Όταν το Νοέμβριο του 2009 με δημόσια παρέμβασή μου αναφέρθηκα στην γιορτή του Κασήμ, την Πέμπτη κατά σειρά γιορτή του μπεχτασικού εορτολογίου, γνώριζα ότι είναι μια αυταπάτη η προσδοκία
Όταν το Νοέμβριο του 2009 με δημόσια παρέμβασή μου αναφέρθηκα στην γιορτή του Κασήμ, την Πέμπτη κατά σειρά γιορτή του μπεχτασικού εορτολογίου, γνώριζα ότι είναι μια αυταπάτη η προσδοκία για επίσημη αντίδραση εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας και του πολιτικού προσωπικού της Θράκης. Αυτό, εξοφλώντας γραμμάτια, παρευρίσκεται μόνο σε τουρκικές συνάξεις ή τουρκοποιημένες εκδηλώσεις. Η πομάκικη γιορτή στο Χίλγια που εδώ και χρόνια έχει τουρκοποιηθεί απόλυτα, αποτελεί χώρο όπου διαγκωνίζονται όλοι οι... «επίσημοι», νομιμοποιώντας με την παρουσία τους αυτή την εξέλιξη.
Αντίθετα η γιορτή του Κασήμ που γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Νοέμβρη (φέτος γιορτάσθηκε στις 11 Νοεμβρίου) στον Τεκέ της Ρούσας δεν είναι ελκυστική, εκτός από προεκλογικές περιόδους. Το κενό απουσίας της επίσημης πολιτικής Ελλάδας όπως είναι φυσικό καλύπτεται από εκπροσώπους της πολιτικής Τουρκίας. Με πολυάριθμη αντιπροσωπεία εποχούμενη σε πολυτελέστατα αυτοκίνητα και συνοδευόμενη από εκπροσώπους των ΜΜΕ, για μια ακόμη χρονιά υπήρξαν συνεπείς στην πολιτική που υπηρετούν. Την τουρκοποίηση μιας ακόμη θρησκευτικής και πολιτισμικής εκδήλωσης, αυτής των Μπεχτασήδων - Κιζιλμπάσηδων.
Η πολιτική τάξη της Ελλάδα σκιαμαχώντας μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών λογικών παραβλέπει, όπως άλλωστε έκανε και χθες, ότι εδώ στη Θράκη, στον Έβρο εξελίσσεται η πολιτισμική γενοκτονία των Πομάκων, των Μπεχτασήδων και των Ρομά. Κι αν η αλλεργία που διακατέχει ορισμένα μέλη του κοινοβουλίου στο άκουσμα του όρου «γενοκτονία» είναι πρόδηλη, αυτό δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες καμία πολιτική δύναμη που ο πατριωτισμός της εξαντλείται στην επίδειξη πυγμής μόνο απέναντι σε αδύναμους. Δεν αναφέρομαι στην πολιτική κάστα της Θράκης, αυτή θα παραστεί και πάλι στις εκδηλώσεις στο Χίλγια κάτω από τουρκικές σημαίες και λάβαρα. Το μεγαλείο της αβελτηρίας.
Τέλος, είναι βέβαιο ότι στο ερώτημα, ποια είναι η έννοια και το περιεχόμενο της πολυπολιτισμικότητας σε μια χώρα που ταυτίζεται με την πλέον αντιδημοκρατική ιδεολογία, αυτήν του κεμαλισμού που πρεσβεύει την αρχή ένα έθνος… δεν υπάρχει απάντηση.
Πασχάλης Χριστοδούλου
Πρώην Δήμαρχος Σουφλίου
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω