του Νίκου Παπανικολόπουλου
Το Σύνταγμα της Ελλάδος, στο άρθρο 24, αναφέρει ξεκάθαρα ότι «Η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του πολίτη».
Με έρεισμα το άρθρο αυτό, η Ελληνική Πολιτεία, έχει δημιουργήσει την περιβαλλοντική νομοθεσία. Στο ίδιο πνεύμα ενεργούν και άλλα κράτη καθώς και βασικές μορφές πολιτικής οργάνωσης όπως Ε.Ε., ΟΗΕ κλπ.
Στην Ελλάδα, με τη δημοσίευση του θεμελιώδους νόμου 1650/1986 «Για την προστασία του... περιβάλλοντος», θεσμοθετήθηκαν οι προμελέτες και μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αυτές, μέσα από προβλεπόμενες διαδικασίες, κατατίθενται, ελέγχονται, αξιολογούνται, κρίνονται και τελικά εγκρίνονται ή απορρίπτονται από το αρμόδιο Υπουργείο (τώρα το ΥΠΕΚΑ).
Η έγκριση κατασκευής ενός έργου ή η έναρξη λειτουργίας μιας δραστηριότητας, που εγκυμονεί κινδύνους για το περιβάλλον, διέπεται από συγκεκριμένες διατάξεις στις οποίες περιλαμβάνονται και οι προμελέτες και μελέτες.
Οι πολίτες, με τις καινοτομίες της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, η οποία συνεχώς (πρόσφατα ο νόμος 4014/2011) εξοπλίζεται και εμπλουτίζεται με νέους θεσμούς, θωρακίζονται με τα αναγκαίο μέσα για την μετά λόγου γνώσεως σύμπραξή τους στη λήψη των αποφάσεων που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος.
Όσοι επιλέγουν και όσοι αποδέχονται τριτοκοσμικούς τρόπους έκφρασης, ίσως χωρίς να το καταλαβαίνουν, καταλύουν την έννοια του κράτους δικαίου και το δικαίωμα στη συμμετοχική δημοκρατία.
Έτσι απαξιώνουν τους θεσμούς… Και η απαξίωση των θεσμών είναι η μεγαλύτερη ζημιά που μπορεί να υποστεί μια κοινωνία γιατί οι θεσμοί είναι το θεμέλιό της.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α.)
Πτυχιούχος Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω