Μέχρι που φτάνει το βασανιστήριο; Θα μπορούσε να είναι η ερώτηση που κάνουν όλοι οι Έλληνες οι οποίοι βλέπουν τις καθημερινές απαιτήσεις της τρόικας που τις περισσότερες φορές γίνονται μέτρα
Μιλάμε για τις αποκαλύψεις που είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την παρέμβαση της τρόικας στον ιδιωτικό τομέα... και τις εργασιακές σχέσεις. Αφού εκθεμελίωσαν το εργασιακό και μισθολογικό καθεστώς σε μια μερίδα του Δημοσίου (διότι υπάρχουν και οι βολεμένοι που δεν αγγίχτηκαν καθόλου) τώρα βάζουν χέρι στον ιδιωτικό τομέα. Άσχετα αν οι μισθοί που δίνονται στους εργαζόμενους στα καταστήματα, τις εταιρείες, τα εργοστάσια, τις βιοτεχνίες, δεν επηρεάζουν τις δημόσιες δαπάνες. Αντιθέτως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα εισοδήματα των ιδιωτικών υπαλλήλων πηγαίνουν σε φόρους και στην κατανάλωση.
Κι όμως, η τρόικα αποφάσισε να διαλύσει τα πάντα και να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια ενιαία Ειδική Οικονομική Ζώνη όπου θα δίνονται μισθοί Βουλγαρίας, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν όσο θέλουν τα αφεντικά, το ελαστικό ωράριο θα θυμίζει γαλέρα και φυσικά ούτε λόγος για απεργίες και άλλα τέτοια αγωνιστικά.
Το κείμενο της τρόικας που ζητά καταργήσεις μισθολογικών ωριμάνσεων ελαστικά ωράρια, δηλαδή 6ήμερη εργασία, μείωση στο 50% των αποζημιώσεων κ.λπ. είναι ουσιαστικά ο Αρμαγεδδών του ιδιωτικού τομέα και η ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Διότι αν κανείς πιστεύει ότι στον ιδιωτικό τομέα δίνονται «τρελοί» μισθοί, φυσικά απατάται. Ήδη ο κατώτερος βασικός μισθός δεν ξεπερνά τα 600 ευρώ ενώ για τους νέους εργαζόμενους είναι κάτω κι από 450 ευρώ.
Τώρα λοιπόν οι τροϊκανοί ουσιαστικά ζητούν κατάργηση όλων όσων ξέραμε μέχρι σήμερα. Δε θα υπάρχουν επιδόματα γάμου, δε θα δίνονται τριετίες, οι αποζημιώσεις για απόλυση θα μειωθούν στους 12 μισθούς στο ανώτερο σκαλί. Και θα υπάρχει κατ’ ουσία ένας νέος μηχανισμός τον οποίο θα δημιουργήσει το κράτος. Δηλαδή οι… επιχειρηματίες, οι εργοδότες, τα αφεντικά. Διότι οι απαιτήσεις της τρόικας –το έχουμε ξαναγράψει- αποτελούν απαιτήσεις των γνωστών κουκουλοφόρων της εργοδοσίας που θέλει σκλάβους, κι όχι εργαζόμενους με δικαιώματα.
Πάρτε για παράδειγμα τον όμιλο Μπόμπολα μιας και είναι στην επικαιρότητα τα επεισόδια. Την εποχή που ο κ. Μπόμπολας έπαιρνε έργα και επιδοτήσεις, έβαζε εταιρείες στο χρηματιστήριο κι έκανε αυξήσεις κεφαλαίου δεν τα… έτρωγε μαζί με τους εργαζόμενους. Τώρα που όλα είναι στριμωγμένα απολύει. Και δίνει την εικόνα για το τι θα γίνει σε όλο τον ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι, εκβιαζόμενοι θα δουλεύουν όπου και όσο θέλει το αφεντικό και σε αντάλλαγμα θα τους δίνει ένα χαρτζιλίκι, διότι θα του το επιτρέπει το Μνημόνιο της τρόικας. Τέτοιοι εργοδότες έφτιαξαν το κείμενο που έδωσε η τρόικα. Γνωστά δικηγορικά γραφεία των Αθηνών «εκπαίδευσαν» τους τροικανούς πάνω στα εργασιακά με εντολή των επιχειρηματιών του ΣΕΒ, των εκδοτών, των επιχειρηματιών που επί χρόνια είχαν γίνει νταβατζήδες του κράτους και τώρα θέλουν να γίνουν νεκροθάφτες της εργασίας και του δικαιώματος σ’ αυτήν.
Και καλά, θα πει κανείς, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, η κυβέρνηση γιατί πρέπει να τα δεχθεί; Εδώ είναι και το ζήτημα. Την ίδια ώρα που το… έγκριτο Βήμα της Κυριακής βγάζει μια άτυπη ενημέρωση του Τόμσεν που φέρεται να απολογείται και να παραδέχεται ότι έκαναν λάθος που ζητούσαν μόνο περικοπές σε μισθούς, ο ίδιος άνθρωπος δίνει στον Γ. Στουρνάρα και τον Γ. Βρούτσης το μνημόνιο που θέλει για τα εργασιακά.
Και μάλιστα το κάνει πέντε ημέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής. Και το κάνει ενώ ο Σαμαράς δηλώνει στην Καθημερινή ότι είναι ο τελευταίος κάβος που περνάμε. Και δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενά του, φτάνει να μην είναι ο τελευταίος κάβος πριν τον καταποντισμό του σκάφους αύτανδρο.
Λίγες ώρες λοιπόν πριν να κλείσει η συμφωνία για τα μέτρα, έρχεται στο προσκήνιο η προβολή από το μέλλον στην κοινωνία και την εργασία. Και με τα μέτρα αυτά στα χέρια ο υπουργός Οικονομικών θα πάει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για να αποσπάσει τις υπογραφές τους. Είναι δυνατόν όμως να υπογραφούν τέτοια μέτρα; Είναι ή δεν είναι σχεδόν σίγουρο ότι ακόμη κι αν υπογράψουν, μέσα στη Βουλή θα γίνει χαμός;
Δεν είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα οδηγηθούμε σε καταστροφικές εκλογές που αφενός θα αποτελειώσουν την οικονομία αφετέρου θα κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή να τρίβουν τα χέρια τους;
Ως πότε λοιπόν θα σταματήσει ο κατήφορος και ποιος είναι αυτός που θα βάλει επιτέλους ένα φρένο;
Πηγή: antinews.gr
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω