Σήμερα στην Χώρα μας και ιδιαίτερα στο Τρίγωνο του Νομού Έβρου έχει αναπτυχθεί μια από τις πιο δυναμικές καλλιέργειες σπαραγγιού στην Ευρώπη. Άλλα κέντρα παραγωγής σπαραγγιού στην Ελλάδα βρίσκονται στα Γιαννιτσά, την Καβάλα, την Ξάνθη, Ημαθία, Έδεσσα και Αιτωλοακαρνανία. Το 95% της ελληνικής παραγωγής εξάγεται στο εξωτερικό και η ποιότητα του είναι εξαιρετική.
Τα τελευταία χρόνια η μεγάλη παραγωγή σπαραγγιού είχε αποτέλεσμα την γενναία ενίσχυση του εισοδήματος των καλλιεργητών, αλλά και της Εθνικής Οικονομίας, καθώς το προϊόν αποφέρει συνάλλαγμα. Στο εμπόριο κυκλοφορεί σε διάφορους χρωματισμούς όπως άσπρο, βιολετί και πράσινο. Από το φυτό, που ονομάζεται αλλιώς ασπάραγος ο φαρμακευτικός (Asparagus officinalis L.), τρώγονται μόνο οι ανοιξιάτικοι νεαροί βλαστοί του, που έχουν ευχάριστη γεύση. Οι βλαστοί αυτοί αναπτύσσονται όρθιοι, αλύγιστοι, είναι πράσινοι και σαρκώδεις, και φτάνουν σε ύψος γύρω στο 1 μέτρο...»
Το σπαράγγι προτιμά τα μέρη με μερική σκιά. Χρειάζεται άφθονα ποτίσματα κατά τη βλαστική περίοδο, που όμως πρέπει να ελαττώνονται το χειμώνα. Θέλει υγρό περιβάλλον, ενώ η ιδιαίτερα ξηρή ατμόσφαιρα προκαλεί συχνά την εμφάνιση ζωικών εχθρών. Η επεξεργασία του νωπού σπαραγγιού χωρίζεται σε δυο μέρη, στην επεξεργασία στο σπίτι και στην επεξεργασία του στο συσκευαστήριο.
Το σπαράγγι ήταν γνωστό από τους αρχαίους χρόνους ως ένα σπάνιο και από τα πιο ακριβά χορταρικά, που μπορούσαν να γευθούν υψηλές κοινωνικές τάξεις με πλούσιο βαλάντιο. Η κατανάλωση αυξήθηκε με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου πράγμα που επέβαλε τη συστηματική καλλιέργεια του. Στην Χώρα μας το σπαράγγι διατίθεται νωπό για κατανάλωση, ελάχιστες ποσότητες σπαραγγιού κονσερβοποιούνται ή καταψύχονται. Είναι υδατώδες λαχανικό και όταν είναι φρεσκοκομμένο περιέχει 90-95% νερό. Τα σπαράγγια κόβονται σε βάθος 19-23 εκ. με ειδικά μαχαίρια. Η συγκομιδή τις πρώτες μέρες γίνεται μια φορά ανά τρεις μέρες. Με το πέρασμα των ημερών και την αύξηση της θερμοκρασίας γίνεται μια φορά ανά δύο μέρες, ώστε στο τέλος να καθιερωθεί η συγκομιδή καθημερινά όταν αυξηθούν οι θερμοκρασίες κατά το τέλος Απριλίου.
Η συγκομιδή του λευκού σπαραγγιού γίνεται χειρωνακτικά, όταν η κορυφή φανεί στην επιφάνεια του εδάφους, ενώ τα πράσινα σπαράγγια πρέπει να φτάσουν τα 22-27εκ. πάνω από την επιφάνεια του εδάφους.
Το συμπέρασμα είναι ότι το σπαράγγι είναι μια δυναμική και ταχέως αναπτυσσόμενη καλλιέργεια, που προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στα οικονομικά μεγέθη της Χώρας μας, αυξάνοντας το συνολικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μέσω των Εξαγωγών του στις ευρωπαϊκές αγορές (ιδίως Δυτική Γερμανία) και την εισροή πολύτιμου συναλλάγματος στα ταμεία μας. Αρκεί βέβαια να γίνουν εύστοχες και διορατικές κινήσεις από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και να στηριχθούν έμπρακτα οι Έλληνες αγρότες, που ασχολούνται με την καλλιέργεια του.
Χρήστος Κ. Γκιουμουσίδης
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Master στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη της Υπαίθρου
Τα τελευταία χρόνια η μεγάλη παραγωγή σπαραγγιού είχε αποτέλεσμα την γενναία ενίσχυση του εισοδήματος των καλλιεργητών, αλλά και της Εθνικής Οικονομίας, καθώς το προϊόν αποφέρει συνάλλαγμα. Στο εμπόριο κυκλοφορεί σε διάφορους χρωματισμούς όπως άσπρο, βιολετί και πράσινο. Από το φυτό, που ονομάζεται αλλιώς ασπάραγος ο φαρμακευτικός (Asparagus officinalis L.), τρώγονται μόνο οι ανοιξιάτικοι νεαροί βλαστοί του, που έχουν ευχάριστη γεύση. Οι βλαστοί αυτοί αναπτύσσονται όρθιοι, αλύγιστοι, είναι πράσινοι και σαρκώδεις, και φτάνουν σε ύψος γύρω στο 1 μέτρο...»
Το σπαράγγι προτιμά τα μέρη με μερική σκιά. Χρειάζεται άφθονα ποτίσματα κατά τη βλαστική περίοδο, που όμως πρέπει να ελαττώνονται το χειμώνα. Θέλει υγρό περιβάλλον, ενώ η ιδιαίτερα ξηρή ατμόσφαιρα προκαλεί συχνά την εμφάνιση ζωικών εχθρών. Η επεξεργασία του νωπού σπαραγγιού χωρίζεται σε δυο μέρη, στην επεξεργασία στο σπίτι και στην επεξεργασία του στο συσκευαστήριο.
Το σπαράγγι ήταν γνωστό από τους αρχαίους χρόνους ως ένα σπάνιο και από τα πιο ακριβά χορταρικά, που μπορούσαν να γευθούν υψηλές κοινωνικές τάξεις με πλούσιο βαλάντιο. Η κατανάλωση αυξήθηκε με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου πράγμα που επέβαλε τη συστηματική καλλιέργεια του. Στην Χώρα μας το σπαράγγι διατίθεται νωπό για κατανάλωση, ελάχιστες ποσότητες σπαραγγιού κονσερβοποιούνται ή καταψύχονται. Είναι υδατώδες λαχανικό και όταν είναι φρεσκοκομμένο περιέχει 90-95% νερό. Τα σπαράγγια κόβονται σε βάθος 19-23 εκ. με ειδικά μαχαίρια. Η συγκομιδή τις πρώτες μέρες γίνεται μια φορά ανά τρεις μέρες. Με το πέρασμα των ημερών και την αύξηση της θερμοκρασίας γίνεται μια φορά ανά δύο μέρες, ώστε στο τέλος να καθιερωθεί η συγκομιδή καθημερινά όταν αυξηθούν οι θερμοκρασίες κατά το τέλος Απριλίου.
Η συγκομιδή του λευκού σπαραγγιού γίνεται χειρωνακτικά, όταν η κορυφή φανεί στην επιφάνεια του εδάφους, ενώ τα πράσινα σπαράγγια πρέπει να φτάσουν τα 22-27εκ. πάνω από την επιφάνεια του εδάφους.
Το συμπέρασμα είναι ότι το σπαράγγι είναι μια δυναμική και ταχέως αναπτυσσόμενη καλλιέργεια, που προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στα οικονομικά μεγέθη της Χώρας μας, αυξάνοντας το συνολικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μέσω των Εξαγωγών του στις ευρωπαϊκές αγορές (ιδίως Δυτική Γερμανία) και την εισροή πολύτιμου συναλλάγματος στα ταμεία μας. Αρκεί βέβαια να γίνουν εύστοχες και διορατικές κινήσεις από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και να στηριχθούν έμπρακτα οι Έλληνες αγρότες, που ασχολούνται με την καλλιέργεια του.
Χρήστος Κ. Γκιουμουσίδης
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Master στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη της Υπαίθρου
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω