Μας αξίωσε ο Θεός και από μεθαύριο Τρίτη 15 Νοεμβρίου, μπαίνουμε στην περίοδο της Σαρακοστής των Χριστουγέννων. Αρχίζει η Νηστεία και η κάθε πνευματική προετοιμασία που απαιτείται ώστε ο άνθρωπος να κατασταθεί δοχείο της χάριτος του Θεού, η οποία μεν, πάντοτε έρχεται να γεμίσει την ύπαρξη του ανθρώπου, όμως, ιδιαιτέρως γίνεται αποδεκτή από τους πολλούς, κατά τις μεγάλες Εορτές της Πίστεώς μας.
Για την Εκκλησία μας, κάθε Θεία Λειτουργία είναι Χριστούγεννα και Πάσχα και Πεντηκοστή. Επειδή σε κάθε Θεία Λειτουργία ο Χριστός προσφέρεται στους... πιστούς, προκειμένου η παρουσία του να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και να μας μπολιάσει στην αιωνιότητα της Βασιλείας Του.
Σε κάθε Θεία Λειτουργία ο Χριστός τεμαχίζεται και μοιράζεται σε άπειρα κομμάτια προκειμένου να μας ενώσει όλους σε ένα σώμα, στο Σώμα Του και να ρέει στις φλέβες μας το Αίμα Του.
Αυτό θέλω να σας προτείνω και εφέτος, αγαπητοί μου.
Μέχρι τώρα, πολλές φορές, πορευτήκαμε μόνοι μας. Από εγωϊσμό και αυτάρκεια, πιστέψαμε ότι δεν μας χρειάζεται πια ο Χριστός. Αυξήθηκαν οι γνώσεις μας, εξερευνήσαμε πολλά, ανακαλύψαμε αρκετά και λησμονήσαμε ότι πίσω απ’ όλα βρίσκεται ο Χριστός που δημιούργησε τον κόσμο και προνοεί γι’ αυτόν. Ξεχάσαμε την σχέση που έχουμε μαζύ του, θελήσαμε να την απαρνηθούμε και μείναμε στο έρεισμα του δρόμου της ζωής μας, τραγικά μονάχοι και δυστυχισμένοι.
Σε αυτό αποδίδω την εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας μας, που έχει, όσα δεν είχε καμμιά εποχή πριν τη δική μας, όμως «γλυκό ψωμί» δεν τρώμε οι άνθρωποι και η ειρήνη, σαν εσωτερικό βίωμα, πέταξε μακρυά μας. Αυτό ισχύει για ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά και για την Πατρίδα μας.
Η Εκκλησία μας προτείνει επιστροφή. Πίσω στις ρίζες μας. Σε όσα μέχρι τώρα έκαναν το όνομά μας και τα έργα μας σεβαστά σε όλους.
Να αντλήσουμε από τα κείμενα των αρχαίων σοφών μας που αγωνιούσαν να αποκτήσουν σχέση με το Θεό. Είναι αυτοί που η Εκκλησία μας ονόμασε «χριστιανούς προ Χριστού» επειδή μας οδήγησαν μέχρι την είσοδο του σπηλαίου της Βηθλεέμ και μας έδειξαν με το δάκτυλο την φάτνη.
Κι έπειτα να επιστρέψουμε στα Ιερά μας Κείμενα, στην Αγία Γραφή. Να την διαβάσουμε και να «παλέψουμε» μαζύ της για να καταλάβουμε το βαθύτερο νόημά της. Να διαβάσουμε τους βίους των Αγίων μας και να παραδειγματισθούμε από τη στάση τους απέναντι στη ζωή και στο θάνατο. Να ντυθούμε τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και να ενεργοποιήσουμε όσες δωρεές του Θεού κρατάμε αναξιοποίητες μέσα μας. Να νηστέψουμε, να εκκλησιαζόμαστε συνεχώς, να εξομολογηθούμε με ειλικρίνεια και διάθεση μετανοίας, να προσευχηθούμε πολύ και να κοινωνήσουμε τον Χριστό. Έτσι θα μορφώσουμε μέσα μας τον Χριστό και θα χαρούμε την παρουσία του στη ζωή μας, θα ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες, η ελπίδα δεν θα μας εγκαταλείψει και οι αδυναμίες μας, μαζύ με την αγωνιστική μας διάθεση θα χαλυβδώσουν τον χαρακτήρα μας και θα ισχυροποιήσουν την θέλησή μας. Έτσι, θα νικήσουμε τον κόσμο, θα κατακτήσουμε την ζωή και θα προγευθούμε την Βασιλεία του Θεού, που ο ίδιος μας υποσχέθηκε.
Σ’ αυτήν την πορεία δεν είμαστε μόνοι. Εκατομμύρια αγίων, μαρτύρων, οσίων, ανδρών και γυναικών, πήραν τον ίδιο δρόμο και έφτασαν στην κορυφή. Από την φάτνη της Βηθλεέμ, μέχρι το Γολγοθά και την Ανάσταση, μέχρι την Ανάληψη και την Πεντηκοστή. Όσο κι αν αυξήθηκαν οι γνώσεις, όσο κι αν τελειοποιήθηκε η τεχνολογία, όσο κι αν μηδενίστηκαν οι χιλιομετρικές και οι επικοινωνιακές αποστάσεις, η ψυχή του ανθρώπου θα βρίσκει ανάπαυση μόνο κοντά στο Χριστό.
Η Σαρακοστή των Χριστουγέννων, όμως, μας προετοιμάζει να αποδεχτούμε την αξία του ανθρώπου. Την αξία μας. Ο Χριστός ήταν ο Θεός που καταδέχτηκε κι έγινε άνθρωπος, για να μας διδάξει την αξία του κάθε συνανθρώπου μας. Όποιος και να είναι ο διπλανός μας, είναι εικόνα του ίδιου του Θεού, που ο Χριστός ονόμασε φίλο του κι αδελφό του. Ας του δώσουμε το χέρι μας, λοιπόν, ας τον αποδεχτούμε, ας τον συγχωρέσουμε, ας τον συμπαρασταθούμε, ας τον βοηθήσουμε με κάθε τρόπο. Οι «άλλοι» άνθρωποι θα καθορίσουν τον Παράδεισο και την Κόλαση του καθενός μας. Οι διπλανοί μας, γνωστοί και άγνωστοι, φίλοι και εχθροί, οικείοι και ξένοι, θα ρυθμίσουν την σχέση μας με τον Χριστό. Κανείς δεν θα σωθεί με την απομονωμένη του πνευματικότητα. Χρειάζεται να ανοιχτούμε, να κατανοήσουμε, να συγχωρέσουμε, να βοηθήσουμε, να προσφερθούμε και να αγαπήσουμε τον κάθε συνάνθρωπό μας.
Με αυτόν τον τρόπο θα προετοιμαστούμε κατά την εφετινή περίοδο της Σαρακοστής των Χριστουγέννων που αρχίζει μεθαύριο. Με τέτοια εξάρτυση θα πάμε να τον συναντήσουμε στην φάτνη της Βηθλεέμ. Με τέτοιο σύνδεσμο αγάπης θα συνδεθούμε μαζύ του. Άλλος δρόμος, άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Γιατί ο Θεός, έξω από την Εκκλησία, δεν νοείται και δεν υπάρχει.
Ας γίνει, λοιπόν, η Σαρακοστή αυτή, ένα στάδιο, ένας αγώνας, μια άθληση. Στο τέλος, μας περιμένει το έπαθλο και, μη φοβάστε, ο κριτής του αγώνα μας είναι δίκαιος και μάλλον μας χαρίζεται.
Έτσι θα ξεπεράσουμε κάθε κρίση, οικονομική, ηθική, αξιακή.
Έτσι, ο πανικός δεν θα μας γονατίσει, όποια δυσκολία κι αν προκύπτει δεν θα μας καταβάλλει. Επειδή η Πίστη μας θα δυναμώσει τα θεμέλια της υπάρξεώς μας, όπως το γερά θεμελιωμένο σπίτι, επάνω σε βράχο.
Επιθυμώ να σας συμβουλεύσω το εξής. Επειδή, γύρω μας και δίπλα μας ευρίσκονται, πλέον, συνάνθρωποί μας που στερούνται και τα βασικά αναγκαία, ας μην προκαλέσουμε φέτος με υπερβολικούς στολισμούς στα σπίτια, στις βιτρίνες και στους δρόμους. Ας μην προκαλέσουμε με ξέφρενα γλέντια, ακριβά δείπνα και χορούς. Ας σεβαστούμε τους απολυμένους, τους χρεωμένους, τους οικονομικά πιο αδύναμους. Ας σεβαστούμε όσους δεν έχουν στο σπίτι τους ηλεκτρικό ρεύμα η δεν μπορούν να πληρώσουν φάρμακα η φροντιστήρια. Όλοι αυτοί, και άλλοι πολλοί, δίπλα μας, είναι ο Χριστός στην κρύα, αφιλόξενη και εγκαταλελειμμένη φάτνη. Είθε να Τον συναντήσουμε.
Αυτό σας εύχομαι, αγαπητοί μου Πατέρες και αδελφοί, και σας ευλογώ με την αρχιερατική χάρη που μου έδωσε ο Χριστός, ώστε να προετοιμασθείτε κατάλληλα για την μεγάλη Εορτή των Χριστουγέννων που διαφαίνεται η είσοδός της στο εκκλησιαστικό μας εορτολόγιο.
Με αδελφική αγάπη και πατρικές ευχές,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
✥ Ο Αλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω