Η ανάπτυξή του οραματίστηκε το 1992. Η έναρξη υλοποίησης των έργων που θα συντελούσαν σε αυτή, ξεκίνησε το 1995. Τα έργα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ αφού διεκόπησαν το 2001. Δαπανήθηκαν 13,5 δις δραχμές στην πρώτη φάση και 23,1 εκατ. ευρώ στη δεύτερη. Η... ανάπτυξή του, φυσικά, δεν ήρθε και η πρώτη δεκαετία χάθηκε. Η μετατροπή του φορέα διοίκησης, το 2001, από Λιμενικό Ταμείο σε Οργανισμό Λιμένα Α.Ε, δεν έφερε την ποθούμενη ανάπτυξη. Υποσχέσεις πολλές και από πολλούς. Επισκέψεις αρμοδίων Υπουργών πάμπολλες. Χάθηκε και η δεύτερη δεκαετία.
Μετά τον Οκτώβριο του 2009, η νέα Κυβέρνηση σκέφτηκε να εφαρμόσει τη λογική του «Καλλικράτη» και στο σύστημα διοίκησης και εκμετάλλευσης των λιμανιών της χώρας. Έστω και μετά από χρόνια, κατάλαβαν ότι ήταν παράλογο, τα τέσσερα λιμάνια της Αττικής (Πειραιάς, Ελευσίνα, Λαύριο, Ραφήνα) καθώς και τρία της Βορείου Ελλάδος (Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη) ευρισκόμενα πάνω στον ίδιο οδικό άξονα «Εγνατία», σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο, να επενδύουν ή να επιχειρούν να επενδύσουν για να τα διαθέτουν όλα, container terminal, car terminal, υποδομές για χύδην φορτία, ακτοπλοΐα και κρουαζιέρα.
Συνολικά, από τους δώδεκα (12) Οργανισμούς Λιμένα Α.Ε σε όλη την Ελλάδα, θα λειτουργούσαν μόνο δυο (2) με έδρες τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη ή το πολύ τέσσερις (4) με έδρες τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και το Ηράκλειο. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, όποιο σχήμα και αν επιλεγόταν, διοικητικά, θα «πήγαινε» στη Θεσσαλονίκη.Ο στόχος ήταν διπλός. Αφενός η εξειδίκευση των λιμανιών και αφετέρου οι οικονομίες κλίμακας.
Έτσι πολλά λιμάνια, κάτω από ένα (ΟΛΠ ή ΟΛΘ) έμπειρο Φορέα Διοίκησης, θα έπαυαν να είναι ανταγωνιστικά, θα μείωναν το κόστος λειτουργίας τους και θα ειδικεύονταν σε συγκεκριμένους τομείς. Ο «Καλλικράτης» στα λιμάνια, δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε και μας πρόλαβε η «κρίση» και αμέσως μετά τα «μνημόνια».
Το πρώτο «μνημόνιο», ήρθε το Μάιο του 2010με το Νόμο 3845/2010 (ΦΕΚ 65 Α' 6-5-2010) «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της Ελληνικής οικονομίας από τα κράτη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ». Με επίκεντρο το χώρο της οικονομίας, μας έφερε τα πάνω – κάτω, σε όλη μας τη ζωή.
Το δεύτερο «μνημόνιο» ή «μεσοπρόθεσμο» όπως συνηθίσαμε να το λέμε, μας ήρθε, ως φυσικό επακόλουθο του πρώτου, με το Νόμο 3986/2011 (ΦΕΚ 152 Α 1-7-2011) «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015», περιλαμβάνοντας πολλά, μεταξύ των οποίων και τα λιμάνια. Με το άρθρο 1 συστάθηκε το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. στο οποίο μεταβιβάζονται όλα τα περιουσιακά στοιχεία των δημοσίων επιχειρήσεων των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ. Το Ταμείο -έτσι λέει ο νόμος- λειτουργεί για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας.
Το Ταμείο, θα αποφασίσει και για την αξιοποίηση (τον όρο αξιοποίηση που χρησιμοποιεί ο νόμος ενδεχομένως κάποιος να θέλει να τον αντικαταστήσει με τις λέξεις πώληση, ξεπούλημα κλπ) των λιμανιών της χώρας. Σε πρώτη φάση, για ΟΛΠ ΑΕ και ΟΛΘ ΑΕ, που είναι εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο και στη συνεχεία, για τα υπόλοιπα, μεταξύ των οποίων και της Αλεξανδρούπολης. Το προϊόν της αξιοποίησης θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας.
Το Ταμείο όμως, δεν θα αποφασίσει για την αξιοποίηση, πριν πάρει στα χέρια του την ειδική μελέτη που παρήγγειλε στην Παγκόσμια Χρηματοοικονομική εταιρεία Morgan Stanley, η οποία εδρεύει στη Νέα Υόρκη, και διατηρεί παράρτημα και στην Αθήνα. Η Morgan Stanley, προβλέπεται να έχει έτοιμη τη μελέτη στα τέλη Μαρτίου 2012. Το Ταμείο, θα πάρει αποφάσεις, μετά την παράδοσή της, στην οποία προφανώς θα παρουσιάζονται και θα προτείνονται τα διάφορα κατά περίπτωση «μοντέλα» αξιοποίησης (πλήρης ιδιωτικοποίηση, μετοχοποίηση, συμβάσεις παραχώρησης κλπ).
Όλα αυτά, δίνουν την απάντηση γιατί δεν προχωρεί τίποτα στο λιμάνι μας και εισπράττουμε μόνο υποσχέσεις.
Στην Ένωση Πολιτών ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΡΑΚΗΣ, πιστεύοντας ότι η ανάπτυξη του τόπου μας αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα, έγκαιρα προσπαθήσαμε και ανοίξαμε το θέμα. Σε ημερίδα μας, αναλύσαμε τα τέσσερα αναπτυξιακά έργα τα οποία εδώ και δεκαετίες «χρονίζουν». Περιφερειακός, Λιμάνι, Πετρελαιαγωγός και Χρυσωρυχεία. Σήμερα, όπως δείχνουν τα πράγματα δεν χρονίζουν απλώς, αλλά χάνονται.
Ποιοι εμποδίζουν την ανάπτυξη του τόπου μας;
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Πρόεδρος Ένωσης Πολιτών ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΡΑΚΗΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (εα)
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω