Όπως έλεγε και ο Ηλιόπουλος «δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Μετά τους πολίτες άρχισαν να αυτοκτονούν και οι πολιτικοί. Οι «λιστο-μαχίες» καλά κρατούν
Όπως έλεγε και ο Ηλιόπουλος «δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Μετά τους πολίτες άρχισαν να αυτοκτονούν και οι πολιτικοί. Οι «λιστο-μαχίες» καλά κρατούν, όπως και οι λασπομαχίες. Για την τύχη της δόσης δεν έχουμε απολύτως καμία ιδέα. Αλλά το χειρότερο απ’ όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα είναι ο παγκόσμιος εξευτελισμός που υπέστη ο αρχηγός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Μιχάλης Κωσταράκος.
Ομολογώ ότι δεν πίστευα στα μάτια μου την εικόνα που είδα στα δελτία ειδήσεων και η οποία δυστυχώς μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Η πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ κρύφτηκε, δεν βγήκε ούτε ένας Διευθυντής Γραφείου Υφυπουργού, αντίθετα έβγαλαν τον αρχηγό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να διαπραγματεύεται με καταληψίες του Πενταγώνου! Αρνιόμουν πραγματικά να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπα και που ξαναλέω, δυστυχώς, έβλεπε κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Το στρατηγείο, η καρδιά των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να έχει καταληφθεί λες και είναι η τελευταία δημόσια υπηρεσία από μέλη του ΠΑΜΕ και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων να διαπραγματεύεται μαζί τους κάτω από άγριες φωνές και γιουχαΐσματα εκ μέρους των καταληψιών. Πάλι καλά που δεν εκσφενδονίστηκε κανένα αυγό στον στρατηγό και να υπάρχει πρωτοσέλιδη φωτογραφία σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου.
Όλα αυτά τα απίστευτα για πολιτισμένη χώρα του δυτικού κόσμου, συμβαίνουν σε μια ιστορική στιγμή, ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων. Ο Ταγίπ Ερντογάν, αντιλαμβανόμενος ότι το ουσιαστικό μοίρασμα της τράπουλας για την πραγματική Νέα Τάξη Πραγμάτων, συντελείται τώρα και όχι όπως πολλοί είχαν βιαστεί να προβλέψουν την εποχή του Πολέμου στον Περσικό Κόλπο, του Πολέμου στο Κόσσοβο, και των επεμβάσεων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, πήρε από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση άδεια για διεξαγωγή χερσαίων στρατιωτικών επιχειρήσεων στο εσωτερικό της Συρίας.
Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθέναν ότι πολύ σύντομα θα υπάρξει ριζική αναδιάρθρωση όσο αφορά τους παίκτες που κάθονται στο τραπέζι των αποφάσεων για την τύχη μιας από τις πιο κρίσιμες περιοχές για το μέλλον του πλανήτη. Κινείται δραστήρια έτσι ώστε να καθίσει στην κορυφή.
Θυμίζω ότι η Τουρκία είναι σε διαρκή αντιδικία με τη Συρία και το Ιράκ με το Πρόγραμμα Νοτιανατολικής Ανατολίας, ένα δίκτυο από 13 φράγματα το οποίο θα περιορίσει σημαντικά τη ροή του Τίγρη και του Ευφράτη, ποταμών που πηγάζουν από αυτή και διέρχονται κι από τις δύο άλλες χώρες. Η Τουρκία που είναι σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο, η χώρα με την καλύτερη εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων έχει την ευκαιρία να επιβάλλει τους δικούς της όρους στη διαχείριση του νερού. Αγαθό, σημαντικότερο και από το φυσικό αέριο και από το πετρέλαιο.
Περιττό, τουλάχιστον για όσους έχουν μια στάλα μυαλό, να αναφέρει κανείς ότι η Τουρκία κινείται με αυτό τον επιθετικό τρόπο σε μια στιγμή που στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, βλέπε Ουάσινγκτον, υπάρχει κενό ηγεσίας, λόγω της προεκλογικής περιόδου.
Η ελληνική πολιτική τάξη το μόνο που κατάφερε είναι αυτή την ιστορική χρονική στιγμή να υπάρχει μια εξαθλιωμένη οικονομικά και κοινωνικά Ελλάδα, σε αυτό το σκληρό γεωπολιτικό πόκερ. Αλλά ακόμη και τώρα, είναι αδύναμη να πράξει το παραμικρό για να υπερασπιστεί το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα και είναι ένα από τα πλέον ακριβότερα κομμάτια γεωπολιτικού «real estate» του πλανήτη, οπότε με μια έξυπνη και επιθετική διαπραγμάτευση παραχώρησης δικαιωμάτων επί του οικοπέδου θα μπορούσε, να ξαναφέρει την Ελλάδα στο ύψος που απαιτούν οι περιστάσεις.
Αντ’ αυτού, η πολιτική τάξη ευτελίζει τον στρατό πότε με πρωτοσέλιδα παραμύθια της Χαλιμάς και πότε με στημένα επεισόδια στο Πεντάγωνο.
Μετά από αυτά τα γεγονότα, νομίζω πως κανένας Έλληνας δεν μπορεί να έχει πλέον αμφιβολίες. Ο αληθινός εχθρός της Ελλάδας είναι εσωτερικός. Είναι η πολιτική τάξη και οι συνδικαλιστικές της παραφυάδες που καταστρέφουν συστηματικά και μεθοδευμένα την εθνική ισχύ της χώρας. Είτε το κάνουν από πρόθεση, είτε το κάνουν από βλακεία, λίγο ενδιαφέρει. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και αυτό είναι ότι κάνουν την Ελλάδα …ρόμπα!
ΥΓ 1: Το blog ξεκίνησε με την αναπαραγωγή μιας συνέντευξής μου στο περιοδικό STATUS τον Ιανουάριο του 2012, στην οποία υποστήριξα πως η Ελλάδα έχει ανάγκη τον δικό της Ερντογάν. Τότε το πίστευα μόνος μου. Εννιά μήνες μετά, είμαστε πάρα, μα πάρα πολλοί αυτοί που το πιστεύουμε. Και η πίστη, ως γνωστόν, κινεί βουνά. Γι αυτό, κύριοι και κυρίες της πολιτικής τάξης, αρχίστε να μαζεύετε τα κουβαδάκια σας…
ΥΓ 2: Μια και αναφέρθηκα και στα του blog, θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον φίλο δημοσιογράφο Γιώργο Καραμέρο που είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει προχθές πως η ανάγνωση της αναπαραγωγής του άρθρου μου στη δική του ιστοσελίδα είχε εκείνη την ημέρα 3.500 προβολές. Είναι πολύ ενθαρρυντικό για αυτή την προσπάθεια, όπως επίσης και το γεγονός ότι το καθημερινό άρθρο μου αναπαράγεται κατά μέσο όρο το μήνα από πενήντα και πλέον διαφορετικούς ιστοτόπους. Ο διάλογος στο διαδίκτυο έχει χώρο και για την αλήθεια και για το διαφορετικό, χωρίς δουλείες, εξαρτήσεις και αποσιωπήσεις. Αυτή είναι μια ελπίδα μέσα στους γκρίζους καιρούς…
Σπύρος Ριζόπουλος
www.spirosrizopoulos.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω