H μεγάλη μάχη είναι αυτή που έρχεται

του Κώστα Ροδινού

Επιτέλους, η χώρα, έστω και μετά κόπων, γλίτωσε από την καταστροφική παρουσία του κ. Παπανδρέου, ο οποίος μόνο μέσα σε δυό χρόνια κατάφερε να οδηγήσει τη χώρα στην πτώχευση και να θέσει σε μεγάλο κίνδυνο, ότι πέτυχε η Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά.

Με την αποχώρηση του κ. Παπανδρέου, ο οποίος ακόμα και την τελευταία στιγμή προσπαθούσε να περισώσει το σύστημα που τον έφερε στην εξουσία, έσκασε με πάταγο ακόμα ένας μύθος: ότι με το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση, οι Έλληνες περνάνε καλά!...

Το ΠΑΣΟΚ μπαίνει σε μια περίοδο δοκιμασίας και νομοτελειακά κάποια στιγμή θα τεθεί και θέμα ηγεσίας.

Ο Τραπεζίτης της ΟΝΕ και του 1999

Με την επιλογή του κ. Παπαδήμου, η χώρα αναμφίβολα θα πάρει μια προσωρινή ανάσα. Ωστόσο, παραδίδεται σ’ έναν Κεντρικό Τραπεζίτη που παρατηρούσε ως θεατής το μεγάλο πάρτι στο Χρηματιστήριο το 1999 και διεδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο στην ένταξη της Ελλάδος στην ΟΝΕ. Μια ένταξη την οποία πολλοί θυμούνται τελευταία. Είμαι βέβαιος ότι θα δώσει τις δέουσες απαντήσεις σε εκείνους που ανακινούν το θέμα.

Αναμφίβολα ο κ. Παπαδήμος είναι άνθρωπος των αγορών, της ΕΚΤ και άλλων εξωχωρίων κέντρων εξουσίας. Θα τον υποδεχθούν μετά βαϊων και κλάδων και στο πρόσωπό του θα βρουν έναν συνομιλητή που μιλάει την ίδια γλώσσα.

Αυτό εκτιμώ ότι θα βελτιώσει το κλίμα για τη χώρα μας, αλλά ας περιμένουμε να το διαπιστώσουμε στην πράξη.

Παράλληλα, ο κ. Παπαδήμος είναι ο εκλεκτός του εσωτερικού κατεστημένου. Θα παρακολουθήσατε την εργώδη προσπάθεια των ΜΜΕ να μας πείσουν για την ορθότητα της επιλογής του.

Είναι οξύμωρο για τον κ. Παπανδρέου που το τελευταίο καιρό επιτίθετο λαύρος κατά των τραπεζιτών, να παραδίδει σ’ έναν τραπεζίτη!

Επιλογή ανάγκης

Ο κ. Παπαδήμος, ξεκινάει τη θητεία του με βασική αποστολή να υλοποιήσει τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, οι οποίες προβλέπουν και το «κούρεμα» του ελληνικούς χρέους κατά 50%

Έχει ενδιαφέρον, ότι λίγες ημέρες πριν, με άρθρο του στο ΒΗΜΑ και τους Financial Times, ο κ. Παπαδήμος θεωρούσε καταστροφική πολιτική το «κούρεμα» του χρέους και έμενε στην εφαρμογή της απόφασης της 21ης Ιουλίου! Εγείρεται ένα ζήτημα αξιοπιστίας και συνέπειας, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα το ξεπεράσει. Πότε μας έλεγε την αλήθεια;

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι η επιλογή του ουσιαστικά έγινε ερήμην του ελληνικού λαού. Δηλαδή είναι ένας δοτός πρωθυπουργός υπό το κράτος της παταγώδους αποτυχίας του κ. Παπανδρέου. Αρά, εξ αντικειμένου η θητεία του δεν μπορεί να παραταθεί επί μακρόν γιατί κάποια στιγμή θα χρειαστεί τη λαϊκή νομιμοποίηση. Για ένα επιπλέον λόγο, η σημερινή σύνθεση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας εξελέγη για να εφαρμόσει μια εντελώς διαφορετική πολιτική από την ακολουθούμενη, άρα υπάρχει αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση.

Ένα τρίτο ζήτημα είναι ότι η επιλογή του κ. Παπαδήμου, ουσιαστικά συνιστά μια ηχηρή ομολογία αποτυχίας του πολιτικού συστήματος της χώρας. Μπορούμε να κατηγορούμε τα κόμματα και τους πολιτικούς, αλλά στις δημοκρατίες τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πολίτες μέσω των κομμάτων και όχι οι αγορές.

Ο χρονικός ορίζοντας των εκλογών

Θεωρώ, ότι όλοι εκείνοι που προσπάθησαν τόσο πολύ για να αναλάβει ο κ. Παπαδήμος την εξουσία, θα ενδιαφερθούν για την μακροημέρευσή του στην πρωθυπουργία.

Ουδόλως θα εκπλαγώ, αν τις επόμενες ημέρες έρθουν στο φώς της δημοσιότητας δημοσκοπήσεις που θα εγκρίνουν το εγχείρημα.

Ενδιαφέρον θα έχει και η αντίδραση της ΕΕ. Αν οι πιέσεις χαλαρώσουν, απλώς θα επιβεβαιωθούν όσοι έλεγαν ότι η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο.

Αν ο κ. Παπαδήμος, καταφέρει να διαχειριστεί τα πράγματα στοιχειωδώς ικανοποιητικά, δεν αποκλείεται να ασκηθούν πιέσεις για να παραταθεί η θητεία του πολύ πέραν της Άνοιξης γιατί οι περισσότεροι παράγοντες δεν θέλουν εκλογές, ήτοι: α) το ΠΑΣΟΚ επειδή θέλει χρόνο για να ανακάμψει, β) η ΕΕ επειδή τους βολεύει ο κ. Παπαδήμος και γ) η εγχώρια ελίτ επειδή τον στήριξαν για να ανέλθει!

Παράλληλα, αν ο κ. Παπαδήμος επιτύχει, ίσως δημιουργήσει μια κουλτούρα κυβερνήσεων συνεργασίας, μολονότι τα σχήματα αυτά ουδέποτε ευδοκίμησαν στη χώρα μας.

Από την άλλη, ποιοί ενδιαφέρονται για εκλογές;

Εκλογές προφανώς θέλει ο κ. Σαμαράς, αλλά θα είναι δύσκολο να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από έναν «πετυχημένο» κ. Παπαδήμο!

Οι λόγοι είναι προφανείς!

Δεύτερον, εκλογές θέλουν και τα κόμματα της Αριστεράς. Όσο παρατείνεται η θητεία του κ. Παπαδήμου στην κυβέρνηση, η ελληνική κοινωνία θα ριζοστικοποιείται, άρα είναι ορατό το ενδεχόμενο η Αριστερά, ως συνεπής αντιμνημονιακή δύναμη, να συγκεντρώσει υψηλά ποσοστά. Και τα ποσοστά αυτά θα θελήσει κάποια στιγμή να τα εξαργυρώσει γιατί δεν θα ισχύουν για πάντα!

Να έρθουμε τώρα στο κρίσιμο ερώτημα:

Τι θα καθορίσει την επιτυχία του κ. Παπαδήμου;

Πρώτον, ο κ Παπαδήμος θα εφαρμόσει την ίδια μνημονιακή πολιτική που ακολουθούσε και ο κ. Παπανδρέου. Τι μας λέει ότι η πολιτική αυτή θα έχει καλύτερα αποτελέσματα; Ήδη η ανεργία επισήμως ξεπερνάει πλέον το 18% και η ύφεση για το 2011 προβλέπεται να είναι πάνω από 5.5%; Αυτή η κατάσταση δεν βελτιώνεται σε τρεις μήνες. Αν ο πυρήνας της πολιτικής είναι λάθος, ελάχιστη σημασία έχει ποιος την εφαρμόζει.

Δεύτερον, ο κ. Παπαδήμος θα βρεθεί αντιμέτωπος με το «βαθύ κράτος» του ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που ουσιαστικά ναρκοθέτησε όχι μόνο τις προσπάθειες του απερχομένου πρωθυπουργού, αλλά και όλων των προηγουμένων.

Αυτό το «βαθύ κράτος» δεν κατάφερε να το αντιμετωπίσει μια μονοκομματική κυβέρνηση υπό τον κ. Παπανδρέου, θα μπορέσει να το διαχειριστεί αποτελεσματικότερα ο τεχνοκράτης κ. Παπαδήμος;

Τρίτον, το ΠΑΣΟΚ για να ανακάμψει πρέπει να απεμπλακεί σταδιακά από τις πολιτικές του μνημονίου. Άρα, από αύριο, θα αρχίσουν και πάλι να αναζητούν γέφυρες με εκείνα τα τμήματα τις κοινωνίας με τα οποία διεράγησαν οι σχέσεις τους την τελευταία διετία. Στην εξουσία δεν βρίσκεται πλέον μια Κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά μια κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον κ. Παπαδήμο.

Τέταρτον, ο κ. Παπαδήμος θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια ολομέτωπη αντίδραση της Αριστεράς, την οποία δεν είμαι βέβαιος αν ξέρει να τη διαχειριστεί.

Τέλος, δεδομένου του χαρακτήρα της κυβέρνησης Παπαδήμου ως μεταβατικής, η χώρα εισέρχεται σε μια οιονεί προεκλογική περίοδο και ουδείς μπορεί να προβλέψει πως θα αντιδράσει η διοίκηση, αλλά και η κοινωνία.

Υψηλό ρίσκο;

Μήπως, λοιπόν, ο κ. Σαμαράς έκανε λάθος που απεδέχθη την Κυβέρνηση Παπαδήμου;

Κατ’ αρχήν ο κ. Σαμαράς ανέτρεψε τον κ. Παπανδρέου και το σύστημα εξουσίας του. Αυτό από μόνο του αποτελεί μεγάλη επιτυχία.

Δεύτερον, σε μια κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα, απέτρεψε τα χειρότερα.

Τρίτον, αν ο κ. Παπαδήμος επιτύχει να εξομαλύνει τις σχέσεις της Ελλάδος με την ΕΕ και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές τον Φεβρουάριο, ο κ. Σαμαράς, θα έχει κάθε λόγο να ισχυρίζεται ότι σε μια κρίσιμη καμπή έβαλε σε πρώτη μοίρα το καλό της πατρίδος, θα έχει κερδίσει πόντους αξιοπιστίας στην ΕΕ και κυρίως θα έχει καταφέρει να διώξει έναν αποτυχημένο πρωθυπουργό στο μέσον της θητείας του.

Παράλληλα θα βγάλει από τη μέση δύσκολα ζητήματα, άρα θα έχει καθαρό χρόνο μπροστά του.

Αν, ο κ. Παπαδήμος αποτύχει, τότε αφ΄ ενός μεν επιβεβαιώνεται ό,τι η ακολουθούμενη συνταγή είναι καταστροφική και άρα πρέπει να αλλάξει, αφ΄ετέρου διαλύεται ο μύθος ό,τι οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι αποτελεσματικότερες.

Ερώτημα: Μα συμφέρει τον κ. Σαμαρά να αποτύχει ο κ. Παπαδήμος;

Η απάντηση είναι όχι! Γιατί, αν αποτύχει ο κ. Παπαδήμος η κατάσταση την οποία θα κληθεί να διαχειριστεί ο κ. Σαμαράς, θα είναι πολύ χειρότερη από τη σημερινή!

Η μεγάλη μάχη είναι αυτή που έρχεται

Έχω επαναλάβει πολλές φορές την άποψη μου ότι αν μπορούσαμε να κάνουμε δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου, μπορούσαμε και εκλογές. Όμως, τις εκλογές δεν μπορούσε να τις επιβάλλει η Ν.Δ.

Η επιλογή του κ. Παπαδήμου είναι μια εξωθεσμική επιλογή, ο τρόπος που επεβλήθη δημιουργεί απορίες και η διαδικασία που ακολουθήθηκε βρίσκεται στα όρια των συνταγματικών μας διατάξεων. Είναι μια μεταβατική κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Στηρίζεται δε σε μια Βουλή που δεν εκφράζει τη βούληση του ελληνικού λαού και για το λόγο αυτό ο βίος της δεν μπορεί να παραταθεί.

Το κρίσιμο ερώτημα για τον κ. Σαμαρά ήταν και παραμένει να πείσει τον ελληνικό λαό ότι διαθέτει όραμα και σχέδιο για να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Και το ερώτημα αυτό σήμερα αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Γιατί η κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν θα λύσει τα προβλήματα. Χρόνο θα επιχειρήσει να αγοράσει.

Η μεγάλη μάχη για τη χώρα είναι αυτή που έρχεται.