Εκβιασμοί και πανικόβλητοι λογιστές

του Νίκου Κοτζιά

Η κυβέρνηση προκειμένου να πετύχει τους στόχους της πέρασε σε επικοινωνιακές συμπεριφορές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμα και εκβιαστικές. Σε μια προσπάθεια να επιβάλλει το ξεπούλημα του πλούτου των Ελλήνων σε ιδιώτες και ξένα κράτη εμφάνισε την Ελλάδα να βρίσκεται ενώπιον χρεωκοπίας. Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και την προκαλούμενη από εκείνη καταστροφή της οικονομίας αναζητεί τη συναίνεση χρησιμοποιώντας τον Πρόεδρο της χώρας. Η κυβέρνηση σαν τα ανόητα πρόβατα που βελάζουν για τον λύκο που ακόμα δεν έχει έρθει, επικαλείτο τον κίνδυνο της χρεωκοπίας με τρόπο που να αποτελέσει πιθανή αιτία να φτάσει η χώρα μέχρι εκεί...»

Ποια άλλη κυβέρνηση στον κόσμο προαναγγέλλει την χρεωκοπία της χώρας της με τρόπο που προκαλεί την απόσυρση των λαϊκών αποταμιεύσεων (διότι αυτές της διαπλοκής έχουν πάρει ήδη το δρόμο της Ελβετίας) και κατά συνέπεια την πραγμάτωση όσων επικαλείτο σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι εκβιασμών;

Η κυβέρνηση που υποκατέστησε την πολιτική λογική με την λογιστική, έχει παραιτηθεί από κάθε λογική και πλασάρει τον παραλογισμό της φτηνής επικοινωνίας ως πράξη αποκατάστασης της πολιτικής. Αυτού του είδους επικοινωνιακά παιχνίδια θα έχουν, δυστυχώς, αρνητικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες. Κάποιοι στη κυβέρνηση υποκαθιστούν τις αναγκαίες προτάσεις εξόδου από την κρίση με την κινδυνολογία που θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και ως εκβιαστική.

Η κυβέρνηση προσπαθεί για άλλη μια φορά να κινδυνολογήσει, όπως στις αρχές του 2010 προκειμένου να ζαλιστεί η κοινωνία και να αποδεχτεί την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ και στον οικονομικό εθνικισμό των σκληρότερων εκ των ευρωπαίων εταίρων. Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε στη μη διαπραγμάτευση και αποδέχτηκε την απαγόρευση σε βάρος της Ελλάδας να χρησιμοποιήσει τρίτες φτηνότερες πηγές δανεισμού. Σκόρπισε στην ελληνική κοινωνία τον φόβο για το αύριο. Την μούδιασε και προσπάθησε να την ακινητοποιήσει. Την καλούσε στις αρχές του 2010 και την καλεί σήμερα να παραδοθεί στις άνομες ορέξεις τραπεζιτών, διαπλοκής, διεθνούς τοκογλυφίας, να παραδώσει δημόσια περιουσία.

Ένα χρόνο μετά, η κυβέρνηση αρνείται να μας εξηγήσει πώς κατέπεσαν πάνω στα κορμιά μας τα λογιστικά και επικοινωνιακά τεχνάσματα και υποσχέσεις της. Νίπτει τας χείρας της ως να είχε αναλάβει τις τύχες της χώρας μόλις χθες. Δεν εξηγεί γιατί εκεί που απέτυχε πέρσι θα πετύχει σήμερα. Γιατί ο λαός οφείλει και άλλο πόνο και αίμα. Είναι μια κυβέρνηση που στις γραμμές της δεν έχουμε δει, τουλάχιστον ως τώρα, ούτε έναν υπουργό ή έστω υπουργό αναπληρωτή και υφυπουργό που να σηκώσει το ανάστημά του και να το κάνει σημαία αντίστασης. Να δείχνει με αυτή του την πράξη ότι κατανοεί το τι γίνεται και δεν εγκλωβίζεται στην ίδια προπαγάνδα. Ότι η αλληλεγγύη με την κοινωνία είναι σημαντικότερη της όποιας μεταφυσικής πειθαρχίας. Μιας πειθαρχίας με την οποία παραβιάζεται το καταστατικό και το πρόγραμμα του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.

Οι κυβερνώντες δεν έχουν σχέδιο. Δεν έχουν ευαισθησίες για τον λαό. Δεν θέλουν να αντισταθούν στους ξένους. Μερικοί από αυτούς θα ήθελαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης να βρίσκονται από την άλλη μεριά, όπως εκείνο το ανόητο κορίτσι του Πολυτεχνείου που μας παραδίδει μαθήματα για το πώς το βρώμικο 1989 ενάντια στη δημοκρατική παράταξη, στο οποίο είχε πρωτοστατήσει, θα επαναληφθεί σήμερα ως το βρώμικο 2011 ενάντια στη χώρα και τους πολίτες της.

Υποστηρικτές της κυβέρνησης σπέρνουν τον πανικό θυμίζοντάς μας ότι πρέπει το 10,5% ελλείμματος να το κατεβάσουμε στο 7,5%. Και αναφέρονται σε αυτό ως να μιλάνε για θεϊκές επιταγές, ή για φυσικά φαινόμενα, ή έστω για κάποιο οικονομικό νόμο, ενώ στην πραγματικότητα ομιλούν για τις δικές τους συμφωνίες, για το δικό τους Μνημόνιο.

Δεν έχουν πολιτική υπέρ της χώρας, δεν τους ενδιαφέρουν τα δικαιώματα αυτής της χώρας και κοινωνίας. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές τα χαλκεία τους ασχολούνται με το να διαδίδουν κυπητζήδικες ιστορίες για όποιους τους κάνουν κριτικές. Έμαθαν στη λογιστική, στην παραλογιστική, στο κουτσομπολιό και στις προσωπικές επιθέσεις. Δεν μπορούν να παράγουν πολιτική, δεν τους ενδιαφέρει η κοινωνική πολιτική.

Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα δεν διαπραγματεύονται. Δεν έχουν στο νου ριζοσπαστικές προτάσεις προς τους εταίρους. Δεν νοιάζονται για τον απλό πολίτη. Το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι να κινδυνολογούν. Θέλουν να πιέσουν τον απλό πολίτη ώστε να δεχτεί τα νεοφιλελεύθερα ξεπουλήματα ως αναγκαίο κακό και ως ίδια σωτηρία. Θέλουν να εκβιάσουν την αριστερά να την εμφανίσουν ως πολιτική δύναμη ήσσονος σημασίας που δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις παρά μόνο μεγάλα και άδεια λόγια. Θέλουν να εκβιάσουν τον Α. Σαμαρά να παραδοθεί στην συνενοχή. Αλλά πριν από όλα επιθυμούν να εκβιάσουν τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και εκείνους από τους βουλευτές του που τους έχουν διαμηνύσει ότι δεν είναι άλλο διατεθειμένοι να παρακολουθούν την κατάργηση των δημοκρατικών διαδικασιών, των δημοκρατικών δομών, της εσωκομματικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Που δεν θέλουν πια να στηρίζουν μια κυβερνητική πολιτική που την αγνοούν οι ίδιοι οι υπουργοί. Που την μαθαίνουν από τις δηλώσεις και συνεντεύξεις υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κυβέρνηση αντί να διαπραγματεύεται λογικές λύσεις απέναντι στους δανειστές, συμπεριφέρεται ως να εκπροσωπεί εκείνους και τα «δικαιώματά τους» έναντι του ελληνικού λαού. Αντί να ζητά αναδιάρθρωση, κινδυνολογεί μαζί τους ότι αν «δεν συναινέσουμε θα οδηγηθεί η χώρα σε χρεωκοπία». Με άλλα λόγια μας λένε ότι ενώ η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες, το ίδιο το Ευρώ δεν αντέχουν την αναδιάρθρωση, το συντεταγμένο κουρέματα της τάξης του 20%, 30%, άντε 40%, αντίθετα αντέχουν το ασύντακτο κούρεμα του 100%. Δηλαδή, μας λένε ότι η Ευρώπη δεν έχει δυνάμεις να υπερβεί έναν γκρεμό ανοίγματος τριών μέτρων και βάθους δέκα μέτρων και για αυτό θα προτιμούσε να υπερβεί έναν γκρεμό ανοίγματος είκοσι μέτρων και βάθους εκατό! Η πλήρης παράνοια λογιστών που βρίσκονται σε πανικό και δεν μπορούν να χειριστούν τις υποθέσεις της χώρας. Μας λένε ότι η Ευρώπη δεν αντέχει το έλασσον και για αυτό θα επιλέξει το μείζον. Αυτό το επιχείρημα, από μόνο του, δείχνει το εύρος των εκβιασμών που κάποιοι απεργάζονται. Ασφαλώς και οι εκβιασμοί δεν απαλείφουν τα προβλήματα. Ασφαλώς, όμως, επίσης, τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με εκβιασμούς, παρά μόνο σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας της.

Η χώρα χρειάζεται αλλαγή πορείας πλεύσης. Να υιοθετήσει, επί παραδείγματι, παλαιότερη πρόταση του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κίελου, που τόσο αλαζονικά απέρριψε η Κυβέρνηση. Σύμφωνα με αυτή, η πληρωμή τοκοχρεολυσίων θα γίνεται σε αναλογία προς τα ποσοστά ανάπτυξης. Με αυτό τον τρόπο απαλλάσσεται η χώρα αποπληρωμών όταν βρίσκεται σε ύφεση, και ταυτόχρονα αποκτά ένα πλαίσιο –κίνητρο διασύνδεσης ανάμεσα στην αποπληρωμή του χρέους και την ανάπτυξη που ξέχασαν οι πανικόβλητοι λογιστές της χώρας. Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρξει μια πολιτική κουρέματος κατά τον πιο παραγωγικό τρόπο. Να λάβει χαμηλότοκο δάνειο η χώρα με το οποίο να αγοράσει από τις αγορές ελληνικά ομόλογα που πωλούνται στο 58%-62% της ονομαστικής τους αξίας. Θα τα αγοράσει, δηλαδή, στην αγορά, στην τιμή της αγοράς και ας τιμωρηθούν με αυτό τον τρόπο οι αγορές, ενώ θα εξοφλήσει κανονικά και νόμιμα τους δανειστές. Μόνο που το χρέος θα είναι, πλέον, κατά 40% μικρότερο και θα αποπληρώνεται στη βάση της πρότασης που ήδη διατύπωσα.

Για να γίνουν όλα τα πιο πάνω, η κοινωνία πρέπει να αντισταθεί σε αυτούς που πρόταξαν τους δανειστές εκείνης. Σε αυτούς που πρόταξαν τα μεγάλα συμφέροντα στις ανάγκες των ανθρώπων της καθημερινότητας. Που φρόντιζαν το μέλλον των λίγων σε βάρος της νέας γενιάς και του μέλλοντος της Ελλάδας. Προκειμένου να γίνει αυτό, θα πρέπει η δημοκρατική παράταξη να βρει εκ νέου την αυτονομία της έναντι των άνομων συστημάτων και να αποκτήσει την ενότητά της, σε όλη την έκταση. Από τη ρεφορμιστική αριστερά, μέχρι και τη ριζοσπαστική. Θα πρέπει να στηρίξει και υποστηρίξει το αυθόρμητο κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών, του Κόμματος των Θυμωμένων Πολιτών, ενάντια στο Κόμμα του Μνημονίου και της Πλεονεξίας. Στόχος απλός: να φύγουν οι ανίκανοι και επικίνδυνοι. Να υπάρξει ένα μέτωπο λογικής και αισιοδοξίας των δυνάμεων που αντιτάσσονται στο Μνημόνιο σε κάθε Μνημόνιο.

Πηγή: Epirus Gate