Έχω αναφερθεί και πάλι στο παρελθόν στην ανάγκη ρεαλιστικών προβλέψεων για την ελληνική οικονομία. Μεγάλο μέρος της αναξιοπιστίας των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων
του Διονύση Χιόνη
Έχω αναφερθεί και πάλι στο παρελθόν στην ανάγκη ρεαλιστικών προβλέψεων για την ελληνική οικονομία. Μεγάλο μέρος της αναξιοπιστίας των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και της προβληματικής κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης που έχει το μνημόνια ή τα μνημόνια οφείλεται στον βαθμό ρεαλισμού των παραδοχών...
Θα ήταν περιττό αλλά και κουραστικό να αναφερθώ στις πολλές ατυχείς προβλέψεις σχετικά με την εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών των φορέων που εμπλέκονται έμμεσα ή άμεσα με το μνημόνιο. Θα ήθελα όμως να μείνω στην πιο πρόσφατη. Στον οδικό χάρτη των οικονομικών εξελίξεων και στις παραδοχές που συνόδευσαν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τον Μάρτιο του 2012. Και αυτό γιατί οι συντάκτες αυτών των παραδοχών γνώριζαν ότι οι υιοθετούμενες και από το ελληνικό κοινοβούλιο παραδοχές είναι σε ορισμένες περιπτώσεις πρόχειρες και σε άλλες ψευδείς.
Η μετέπειτα εξέλιξη των επαφών και των διαβουλεύσεων με την τρόικα το επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο. Το χειρότερο όμως με αυτή την διαδικασία είναι ότι συνεχώς επαναλαμβανόμενη αναθεώρηση των παραδοχών ιδιαίτερα ως προς τον ρυθμό μείωσης του ΑΕΠ εμποδίζει κάποιον να αντιμετωπίσει σοβαρά την ελληνική οικονομία. Ετσι για το έτος 2013 βλέπουμε ότι ο ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ εξαρτάται από την χρονική στιγμή που θα αποφασίσουμε να κάνουμε την πρόβλεψη. Διότι σύμφωνα με το μνημόνιο 1 το 2013 είναι έτος μεγάλης ανάπτυξης, με το μνημόνιο 2 μικρής ανάπτυξης ενώ με την δανειακή σύμβαση αποτελεί έτος μηδενικής ύφεσης.
Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι το 2013 θα γνωρίσουμε μια ύφεση της ίδιας έντασης όσο και το 2012. Οι αποκλίσεις αυτές έχουν σαν αποτέλεσμα να συμπαρασύρουν και τις προβλέψεις για τα δημοσιονομικά έσοδα και τις προβλέψεις για το έλλειμμα και μια σειρά άλλων προβλέψεων.
Τα μέτρα των 11,5 δις θα είναι ιδιαίτερα σκληρά και θα δοκιμάσουν την κοινωνική αλλά και την πολιτική συνοχή. Αν τα μέτρα των 11,5 δις είναι τα τελευταία ή όχι εξαρτάται εν πολλοίς από την επαλήθευση αυτών των προβλέψεων και των παραδοχών που τα συνοδεύουν. Για τον λόγο αυτό ας αποφύγουμε την πεπατημένη οδό της αναίτιας αισιοδοξίας.
Διονύσης Χιόνης
Καθηγητής Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
dchionis.blogspot.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω