Είμαι υποχρεωμένος λοιπόν να υπερασπισθώ το έργο και τη διαδρομή μιας ζωής. Και αυτό γιατί το έργο αυτό και οι ιδέες μου, είναι η πολυτιμότερη παρακαταθήκη που θα αφήσω στα παιδιά μου και στους φίλους που με πίστεψαν και με στήριξαν.
Κατ’ αρχήν δεν είμαι «υβριστής»...
Αδίκως με αποκαλεί «υβριστή» ο κ. Λαμπάκης, διότι όλες οι εκφράσεις που χρησιμοποίησα ήταν καθαρά πολιτικές. Εάν αυτός τις παρερμήνευσε είναι πρόβλημά του. Δεν τον αποκάλεσα ανόητο, αλλά την άποψή του «ανερμάτιστη», δηλαδή χωρίς βάρος, χωρίς σοβαρότητα.
Πράγματι είναι επιζήμιος για τη χώρα, διότι ο λόγος του περί ανεξάρτητης Θράκης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας.
Πράγματι τον αποκάλεσα λαϊκιστή, διότι ο ίδιος αποτελεί τον ορισμό του λαϊκιστή δηλαδή «άνθρωπος, που χωρίς να προέρχεται από τον απλό λαό, επιζητεί να τον κολακεύει με απόψεις ευχάριστες, όχι όμως ωφέλιμες». (Λεξικό Μπαμπινιώτη).
Ούτε βέβαια και τον μισώ, όπως γράφει, αλλιώς δε θα τον επαινούσα όταν υποστηρίζει απόψεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Δήμου. Αυτός συγχέει τη κριτική με το μίσος, διότι απαιτεί να τον «λιβανίζουμε» συνεχώς, έχοντας τη βεβαιότητα ότι κατέχει τα αλάθητο του Πάπα. Γι αυτό και το «εγώ» είναι η αγαπημένη του λέξη…
Ο «εργολάβος» και η ΔΕΠΕΑ
Την κριτική μου την έκανα ως Δημοτικός Σύμβουλος. Απαιτώ λοιπόν να σέβεται αυτή την ιδιότητά μου και να αφήσει κατά μέρος την επαγγελματική μου ενασχόληση, η οποία δεν τον αφορά. Πολύ περισσότερο όταν με αποκαλεί «εργολάβο», με προφανή στόχο να εκμεταλλευτεί την αρνητική, κατά την άποψή του, φόρτιση του όρου (αυτό είναι λαϊκισμός). Το χειρότερο είναι ότι γνωρίζει ότι από την περίοδο που ανέλαβα τη ΓΝΩΜΗ, δεν ασχολούμαι με τα δημόσια έργα, ενώ από τριετίας πήρα σύνταξη και σαν μηχανικός.
Αποκρύπτει βέβαια σκόπιμα τους επιστημονικούς μου τίτλους του Πολιτικού Μηχανικού και του Τοπογράφου Μηχανικού, που είναι τόσο χρήσιμοι για τη δουλειά μου στο Δημοτικό Συμβούλιο και στην εκφορά του λόγου μου.
Αλλά και την εποχή που ασκούσα με το επάγγελμα του εργολήπτη δημοσίων έργων το διέκοψα και ίδρυσα τη ΔΕΠΕΑ, παρέχοντας το δικό μου πτυχίο χωρίς αμοιβή, για να αποκτήσει η ΔΕΠΕΑ εργοληπτικό πτυχίο και να έχει δικαίωμα να παίρνει μέρος σε δημοπρασίες δημοσίων έργων. Αναρωτιέμαι εάν ο ίδιος θα έκανε κάτι αντίστοιχο με το δικό του επάγγελμα.
Το νόημα μιας ομιλίας
Ο Κύριος Λαμπάκης θεωρεί για ηλίθιους τους «υπηκόους» του, όταν διατείνεται ότι τα περί ανεξάρτητης Θράκης τα είπε για να μην …«υποδουλωθεί η Θράκη».
Αλλά και έτσι να είναι, τότε ο κύριος Λαμπάκης έχει τεράστιο πρόβλημα σαφήνειας στο λόγο του, πράγμα απαράδεκτο είτε για δικηγόρο είτε για Δήμαρχο.
Λυπάμαι που η αδύναμη σκέψη μου δεν μου επέτρεψε να παρακολουθήσω ολοκληρωμένα την ομιλία του Δημάρχου για την ανάπτυξη της γεωργίας, του τουρισμό, του λιμανιού και των υποδομών, αλλά αν οι αναφορές αυτές δεν είναι ενταγμένες σε ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη του Δήμου μας, με μετρήσιμους στόχους, χρονοδιάγραμμα και πόρους, τότε είναι απλά σκόρπιες προτάσεις - διεκδικήσεις που κυκλοφορούν και στα καφενεία…
Πρέπει να μάθει κάποτε ότι ο Δήμαρχος στις δημόσιες τοποθετήσεις του πρέπει να εκφράζει κατά το δυνατόν το Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο παίρνει τις αποφάσεις, ενώ ο Δήμαρχος απλά τις εκτελεί.
Ο Αντιδήμαρχος που κατάστρεψε τη χώρα
Μέσα στο απίθανο αυτό λιβελογράφημα ο κ. Λαμπάκης με εγκαλεί και με θεωρεί ένοχο διότι… οδήγησα τη χώρα στη χρεοκοπία, την αθλιότητα, την υποτέλεια και στην υποδούλωση!!!!!
Κύριε Δήμαρχε συνέλθετε… Η αμετροέπεια έχει και τα όριά της…
Όλοι γνωρίζουν ότι η μόνη εξουσία που άσκησα ήταν αυτή του Αντιδημάρχου από το 1983 έως το 1984 και το 1986. Πως κατάφερα από αυτή τη θέση να κάνω όλα τα παραπάνω, μόνο ένας εμπαθής ή ένας γνήσιος λαϊκιστής θα το υποστήριζε.
Απεναντίας στη περίοδο αυτή από το 1978 έως το 1990, με δήμαρχο τον Τάσο Σουλακάκη, συνέβαλλα ώστε να αλλάξει η μορφή της Αλεξανδρούπολης και να δημιουργηθούν οι θεσμοί και οι πρωτοφανείς υποδομές που την κατέστησαν μια σύγχρονη πρωτεύουσα, φιλική προς τους δημότες και το περιβάλλον, αλλά και να υλοποιηθεί με τις δημοτικές επιχειρήσεις, μια μεγάλη αναπτυξιακή πολιτική, με παραγωγή πλούτου και δημιουργία 500 θέσεων απασχόλησης.
Να πως κατάστρεψα την Ελλάδα από το εξωτερικό
Από το 1989 έως το 1991 εκλέχθηκα Αντιπρόεδρος της Επιτροπής των Περιφερειών της Ευρώπης, όπου με έστειλε η ΚΕΔΚΕ για να εκπροσωπήσω τους Δήμους της Ελλάδας.
Από τη θέση αυτή κατάφερα να αλλάξω την αρχική εισήγηση για το Interreg και να συμπεριληφθούν σε αυτό και οι περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, αν και δεν είχαν κοινά σύνορα με άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε. Η επιτυχία αυτή έφερε προγράμματα δισεκατομμυρίων στην Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως Προέδρου του Νομαρχιακού Συμβουλίου, οργανώσαμε το 1995, μαζί με την Κύπρια παιδοχειρουργό Ελένη Θεοχάρους, τη μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια στο εμπόλεμο Ναγκόρνο Καραμπάχ με εξοπλισμό για το παιδικό νοσοκομείο της Στεπανακέρτ και είδη πρώτης ανάγκης, μαζί και ένα τρακτέρ, για το ελληνικό χωριό Μεχμανά, στα οροπέδια του Καυκάσου.
Το μετάλλιο τιμής του Πρωθυπουργού του Ναγκόρνο Καραμπάχ, η επιστολή ευγνωμοσύνης του Προέδρου του Μεχμανά, και το κλάμα χαράς των μανάδων των παιδιών που εγχείρησε η Θεοχάρους, θα είναι για μένα η ασπίδα απέναντι στις αμετροέπειες και τα λιβελογραφήματα του Δημάρχου μας και κάποιων ανώνυμων χυδαιολόγων.
Ποιος αντιστάθηκε στο «Αθηναϊκό κράτος»;
Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Δήμαρχος τις μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού της Αλεξανδρούπολης, με επικεφαλής το Δήμο, με απεργίες διαρκείας, πορείες και εκδηλώσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα την ίδρυση της Ιατρικής Σχολής και των παιδαγωγικών σχολών, το νέο μεγάλο Περιφερειακό Νοσοκομείο, την κατασκευή του κάθετου άξονα, τα αναπτυξιακά κίνητρα και τη σύνδεση του Νομού με τη Βουλγαρία μέσω Ορμενίου, το νέο λιμάνι, την κατασκευή της βιομηχανικής περιοχής, και αργότερα με τις κινητοποιήσεις του δημάρχου Ευαγγελίδη και του Γιοφτσίδη, που τον διαδέχθηκε, την έναρξη της κατασκευή της Εγνατίας οδού από τον Έβρο.
Μόνο έτσι αναγκάζεις τις Κυβερνήσεις να σε «προσέξουν» και όχι με επιστολές και δηλώσεις σε «φόρουμ».
Ίσως αυτά να μην τα γνωρίζει ο κύριος Δήμαρχος, διότι ήταν παντελώς απών από όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, μέχρι που αποφάσισε να γίνει Δήμαρχος.
Σήμερα βέβαια, με την περιφερειακή αποκέντρωση, η Περιφέρεια και οι Δήμοι, είναι αυτοί που αποφασίζουν για ένταξη μελετών και έργων που έχουν ωριμότητα και επιλεξιμότητα. Και εδώ βρίσκεται η ικανότητα ενός Δημάρχου: Να έχει σχέδιο και έτοιμες προτάσεις που να αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του Δήμου του, να έχει την ευφυΐα και τη φαντασία να τις εντάσσει στους σχεδιασμούς της χώρας αλλά και των Βρυξελλών, και όχι να κλαψουρίζει ως μωρά παρθένα διότι «δεν αναπτύσσουν τη Θράκη».
Ποιος θα αναπτύξει τη Θράκη;
Ας σταματήσει πια αυτός ο λαϊκισμός ότι για όλα φταίει το κεντρικό κράτος, για να καλύψουμε τις δικές μας ανεπάρκειες. Σαφώς και έχουν τεράστιες ευθύνες όλες οι Κυβερνήσεις για την «τερατογέννηση» της Αθήνας σε βάρος της Περιφέρειας, αλλά μεγάλες ευθύνες έχουν και οι τοπικές ηγεσίες.
Το κράτος έχει υποχρέωση να παρέχει τα μεγάλα έργα υποδομής, τα δίκτυα, οδικά, σιδηροδρομικά, αεροπορικά, ενεργειακά και τηλεπικοινωνιακά. Να φτιάξει τους θεσμούς, να οργανώσει μια αποτελεσματική και παραγωγική δημόσια διοίκηση, να θεσπίσει νόμους, να συντάξει τα χωροταξικό της χώρας, να ασκήσει μια γενναία περιφερειακή πολιτική.
Την ανάπτυξη όμως τη φέρνει ο ιδιωτικός τομέας με τις επενδύσεις του, σε συνεργασία με τις τοπικές και περιφερειακές αρχές. Το κράτος δεν δημιουργεί βιομηχανίες και βιοτεχνίες, δεν σπέρνει τα χωράφια, δεν βόσκει πρόβατα, δεν φέρνει κίνηση στα λιμάνια.
Γι αυτό η φράση του Δημάρχου «να έρθει η Αθήνα να μας αναπτύξει» είναι ό,τι χειρότερο περιμένει να ακούσει κάποιος από τα χείλη του Δημάρχου Αλεξανδρούπολης.
Ποιος εξυπηρετεί συμφέροντα;
Ο μικρόψυχος και κοντόφθαλμος Δήμαρχός μας επιχαίρει που το ΣΧΟΠ, επικύρωσε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για αλλαγή της χρήσης του χώρου, από Δημοτική Αγορά σε οικοδομήσιμη έκταση. Γιατί άραγε;
Στην ουσία επιχαίρει που κινδυνεύει να ανατραπεί ο πολεοδομικός σχεδιασμός που θα επέτρεπε τη δημιουργία του οράματός μας για τη δημιουργία ενός σύνθετου τερματικού σταθμού (ΚΤΕΛ, ΟΣΕ, Αστικά, τράμ, λιμάνι), της λειτουργίας της λαϊκής αγοράς, του υπόγειου πάρκιγκ, της δημοτικής αγοράς. Και αυτό προς χάριν ιδιωτικών συμφερόντων που ο ίδιος εξυπηρετεί με συνέπεια.
Παρ’ όλα αυτά, στην ουσία κερδίσαμε με την παρέμβασή μας στο ΣΧΟΠ, δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Το πρώτο είναι η αποτροπή δωρεάν παραχώρησης μιας δημοτικής έκτασης αξίας ενός εκατομμυρίων σε γνωστό πολυκατάστημα και το δεύτερο και σημαντικότερο ότι το υπουργείο αναγνώρισε ότι οι ιδιοκτήτες υποχρεούνται στην καταβολή της εισφοράς σε γη και χρήμα, που αντιστοιχεί στο 60% της αξίας των ακινήτων (1.600.000 ευρώ), κάτι που δίδει τη δυνατότητα στο Δήμο να εξαγοράσει το υπόλοιπο 40%. Άρα δε μιλάμε για ήττα, αλλά για νίκη.
Το θέμα βέβαια είναι τι θα κάνει τώρα ο κ. Δήμαρχος, μια και το δικηγορικό γραφείο του, όταν ήταν δημοτικός σύμβουλος και το θέμα ήταν στην επικαιρότητα, υπέγραψε το συμβόλαιο μεταβίβαση της μικρής αποθήκης, χωρίς να αναφέρει, όπως ορίζει ο νόμος, την υποχρέωση της καταβολής της εισφοράς σε γη και χρήμα, αποσιωπώντας έτσι ένα δικαίωμα του Δήμου μεγάλης αξίας, το οποίο θα χάνονταν εάν δεν είχε γίνει η παρέμβασή μου. Μήπως όμως από αυτή την αποκάλυψη προκύπτει και το μένος του κ. Λαμπάκη (δικηγόρου και δημάρχου) εναντίον μου;
Ποιος είναι αρχομανής;
Έχασε την ψυχραιμία του ο Δήμαρχος και υπερέβη τα εσκαμμένα, μιλώντας για «αρχομανία», την ώρα που γνωρίζει ότι επί 12 χρόνια ήμουν συνεργάτης του Τάσου Σουλακάκη, χωρίς ούτε στιγμή να τον αμφισβητήσω, ότι δεν έγινα ούτε Νομάρχης, ούτε βουλευτής, ούτε πρόεδρος Οργανισμού, ούτε ποτέ κατέλαβα αμειβόμενη δημόσια θέση, ούτε καν διόρισα ένα συγγενή μου στο δημόσιο. Διεκδίκησα μια φορά τη δημαρχεία το 2006, μέσα σε δύσκολες συνθήκες με έξι συνδυασμούς και με όλους τους κομματικούς μηχανισμούς εναντίον μας. Πρέπει να μάθει ότι αν και μου προσφέρθηκε τότε η υποψηφιότητα του υπερνομάρχη με τη βέβαιη εκλογή, την αρνήθηκα για να μη «πουλήσω» συνεργάτες και ιδέες για το Δήμο της Αλεξανδρούπολης.
Αλλά η έλλειψη «αρχομανίας» προκύπτει αβίαστα και από την πρόσφατη συμμετοχή μου σε ένα ψηφοδέλτιο όπου δεν ήμουν επικεφαλής. Διότι πιστεύω ότι περισσότερο σημασία έχει η υλοποίηση ενός προγράμματος παρά η καρέκλα μας. Θα το έκανε αυτό ο κ. Λαμπάκης;
Απλά υπερασπίστηκα την πατρίδα μου
Αλλά το πιο «τρελό» είναι ότι με κατηγορεί για «ταύτισή μου με ακραία εθνικιστικά στοιχεία που θέλουν την εσωστρέφεια της Θράκης». Χρόνια τώρα αγωνίζομαι για τους ανοιχτούς ορίζοντες, για την ειρηνική συμβίωση των λαών και για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Θεωρώ μεγάλη μου τιμή που βραβεύτηκα με το βραβείο Ιπεκτσί, και ως εκδότης της ΓΝΩΜΗΣ και ως μέλος των «δημοσιογράφων της Θράκης και του Αιγαίου για την ειρήνη». Ένα βραβείο που δίδονταν σε δύσκολους καιρούς, σε πολιτικούς, δημάρχους, ανθρώπους των γραμμάτων, δημοσιογράφους και απλούς πολίτες, όταν η «Ελληνοτουρκική προσέγγιση» δεν ήταν αδελφοποιήσεις, προγράμματα, ταξιδάκια και δεξιώσεις, αλλά κόστιζε καψίματα αυτοκινήτων, προπηλακισμούς και απειλές για τη ζωή μας. Άλλο όμως η προσέγγιση των λαών και άλλο η υπεράσπιση των συμφερόντων της πατρίδας μας, με την καταδίκη των δηλώσεων Λαμπάκη…
Να μη «θάψουμε» το μέλλον του θεσμού
Τελειώνοντας θα ήθελα να δηλώσω ότι δεν έχω καμία διάθεση να «θάψω ζωντανό» το κ. Λαμπάκη, όπως λέει. Απεναντίας, επειδή σέβομαι τους θεσμούς, θα τον στηρίξω σε θετικές ενέργειες, όπως έχω αποδείξει. Τα λάθη του, όμως, το ύφος του, την αμετροέπεια και την εγωπάθειά του θα τα «κοντράρω» όσο πιο σκληρά μπορώ, όπως έχω υποχρέωση και όπως του υποσχέθηκα, αλλά με πολιτικούς όρους. Και για ένα επί πλέον λόγο: Να μη γίνουν παράδειγμα προς τους νέους που θα θελήσουν να ασχοληθούν με την τοπική αυτοδιοίκηση. Διότι ο θεσμός θα μείνει χωρίς οξυγόνο, σαν να τον θάψαμε ζωντανό.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω