Η γεωργία είναι το βασικότερο στοιχείο και έχει τη δυναμικότερη συμμετοχή στη μεσογειακή διατροφή, η οποία στις 16 Οκτωβρίου στο Ναϊρόμπι της Κένυα εγκρίνεται ως μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας...»
Συστήνει την καθημερινή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, την εβδομαδιαία χρήση δημητριακών και πουλερικών και μία ή δύο φορές την εβδομάδα κόκκινο κρέας. Παράλληλα συνιστά και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί με κάθε γεύμα.
Αυτά λοιπόν τα συστατικά προέρχονται από τη γεωργική παραγωγή κι έχει πολύ μεγάλη σημασία να αποτελούν και προϊόντα της ελληνικής γης. Όχι εισαγόμενα. Γιατί τα προϊόντα της ελληνικής γης είναι περισσότερο γευστικά και υγιεινά και έχουν υποστεί πολύ μικρότερη ταλαιπωρία κατά τη μεταφορά τους.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί μεγάλα διατροφικά σκάνδαλα στην Ευρώπη με μεγαλύτερα τη νόσο των τρελών αγελάδων και τις διοξίνες στα κοτόπουλα. Σε μικρότερη κλίμακα, αλλά σημαντικό ήταν και το πιο πρόσφατο με το e.coli. Τα προϊόντα πια παράγονται σε πολύ μεγάλη κλίμακα και διακινούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, ένα προϊόν που παράγεται σήμερα το πρωί στο Βέλγιο μέσα σε 24 ώρες έχει φτάσει στη Βραζιλία, την Κίνα, την Ελλάδα και όπου αλλού. Όταν υπάρξει μία αστοχία, μία μόλυνση σε ένα από τα τρόφιμα αυτά, κινητοποιείται όλος ο πλανήτης, όμως πολύ αργά.
Αλλά και στη χώρα μας υπάρχουν πολλά, σχεδόν σε πολύ συχνή βάση προβλήματα, που έχουν άμεση σχέση με τη διατροφική αλυσίδα. Τον τελευταίο μήνα βρέθηκαν βυτιοφόρα που, ενώ έπρεπε να μεταφέρουν αποκλειστικά και μόνο υγρά τρόφιμα, μετέφεραν μηχανέλαια προς τη Βουλγαρία και επέστρεφαν είτε με γάλα είτε με βούτυρο. Όλοι οι κρίκοι της διατροφικής αλυσίδας κάνουνε περικοπές στο θέμα της διατροφικής ασφάλειας λόγω της οικονομικής κρίσης. Με τις περικοπές και τις συγχωνεύσεις των οργανισμών έχει επιδεινωθεί η κατάσταση από πλευράς συστηματικών και αποτελεσματικών ελέγχων.
Οι αρμόδιες διευθύνσεις των περιφερειών είναι ακόμα στον αέρα μετά τον Καλλικράτη, ο ΕΦΕΤ συγχωνεύεται με τον ΕΟΦ. Οι επιχειρήσεις πρέπει και αυτές να έχουν ένα αποτελεσματικότερο σύστημα ελέγχων, διότι σύμφωνα με ευρωπαϊκό κανονισμό του 2000, η ευθύνη βαρύνει τους παραγωγούς (αγρότες και βιομηχανίες). Τέλος παρατηρείται μια μεγάλη παραβατικότητα από πλευράς των βιομηχανιών τόσο όσον αφορά τη νοθεία, δηλαδή πολλές φορές βρέθηκε μέλι, που έλεγε ότι είναι μέλι θυμαρίσιο, αλλά δεν ήταν. Πολλές φορές βρέθηκε ελληνικό τυρί φέτα και δεν ήταν φέτα, αλλά τυρί που είχε παρασκευαστεί μόνο από γάλα σε σκόνη. Βρέθηκε εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο, που τελικά ήταν σπορέλαιο.
Χρήστος Κ. Γκιουμουσίδης
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Master στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη της Υπαίθρου
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω