Μαύρο Καλοκαίρι

Κάποτε τα μπάνια του λαού ξεκινούσαν μέσα στην τρελή χαρά. Ο κόσμος, έχοντες και μη έχοντες, ξεχύνονταν στις παραλίες, άλλος στις βιλάρες του, άλλος στα rooms to let κι άλλος στα κάμπινγκ αφού δεν είχε για να πληρώσει για δωμάτιο

Κάποτε τα μπάνια του λαού ξεκινούσαν μέσα στην τρελή χαρά. Ο κόσμος, έχοντες και μη έχοντες, ξεχύνονταν στις παραλίες, άλλος στις βιλάρες του, άλλος στα rooms to let κι άλλος στα κάμπινγκ αφού δεν είχε για να πληρώσει για δωμάτιο.

Όλοι όμως περνούσαν ανέμελες τις καλοκαιρινές διακοπές, χωρίς πολύ άγχος για την επόμενη ημέρα. Όλα κυλούσαν όμορφα, οι άνθρωποι είχαν τις δουλειές τους, πλήρωναν τους φόρους τους, τους λογαριασμούς τους, τα δάνειά τους. Και δε... μιλάμε για τους πλουτοκράτες που από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο έκαναν βόλτες με τα κότερα στα νησιά περιμένοντας να γεμίσει χιόνι η Αράχοβα για να περάσουν το χειμώνα με σκι.

Μιλάμε για τους ανθρώπους της μεσαίας τάξης ή ακόμη και τους φτωχούς οι οποίοι πριν από πέντε χρόνια ήταν λιγότερο φτωχοί απ’ ότι είναι οι σημερινοί.

Εν πάση περιπτώσει, τα περίφημα μπάνια του λαού που πρώτος καθιέρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου (για να ξεγελά τους πολίτες φυσικά), ήταν αδιατάρακτα. Ούτε τα μελτέμια του Αυγούστου δεν επηρέαζαν τη βόλτα στην παραλία.

Για να μην πούμε ότι τέτοιες ημέρες η Αθήνα ήταν τόσο άδεια που έπαιζες μπάλα στην Πανεπιστημίου και κανείς δε σε ενοχλούσε.

Σήμερα, όλα είναι τόσο διαφορετικά και αυτό το καλοκαίρι ίσως είναι το χειρότερο των τελευταίων ετών. Δεν είναι όμως και η χειρότερη εποχή του χρόνου. Έρχεται το «μαύρο» φθινόπωρο και ο ακόμη πιο «μαύρος» χειμώνας όταν η νιρβάνα του καλοκαιριού θα έχει περάσει και θα έρχονται οι λογαριασμοί και τα μπιλιετάκια της εφορίας.

Όμως, ακόμη και τώρα που ο ήλιος καίει και οι περισσότεροι ξεκλέβουν χρόνο για καμιά βόλτα στη θάλασσα, το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η απόγνωση. Σε όλους τους τόνους και με όλες τις μορφές της. Όπου κι αν πας, ακόμη και κάτω από τις ομπρέλες θα ακούσεις να μιλάει ο κόσμος για το πώς θα πληρώσει τις δόσεις, τα δάνεια, τους φόρους, τα χρέη και πώς θα «καβατζώσει» κι αυτό το χειμώνα.

Δεν πάει άλλο, όμως. Την ίδια ώρα που ακούμε ότι θα μας κοπούν κι άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, ταυτόχρονα περιμένουμε να μας πέσουν στο κεφάλι όλα τα δεινά του κόσμου.

Τις επόμενες ημέρες έρχονται οι λογαριασμοί της ΔΕΗ οι οποίοι θα είναι φωτιά αφού θα περιλαμβάνουν τόσο το χαράτσι στα ακίνητα (την πρώτη δόση) όσο και την αύξηση στο τέλος ΑΠΕ που θα πάει 3-4 ευρώ σε κάθε λογαριασμό.

Θα μας έρθει και η πρώτη δόση της πληρωμής των φόρων για τα εισοδήματα του 2011. Όποιοι έκαναν τη δήλωσή τους και ακούνε το λογιστή τους να τους λέει τι θα πληρώσουν δεν πιστεύουν στ’ αυτιά τους. Έως και πέντε φορές περισσότεροι φόροι για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Για παράδειγμα, οικογένεια με 2 παιδιά που πλήρωσε πέρυσι 400 ευρώ φόρο, φέτος θα κληθεί να καταβάλει 2.400 ευρώ. Μειώσεις στα αφορολόγητα, τεκμήρια για το σπίτι ή το αυτοκίνητο, μειώσεις στις εκπτώσεις κ.λπ. οδηγούν σε έναν φορολογικό Αρμαγεδδώνα.

Από πού βρε αθεόφοβοι θα βρεθούν τόσα λεφτά να πληρωθούν οι φόροι, ειδικά τώρα που η τρόικα πιέζει να μη δοθεί η δυνατότητα των 7 και 10 δόσεων;

Φυσικά θα έρθουν και τα μπιλιετάκια για το ΕΤΑΚ και τον ΦΑΠ των προηγούμενων ετών ενώ από Οκτώβριο θα βρεθούμε όλοι προ εκπλήξεως όταν θα πρέπει να πληρώσουμε πετρέλαιο θέρμανσης στο 1,40 ευρώ.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η τιμή της αμόλυβδης έχει ξεπεράσει το 1,70 ευρώ και οδεύει προς το 1,80 ευρώ, ενώ στα νησιά μπορεί να αγγίζει τα 2 ευρώ.

Αυτά κι άλλα πολλά την ώρα που κόπηκαν οι μισθοί για τους περισσότερους πάνω από 30% και κάποιοι απεργάζονται νέο ψαλίδι. Τι να πουν βέβαια και οι συνταξιούχοι αλλά και το 23% των Ελλήνων που δεν έχουν δουλειά;

Πώς λοιπόν να μην έχουμε εθνική κατάθλιψη; Πώς να μη φοβάται το ίδιο το κράτος για κίνημα «δεν έχω ν πληρώσω;». Είναι τόσο δραματική η εικόνα των Ελληνικών νοικοκυριών που πλέον πραγματικά κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει αυτό τον χειμώνα ο οποίος θα μοιάζει στη μαυρίλα με τον δραματικό χειμώνα του 1941.

Όλα αυτά ασφαλώς τα βλέπουν όλοι, και οι τροικανοί και η κυβέρνηση και όλοι όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση του νέου Μνημονίου. Ίσως να μην πιστεύουν ότι είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος της κρίσης. Ίσως να νομίζουν ότι υπάρχει υπερβολή στην ελληνική κοινωνία.

Κάποιοι είναι ίσως μακριά νυχτωμένοι. Τους το λέμε, τους το φωνάζουμε όλοι εμείς που βρισκόμαστε μέσα στην κοινωνία, που αφουγκραζόμαστε την απόγνωση, που μυρίζουμε την εθνική κατάθλιψη. Θα κάνουν λάθος αν δώσουν μια ακόμη σπρωξιά στο γκρεμό.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας έφερε στο χείλος της καταστροφής, ας μην κάνει το λάθος η κυβέρνηση Σαμαρά να μας ρίξει στην άβυσσο.

Γιατί η απόγνωση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην οργή.

Αριστερός Ψάλτης