Αρχικά παρατηρείται πανελλαδικά η προσπάθεια δημιουργίας φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νέο νόμο–πλαίσιο για τα ΑΕΙ, καθώς και η σύνδεση τους με τις υπόλοιπες κοινωνικές και εργασιακές κινητοποιήσεις καθώς και με το κίνημα των Αγανακτισμένων. Ας δούμε όμως συνοπτικά ποιοι ακριβώς καλούν σε κινητοποιήσεις, ποιες οι καταβολές τους και ποιες οι πιθανές προοπτικές που θέτουν αυτοί οι παράγοντες...»
Τιθέμενοι ενάντια στο νέο ν/σ εμφανίζονται κατά πλειοψηφία:
Οι ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ: αφού όπως λένε αρκετό καιρό θίγονται οι δικαιοδοσίες τους και ελαχιστοποιούνται αφήνοντας ως κύριο πεδίο ενασχόλησης το ακαδημαϊκό, με αποφάσεις για αναβολή εξεταστικής πετούν το μπαλάκι στους φοιτητές για καταλήψεις επενδύοντας στη βαβούρα, διαβλέποντας έτσι να εμφανιστούν ως η μόνη εγγυητική για την ομαλή λειτουργία των ιδρυμάτων και να διαπραγματευτούν μετά καλύτερες ρυθμίσεις. Παράλληλα στο δύσκολο για όλους Σεπτέμβρη της εξεταστικής δεν χάνουν τίποτα αφού δεν απεργούν και πληρώνονται κανονικά, επίσης με κλειστή γραμματεία καταδικάζονται έως και ένα χρόνο αναμονή υποψήφιοι μεταπτυχιακοί φοιτητές για διάφορες σχολές. Εξάλλου εφαρμογή των διατάξεων ειδικά για την διοίκηση ξεκινούν από Οκτώβρη και μετά.
Οι ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΝΕΟΛΑΙΕΣ: αφού τα κόμματα που θέλουν αντικυβερνητικό θερμό Σεπτέμβρη, και εν πολλοίς έχουν δίκιο, δεν θα πρέπει όμως να βγάζουν τους υπαλλήλους τους στα ΑΕΙ και όσους αποτελούν κομματικές νεολαίες και συμφέροντα να κάνουν θυσίες φοιτητών στο βωμό της "αντίστασης". Όταν λοιπόν είναι γνωστή η δράση όλων των περισσοτέρων μεγαλοστελεχών με τις κομματικές επιχορηγήσεις και τα πάρτυ, νιώθουν ότι θίγονται κάπως και ίσως σταματήσει το αλισβερίσι τους με τα μαθήματα και τους καθηγητές και ίσως χαθεί η δυνατότητα δημιουργίας «επαναστατικών» στρατών.
Και το ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ: μέσα εκεί δυστυχώς γράφεται κάθε τι από εθνικοποίηση τραπεζών (θεμιτό ή μη άλλο θέμα) και γενικά μέσα εκεί "καταρρέει" ο καπιταλισμός. Αλλά πουθενά δεν αναφέρεται αν κάποιος μπορεί να βγάλει μια αναλυτική για ένα μεταπτυχιακό μπορεί και για το εξωτερικό.
Σε αυτές τις συνελεύσεις λόγω του σύντομου της διαδικασίας, αλλά και αδυνατώντας να κάνουν σύντομα γνωστές τις προτάσεις τους, συν του γεγονότος του προαποφασισμένου για μια ακόμη φορά κλίματος από τις κομματικές παρατάξεις που χωρίστηκαν σε κατάληψη και αντικατάληψη αν και οι δυο κατ’ αρχήν διαφωνούν με το νέο νόμο, συν της αδυναμίας ουσιαστικής παράθεσης απόψεων με την οχλαγωγία και το κομματικό πανηγύρι να κυριαρχεί, σπανίως τοποθετούνται με πλαίσιο, ούτε έχουν ομιλίες.
Εξάλλου σε μια τέτοια κατάσταση χωρίς προετοιμασία δεν είναι σύμφωνα και με τις δυνάμεις τους (οικονομικές και ποσοτικές) δυνατή η έκφραση μιας θέσης που έχοντας ως ανάλυση τον άθλιο τρόπο διεξαγωγής συνελεύσεων διαχρονικά και βλέποντας ευρύτερα τα ζητήματα αντιλαμβανόμενη την ματαιότητα των φοιτητικών κύκλων.
Η θέση αυτή που
θέτει ζήτημα διεξαγωγής της εξεταστικής Σεπτεμβρίου αντιλαμβανόμενη τις οικονομικές δυσκολίες αρκετών φοιτητών ένεκα και του περιφερειακού ακόμα και συνοριακού χαρακτήρα των ΑΕΙ, αλλά πρόβαλε την οικονομίστικη διαχειριστικού τύπου κατεύθυνση του νέου νόμου που ακόμα μια φορά δεν δίνει λύσεις σε διαχρονικά ζητήματα (χρηματοδότηση, έλεγχος, κλπ),
και επισημαίνει τις ετερόκλητες αντιτιθέμενες δυνάμεις, την ανάγκη συνειδητοποίησης των θετικών και των αρνητικών του ν/σ όπως και την καλλιέργεια μαζικότερης διαδικασίας όταν βρίσκονται τουλάχιστον οι τριπλάσιοι από τους ψηφίσαντες σε κάθε πόλη και κάθε σχολή,
την προοπτική ουσιαστικής κινηματικής δράσης από μια πραγματική συμμαχία απεργούντων καθηγητών και καταλήψεων από φοιτητές με συγκεκριμένες αντιπροτάσεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση και με χρονική περίοδο επ’ αόριστον μέχρι την επίτευξη των αλλαγών,
προβάλλοντας παράλληλα τον διαχωρισμό των πανεπιστημιακών και το γεγονός ότι αρκετοί δεν διαβλέπουν την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της γνώσης και όσοι το πράττουν αδυνατούν να αντιπροτείνουν,
την ανάλυση ότι δεν είναι στόχος και δεν θα πέσει ο καπιταλισμός και δεν θα εγκαθιδρυθούν φοιτητικές κολεκτίβες ή σοβιέτ με την κατάληψη ούτε θα κριθεί η κινητοποίηση των φοιτητών αν δεν ζητήσουν εθνικοποίηση των τραπεζών και έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ,
αλλά και ότι δεν θα πάθουμε κακό αν μετά την εξεταστική κινηθούμε ενωτικά – μαζικά – ριζοσπαστικά και με κατάληψη, ότι αν θα χάσουμε μαθήματα έτσι θα πάνε χαμένα τα λεφτά μας και δεν θα γίνουμε επαγγελματίες και σοβαροί άνθρωποι και γιατί θα χαρεί έτσι η κυβέρνηση και οι πολιτικοί με το χάλι που θα περιέλθουμε, τέτοιες σκέψεις που προβάλλουν και το γεγονός περί ανοιχτών σχολών έτσι απλά δεν είναι συμβιβασμένες ή δουλικές όπως τις κατηγορούν κάποιοι, αλλά όσοι τα λένε αυτά και συνήθως δεν είναι μεγιστάνες έχουν φάει σίγουρα πολύ παραμύθι για τη ζωή και τη συνάρτησή της με τις αξίες και τα ιδανικά της εργασίας και των απολαβών σε αυτό το σύστημα (ας δουν τι συμβαίνει στην Κίνα),
όπως επίσης ότι τώρα που οι παρατάξεις δεν θα συνδιοικούν άρα θα μειωθεί η διαφθορά μη βλέποντας, όσοι το ισχυρίζονται, ότι δεν θεσπίζονται μηχανισμοί πραγματικού ελέγχου και δικαιοσύνης. Όχι μόνο ως προς τους φοιτητές και τις παρατάξεις αλλά από το αρχικό σημείο της δίκαιης και ισότιμης εξέτασης μέχρι την απουσία ουσιαστικής ελεγκτικής διαδικασίας μιας και όλα αφήνονται στο θεόπνευστο συμβούλιο διοίκησης που θα έχει αλλεργία στη διαφθορά και τη λαμογιά.
Αρνητικό γεγονός ότι οι συμμετέχοντες κομματικοί καλλιεργούν τις ψευδαισθήσεις ότι:
α) Οι φοιτητές στήριξαν την μόνη «υπεύθυνη δύναμη» στον αγώνα της ενάντια στα εσωκομματικά της με τη ΝΔ, επειδή στο νέο νόμο δεν μπαίνει η σφραγίδα της και κράτησαν έτσι ανοιχτή τη σχολή κόντρα σε όλους γενικά (ε μα τι; να πάρουν οι αριστεροί τη συνέλευση; Δαπάρα ρε).
β) Οι φοιτητές, όταν τα «ενωτικά» πλαίσια χάνουν, πετάνε και την ευκαιρία να αποδείξουν την αγωνιστικότητά τους λες και δεν κόλλησαν τα ένσημα οι φοιτητές - κομματικοί υπάλληλοι και ότι ο σύλλογος φοβήθηκε και έτσι δεν θα κάνει συντονιστικά, όταν βεβαίως κερδίζουν λέγονται τα ακριβώς αντίθετα. Πουθενά δεν θίγεται το γεγονός ότι τέτοιες «επαναστατικές» απόψεις διαδίδονται κυρίως από εύπορους φοιτητές.
γ) Οι φοιτητές έκριναν και η ΠΑΣΠ τήρησε υπεύθυνη και αγωνιστική στάση κόντρα στον κομματικό της φορέα που είναι όμως αυτόνομος επαναφέροντας το «έπος» του 2006 που οι πρωτοστατούντες αντάλλαξαν τους «αγώνες» με εσωκομματικές και εργασιακές θέσεις. Έτσι η μόνη «υπεύθυνη αγωνιστική» παράταξη θα συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς όπου αναλόγως τα εσωκομματικά της είτε στηρίζει ενωτικά πλαίσια κατάληψης, είτε κατεβάζει μόνη της πρόταση κατάληψης, είτε στηρίζει το νέο νόμο-πλαίσιο.
Πολύ απλά οι φοιτητές που είτε ζουν σε μια άλλη πόλη είτε στα αστικά κέντρα είτε στα ΑΕΙ της περιφέρειας, πολλά χλμ. μακριά από το σπίτι τους και με αρκετά έξοδα, σκέφτονται το οικονομικό βάρος να κλείσει η σχολή για μια βδομάδα και βάλε για μήνα, καθώς και το ενδεχόμενο κλειστής γραμματείας δημιουργώντας έτσι προβλήματα για μεταπτυχιακά, άσκηση και εργασία. Βεβαίως αυτοί οι φοιτητές σπανίως συμμετέχουν στις συνελεύσεις και είτε εγκλωβίζονται στο πλαίσιο της ΔΑΠ είτε δεν κάνουν τίποτα. Οι φοιτητές αυτοί είναι συνήθως τελειόφοιτοι, επί πτυχίω και σπανίως μετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες και αφήνουν τους αντιπροσώπους - παρατάξεις να αποφασίζουν ερήμην τους.
Όσοι άλλοι μη δογματικοί με κομματικές-παραταξιακές παρωπίδες προσπαθούν να δουν τι γίνεται σε συνδυασμό με τις ευρύτερες οικονομικές εξελίξεις, αλλά και τα προσωπικά οικονομικά δεδομένα του καθενός.
Κυρίαρχο σημείο είναι η έλλειψη έκφρασης κοινού τρόπου δράσης που να εκφράζει πραγματικά τους φοιτητές - νέους επιστήμονες - νέους πολίτες - νέους εργαζομένους χωρίς να ξεχνά το ετερόκλητο σύνολο και να αξιώνει δράσεις πραγματικής αλληλεγγύης.
Οι συνελεύσεις δεν έχουν μαζικότητα και κινούνται στο μέσο όρο των περσινών συνελεύσεων, ακόμα και οι ψήφοι των παρατάξεων είναι ίδιες με το γεγονός της μετακύλυσης ψήφων από την ΠΑΣΠ στο Ενωτικό, λόγω του ευρύτερα αρνητικού κλίματος για το ΠαΣοΚ αλλά και της εγωιστικής στάσης της.
Ειλικρινής και ουσιαστικός διάλογος δεν γίνεται και οι φοιτητές κατά πλειοψηφία ούτε προλαβαίνουν να κρίνουν, ούτε και έρχονται με διάθεση για ειλικρινή διάλογο δημιουργώντας έτσι την συνήθη πλειοψηφία, επί των αποφάσεων – όχλος, αφήνοντας ακόμα μια φορά τους κομματικούς ταγούς να εμπορεύονται την συνείδησή και τη δυναμική τους.
Θετικό κρατούμενο όσοι φοιτητές παρευρίσκονται στις διαδικασίες, αλλά δεν ψηφίζουν (μέσα σε αυτούς και εμείς) κάποιο από τα ελλειμματικά και ακατανόητα ψυχαναλυτικά έτοιμα πακέτα - πλαίσια των παρατάξεων. Βρίσκονται όμως με σθεναρότητα μέσα σε όσες κινητοποιήσεις που με λαϊκό και όσο το δυνατόν αγωνιστικό χαρακτήρα θέτουν προοπτική μιας ουσιαστικής χειραφέτησης της νέας γενιάς για ένα μέλλον με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.
Με αυτές τις σκέψεις, έχοντας καταθέσει και δημοσιοποιήσει προτάσεις για το νέο νόμο-πλαίσιο καθώς και για τη συγκρότηση ουσιαστικής κινηματικής δράσης και τρόπου διεξαγωγής συνελεύσεων βρεθήκαμε και παραδεχόμαστε τη θέση μιας μικρής μειοψηφίας που για τους πιο πάνω λόγους δεν μπορέσαμε να κοινοποιήσουμε έστω τις προτάσεις μας.
Το ν/σ δεν μπορεί να διαλύσει κάτι που είναι ήδη διαλυμένο, επίσης πρέπει να λεχθεί ότι αρκετές ρυθμίσεις όντως είναι δομημένες σωστά και ορθές και απαραίτητες. Σημασία όμως έχει η κατεύθυνση που τίθεται, οι αιτίες της και ο στόχος της.
Θεωρούμε ότι η συναίνεση στην Βουλή για την ψήφιση του νέου νόμου, αντανακλά δυστυχώς και μια ακόμα είτε για κάποιους συνειδητή είτε για άλλους υποσυνείδητη αντίληψη για την παιδεία, τη γνώση και την εκπαίδευση.
Τα αγαθά αυτά που αποτέλεσαν μέσα κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης και καταξίωσης και καλλιεργήθηκαν με μόνη αυτή την χρήση στην νεοελληνική κοινωνία, τώρα που μετασχηματίζονται στο πλαίσιο της ευρύτερης αναδιάρθρωσης της χώρας αλλά και του καπιταλισμού διεθνώς, η κοινωνία καλείται και κινείται να τα χρησιμοποιήσει με τον τρόπο που η ελίτ επιθυμεί και καθοδηγεί ώστε να μπορέσει να πετύχει μια καλύτερη οικονομική κατάσταση.
Η αυταξία της γνώσης, της παιδείας, της εκπαίδευσης, της καλλιέργειας των επιστημών και της μόρφωσης υποβιβάζεται και ως τέτοια θα χρησιμοποιηθεί από τους νεοέλληνες στις αρχές του 21ου αιώνα. Μοναδικές κόκκινες γραμμές μιας και δεν τίθεται σχεδόν από πουθενά η ριζική αλλαγή κατεύθυνσης της γνώσης, θεωρούμε πως είναι η δωρεάν διανομή συγγραμμάτων καθώς και οι απαραίτητες παροχές φοιτητικής μέριμνας στους έχοντες πραγματικά ανάγκη.
Όσο για εμάς αντιλαμβανόμενοι πλήρως την κατάσταση και τη δύναμη των αριθμών, δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να αναλύουμε με τον ίδιο τρόπο τα γεγονότα και να κάνουμε προτάσεις κρατώντας μόνο την αυταξία μιας τέτοιας δράσης.
Τασιόπουλος Σταύρος – Απόφοιτος Νομικής Κομοτηνής, ασκούμενος δικηγόρος
Αργυρόπουλος Γιώργος – Τελειόφοιτος Νομικής Κομοτηνής
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω