Κάναμε το ΓΑΠ πρωθυπουργό. Τον βλέπαμε. Τον ακούγαμε. Τον ξέραμε. Κι ο πιο καλόπιστος, έβλεπε το διανοητικό του έλλειμμα, καταλάβαινε ότι δεν μιλάει καν ελληνικά. Κι όμως του επιτρέψαμε να κυβερνήσει, να μας οδηγήσει βάσει σχεδίου στην εξαθλίωση... και μπορεί ακόμη, μαζί με το υπόλοιπο της οικογένειας Κέννεντυ αλά ελληνικά, να ζει και να κινείται στην Ελλάδα που μισεί, στην Ελλάδα που κατέστρεψε και να παραδίδει και μαθήματα δημοκρατίας!
Οι υπουργοί που διαχειρίστηκαν το σχέδιο, χωρίς ίχνος ντροπής, αντί να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης, διεκδικούν και πάλι την ψήφο μας, υπερασπιζόμενοι το έργο (!) τους, λες και ήταν απλοί θεατές τόσα χρόνια που ο Άκης έκανε μπίζνες, λες και δεν ήταν αυτοί που εναλλάσσονταν στους υπουργικούς θώκους τα τελευταία δύο χρόνια. Είτε είναι ηλίθιοι, είτε ξέρουν ότι απευθύνονται σε ηλίθιους. Προεξάρχων ο… «ευφυέστερος». Ο άνθρωπος στο πρόσωπο του οποίου συναντώνται κι εκφράζονται με τον πληρέστερο τρόπο η αλαζονεία, η βουλιμία και η αερολογία. Πιστεύει ότι γεννήθηκε για να κυβερνήσει και βαυκαλίζεται, μέσα στην ψευδαίσθηση μεγαλείου που τον διακατέχει, ότι επιτέλους ήρθε η ώρα να πάρει τη χώρα στα άξια χέρια του, ελπίζοντας (ή ξέροντας) ότι θα ξεχαστούν τα ως τώρα πεπραγμένα του.
Η αριστερά, δεκανίκι του συστήματος ως τώρα, προσπαθεί να καρπωθεί μερίδιο του χάους, στη δημιουργία του οποίου είναι συμμέτοχη και συνένοχη. Ελπίζει ότι οι σκελετοί της είναι καλά κρυμμένοι στο ντουλάπι, περιορίζεται σε κριτική, οι αστείες προτάσεις της για το τι πρέπει να συμβεί, αποσιωπώνται και προσβλέπει σε τι; Σε αναβίωση του Σταλινισμού ή κάποιας παραλλαγής του. Ούτε τη ρητορική της δεν αλλάζει. Ακόμα για δύο μεγάλα κόμματα μιλάει. Ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ και το κακέκτυπό του, η Ν.Δ.
Το «κακέκτυπο», αφού κατάφερε να αναδείξει μορφές όπως ο Καρατζαφέρης, σε πολιτικούς παράγοντες, επιτρέποντάς τους να ονειρευτούν ακόμη κι αντιπροεδρίες, τώρα πάει να κάνει το ίδιο με τον Καμμένο. Ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα κομματαρχών, βαρόνων, μετριοτήτων, αδυνατεί να κατανοήσει και να ακολουθήσει το βηματισμό του αρχηγού του. Κι αντί να παρασυρθεί απ’ αυτόν και να πάρει μαζί του και τη χώρα σε μια πορεία ανάκαμψης κι ανασυγκρότησης, εξελίσσεται σε βαρίδι και χαράζει πορεία προς τον πάτο.
Δεν είμαστε μια κοινωνία σε κατάθλιψη. Είμαστε μια σχιζοφρενής κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν πιστεύει σε τίποτα και ψηφίζει μεσσίες με βαριά ονόματα που υπόσχονται μαγικές λύσεις. Ένας λαός που πιστεύει ότι είναι ο «πιο έξυπνος λαός του κόσμου», αλλά καταπίνει αμάσητη την καθημερινή παράσταση που του στήνουν οι ελέγχοντες τα pay rolls με πρωταγωνιστές τα σοβαροφανή παπαγαλάκια απ’ τη μια και τους ψεύτες αχυρανθρώπους απ’ την άλλη. Ένας λαός που έμαθε ότι σχεδιαζόταν η δολοφονία εν ενεργεία πρωθυπουργού κι όχι μόνο δεν αντέδρασε, όχι μόνο επέτρεψε στα ΜΜΕ να θάψουν την υπόθεση, αλλά ακόμα πιστεύει στο ψεύδος που στήθηκε για να παρουσιαστεί ως ανίκανος, κουρασμένος, παραιτημένος τύπος που ενδιαφερόταν μόνο για φαγητό και playstation! Αφήνουμε να μας τρομάζουν να μας υποβάλλουν σε συστηματική προπαγάνδα, να μας βρίζουν, να μας κουνάνε το δάχτυλο από τηλεοράσεως, διάφοροι πληρωμένοι απατεώνες και μετά πάμε στο Λαζόπουλο για ψυχανάλυση και διαχείριση θυμού.
Ο Σαμαράς λοιπόν δεν μας πείθει. Φταίει το ότι δικαιώθηκαν όλες οι προβλέψεις του ως τώρα Φταίει το ότι δεν έταξε θαύματα Φταίει το ότι είναι ο μοναδικός που μοιάζει να έχει σχέδιο. Φταίει το ότι δε βγήκε να λακίσει και να κοροϊδέψει. Στο ανάθεμα λοιπόν! Όμως ας μη χαραμίσουμε την ψήφο μας σε απομιμήσεις, τύπου Αλέξη, Αλέκας, Πάνου. Πάμε κατευθείαν στο πρωτότυπο. Πάμε ΠΑΣΟΚ και Ευάγγελο. Άλλωστε, τι μας λείπει; Πρωθυπουργό έχουμε (Ράιχενμπαχ), πρωθυπουργεύοντα θα βρούμε (αν δεν ευκαιρεί ο Παπαδήμος, θα βρεθεί άλλος τραπεζίτης), κυβερνητικό πρόγραμμα έχουμε (μνημόνια). Γιατί ν’ αλλάξει κάτι; Αφού μας αρέσουν τα παραμύθια και τα ψέματα, ας ψηφίσουμε αυτούς που τα ανακάλυψαν.
Ας κοιταχτούμε λοιπόν στον καθρέφτη, ας ζυγίσουμε σοβαρά τα πράγματα κι αν υπάρχει οποιοδήποτε δίλημμα, αν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το τι πρέπει να ψηφίσουμε, ας πάμε να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ.
Κι απ’ τη Δευτέρα των εκλογών πάλι στους δρόμους, να βρίζουμε τη Μέρκελ, τους Αμερικάνους, ή όποιον άλλο φταίει για την… ψήφο μας.
Δ.Κ.
Πηγή: antinews.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω