Επτά χρόνια πέρασαν από τότε που οι άνθρωποι της περιοχής μας είδαν την δικαιοσύνη του Θεού και τη δύναμη της προσευχής τους να είναι ζωντανή. Δεν είδαμε απολογισμούς έργων, γιορτές και δηλώσεις για την ημέρα της επετείου. Όμως δεν μπορώ να κρατήσω τις σκέψεις μου χωρίς να τις μοιραστώ με ανθρώπους που ξέρω πως δεν είναι κόλακες...»
Ο Άνθιμος, όπως συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε, ανέβηκε και διαδέχθηκε στο θρόνο της Μητρόπολης, τον σεβαστό και αγωνιστή ιεράρχη και γέροντά του, δίπλα στον οποίο μεγάλωσε και ανδρώθηκε πνευματικά. Είχε την διοικητική πείρα του Πρωτοσυγκέλλου. Το χάρισμα αλλά και τις γνώσεις του κήρυκα. Τον ιεραποστολικό ζήλο. Την θεολογική κατάρτιση. Τον παιδαγωγικό τρόπο. Την πνευματική ζωή. Δηλαδή όλα τα εφόδια για την αποστολή που του έδωσε η Εκκλησία. Όλα αυτά τα χρόνια της αρχιερατικής του προσφοράς τον παρακολούθησα από κοντά και από μακριά και έβγαλα το εξής συμπέρασμα:
Ο Δεσπότης μας είναι χριστοκεντρικός στη ζωή του και ανθρωποκεντρικός στην αποστολή του. Και θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Λειτουργεί ανελλιπώς, ομιλεί νυχθημερόν, γράφει συνέχεια, εξομολογεί τακτικά. Είναι απλός, ευγενικός, πράος, εύστροφος, αποφασιστικός, καταδεκτικός, παραχωρητικός και κυρίως χαμογελαστός. Συγχρόνως είναι ασυμβίβαστος και αυστηρός σε θέματα πίστης και ηθικής.
Στα χρόνια αυτά έγιναν, κατά την άποψή μας, μικρά και σταθερά βήματα. Ανακαινίσθηκαν Εκκλησίες και το Γηροκομείο της πόλης μας, δημιουργήθηκε Κεντρικό Συσσίτιο για τους συμπολίτες μας που υποφέρουν, Ιατρείο και Φαρμακείο για τους ασθενείς. Χτίστηκαν κτήρια και γήπεδα στις Κατασκηνώσεις. Έγιναν σωστές επιλογές και χειροτονίες ιερέων.
Νομίζω πέρασαν επτά χρόνια από τη ζωή του Ανθίμου με αγώνες και αγωνίες, σχεδιασμούς και όνειρα, επιτυχίες και αποτυχίες, ανησυχίες και προβλήματα. Όλα αυτά τα αντιμετώπισε με την πίστη του στο Θεό και την αγάπη του προς τους ανθρώπους. Δεν κινήθηκε χαϊδεύοντας τα αυτιά του λαού αλλά όπου χρειάστηκε, προκάλεσε ακόμη και την αντίδρασή του για να πετύχει τον στόχο του, που είναι η παραμονή των Εβριτών στον τόπο τους. Έναν τόπο που θα αναπτύσσεται, θα ανθεί και θα καρποφορεί.
Σεβασμιώτατε, θεώρησα χρέος μου να γράψω για σας και την επέτειό σας. Επειδή σέβομαι, τιμώ και αγαπώ το πρόσωπό σας.
Μ. Δικελλιώτης
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω