Αγαπημένη Θράκη

της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Για πολλοστή φορά βρίσκομαι στην Αλεξανδρούπολη. Αντικρίζω τους καθαρούς της δρόμους που σφύζουν από ζωντάνια και απολαμβάνω το ντόπιο χρώμα. Κόσμος με σταματά στο δρόμο ανταλλάσοντας ευχές και ρωτώντας με για τον τρόπο που θα γιορτάσω τον Πάσχα. Τους χαμογελάω όντας σίγουρη ότι θα περάσω υπέροχα.

Το τριήμερο θα κυλήσει ήρεμα και ωραία. Οι εκκλησίες στολίστηκαν με τα γιορτινά τους. Οι καμπάνες χτυπάνε πένθιμα και μετά ζωηρά και ελπιδοφόρα για την ανάσταση του Θεανθρώπου. Οι οχτώ εκκλησίες της πόλης στολίστηκαν και προετοιμάστηκαν για το πλήθος που θα τις επισκεφτούν. Οι κάτοικοι της πόλης ετοιμάζονται για τις άγιες ημέρες. Ατμόσφαιρα θρησκευτική στις γύρω εκκλησίες με τον κόσμος να περίμενε υπομονητικά να ξεκινήσει η περιφορά του Επιταφίου...»

Η Αλεξανδρούπολη, μέσα στην λιακάδα, και η χαρά της συνεύρεσης, με τους παλιούς φίλους, με κάνει να νιώθω πολύ χαλαρή και ευχαριστημένη. Όποτε έρχομαι εδώ βγάζω τον εαυτό μου έξω από τους προβληματισμούς της Αθήνας. Από το σφιχταγκάλιασμα των πολιτικών εξελίξεων και την αγωνία του αύριο. Από την μιζέρια της καθημερινότητας και της ρουτίνας. Από την άγχος και τα νεύρα. Είμαι βέβαιη ότι όλα θα πάνε καλά και ότι θα χαρώ την ολιγοήμερη βόλτα στην πόλη.

Η Σαμοθράκη με τις χιονισμένες κορφές της, το γλυκό χαμόγελο του Δημήτρη με τα θερμοκήπια του στην Πυλαία και η απέραντη ηρεμία της Μάκρης. Το σμήνος των πελεκάνων να πετάει πάνω από το Δέλτα. Οι παπαρούνες στην Χιλή και τα ατίθασα κύματα της θάλασσας στην Κυανή Ακτή. Το γλυκό αεράκι και το άρωμα των λουλουδιών γύρω μας να μοσχοβολάνε μεθυστικά. Η υποχρεωτική περατζάδα στην παραλιακή το βράδυ πριν την Ανάσταση. Όλα όπως παλιά και πάντα όμορφα.

Βυθισμένη στις παλιές αναμνήσεις βγήκα να κάνω την καθιερωμένη μου βόλτα στο κέντρο. Ανακάλυψα ότι κάτι άλλαξε ριζικά μέσα στην Αλεξανδρούπολη. Όλοι οι δρόμοι στενέψανε. Η κεντρική λεωφόρο επιτρέπει μετά κόπων και βασάνων δύο λωρίδες κυκλοφορίας. Η 14ης Μαΐου βογκάει δυσκολεύοντας ακόμα και τους πιο υπομονετικούς οδηγούς. Η μετακίνηση μέσα στην πόλη είναι μαρτύριο και το παρκάρισμα έφτασε βάσανο και για τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της πράσινης αλλαγής. Ωραίος ο ποδηλατοδρόμος αλλά πόσοι το δοκιμάζουν; Το δημοτικό πάρκινγκ στο Φάρο μεγάλο και τρανό αλλά πόσοι έχουν την υπομονή να πάνε εκεί; Για τι δεν υπάρχουν άλλα πάρκινγκ μέσα στην πόλη; Τα δημοτικά τέλη αυξήθηκαν αλλά η δημοτική αρχή δεν ασχολήθηκε καθόλου με αυτό το πρόβλημα! Οι αυτοκινητιστές έχουν υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Η δημοτική συγκοινωνία είναι τόσο καλή και συχνή ούτως ώστε να την χρησιμοποιήσουν οι πάντες; Περπάτησα στα παλιά σοκάκια και διαπίστωσα ότι τα παλιά σπίτια έχουνε γκρεμιστεί και γέμισε ο τόπος οικοδομές άχαρες και πολυώροφες. Που πήγε το ντόπιο χρώμα;

Γυρίζοντας στο κέντρο ανακάλυψα, για πολλοστή φορά, ότι η δημοτική αρχή κάνει τα στραβά μάτια στους καταστηματάρχες. Δύσκολα και βασανιστικά περπατάς μέσα στους δρόμους της Αλεξανδρούπολης. Στην Κανάρη πέρασα μόνο στο λοξό και γλύτωσα ,παρά τρίχα, έναν καυγά με μία μάνα που καθόταν στο τραπέζι με τα δύο τέκνα της. Βεντέτα και Alter Ego σε απόσταση αναπνοής και οι περαστικοί ας κόψουν το κεφάλι τους από που να περάσουν. Ο δήμαρχος της πόλης έχει δοκιμάσει ποτέ να κάνει της βόλτα του εκεί; Με ποιανού πολιτικές πλάτες έγινε η κατάληψη του πεζοδρομίου από έναν καταστηματάρχη που γράφει στις σόλες των υποδημάτων του το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών; Η αστυνομία για τι δε τον έπεισε να συμμορφωθεί; Η παραλιακή ήταν η δεύτερη απογοήτευση αφού είναι παραδομένη στα χέρια των πονηρών και κερδοφόρων καφετεριών. Αδύνατη η πρόσβαση στην ακτή και στην θάλασσα.

Αυτή είναι η όμορφη Αλεξανδρούπολη; Γιατί; Ποια είναι η ευαισθησία που υπέδειξαν οι αρχές σε αυτό το αυξανόμενο φαινόμενο της καταπάτησης δημοσίων χώρων; Αγαπημένη Θράκη εξελίχτηκες αλλά πήρες λάθος δρόμο τη στιγμή που στερείς το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών σου.

Ευγενία Ηλιοπούλου

Πηγή: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Εφημερίδα Αργυρούπολης και Νοτίων Προαστίων