Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Μέσα σε μία μόνο εβδομάδα ζήσαμε:
Τις αποκαλύψεις περί «υπόγειων συνεννοήσεων» του πρωθυπουργού με τον Ντομινίκ Στρος-Καν.
Την πεντάωρη εξαφάνιση του υπουργού των Οικονομικών κάπου μεταξύ Αθήνας, Μονάχου και Λουξεμβούργου.
Τις δηλώσεις του υπουργού Υγείας για «νεφελώδεις πολιτικές», αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει του λοιπού να επικυρώνονται τα μνημόνια από το υπουργικό συμβούλιο και το κοινοβούλιο...»
Τις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας περί «ανάγκης ανάκτησης της ικανότητας πολιτικής διεύθυνσης της χώρας».
Τις δηλώσεις της υπουργού Παιδείας περί σπαρασσόμενου πληρώματος επί σκάφους καταμεσής του πελάγους.
Τον πρωθυπουργό σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις με υπουργούς.
Τον πρωθυπουργό να επισκέπτεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τον πρωθυπουργό να συγκαλεί άτυπο υπουργικό συμβούλιο.
Την σφαγή ενός ανθρώπου στο κέντρο της Αθήνας.
Τον πρωθυπουργό να τηλεφωνιέται με την Μέρκελ (τα πέντε τελευταία σε μια ημέρα).
Μια ακόμη γενική απεργία με επεισόδια και βαρείς τραυματισμούς (από την οποία και πάλι απουσίαζαν οι δημοσιογράφοι, το συνδικαλιστικό όργανο των οποίων έχει πλέον εξελιχθεί σε παρακολούθημα της ΓΣΕΕ – και βάλε!)
Την συγκρότηση σε σώμα μιας ακόμη εξεταστικής (για τα υποβρύχια), τα μέλη της οποίας άρχισαν χθες να… ενημερώνονται σχετικά με μια υπόθεση για την οποία βοά η Ανδραβίδα.
Μια ακόμη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και δύο επαπειλούμενες.
Ένα επεισόδιο με διάφορα «γαλλικά» μεταξύ βουλευτών της αντιπολίτευσης.
Την ανακοίνωση ότι συνεχίζουμε να μην κόβουμε εισιτήρια (ούτε) στην Ακρόπολη, καθώς στο Νέο Μουσείο της οποίας είχαμε τον περασμένο Ιανουάριο πτώση επισκεπτών της τάξης του 39,4% (σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2010). Και μια γενική πτώση επισκεπτών στα μουσεία μας της τάξης του 29,3% και των εσόδων μας (της τάξης του 31,3%).
Όχι κι’ άσχημα για μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει και δεν… της το έχουνε πει!
Προσπαθώντας να βάλω όλα τα παραπάνω σε σειρά, θυμήθηκα πως στον σωρό που σχηματίζει στο γραφείο μου η τελευταία σοδειά βιβλίων υπάρχει και ένα – προσφάτως εκδοθέν – που φέρει τον τίτλο «Ηγεσία, μάνατζμεντ, ομαδικότητα: Το τρίπτυχο της επιτυχίας».
Το έχει γράψει ο πρώην υπουργός Τουρισμού Νίκος Σκουλάς, ο οποίος και σήμερα καταβάλλει προσπάθειες, παρέχοντας τις συμβουλές του. Αναφέρεται στον κόσμο των επιχειρήσεων, αλλά ταιριάζει γάντι και στα τελευταίως διαδραματιζόμενα.
Το ξεφύλλισα, αναζητώντας τα σημάδια που είχα βάλει στις σελίδες του:
«Η κοινά αποδεκτή αλήθεια είναι ότι μια ομάδα με μέτριους έως καλούς παίκτες που συνεργάζονται και συντονίζονται, με πίστη στους κοινούς στόχους, μπορεί να πετύχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από μια ομάδα με ταλαντούχους παίκτες που λειτουργούν ως μονάδες, δεν συνεργάζονται και δεν συντονίζονται».
Τι διάβολο; Δεν τους έχει μοιράσει το βιβλίο του ο Σκουλάς; Ή μήπως δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με συντονισμένους ή ασυντόνιστους μέτριους, ούτε με συντονισμένους ή ασυντόνιστους ταλαντούχους; Αλλά με μια ειδική συνομοταξία ανθρώπων, απροσδιόριστων ιδιοτήτων, ικανοτήτων, προέλευσης και επιδιώξεων που συναποτελούν την πολιτική τάξη της χώρας;
Οπότε, είναι πολύ πιθανόν να μην μπορεί να βρει εφαρμογή στην πραγματικότητα της άθλιας πολιτικής μας ζωής τίποτε από όσα αναφέρει στο βιβλίο. Όπως οι διαφορές μεταξύ μάνατζερ και ηγέτη, που συμπυκνώνονται στην ιστορική πια φράση «οι μάνατζερ κάνουν τα πράγματα σωστά, οι ηγέτες κάνουν τα σωστά πράγματα»!
Και επειδή πολλές συσκέψεις γίνονται στην κυβέρνηση, στο βιβλίο υπάρχει και το άλλο: «Αν δεν προετοιμαστούν και δεν συντονιστούν σωστά (οι συσκέψεις), συχνά καταλήγουν σε μια διαδικασία μετάθεσης ευθυνών, σύγχυσης και κατασπατάλησης χρόνου».
Α, να μην το ξεχάσω. Μεταξύ των προτάσεων Σκουλά για αποτελεσματικότερη εργασία και καλύτερο έργο, είναι και η απάντηση στο ερώτημα «πώς να επιλέγετε στα στελέχη σας και να τα τοποθετείτε στην κατάλληλη θέση».
Όλα τα παραπάνω – και άλλα πολλά – δεν μπορούν να βρουν εφαρμογή ούτε στην κυβέρνηση, ούτε γενικότερα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Διότι ο καθένας δουλεύει για την πάρτη του – και μάλιστα χωρίς να έχουν προηγούμενη εργασιακή εμπειρία, όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Οι συμβουλές είναι για τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Κι’ αν κρίνουμε από όσα συνέβησαν μέσα σε μια βδομάδα – με φωνές περί χρεοκοπίας, επιστροφής στη δραχμή και τα spread στον Θεό – δεν είναι ώρα για συμβουλές, αλλά για… παροιμίες. Του τύπου, ήταν στραβό το κλίμα το έφαγαν κι’ οι γάιδαροι! (Πληθυντικός, διότι τι να σου κάνει ένας γάιδαρος;)
Πηγή: ΕΛΕΥΘΡΗ ΖΩΝΗ
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω