Επιστολή αποχώρησης Κώστα Μαρκόπουλου

Οι περισσότεροι από εμάς γνωριστήκαμε μετά την εκλογή μας τον Μάιο του 2012 και αφού πρώτα ενώσαμε δυνάμεις για να στηρίξουμε και να εκπροσωπηθούμε μέσα από το μικρό, μονοπρόσωπο κόμμα που ίδρυσε ο Πάνος Καμμένος

Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων,

Οι περισσότεροι από εμάς γνωριστήκαμε μετά την εκλογή μας τον Μάιο του 2012 και αφού πρώτα ενώσαμε δυνάμεις για να στηρίξουμε και να εκπροσωπηθούμε μέσα από το μικρό, μονοπρόσωπο κόμμα που ίδρυσε ο Πάνος Καμμένος. Μας ένωσε ένας κοινός αγώνας και μία κοινή εθνική αντιμετώπιση των εξελίξεων, ανεξαρτήτως προελεύσεως και ιδεολογίας, δηλαδή η επανάσταση της πολιτικής μας.. συνείδησης για την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας μέσω των μνημονίων στην τρόικα εξωτερικού.

Από εκείνη την πρώτη θριαμβευτική εκλογή του 10,6% με 33 βουλευτές και 670.000 ψηφοφόρους άλλαξαν πολλά. Καταρχήν, μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων χάσαμε 13 βουλευτές, 210.000 ψηφοφόρους και 3% από το αρχικό ποσοστό μας. Αιτία ήταν μία τεράστια πολιτική και επικοινωνιακή χαλάρωση, μια δήλωση για σύμπνοια απόψεων στα οικονομικά με τον ΣΥΡΙΖΑ και ένα non paper που παρήχθη, εν αγνοία μας, στη Γραμματεία Στρατηγικού Σχεδιασμού των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και φαίνεται να άφησε ο Πάνος Καμμένος στην Προεδρία της Δημοκρατίας, όπως ο ίδιος εμμέσως παραδέχθηκε χθες σε τηλεοπτική συνέντευξη. Τότε τον πίστεψα όπως όλοι μας, αλλά φαίνεται πως αδικήσαμε τον θεσμό και το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πώς άλλωστε να φανταζόμασταν, ότι διαπραγματευόταν με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, την συμμετοχή μας στην Κυβέρνηση και την ανάληψη υπουργικών θώκων. Παραπλανηθήκαμε και αδικήσαμε.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αναλάβαμε μαζί το χρέος να αναπτύξουμε ένα κίνημα, που μέσω της οδού της συμμετοχής και της συναπόφασης θα μετεξελισσόταν σε ένα λαϊκό πατριωτικό κόμμα, που θα αντικαθιστούσε τα φθαρμένα κόμματα της μεταπολίτευσης και θα επανακτούσε την χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Μόνο έτσι πίστευα και πιστεύω ότι θα στεριώσει η δημοκρατία και η προκοπή στον τόπο μας. Βέβαια, κάποιοι από εμάς, οραματιζόμασταν πως θα βάζαμε στόχο να αναλάβουμε την υποχρέωση και να επωμιστούμε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, χωρίς να φοβόμαστε να πάρουμε στα χέρια μας, την λεγόμενη από κάποιους, «καυτή πατάτα».

Σήμερα, η ανασυγκρότηση της καταρρέουσας οικονομίας μας και η στήριξη του απελπισμένου λαού μας θέλει κοσμοθεωρία, αρχές, αξίες και σχέδιο δράσης. Θέλει αφήγηση και οικονομικό μοντέλο σαφές, πειστικό και εφαρμόσιμο. Δεν θέλει στιγμιαίους εντυπωσιασμούς και λαϊκίστικα πυροτεχνήματα άνευ ουσίας. Αντιθέτως, χρειάζεται σκέψη και μόχθος ώστε να χαραχθεί η στρατηγική του μέλλοντος μας. Εμείς, ως κομματικός σχηματισμός, κάναμε ακριβώς το αντίθετο. Δεν είχαμε καμία δομημένη οργάνωση σαν κάποιοι να φοβούνται το μεγάλο και να επιλέγουν συνειδητά το μικρό. Δεν είχαμε σχέδιο, ούτε καν εβδομαδιαία ή μηνιαία πολιτική ατζέντα, σαν κάποιοι να επιζητούσαν την χαοτική άσκηση μικροπολιτικής. Δεν είχαμε οικονομικό μοντέλο με αρχή και τέλος παρά μόνο μία συνεχή αντίρρηση σε κάθε τι το νέο. Δεν διασαφηνίζαμε στους πολίτες, την σταθερή μας θέση στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελεί στρατηγική επιλογή της χώρας. Αντιθέτως «φλερτάραμε με το δολάριο» χωρίς καν να γνωρίζουμε τι σημαίνει αλλαγή νομίσματος, οι συνέπειες της και αν «το δολάριο μας θέλει». Όταν συνειδητά επιδεικνύαμε συμπεριφορά μικρού και συμπληρωματικού κόμματος, το μόνο που καταφέρναμε ήταν να στέλνουμε τους πολίτες να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή. Τέλος δεν πείθαμε για την αξιακή και ιδεολογική μας κατεύθυνση, όταν διαλέγαμε φρασεολογία, τακτικές και δράσεις «αντάρτικου πόλεως» και αρνιόμασταν το ρόλο της αστικής σοβαρής και υπεύθυνης αντιπολίτευσης που λείπει από τη χώρα.

Δυστυχώς, δεν πείθουμε ότι έχουμε αρχές, αξίες και ήθος όταν υπάρχει απουσία κομματικού διαλόγου και παραγωγή πολιτικής, αλλά στην θέση αυτών βρίσκουμε ένα τοίχος ύβρεων, παρορμητικών συμπεριφορών και ομαδοποιήσεων με την ευλογία και την ενθάρρυνση της ηγεσίας του κόμματος. Εσχάτως είδαμε την απόδραση από το διάλογο, την άρνηση ανάληψης ευθυνών και την πρωτοφανή προσβολή όλων μας. Την ίδια στιγμή, συναντούμε διορισμένα όργανα που δεν υπολογίζονταν και πολιτικές αποφάσεις διαπραγματεύσεων και μειζόνων επιλογών από ένα μόνο πρόσωπο, εν τι πλήρη απουσία τεχνοκρατικού ή διπλωματικού επιτελείου. Αυτό το σκηνικό του κόμματος χωρίς όργανα, αποτελεί μια τέλεια συνταγή για να χρησιμοποιηθεί από επιτήδειους, συμφέροντα και εχθρούς της χώρας.

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Επί επτά μήνες κάνω συνειδητή προσπάθεια να συμβάλλω σ’ αυτό που υποσχεθήκαμε στους πολίτες, σαν απλός στρατιώτης του κινήματος. Καμία απόφαση δεν υλοποιήθηκε ή κι αν έγινε, δεν είχε συνέχεια και κεφαλαιοποίηση. Δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό κάποιων από εμάς. Έκανα ότι μπορούσα για να αλλάξω την μεθοδολογία, τον ερασιτεχνισμό και την χαοτική αντίληψη. Με ειλικρίνεια προσπάθησα, με τα όποια λάθη μου να συμβάλω σ’ ένα σαφές έλλειμμα πολιτικής παιδείας, χωρίς αποτέλεσμα. Δεν θα ακολουθήσω τον βηματισμό. Γνωρίζω ότι θα ακολουθήσουν ύβρεις και συνομωσιολογικές επεξηγήσεις της απόφασης μου, αλλά δεν με αγγίζουν. Έχω δώσει δείγματα γραφής.

Σας εύχομαι καλή τύχη

Κώστας Μαρκόπουλος