H Λυσιστράτη του Αριστοφάνη με πρωταγωνιστή στον ομώνυμο ρόλο τον Θύμιο Καρακατσάνη, έρχεται στον Έβρο - την Παρασκευή 8 Ιουλίου στην Ορεστιάδα και το Σαββατοκύριακο 9 & 10 Ιουλίου στην Αλεξανδρούπολη, στις 9:00 μ.μ. στο Κηποθέατρο ΕΓΝΑΤΙΑ.
Παρέα με τον μεγάλο πρωταγωνιστή και πέντε κορυφαίοι Έλληνες κωμικοί, ερμηνεύουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ξεκαρδιστικής παράστασης. Πρόκειται για τους Βασίλη Τσιβιλίκα, Βάσια Τριφύλλη, Γιώργο Παρτσαλάκη, Γιώργο Κωνσταντίνου και Κώστα Βουτσά. Η παράσταση είναι σε σκηνοθεσία του Θύμιου Καρακατσάνη, σε μετάφραση του Κώστα Γεωργουσόπουλου, σκηνικά – κοστούμια της Ρένα Γεωργιάδου, χορογραφίες του Δημήτρη Παπάζογλου και μουσική του μεγάλου συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου...»
Η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη μπορεί να φαίνεται η πιο αθυρόστομη κωμωδία του, με την πιο ανοιχτόκαρδη αμεσότητα των όρων, κι όμως δεν μπορεί γι’ αυτό να χαρακτηριστεί για ανήθικη. Τουναντίον είναι ένα υπέροχο μάθημα πατριωτισμού και ανθρωπιάς. Είναι θερμό κήρυγμα ειρήνης κι αδέρφωσης μεταξύ των Ελλήνων - και παραπέρα μεταξύ όλων των λαών της γης.
Μολονότι ο μύθος είναι πλάσμα της φαντασίας εξωπραγματικό κι απίθανο, η πορεία του συντελείται με την πιο αβίαστη φυσικότητα κι αληθοφάνεια. Η ψυχολογία των ηρώων, οι λόγοι τους και τα έργα τους δεν έχουνε τίποτα το αδικαιολόγητο. Ο Αριστοφάνης, όσο κανένας άλλος ποιητής του παλιού καιρού, γνώρισε κι απόδωσε με πολλή σοφία και τέχνη την ψυχή των γυναικών του λαού - των νοικοκυράδων.
Η «Λυσιστράτη» από την άποψη της συνθετικής τελειότητας και της ισορροπίας μέσων και σκοπού μπορεί να σταθεί δίπλα στο σοφόκλειο δράμα. Η σκηνή του όρκου των γυναικών, του ερωτικού παιχνιδιού Μυρρίνης - Κινησία, της λιποψυχίας των ανταρτισσών και στο τέλος η θαυμαστή νουθεσία της Λυσιστράτης προς τους εμπόλεμους Αθηναίους και Σπαρτιάτες, είναι από τα πιο αριστουργηματικά κατορθώματα του δημιουργικού Λόγου.
Ο Αριστοφάνης σ’ όλα του τα έργα κάνει πολιτική. Γκρεμιστής των «κακώς κειμένων» και δάσκαλος του σωστού. Αλλά στη «Λυσιστράτη», που παίχτηκε στα 411 π.Χ. ο σκοπός του (η ειρήνη) ξεπερνάει τα όρια της πρώτης ανάγκης του λαού για προκοπή και γίνεται ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας. Η αθηναϊκή πολιτεία, είχε άμεση ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος, γιατί αργά η γρήγορα, θα τον έχανε και μαζί με την Αθήνα θα χανότανε όλος ο έως τότε ελληνικός πολιτισμός. Είχε προηγηθεί η σικελική καταστροφή, η οχύρωση της Δεκέλειας από τους Σπαρτιάτες, η αποστασία των συμμάχων - όλα τούτα με την προδοσία του Αλκιβιάδη - κι ο λαός ήθελε την ειρήνη. Έτσι το κήρυγμα της Λυσιστράτης δεν ήτανε καθόλου ανεδαφικό παρά επίκαιρο και καλοδεχούμενο κάθε καιρό.
Σκηνοθεσία: Θύμιος Καρακατσάνης
Moυσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Ρένα Γεωργιάδου
Χορογραφίες: Δημήτρης Παπάζογλου
Φωτισμοί: Ηλίας Βακάκης
Μυρίνη: Βασίλης Τσιβιλίκας
Κλεονίκη: Βάσια Τριφύλλη
Κινησίας: Γιώργος Παρτσαλάκης
Πρόβουλος: Γιώργος Κωνστανίνου
Λαμπιτώ: Κώστας Βουτσάς
Παρέα με τον μεγάλο πρωταγωνιστή και πέντε κορυφαίοι Έλληνες κωμικοί, ερμηνεύουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ξεκαρδιστικής παράστασης. Πρόκειται για τους Βασίλη Τσιβιλίκα, Βάσια Τριφύλλη, Γιώργο Παρτσαλάκη, Γιώργο Κωνσταντίνου και Κώστα Βουτσά. Η παράσταση είναι σε σκηνοθεσία του Θύμιου Καρακατσάνη, σε μετάφραση του Κώστα Γεωργουσόπουλου, σκηνικά – κοστούμια της Ρένα Γεωργιάδου, χορογραφίες του Δημήτρη Παπάζογλου και μουσική του μεγάλου συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου...»
Η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη μπορεί να φαίνεται η πιο αθυρόστομη κωμωδία του, με την πιο ανοιχτόκαρδη αμεσότητα των όρων, κι όμως δεν μπορεί γι’ αυτό να χαρακτηριστεί για ανήθικη. Τουναντίον είναι ένα υπέροχο μάθημα πατριωτισμού και ανθρωπιάς. Είναι θερμό κήρυγμα ειρήνης κι αδέρφωσης μεταξύ των Ελλήνων - και παραπέρα μεταξύ όλων των λαών της γης.
Μολονότι ο μύθος είναι πλάσμα της φαντασίας εξωπραγματικό κι απίθανο, η πορεία του συντελείται με την πιο αβίαστη φυσικότητα κι αληθοφάνεια. Η ψυχολογία των ηρώων, οι λόγοι τους και τα έργα τους δεν έχουνε τίποτα το αδικαιολόγητο. Ο Αριστοφάνης, όσο κανένας άλλος ποιητής του παλιού καιρού, γνώρισε κι απόδωσε με πολλή σοφία και τέχνη την ψυχή των γυναικών του λαού - των νοικοκυράδων.
Η «Λυσιστράτη» από την άποψη της συνθετικής τελειότητας και της ισορροπίας μέσων και σκοπού μπορεί να σταθεί δίπλα στο σοφόκλειο δράμα. Η σκηνή του όρκου των γυναικών, του ερωτικού παιχνιδιού Μυρρίνης - Κινησία, της λιποψυχίας των ανταρτισσών και στο τέλος η θαυμαστή νουθεσία της Λυσιστράτης προς τους εμπόλεμους Αθηναίους και Σπαρτιάτες, είναι από τα πιο αριστουργηματικά κατορθώματα του δημιουργικού Λόγου.
Ο Αριστοφάνης σ’ όλα του τα έργα κάνει πολιτική. Γκρεμιστής των «κακώς κειμένων» και δάσκαλος του σωστού. Αλλά στη «Λυσιστράτη», που παίχτηκε στα 411 π.Χ. ο σκοπός του (η ειρήνη) ξεπερνάει τα όρια της πρώτης ανάγκης του λαού για προκοπή και γίνεται ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας. Η αθηναϊκή πολιτεία, είχε άμεση ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος, γιατί αργά η γρήγορα, θα τον έχανε και μαζί με την Αθήνα θα χανότανε όλος ο έως τότε ελληνικός πολιτισμός. Είχε προηγηθεί η σικελική καταστροφή, η οχύρωση της Δεκέλειας από τους Σπαρτιάτες, η αποστασία των συμμάχων - όλα τούτα με την προδοσία του Αλκιβιάδη - κι ο λαός ήθελε την ειρήνη. Έτσι το κήρυγμα της Λυσιστράτης δεν ήτανε καθόλου ανεδαφικό παρά επίκαιρο και καλοδεχούμενο κάθε καιρό.
Συντελεστές
Μετάφραση: Κώστας Γεωργουσόπουλος - Κ.Χ. ΜύρηΣκηνοθεσία: Θύμιος Καρακατσάνης
Moυσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Ρένα Γεωργιάδου
Χορογραφίες: Δημήτρης Παπάζογλου
Φωτισμοί: Ηλίας Βακάκης
Παίζουν
Λυσιστράτη: Θύμιος ΚαρακατσάνηςΜυρίνη: Βασίλης Τσιβιλίκας
Κλεονίκη: Βάσια Τριφύλλη
Κινησίας: Γιώργος Παρτσαλάκης
Πρόβουλος: Γιώργος Κωνστανίνου
Λαμπιτώ: Κώστας Βουτσάς
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω