά παρόλες τις δυσκολίες της εποχής, την ανέχεια και τις διάφορες ελλείψεις οι νέοι διασκέδαζαν με την ψυχή τους, υπήρχε αισθητική, υπήρχε ενδιαφέρον, υπήρχε συμμετοχή και απολάμβανες με απλότητα την κάθε στιγμή αυτής της πόλης. Τώρα, καθώς επήλθε κορεσμός σε όλα τα επίπεδα, τα περισσότερα τα «βαριόμαστε», δεν δίνουμε σημασία και αδιαφορούμε με αποτέλεσμα να «ρημάζει» αυτή η πόλη μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η λύση είναι απλή. Αυτοοργάνωση και ενδιαφέρον για τον τόπο αλλά και για την Πατρίδα σου γενικότερα…
- Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή στην Αλεξανδρούπολη, όπως τη ζήσατε προσωπικά ή όπως αποτυπώθηκε στο blog;
Οι άνθρωποι. Για όλες τις αλλαγές , καλές ή κακές, ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο οι άνθρωποι. Θα σας μιλήσω με ένα ενδεικτικό περιστατικό. Όταν έτυχε προ ολίγων ημερών να σταματήσουμε μπροστά σε έναν κύριο (ο οποίος βρισκόταν μπροστά στην αυλή του) και τον ρωτήσαμε την οδό που περνάει μπροστά από το σπίτι του, σε μια σχετικά καινούργια περιοχή της Αλεξ/πόλεως, μας απάντησε πως δεν γνωρίζει την οδό. Δηλαδή μένει σε ένα σπίτι και δεν γνωρίζει κάν την οδό που περνάει μπροστά από το σπίτι του. Τι απαιτήσεις μπορείς να έχεις από αυτόν τον άνθρωπο και τι να περιμένεις όταν αδιαφορεί ακόμα και για το όνομα της οδού που διαμένει; Φανταστείτε την αδιαφορία που θα επιδείξει για τα άλλα ζητήματα…
Οπότε η μεγαλύτερη αλλαγή έγκειται στους ανθρώπους που εγκαταστάθηκαν εδώ (αλλά και στους ήδη διαμένοντες) οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου (και με την γενικότερη πολυεπίπεδη παρακμή) βαθμιαία αδιαφόρησαν για την πόλη τους. Έτσι οι αλλαγές επήλθαν μοιραίως. Τα κτίρια, οι παρέες, οι συμπεριφορές, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής κλπ όλα εξαρτώνται από τους ανθρώπους και μόνο. Αξιοπρεπείς και ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι ισούται με αξιοπρεπείς και ανθρώπινες πόλεις.
- Παρατήρησα ότι υπάρχει νέα ανάρτηση σχεδόν κάθε μέρα. Πόσο χρόνο σας παίρνει η ενασχόληση με το blog;
Αρκετό χρόνο μας «κλέβει» η ενασχόλησή μας με το μπλογκ διότι θέλει αρκετή δουλειά η κάθε ανάρτηση. Δεδομένου πως είμαστε ερασιτέχνες, έχουμε οικογένεια, δουλειές και δεν έχουμε κανένα οικονομικό όφελος μας αφήνει «πίσω» σε πολλές άλλες ασχολίες μας. Το θέμα όμως είναι πως μας αρέσει αυτό που κάνουμε διότι είναι κάτι σημαντικό για την ιδιαίτερή μας πατρίδα και τους ανθρώπους της. Αν χαθεί το ενδιαφέρον ή άμα «παρεκκλίνουμε» θα σταματήσουμε και τις αναρτήσεις. Μέχρι τότε θα τροφοδοτούμε με υλικό και φωτογραφίες αυτό το μπλογκ το οποίο στην ουσία είναι το μπλογκ όλης της πόλης κι όχι αποκλειστικά δικό μας. Εμείς είμαστε απλοί διαχειριστές (και ενίοτε, σχολιαστές).
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω