Εικοσιεννιά χρόνια μετά η κοινή γνώμη θα επιθυμούσε πλέον κάθε ημέρα να ήταν μια ημέρα αφιερωμένη στο περιβάλλον, καθώς πλέον αποτελεί, κοινή συνείδηση ότι το ανθρώπινο είδος για να επιβιώσει στο εγγύς μέλλον πρέπει να προστατεύσει πρωτίστως το φυσικό περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους σάν κόρη οφθαλμών και να έχει πάντοτε κατά νου ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι η μέγιστη επίδειξη ανθρωπιάς και πολιτισμού...»
Και βέβαια στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε εν μέσω άκρατης οικονομικής ύφεσης, κρίσης αρχών και αξιών και των δυσμενέστατων σεναρίων των εξειδικευμένων επιστημόνων για ραγδαίες κλιματικές αλλαγές και στην Χώρα μας (ερημοποίηση τεράστιων εκτάσεων της ηπειρωτικής Ελλάδας, έλλειψη νερού σε νησιά και ηπειρωτικές περιοχές για ύδρευση και άρδευση, άνοδος της στάθμης της θάλασσας και κατάκλιση πολλών παραλιακών περιοχών της ελληνικής επικράτειας) η 5η Ιουνίου αποκτά ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα και μας κρούει τον κώδωνα, ώστε όλοι εμείς οι πρόσκαιροι κάτοικοι του πλανήτη ΓΗ πρέπει να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό και φειδώ σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής.
Και βέβαια η 5η Ιουνίου σε συνδυασμό με την ανακήρυξη του 2011 εκ μέρους της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ως Διεθνούς Έτους Δασών και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ευρωπαϊκού έτους εθελοντισμού αποκτά μια πολυσήμαντη και βαρύνουσα οντότητα για όλους εμάς τους πολίτες, που δραστηριοποιούμαστε, καταναλώνουμε, ρυπαίνουμε και κάνουμε χρήση των πάσης φύσεως πλουτοπαραγωγικών πόρων με πολλούς και διάφορους τρόπους.
Στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, διοργανώνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη χιλιάδες εκδηλώσεις για την ευαισθητοποίηση και την αφύπνιση της περιβαλλοντικής συνείδησης του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες δείχνουν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον, τη διάσωση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή. Στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα, δεν έχουμε την πολυτέλεια της καθυστέρησης και των δεύτερων σκέψεων. Επιβάλλεται η αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης, ώστε να κυριαρχήσει η πράσινη ανάπτυξη, η αλλαγή του πολιτισμού της καθημερινότητας μας, είτε πρόκειται για τη χρήση αυτοκινήτου, είτε για τη διαχείριση των απορριμμάτων.
Χρήστος Κ. Γκιουμουσίδης
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Master στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη της Υπαίθρου
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω