Τα πράγματα είναι απλά.
Ο Έλληνας δεν αλλάζει νοοτροπία με τίποτα άμα λάχει…
Ειδικά ο Έλληνας παράγοντας, ο οποίος τρέφεται με την επίδειξη και με το παραγοντιλίκι.
Και κάνει ότι είναι δυνατόν, για να μείνει γαντζωμένος στην καρέκλα...
Ακόμη κι όταν αυτή έχει πάψει να υπάρχει.
Σε αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση βρίσκονται σήμερα κάποιοι πάλαι ποτέ μεγαλοπαράγοντες της «σοσιαλιστικής» παράταξης (και άλλοι), που η λαϊκή ετυμηγορία τους έστειλε εκτός κοινοβουλίου, αλλά όχι και στη λήθη.
Και δεν μιλάω μόνο για τις πληροφορίες ότι ο extra large πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να κυκλοφορεί με την πανάκριβη θωρακισμένη λιμουζίνα, που το 12% της κάλπης δεν την δικαιολογεί, αλλά και για κάποιους άλλους, που συνεχίζουν να την βλέπουν «σωτήρες».
Τα περιστατικά είναι πολλά, αλλά ένα που κάνει αλγεινή εντύπωση είναι το γεγονός ότι αρκετοί εξωκοινοβουλευτικοί πλέον πρώην βουλευτές, και νυν πολιτευτές, ακόμη και ξανθές καλλονές, που έπαιξαν και έχασαν, αρνούνται να ξυπνήσουν και να μυρίσουν τον καφέ, συνεχίζοντας να ταξιδεύουν αεροπορικώς ως… VIP.
Εμφανίζονται στα αεροδρόμια, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αγριεύουν στους σεκιουριτάδες ή στους αστυνομικούς που τολμούν να τους ελέγξουν, και σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που το κόμμα ή τα κόμματά τους καταποντίσθηκαν στις κάλπες, οι συγκεκριμένοι απαιτούν και καταφέρνουν να εξυπηρετούνται ως «επίσημοι».
Με όπλο τους τον κλασικό ελληνικό τσαμπουκά του «ξες ρε ποιος είμαι εγώ;», αρνούνται να συγχρωτιστούν με την λαϊκάντζα και να περιμένουν στην σειρά για να τσεκάρουν. Κι οπότε κυκλοφορούν στις κρατικές αίθουσες επισήμων, απαιτούν προνόμια που δεν έχουν πια και συμπεριφέρονται σαν εν ενεργεία αξιωματούχοι.
Τα περιστατικά είναι πολλά και αφορούν τόσο σε «προσωπικότητες» του σοσιαλισμού (χα χα) όσο και σε εθνικιστές, Ορθόδοξους, κλπ που ο λαός τους έστειλε σπίτι τους, μαζί με το κόμμα τους.
Και μπορεί μέσα στο γενικό μπάχαλο της μπανανίας μας, αυτά να είναι απλά κάποια ακόμη δείγματα της φαιδρότητας της πολιτικής μας τάξης, αλλά έχουν την σημειολογική τους σημασία.
Και μιας και το αναφέρουμε, να θυμίζουμε πως κάποιοι που δεν βγήκαν καν βουλευτές, συνεχίζουν να διαθέτουν εισιτήρια πρώτης θέσης, που παρεμπιπτόντως κοστίζουν το διπλάσιο από τα κανονικά, τα οποία τους είχε διαθέσει η ελληνική βουλή για να διευκολύνεται το κοινοβουλευτικό ή το υπουργικό τους έργο.
Προφανώς κάποιοι τα κράτησαν καβάντζα και τα χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα.
Αλήθεια, πόσες δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα εξοικονομούσε η χώρα, αν αντί να διαθέτει εισιτήρια business class στους βουλευτές, τους διέθετε απλά, σαν αυτά με τα οποία ταξιδεύει το 99% του ελληνικού εργαζόμενου λαού;
Ε ρε σφαλιάρες που θέλουν μερικοί….
Strange Attractor
Ο Έλληνας δεν αλλάζει νοοτροπία με τίποτα άμα λάχει…
Ειδικά ο Έλληνας παράγοντας, ο οποίος τρέφεται με την επίδειξη και με το παραγοντιλίκι.
Και κάνει ότι είναι δυνατόν, για να μείνει γαντζωμένος στην καρέκλα...
Ακόμη κι όταν αυτή έχει πάψει να υπάρχει.
Σε αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση βρίσκονται σήμερα κάποιοι πάλαι ποτέ μεγαλοπαράγοντες της «σοσιαλιστικής» παράταξης (και άλλοι), που η λαϊκή ετυμηγορία τους έστειλε εκτός κοινοβουλίου, αλλά όχι και στη λήθη.
Και δεν μιλάω μόνο για τις πληροφορίες ότι ο extra large πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να κυκλοφορεί με την πανάκριβη θωρακισμένη λιμουζίνα, που το 12% της κάλπης δεν την δικαιολογεί, αλλά και για κάποιους άλλους, που συνεχίζουν να την βλέπουν «σωτήρες».
Τα περιστατικά είναι πολλά, αλλά ένα που κάνει αλγεινή εντύπωση είναι το γεγονός ότι αρκετοί εξωκοινοβουλευτικοί πλέον πρώην βουλευτές, και νυν πολιτευτές, ακόμη και ξανθές καλλονές, που έπαιξαν και έχασαν, αρνούνται να ξυπνήσουν και να μυρίσουν τον καφέ, συνεχίζοντας να ταξιδεύουν αεροπορικώς ως… VIP.
Εμφανίζονται στα αεροδρόμια, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αγριεύουν στους σεκιουριτάδες ή στους αστυνομικούς που τολμούν να τους ελέγξουν, και σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που το κόμμα ή τα κόμματά τους καταποντίσθηκαν στις κάλπες, οι συγκεκριμένοι απαιτούν και καταφέρνουν να εξυπηρετούνται ως «επίσημοι».
Με όπλο τους τον κλασικό ελληνικό τσαμπουκά του «ξες ρε ποιος είμαι εγώ;», αρνούνται να συγχρωτιστούν με την λαϊκάντζα και να περιμένουν στην σειρά για να τσεκάρουν. Κι οπότε κυκλοφορούν στις κρατικές αίθουσες επισήμων, απαιτούν προνόμια που δεν έχουν πια και συμπεριφέρονται σαν εν ενεργεία αξιωματούχοι.
Τα περιστατικά είναι πολλά και αφορούν τόσο σε «προσωπικότητες» του σοσιαλισμού (χα χα) όσο και σε εθνικιστές, Ορθόδοξους, κλπ που ο λαός τους έστειλε σπίτι τους, μαζί με το κόμμα τους.
Και μπορεί μέσα στο γενικό μπάχαλο της μπανανίας μας, αυτά να είναι απλά κάποια ακόμη δείγματα της φαιδρότητας της πολιτικής μας τάξης, αλλά έχουν την σημειολογική τους σημασία.
Και μιας και το αναφέρουμε, να θυμίζουμε πως κάποιοι που δεν βγήκαν καν βουλευτές, συνεχίζουν να διαθέτουν εισιτήρια πρώτης θέσης, που παρεμπιπτόντως κοστίζουν το διπλάσιο από τα κανονικά, τα οποία τους είχε διαθέσει η ελληνική βουλή για να διευκολύνεται το κοινοβουλευτικό ή το υπουργικό τους έργο.
Προφανώς κάποιοι τα κράτησαν καβάντζα και τα χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα.
Αλήθεια, πόσες δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα εξοικονομούσε η χώρα, αν αντί να διαθέτει εισιτήρια business class στους βουλευτές, τους διέθετε απλά, σαν αυτά με τα οποία ταξιδεύει το 99% του ελληνικού εργαζόμενου λαού;
Ε ρε σφαλιάρες που θέλουν μερικοί….
Strange Attractor
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω