Πώς επηρέασε τον Έβρο αυτή η "ψευδοπολιτική" και τι χρόνια συμπτώματα άφησε;
του Ανδρέα Καφετζή
Λένε ότι είναι οι σημαντικότερες εκλογές των τελευταίων εκατό ετών μετά από αυτές του 1920 που καθόρισαν την τύχη της ελληνικής παρουσίας στη Μικρά Ασία και του 1946 που οδήγησαν στην έναρξη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Οι εκλογές του 2012 θα οδηγήσουν στην επανεκκίνηση ή τη.. διάλυση της χώρας μας. Τόσο σημαντικές. Και μέχρι τις 6 Μαΐου θα πρέπει να ειπωθούν μεγάλες αλήθειες ώστε τα νοσηρά φαινόμενα που συνέβαιναν επί τόσα χρόνια να σταματήσουν, να φύγει το "πύον" και να καθαρθεί η πληγή.
Αναφέρομαι στο "φαινόμενο" Τσοχατζόπουλου που τραυματίζει καίρια την πολιτική ατμόσφαιρα και απαξιώνει εντελώς το πολιτικό σύστημα που μας κυβέρνησε όλα αυτά τα χρόνια. Ο άνθρωπος αυτός αναδείχθηκε δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου και κόντεψε να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της χώρας. Τελικά φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων ευτελίζοντας την πολιτική και τα δημόσια αξιώματα.
Πώς επηρέασε τον τόπο μας αυτή η "ψευδοπολιτική" και τι χρόνια συμπτώματα άφησε;
Στον Έβρο στήθηκε μια ομάδα πυραμοειδούς διάταξης έχοντας στην κορυφή στενό συνεργάτη του υπόδικου υπουργού και τα πλοκάμια οδηγούσαν παντού όπου ασκούνταν εξουσία. Αυτοδιοίκηση, αγροτικοί συνεταιρισμοί, συνδικαλισμός αποτέλεσαν τον προνομιακό χώρο της πολιτικής επιρροής της ομάδας αυτής όπου τα πρόσωπα που ήταν "εντός των τειχών" απολάμβαναν τις εύνοιες του κρατικού μηχανισμού. Ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας τα μέλη αυτής της "οργάνωσης" προωθούσαν τα ατομικά και όχι τα συλλογικά συμφέροντα της κοινωνίας χωρίς καμιά αξιοκρατία και πολιτική δεοντολογία.
Ζήσαμε επί χρόνια "τυχαίους" ανθρώπους να διοικούν αγροτικά και συνεταιριστικά σωματεία και αυτοδιοικητικούς θεσμούς (δήμους, κοινότητες, νομαρχίες) χωρίς γνώση του αντικειμένου, χωρίς διοικητική πείρα, χωρίς κοινωνική υπόσταση κι έτσι ο τόπος μας οδηγήθηκε σιγά-σιγά σ’ έναν πολιτικό ιδεολογικό "αχταρμά" και σε μια πελατειακή διάρθρωση όλου του μηχανισμού του κράτους. Παράλληλα απέτρεψε ανθρώπους ικανούς να αναμειχθούν με τα "κοινά" και να βοηθήσουν την ανάπτυξη του τόπου. Και όχι μόνον αυτό αλλά στην εποχή της παντοκρατορίας τους έπειθαν ανθρώπους με όνομα και καλή φήμη να συνεργαστούν κι έτσι επεκτεινόταν η κοινωνική αλλοτρίωση και σε άλλα στρώματα προς επιβεβαίωση της κουβέντας "μαζί τα φάγαμε".
Αυτή η χωρίς αρχές πολιτική, ή καλύτερα η αρχή "βοήθα με να σε βοηθήσω" συνεχίζει ακόμη να λειτουργεί. Τους βλέπεις στα καφενεία και στα μπαράκια παραμονές εκλογών να κουβεντιάζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτε για το πώς θα είναι παρόντες στο κοινοβούλιο, πώς θα σιγουρέψουν την εκλογή εκπροσώπων τους λες και είμαστε είκοσι χρόνια πίσω και ο "ωραίος Άκης" είναι έτοιμος να αναλάβει τις τύχες μας.
Η κρισιμότητα των καιρών επιβάλλει να ξυπνήσουμε πάραυτα απ’ αυτό το ψεύτικο όνειρο και να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στην άκρη του γκρεμού.
Να σπάσουμε το σπυρί για να μην απλωθεί η γάγγραινα παντού.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω