του Ανδρέα Πετρουλάκη
Δεν θα σταθώ στην παρανοϊκή σύλληψη του κ. Τζήμερου να πληρώνονται οι μετανάστες χαμηλότερα μεροκάματα για να μην γίνεται ελκυστικός μεταναστευτικός προορισμός η χώρα μας. Ακυρώνεται ούτως ή άλλως μόνη της από την αντίφασή του - όταν καταγγέλλει ότι οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων δεν γίνεται να προτείνει τρόπους να γίνονται και πιο ανταγωνιστικοί. Ίσως ο λόγος δεν είναι ότι ζήλεψε τα ακροδεξιά κόμματα - το πυροτέχνημα της προεκλογικής ημέρας ήταν και μάλλον ατύχησε.
Ούτε με το άλλο πυροτέχνημα, της προηγούμενης ημέρας, αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Την, με αντανακλαστικά Ραν-Ταν-Πλαν, αγωγή του κατά του Άκη. Αυτό σκέφτηκε για κείνη τη μέρα, αυτό έκανε. Οι φθαρμένοι πολιτικοί, που τόσο μισεί, αυτόν τον δρόμο έχουν δείξει - ένα προεκλογικό πυροτέχνημα την ημέρα. Ο άφθαρτος κ. Τζήμερος δεν έχει προλάβει ακόμα να αναπτύξει δική του τεχνική.
Ακόμα και οι θολές εξηγήσεις που έδωσε για τον αποκλεισμό του κ. Βαλιανάτου, μάλλον και αυτές δεν αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής. Αν και δεν καθησύχασαν τους φόβους ότι οι απόψεις του για τους ομοφυλόφιλους γειτονεύουν πολιτικά με τις απόψεις του για τους μετανάστες και με τις απόψεις του κ. Μιχαλολιάκου.
Γιατί για τον κ. Τζήμερο υπάρχει κάτι πρωταρχικό πριν ξεκινήσει κανείς την συζήτηση. Ο άνθρωπος έχει υπερηφάνως ανακοινώσει ότι έχει ψηφίσει μια-δυό φορές στη ζωή του. Περίπου δηλαδή διαλαλεί ότι εκτός από άφθαρτος πολιτικός είναι και άφθαρτος ψηφοφόρος. Παρεμπιπτόντως υπήρξε και άφθαρτος φοιτητής αφού δεν τέλειωσε την ΑΣΟΕΕ όπως τον διαβάλλει το βιογραφικό του, αλλά από αηδία προς το πανεπιστημιακό κατεστημένο την παράτησε.
Πιστεύει, για να επανέλθουμε, ότι για πρώτη φορά μετά τριάντα πάνω – κάτω χρόνια που διαθέτει εκλογικά δικαιώματα, υπάρχει κάποιος που μπορεί να σώσει τη χώρα και αξίζει να ψηφιστεί. Και αυτός είναι ο εαυτός του. Ο μόνος που αξίζει να πάρει αυτό που ο ίδιος δεν έδινε. Την ψήφο.
Όμως δεν μπορεί να μη σκεφτεί κανείς ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι συμπολίτες του, μολονότι ήμασταν μέχρι τώρα καταδικασμένοι να περιοριστούμε σε πιο παρακατιανές και φθαρμένες επιλογές, πηγαίναμε και ψηφίζαμε γιατί θεωρούσαμε την ψήφο δικαίωμα και υποχρέωση. Και αυτό το πολίτευμα εξακολουθούσαμε να το ονομάζουμε Δημοκρατία, έστω και στερημένο από την παρουσία του. Εκείνος σε τι υπόληψη είχε αυτό το πολίτευμα τα χρόνια που δεν ευκαιρούσε να σώσει τη χώρα; Το υποληπτόταν, περισσότερο έστω από όσο ο κ. Μιχαλολιάκος; Και σε τι υπόληψη είχε εμάς, τα εκατομμύρια Έλληνες με τους οποίους απέφευγε να συγχρωτιστεί στα εκλογικά τμήματα στα οποία τώρα μας καλεί να συγχρωτιστούμε για χάρη του;
Και εδώ που τα λέμε, με τι ήταν απασχολημένος και δεν ερχόταν να μας σώσει νωρίτερα; Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ας πούμε, ήταν απασχολημένος με την απελευθέρωση της Κρήτης.
Πηγή: protagon.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω