Η επιστολή του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου έχει ως εξής:
Αγαπητέ πρόεδρε,
Εδώ και δύο χρόνια επισημαίνω το αδιέξοδο της ακολουθούμενης πολιτικής...
Εδώ και δύο χρόνια με επανειλημμένες τοποθετήσεις μου στα κορυφαία όργανα του κινήματος, επισημαίνω το λάθος δρόμο που ακολουθούμε.
Στις τελευταίες εκλογές μια μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και εσένα Πρωθυπουργό. Ήταν η δικαίωση της προσπάθειας που έκανες και κάναμε όλοι μαζί από το 2004. Ήταν ταυτόχρονα η καταγραφή της ελπίδας ενός λεηλατημένου λαού, από την πολιτική της ΝΔ, να αλλάξει η χώρα πορεία. Και μπορούσε να το κάνει. Αρκεί να προσαρμόζαμε τις πολιτικές μας στις αρχές μας, αρκεί να προετοιμαζόμασταν κατάλληλα, αρκεί να εμπιστευόμασταν τη δύναμη και τις ικανότητες του στελεχιακού μας δυναμικού.
Δυστυχώς γρήγορα διαψεύστηκαν οι ελπίδες. Γρήγορα αποδείχθηκαν ανεφάρμοστες οι πολιτικές μας εξαγγελίες, γρήγορα επιστρέψαμε στα γνώριμα από τα προηγούμενα χρόνια πρόσωπα.
Δυστυχώς λανθασμένες επιλογές, φοβικά σύνδρομα και η επιλογή ενός αδύναμου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδα.
Προειδοποίησα για τα αποτελέσματα του πρώτου μνημονίου. Δεν ακούστηκα. Οι άνθρωποι που επέλεξες να κυβερνήσουν τη χώρα και που σήμερα κρατάνε αποστάσεις από τις ίδιες τους τις πράξεις, θεώρησαν το μνημόνιο κάτι σαν το ευαγγέλιο!
Κόψιμο μισθών, οριζόντιες περικοπές συντάξεων, διάλυση εργατικής νομοθεσίας, ακρίβεια, εκτίναξη της ανεργίας, ύφεση και μια χώρα όχι στην άκρη του γκρεμού αλλά σε ελεύθερη πτώση.
Και όμως κανένας δε το έβλεπε. Αντίθετα με περίσσεια κομπορρημοσύνη οι Υπουργοί όχι απλά υπερασπίστηκαν αυτές τις πολιτικές αλλά μας οδήγησαν σε πλήρη σύγκρουση με την κοινωνία. Οι κοινωνικές μας συμμαχίες διαλύθηκαν, οδηγηθήκαμε σε πλήρη απομόνωση και το κίνημα πέρασε στην απαξία.
Η οργάνωσή μας μπήκε στην «κατάψυξη», τα στελέχη μας απογοητευμένα και προδομένα αδρανοποιήθηκαν. Καμία διαδικασία, καμία προοπτική.
Η Κυβέρνηση μετατράπηκε σε μια πολιτική Βαβέλ χωρίς συνοχή, χωρίς συναντίληψη, χωρίς σχέδιο, χωρίς στρατηγική.
Ταυτόχρονα και μέσα σε αυτό το κλίμα της αναποτελεσματικότητας, της κομματικής διάλυσης και της επικράτησης προσωπικών στρατηγικών ήρθαν τα γεγονότα του Ιουνίου, που σηματοδότησαν την οριστική απαξίωση του ΠΑΣΟΚ.
Η επιλογή της παραίτησης κάτω από τον ωμό εκβιασμό μερίδας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας οδήγησαν, παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας, στην Κυβέρνηση Παπαδήμου με τη συμμετοχή της ακροδεξιάς.
Η ακυβερνησία απέκτησε ονοματεπώνυμο. Οι αγορές είχαν πλέον τον εκπρόσωπο τους στη θέση ευθύνης του Πρωθυπουργού στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας.
Η νέα δανειακή σύμβαση αποτελεί την ταφόπλακα κάθε ελπίδας του ελληνικού λαού καθώς πέρα και έξω από τα εκβιαστικά διλλήματα που τέθηκαν αυτές τις ημέρες, είναι σίγουρο ότι αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να δώσουν καμία λύση απλά να παρατείνουν το μαρτύριο των πολιτών αυτής της χώρας.
Αγαπητέ Πρόεδρε,
Νοιώθω απογοητευμένος, νοιώθω και προδομένος.
Απογοητευμένος γιατί ειδικά το τελευταίο διάστημα διαπίστωσα ότι κάθε έννοια συντροφικότητας έχει χαθεί. Το μόνο που υπάρχει είναι οι προσωπικοί υπολογισμοί πολλών στελεχών για την «επόμενη ημέρα». Λες και ο λαός ενδιαφέρεται γι’ αυτό!
Προδομένος γιατί με τις λανθασμένες πολιτικές καταφέρατε να μετατρέψετε την ελπίδα σε οργή, το δυνατό ΠΑΣΟΚ σε ένα συνασπισμό απαξιωμένων στελεχών, τις ιδέες μας και τις αρχές σε κουρελόχαρτα της ιστορίας, τα όργανα μας σε διακοσμητικά στοιχεία ενός ανύπαρκτου πολιτικού υποκειμένου.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες μου είναι αδύνατο να συνεχίσω να συμμετάσχω στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ.
Σας υποβάλλω την παραίτησή μου από μέλος του.
Θα συνεχίσω σαν απλό μέλος του κινήματος να δίνω τον αγώνα μου, μαζί με όσους συντρόφους και συντρόφισσες έχουν ακόμη κουράγιο και υπομονή, για να ανατρέψουμε αυτή την πορεία προς το χάος. Η χώρα υποφέρει και απαιτεί δημοκρατική και προοδευτική διέξοδο, που αυτό το ΠΑΣΟΚ, με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορεί να δώσει.
Πρέπει να το αλλάξουμε.
Πρέπει να συναντήσουμε και πάλι τις ρίζες μας, ειδικά σήμερα που οι έννοιες της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρες.
Θα σταθώ απέναντι στην προσπάθεια συντηρητικής μετάλλαξης του κινήματος αλλά και στις προσωπικές στρατηγικές ανθρώπων που χωρίς να έχουν συνείδηση της παράταξης αναζητούν καταφύγιο από τη λαϊκή και κομματική οργή.
Συντροφικά
Γιώργος Παναγιωτακόπουλος
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω