Αλλού δουλεύουν και εδώ μας… δουλεύουν

Το παράδειγμα της Μυτιλήνης

Το καλοκαίρι του 2011, όταν στη Βουλή συζητούσαν το δεύτερο «μνημόνιο», βγήκε «στον αέρα», Διεθνής Ανοικτός Δημόσιος Πλειοδοτικός Διαγωνισμός για την επιλογή «Φορέα Διαχείρισης» στον οποίον θα παραχωρείτο για 40 χρόνια, η χρήση, αξιοποίηση, διοίκηση, διαχείριση και εκμετάλλευση του τουριστικού λιμένα Μυτιλήνης (μαρίνα). Ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε με επιτυχία την 20η Ιανουαρίου 2012.

Στην υπόθεση αυτή, μεγάλη συμβολή είχε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και... βουλευτής Λέσβου Ν. Σηφουνάκης, ο οποίος εξέφρασε την ικανοποίησή αφού με τις τελευταίες εξελίξεις, διασφαλίζεται η λειτουργία της μαρίνας και συγχρόνως η τουριστική ανάπτυξη της Λέσβου.

Η μαρίνα Μυτιλήνης άρχισε να κατασκευάζεται το 1998 με συγχρηματοδότηση από το Ελληνικό Δημόσιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΚΠΣ-ΠΕΠ).

Ένα τεράστιο έργο που επί χρόνια είχε περιπέσει σε αφάνεια και λίμναζε ακόμη κι όταν το ανέλαβε η Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε. (ΕΤΑ) βρήκε το δρόμο του. Στο μεγαλύτερο μέρος του, έχει ολοκληρωθεί αλλά υπολείπονται μερικά έργα υποδομής για την πλήρη λειτουργία του.

Η μαρίνα διαθέτει:

• 215 θέσεις ελλιμενισμού σκαφών αναψυχής
• 57 θέσεις ανέλκυσης σκαφών αναψυχής
• 33.960 τ.μ. έκταση χερσαίας ζώνης
• 29.958 τ.μ. έκταση θαλάσσιας ζώνης

Τώρα, τη «μαρίνα» αναλαμβάνει κοινοπραξία αποτελούμενη σε ποσοστό 51% από τις ελληνικές εταιρείες «Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών – ΚΑΕ» και «Folli Follie S.A.» και κατά 49% από τουρκικές εταιρείες. Ειδικότερα, κατά 36% απ’ την τουρκική εταιρεία «Setour Service Touristik S.A.» και κατά 13% από θυγατρικές της. Η Setur, έχει τη διαχείριση και εννέα μαρίνων στα παράλια της Τουρκίας.

Τα κέρδη που προκύπτουν από την επιλογή του νέου ιδιωτικού «Φορέα Διαχείρισης», είναι:

• Είσπραξη ετησίου μισθώματος 235.000 ευρώ, επί 40 χρόνια.
• Ετήσια αναπροσαρμογή του, από το δεύτερο χρόνο και μετά, στο ύψος του πληθωρισμού.
• Είσπραξη 470.000 ευρώ για το 2012 (ετήσιο μίσθωμα 215.000 ευρώ και εφάπαξ αντάλλαγμα ίσο με ένα ετήσιο μίσθωμα).
• Αποφυγή ένταξης της στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων του «μεσοπρόθεσμου» όπου τα χρήματα της «αξιοποίησης» θα πήγαιναν απευθείας για το χρέος.
• «Κέρδος» 300.000 ευρώ ετησίως, ποσό που κόστιζε στο Ελληνικό Δημόσιο η λειτουργία της από την ΕΤΑ Α.Ε.
• «Κέρδος» έξι εκατομμυρίων ευρώ που θα επιστρέφαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από δύο Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και ουδέποτε λειτούργησε.
• «Κέρδος» της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας, αφού σε 3 – 4 χρόνια, θα απασχολεί προσωπικό και θα δουλεύει με πληρότητα πάνω από 90%, φιλοξενώντας περισσότερα από 200 σκάφη.

Το παράδειγμα της Μυτιλήνης, με ωθεί να το φέρω στη δημοσιότητα όχι μόνο ως παράδειγμα προς μίμηση αλλά και ως μέτρο σύγκρισης των πολιτικών μας.

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (εα)