Το Σάββατο είχε χοιρινή τηγανιά καλομαγειρεμένο και νόστιμο, αλλά κάθε μερίδα ήταν μια μερίδα νηπίου και όχι στρατιώτη από τον οποίο ζητούν να είναι... ξάγρυπνος το βράδυ στη σκοπιά. Την Κυριακή το ίδιο, 1 μικρό κομματάκι κρέας. Κάθε πρωί το γάλα έφτανε για ελάχιστα άτομα καθότι υπήρχαν μόνο 3 λίτρα γάλα για 35 άτομα, το είχαμε αναφέρει μια φορά στον υπεύθυνο δεκανέα για τα μαγειρεία και μας είπε ότι υπάρχει το στέλνει η μονάδα που είναι υπεύθυνη για το φυλάκιο και ότι το έχουν αναφέρει σε επίσκεψη του διοικητή και εκείνος είπε ότι αυτό έχουμε, η ίδια απάντηση για το μεσημεριανό και η ίδια για το βραδινό.
Αναρωτηθήκαμε δηλαδή ο διοικητής αυτός πίνει μόνο τσάι το πρωί, τρώει μια φέτα ψωμί με κασέρι για πρόγευμα, μια μερίδα νηπίου για μεσημεριανό και το ίδιο για βραδινό; Μάλλον έπρεπε να καλέσουμε επίσημα το διοικητή αυτόν να διαμείνει 2 μέρες με τις συνθήκες σίτισης αυτές και να έχει από πάνω και τις απαιτήσεις που έχουν από εμάς.
Δηλαδή έχουμε τόσες υποχρεώσεις αλλά από δικαιώματα τίποτα;
Ρωτώντας τους προηγούμενους στρατιώτες της μονάδας που ήταν στο φυλάκιο μας είπαν ότι είπαν αμάν να φύγουν γιατί δεν άντεχαν άλλο και ότι η μόνη τους ελπίδα για φαγητό λόγω της τόσο μικρής μερίδας ήταν η ψησταριά στο διπλανό χωριό από το οποίο έκαναν παραγγελία ώστε να φάνε και να μην πεινάνε.
Δηλαδή πρέπει να πληρώνουμε για να τρώμε σωστά; Υπήρχε ένα πίνακας ανακοινώσεων που έγραφε το πόσα γραμμάρια έπρεπε να είναι η μερίδα κάθε φαγητού. Είδαμε το κρέας και έλεγε 280γρ. Ρωτώντας πόσα γραμμάρια είναι η μερίδα τον υπεύθυνο τον μαγειρείων μας είπε: "όταν στέλνουν λιγότερη ποσότητα από αυτή που πρέπει τι άλλο να κάνουμε για να φάτε όλοι έστω και από λίγο;". Δηλαδή γιατί να μην τρώμε κανονική μερίδα και να αρκούμαστε στο λίγο; Το πρωί το γάλα όπως είπαμε δεν έφτανε.
Αν δεν μπορούν να στείλουν για όλους τουλάχιστον ας πουλάνε γάλα στο ΚΨΜ να αγοράζουμε να πίνουμε και να μην είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε στη σκοπιά και να ζαλιζόμαστε από την πείνα. Ευτυχώς τώρα πλέον γυρίσαμε στη μονάδα όπου το φαγητό είναι πολύ καλό και η μερίδα χορταστική. Κάποια στιγμή βέβαια η μονάδα θα μας ξαναστείλει στο φυλάκιο εκείνο και δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε όλη εκείνη την περιπέτεια. Ελπίζουμε τουλάχιστον να σεβαστούν το ότι είμαστε στρατιώτες με γονείς άνεργους και άπορους και δεν μπορούμε να δίνουμε χρήματα και να παραγγέλνουμε από έξω. Δηλαδή οι υπεύθυνοι τέτοια μερίδα τρώνε και δίνουν στα παιδιά τους; Ας σκεφτούν ότι μπορεί στη θέση τη δική μας να ήταν τα ίδια τους τα παιδιά ή και εκείνοι.
Ελπίζουμε οι υπεύθυνοι να πράξουν ότι απαιτείται.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω