Η λύση ενυπάρχει στον οικονομικό πατριωτισμό

του Στέφανου Σιναπίδη

Εμπρός για έναν οικονομικό πατριωτισμό.
Εμπρός για μία επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους.

Το δημόσιο χρέος είναι ιδιωτικό πλεόνασμα. Είναι ο υπερπλουτισμός των ολίγων.

Το δημόσιο χρέος δεν είναι χρέος του ελληνικού λαού, αλλά είναι χρέος ορισμένων πολιτικών που κακοδιαχειρίστηκαν τα δάνεια του ελληνικού λαού, που τα πήραν οι ίδιοι στο όνομα του ελληνικού λαού και τα ξόδευσαν για χατίρι των δικών τους συμφερόντων και των συμφερόντων των κολλητών τους...»

Δεν θα γίνει το οικονομικό χρέος το άλλοθι ξένων και ντόπιων συμφερόντων για να μας οδηγήσουν σε υποχωρήσεις εθνικών δικαιωμάτων. Οι Ευρωπαίοι το είπαν. Κρατήστε τα νησιά του Αιγαίου δώστε όμως την ΑΟΖ και τον εθνικό σας πλούτο, υπόγειο και υπέργειο, σε ξένα συμφέροντα για να ξεπληρώσετε το υπέρογκο χρέος σας.
Αν αυτό δεν είναι ωμός εκβιασμός είναι ένα ξεκάθαρο ξεπούλημα αλλά και εθνική προδοσία.

Τα παρακάτω αποτελούν κομμάτια από άρθρα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία».

Πρώτη φορά άκουσα για την υπόθεση του χρέους του Ισημερινού και την ρύθμιση του από τον πρόεδρο της χώρας Ραφαέλ Κορέα σε τηλεοπτική εκπομπή και πείσθηκα για μία ακόμη φορά ότι μονόδρομοι όπως αυτός του Μνημονίου δεν υπάρχουν παρά μόνο αν παραδεχθείς την ήττα.

Περί τίνος πρόκειται. Ο Ισημερινός, το Εκουαδόρ βρέθηκε κι αυτός ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία λόγω υπερδανεισμού λόγω υπερπλουτισμού των ολίγων, λόγω καταλήστευσης της χώρας από τις εκεί Ζήμενς, Ιντρακόμ και κυρίως λόγω της συνταγής του ΔΝΤ προς θεραπεία όλων αυτών, συνταγή θανάτου αλά Αρζεντίνα.

Πριν από τρία χρόνια ό πρόεδρος της χώρας Ραφαέλ Κορέα πραγματικός υποστηρικτής του λαού, συνέστησε μία Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους της χώρας του με διεθνή και εθνική σύνθεση όπου μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της επιτροπής, η κυβέρνηση ανακοίνωσε στον λαό ότι βάσει των ευρημάτων της επιτροπής, ήταν υποχρεωμένη να προβεί στην παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους.

Αιτιολόγησε την απόφαση αυτή υποστηρίζοντας και αποδεικνύοντας ότι το χρέος δεν είναι νόμιμο αλλά προϊόν διαφθοράς. Οι αγορές λύσσαξαν, οι απειλές οργίασαν αλλά ο πρόεδρος έμεινε ατάραχος και ακίνητος σαν βουνό υποβασταζόμενος από τον κυρίαρχο λαό.

Λίγο καιρό μετά η κυβέρνηση του Ισημερινού απευθύνθηκε στους πιστωτές της, με την πρόταση να αγοράσουν όλα τα ομόλογα του χρέους με έκπτωση 65% την οποία δέχθηκαν το 91% των κατόχων των ομολόγων. Όλοι αυτοί που απειλούσαν με θεούς και δαίμονες τον Ισημερινό και τους κοπρίτες του, τον λαό του, δέχτηκαν ένα κούρεμα του χρέους κατά 65%.

Σήμερα η χώρα έχει ανακάμψει και τρέχει με ανάπτυξη 4% και ο πρόεδρος είναι ήρωας. Αλλά ο Κορέα είναι ουμανιστής, συμπαραστάτης του λαού και των μικρομεσαίων που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της χώρας.

Μία ανάλογη επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους πρέπει να δημιουργήσουμε ως κράτος, ως Ελλάδα.

Σκοπός της επιτροπής είναι να αναλάβει τον έλεγχο όλων των συμβάσεων όπως της Ζήμενς, των Ολυμπιακών αγώνων, των εξοπλισμών, των δανείων από τράπεζες όπως η Γκόλντμαν Σακς, των υποδείξεων τραπεζών και χρηματιστικών εταιρειών για δάνεια, για διευθετήσεις δανείων, τον έλεγχο για υπερτιμολογήσεις, τοκογλυφίες μίζες και όλα όσα κατέστησαν τον δανεισμό όχι μόνο επαχθή αλλά ειδεχθή, παράνομο, δόλιο και προδοτικό για τον ελληνικό λαό.

Βεβαίως θα πουν κάποιοι οι διαφορές μας με το Εκουαδόρ είναι σημαντικές εμείς ανήκουμε στην ζώνη του Ευρώ και σε μία διακρατική ένωση, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ότι εμείς είμαστε εκτεθειμένοι σε απειλές γειτόνων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον μας.

Αλλά και ο Ισημερινός απειλήθηκε μέσω Κολομβίας, από τις ΗΠΑ αλλά η πάνδημη αντίδραση του λαού του σε συνδυασμό με την ενδυνάμωση των διεθνών συμμαχιών της χώρας εξαέρωσαν την απειλή.

Όσο για την συμμετοχή μας στην ΕΕ ένας λόγος παραπάνω για να αντιδράσει ο ελληνικός λαός αν θέλουμε μία ένωση των κρατών και όχι των τραπεζών, μία ευρωπαϊκή ένωση και όχι ένα Γερμανικό ράιχ.

Αν υπάρχει μία διαφορά ανάμεσα στον Ισημερινό και την Ελλάδα είναι αυτή της πολιτικής βούλησης και μόνον.

Είπαμε στον Ισημερινό ο πρόεδρος μεταμορφώθηκε σε πρόεδρο-πατριώτη, ο λαός βγήκε μπροστά, ο λαός απειλήθηκε δεν πτοήθηκε, έπαψε να πληρώνει ένα χρέος που ήταν προϊόν κλοπής και διαφθοράς, έπαψε να πληρώνει τα χρέη αυτών που τον λήστεψαν, έπεσαν οι τοκογλύφοι στα πόδια του, πήραν ένα 35% (προκαταβολικά είχαν πάρει πολύ περισσότερα) και πήγαν στον αγύριστο.

Σήμερα ο Ισημερινός προκόβει και η Ελλάδα χρεωκοπεί.

Ο λαός μας είναι η ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη ενάντια του μνημονίου. Αυτόν πρέπει να χρησιμοποιήσει ο πρωθυπουργός και να επικαλεστεί ένα δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του μνημονίου.

Το διεθνές δίκαιο λέει πως αν ένα κράτος ευρίσκεται μπροστά στο δίλημμα εξυπηρέτησης του χρέους ή οικονομικής εξόντωσης του λαού του με καταβαράθρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων του, ο ορθός δρόμος είναι η προστασία του λαού από την λιμοκτονία και η άρνηση εξυπηρέτησης του χρέους. Υπάρχουν τα δεδικασμένα της Ελλάδας του 1936 και της Γερμανίας του 1954 που ακολούθησαν τον ορθό δρόμο.

Αυτόν τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε το δόγμα του «οικονομικού πατριωτισμού».