Η Κυριακή 18 Νοεμβρίου (ως τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου) έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων και η Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης αποφάσισε να τελεσθεί επιμνημόσυνη δέηση
Την Κυριακή το πρωί τελέσθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμο. Κατά την Μεγάλη Είσοδο... μνημονεύθηκαν τα ονόματα των κεκοιμημένων, ονόματα που είχαν προσκομίσει οι συγγενείς των θυμάτων. Την ώρα του Κοινωνικού αναγνώσθηκε παραμυθητική Εγκύκλιος του Μητροπολίτου αναφορικά για τα θύματα των τροχαίων δυστυχημάτων. Ακολούθησε το μνημόσυνο υπέρ των κεκοιμημένων μέσα σε κλίμα συγκινήσεως στον κατάμεστο Μητροπολιτικό Ναό.
Αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε στο Εκκλησιαστικό Μουσείο, στην πλατεία Μητροπόλεως, Εθελοντική Αιμοδοσία που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Αλεξανδρούπολης. Η παρουσία του κόσμου ήταν ικανοποιητική καθώς αρκετός κόσμος προσήλθε για να δώσει αίμα για τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
Ο χαιρετισμός αυτός «χαίρετε» πριν καταντήσει τυπική έκφραση μιάς πρώτης επικοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους, σήμαινε και μετέδιδε ένα μήνυμα χαράς και ελπίδος. Ο Χριστός μετά την Ανάστασή του, όταν συναντούσε τους θλιμμένους μαθητές και τις μαθήτριές του, θέλοντας να πάρει από πάνω τους την λύπη που είχε πλακώσει την καρδιά τους με τα γεγονότα του Γολγοθά, τους απηύθυνε αυτό το λόγο «χαίρετε» και επέμενε «πάλι θα σας το πω: να χαίρεστε». Εξ άλλου δεν είχαν πλέον κανένα λόγο να λυπούνται και να στενοχωρούνται, επειδή ο Κύριος αναστημένος ήταν πια μαζύ τους.
Από τότε, αυτή ήταν η μόνιμη έκφραση επικοινωνίας των χριστιανών. Ένα μήνυμα χαράς επειδή το σχήμα αυτού του κόσμου δεν είναι ακλόνητο και σταθερό. Είτε το θέλουμε είτε όχι, θα ρθει στιγμή που οι άγγελοι θα απαιτήσουν την ψυχή μας. Η μορφή αυτής της ζωής θα αλλάξει και από πρόσκαιρη και φθαρτή θα γίνει αιώνια και άφθαρτη. Ο Χριστός είχε διαβεβαιώσει «εγώ ήρθα για να χαίρεσθε, με τέτοια χαρά καί τόση χαρά που τίποτε και κανείς δεν θα μπορεί να σας την πάρει». Επειδή υποσχέθηκε ότι θα παραμείνει μαζύ μας «όλες τις ημέρες της ζωής μας, μέχρι τη συντέλεια των αιώνων». Επειδή νικήθηκε ο Άδης, επειδή ο θάνατος μετατράπηκε σε ένα απλό ύπνο, επειδή η Ανάσταση είναι το γεγονός της ιστορίας που κατέστη η καλή «μοίρα» της Εκκλησίας.
Ενδεχομένως τώρα να σκεφθεί κάποιος από σας: σήμερα μπορούμε να χαιρόμαστε; Με τόση απορία σ’ ένα κλυδωνιζόμενο παρόν, με τόση αγωνία για ένα αβέβαιο αύριο, μέσα σ' ένα σκληρά μεταβαλλόμενο κόσμο, πώς μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι;
Μα, αγαπητοί μου, τώρα ακριβώς είναι που μας χρειάζεται η χαρά! Η χαρά όχι σαν αίσθημα και εκδήλωσή του αλλά σαν κατάσταση πνεύματος που καθορίζει τον τρόπο της βιοτής μας. Η χαρά την οποία μας υποσχέθηκε ο Χριστός είναι μια βεβαιότητα πίστεως που φωτίζει κάθε σκοτεινή πλευρά της καθημερινής μας ζωής. Πιστεύω στο Χριστό, γι’ αυτό χαίρομαι, επειδή μαζύ Του νικάω αυτόν τον κόσμο. Πιστεύω στο Χριστό, γι’ αυτό δεν αφήνω να με γονατίσουν οι θλίψεις, επειδή ο κόσμος αυτός θα χαθεί κάποτε, όμως εγώ, μπολιασμένος στο σώμα Του θα συνεχίσω να ζω μαζύ Του. Πιστεύω στο Χριστό, γι’ αυτό δεν φοβάμαι το θάνατο, επειδή ο Τάφος του παραμένει άδειος. Πιστεύω στο Χριστό, γι' αυτό χαίρομαι, επειδή Εκείνος θα με αναστήσει και σωματικά κατά την πρώτη στιγμή της όγδοης ημέρας της Δημιουργίας Του. Τα παλαιά πέρασαν, όλα πια είναι καινούργια. Παίρνουν νέο νόημα τα στιγμιότυπα αυτού του βίου μας. Αποκτούν άλλη σημασία τα γεγονότα αυτής της ζωής μας. Όλα μπορούν να ειδωθούν από μια διαφορετική διάσταση. Από αλλιώτικη οπτική γωνία. Όσα και να είναι τα προβλήματά μας, όπου να ναι τελειώνουν. Όποια και να ναι η αγωνία μας, σε λίγο θα παύσει. Τα δάκρυα αρχίζουν να στεγνώνουν στα μάγουλα, η ζωή νίκησε το βίο, ο θάνατος έχασε το κεντρί του και δεν μπορεί να μας βλάψει πιά.
Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή από μέρους μας. Κανείς ας μην λιγοψυχήσει. Κανείς μην μείνει μόνος του και πίσω. Όλοι μαζύ, χέρι με χέρι, ενωμένοι και δυνατοί. Οικογένεια είμαστε, αδέρφια μεταξύ μας, παιδιά του ίδιου Πατέρα Θεού, χωρίς διακρίσεις και διαφορές. Για όλους μας κοινός είναι ο βίος, κοινή η ζωή, κοινός ο Παράδεισος. Οι αδικίες ας βελτιωθούν, με όποιο κόστος. Τα λάθη ας διορθωθούν, με κάθε προσπάθεια. Όμως η ζωή είναι το αγαθό δώρο του Θεού. Η ζωή είναι αγωνιστικός στίβος και μεις οι αθλητές. Χρειάζεται να την σεβαστούμε. Δεν μας ανήκει η ζωή μας, ανήκει σε άλλους. Ο Θεός μας την χάρισε για να την διαχειριστούμε σωστά. Από τη ζωή μας πολλοί δίπλα μας χαίρονται και πολλοί περιμένουν. Δεν έχουμε δικαίωμα να στερήσουμε την παρουσία μας από τον κόσμο. Δεν έχουμε δικαίωμα να βυθίσουμε σε θλίψη τους ανθρώπους που μας αγαπούν.
Κάποτε παραχωρεί ο Θεός, ίσως και με δική μας υπαιτιότητα, να φύγουμε από αυτόν τον κόσμο. Συχνά μέχρι και προ ημερών, στον τόπο μας βιώνουμε τροχαία δυστυχήματα με νεκρούς. Συνήθως είναι νέα παιδιά, που μέσα στη δίνη της ορμής τους για ζωή, χάνουν τη ζωή τους. Η άσφαλτος, είτε από σφάλματα είτε από λάθη, συχνά δημιουργεί τραγωδίες. Είναι τότε που παραδινόμαστε στο θέλημα του Θεού, όσο κι αν μας είναι ακατανόητο, όσο κι αν μας φαίνεται σκληρό. Εμπιστευόμαστε το γεγονός στην αγάπη και στην παραχώρηση του Θεού, που σίγουρα λειτουργεί για το καλό μας, άσχετα αν εμείς το κατανοούμε. Καλούμεθα να σηκώσουμε τον δικό μας σταυρό, όπως η Παναγία σήκωνε το δικό της στη σκιά του Γολγοθά. Ο Χριστός που είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ξέρει τι δίνει, πότε παραχωρεί και με ποιόν τρόπο. Ή εμπιστευόμαστε την αγάπη του, ή αποδεχόμαστε τη βούλησή του. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Αυτή τη στιγμή, στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου θα τελεσθεί Μνημόσυνο για τους αδελφούς μας που έφυγαν από αυτόν τον κόσμο, αποτέλεσμα κάποιου τροχαίου δυστυχήματος. Σ’ όποιο Ναό κι αν ευρίσκεσθε, κλείστε τα μάτια σας και ψιθυρίστε: «Ας τους αναπαύσει ο Χριστός», ας τους συγχωρήσει, κι ας τους χαρίσει τη γαλήνη. Τα όποια τους αμαρτήματα, ας συγχωρεθούν από τον Θεό, με ελαφρυντικό το νεαρό της ηλικίας τους και το σκληρό της στιγμής τους.
Τα παιδιά μας που κοιμούνται στους τόπους του Θεού, θα νιώσουν την προσευχή μας σαν δροσιά, σαν χάδι, σαν αγάπη και χαρά. Και όλοι μας, ζωντανοί και πεθαμένοι, θα αισθανθούμε ενωμένοι μέσα στη λατρεία του Τριαδικού μας Θεού.
Αμέσως μετά, στο Ναό του Αγ. Νικολάου, έχουμε προετοιμάσει εθελοντική αιμοδοσία, για όσους μπορούν να προσφέρουν το μεγάλο αυτό δώρο στον οποιονδήποτε συνάνθρωπό μας. Ποιός ξέρει, ίσως το δικό μας παιδί, ίσως εμείς οι ίδιοι χρειαστούμε αίμα, σε κάποια δύσκολη στιγμή.
Καταλαβαίνετε, αδελφοί μου, τι θέλω να σας πω; Η αγάπη ας μην πεθάνει κι ας αλλάζουν όλα γύρω μας. Η αγάπη ας μην πεθάνει και η χαρά του Χριστού ας νικήσει τον κόσμο.
Αυτήν την αγάπη, αυτήν την χαρά, αυτήν την βεβαία ελπίδα της κοινής Αναστάσεως εύχομαι σε όλους σας και ο Θεός ας αναπαύει μέχρι τότε τα κεκοιμημένα παιδιά μας.
Με πατρικές ευχές και αρχιερατικές ευλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
✥ Ο Αλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω