Αρχικά, στην απεργία πείνας συμμετείχαν 12 κρατούμενοι, όμως σταδιακά λόγω της μεγάλης εξάντλησης, ορισμένοι σταμάτησαν τον αγώνα. Μέχρι χθες, Πέμπτη, συνέχιζαν οι 7 από αυτούς. Οι λόγοι που ώθησαν τους μετανάστες να ξεκινήσουν την απεργία, όπως επισημαίνει η συντονίστρια της Νομικής Υπηρεσίας του «Ελληνικού Συμβουλίου για τους πρόσφυγες» κα Παπαμηνά, είναι οι γνωστοί: ...
«Οι συνθήκες και η διάρκεια κράτησης τους. Το συγκεκριμένο ΤΣΦ στο Σουφλί, όπως και όλα τα υπόλοιπα που υπάρχουν στην Ελλάδα, μπορεί να φιλοξενήσει περίπου 30 άτομα. Συνήθως όμως ο αριθμός των ανθρώπων είναι ο διπλάσιος και τριπλάσιος. Συγκεκριμένα στο Σουφλί την τελευταία εβδομάδα φιλοξενούνταν 65 κρατούμενοι. Έχει τύχει να είναι και πολύ παραπάνω. Ο αριθμός έχει φτάσει κατά καιρούς και τους 100 με 150 κρατούμενους. Κάποιες περιόδους, μάλιστα, κοιμούνται καθιστοί, ο ένας δίπλα στον άλλο γιατί δεν υπάρχει χώρος. Ο τομέας των υποδομών για τα τμήματα αυτά είναι ανύπαρκτος. Μιλάμε για απαράδεκτες συνθήκες κράτησης που δεν τις αξίζει κανένας. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι μετανάστες ή πρόσφυγες, έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους».
Οι κρατούμενοι προσπαθούν να συντηρήσουν τον οργανισμό τους πίνοντας μόνο νερό με αλάτι και ζάχαρη. «Πίνουν νερό με αλάτι και ζάχαρη, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, επειδή αγοράζουν μόνοι τους τα υλικά αυτά, λόγω της έλλειψης χρημάτων, έχει τύχει να μείνουν μία μέρα χωρίς να καταναλώσουν οτιδήποτε» σημειώνει η κα Παπαμηνά.
Η Ελλάδα, όπως και όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες, έχουν υποχρέωση να εξασφαλίζουν ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για κάθε μετανάστη, είτε υπάρχουν τα απαραίτητα χαρτιά είτε όχι. Όπως αναφέρει η συντονίστρια της Νομικής Υπηρεσίας του «Ελληνικού Συμβουλίου για τους πρόσφυγες» κάτι τέτοιο πολλές φορές αν όχι πάντα δεν συμβαίνει. «Η Ελλάδα όπως και το Βέλγιο, έχουν καταδικαστεί πρόσφατα για τη μη τήρηση της Σύμβασης του Δουβλίνου. Κάθε παράνομος μετανάστης σε μία χώρα της Ευρώπης θα πρέπει να επιστρέφει στο μέρος απ’ όπου ήρθε, όποιο και αν είναι αυτό και όχι στην πατρίδα του, ύστερα από καταγγελίες Ιρακινών που αφορούσαν στην υπόθεση ενός μικρού ανήλικου συμπατριώτη τους. Η Ελλάδα δέχθηκε την επιστροφή του νεαρού από το Βέλγιο όπου και είχε καταφύγει, όπως όριζε η αυστηρά η σύμβαση, αλλά οι συνθήκες κράτησης του ήταν απαράδεκτες. Δεν είχε τη φροντίδα που πρέπει να έχει ένα ανήλικο παιδί ενώ αφού αφέθηκε ελεύθερο, δεν υπήρξε η κατάλληλη υποδομή, που είναι υποχρεωμένη η Ελληνική πολιτεία όπως και όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες να έχουν, προκειμένου να φιλοξενηθεί όπως θα έπρεπε».
Απαντώντας στην άποψη που υιοθετούν ορισμένοι ότι όποιος δεν έχει τα απαραίτητα έγγραφα θα πρέπει να θεωρείται παράνομος με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο η κα Παπαμηνά δήλωσε πώς: «Εμείς δεν τους αποκαλούμε παράνομους Δεν έχει κανείς από τους κρατούμενους νομιμοποιητικά έγγραφα. Είναι μετανάστες που έρχονται για οικονομικούς λόγους, αλλά και πρόσφυγες που έχουν ανάγκη για προστασία από την Ελληνική πολιτεία καθώς δεν μπορούν να επιστρέψουν στον τόπο δίωξης, με βάση τον ορισμό της σύμβασης της Γενεύης. Από εκεί και πέρα το ποιος είναι τελικά μετανάστης και ποιος πρόσφυγας, είναι κάτι που διαπιστώνεται από την απαραίτητη συνέντευξη η οποία γίνεται κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις». Συγκεκριμένα για τους απεργούς πείνας στο Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης στο Σουφλί πρόσθεσε πως, «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο με τους κρατούμενους στην περιοχή του Σουφλίου. Από την πλευρά μας, ως «Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες», μιλάμε με αυτούς τους ανθρώπους, όταν υπάρχει πρόσβαση. Τους κάνουμε συγκεκριμένες ερωτήσεις για να διαπιστώσουμε ποιοι από αυτούς χρήζουν κάποιας διεθνούς προστασίας και έχουν λόγους να θεωρούνται πρόσφυγες».
Πηγή: tvxs.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω