Στην κρίση υπάρχουν ευκαιρίες αρκεί να τις εμπνευστούμε

Αν και αναβλήθηκε η προ καιρού αναπτυξιακή ημερίδα για το που θα βαδίσει η περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για τη νέα προγραμματική περίοδο, ως το 2020, προφανώς κάποτε θα γίνει

του Π. Τσοχλιά

Αν και αναβλήθηκε η προ καιρού αναπτυξιακή ημερίδα για το που θα βαδίσει η περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για τη νέα προγραμματική περίοδο, ως το 2020, προφανώς κάποτε θα γίνει, εκτός και αν τα γεγονότα μας πάρουν από κάτω. Πάντως σήμερα είναι η κρίσιμη εποχή για να βάλουμε τις βάσεις για το αύριο, σήμερα που όλα σχεδόν είναι κατεστραμμένα και όποιος έχει αντίθετη άποψη, ας κάνει μια βόλτα από την βιομηχανική... περιοχή της Κομοτηνής.

Ωστόσο, για το τι είδους ανάπτυξη μπορεί να έχουμε, ας μη μονοπωλήσουν την συζήτηση οι πολιτικοί και οι παραδοσιακοί εκπρόσωποι της επιχειρηματικότητας. Ναι μεν είναι αρμόδιοι, αλλά βλέπουμε που φτάσαμε με αυτές τις αρμοδιότητες και προσκολλημένοι στα πρόσκαιρα πολιτικά ή επιχειρηματικά συμφέροντα.

Και πάλι η βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής μας δίνει το παράδειγμα της παταγώδους αποτυχίας και μη βιαστεί κανείς να κατηγορήσει αποκλειστικά το κράτος των Αθηνών, αυτό δεν συμμετείχε στις γνωμοδοτικές επιτροπές και ούτε οι συμμετέχοντες σε αυτές, όρθωσαν αντίθετη φωνή, αν διαφωνούσαν στις συλλογικές επιλογές.

Αρχικά, πρέπει να δούμε την ανάπτυξη εντός του αστικού ιστού. Και να την εξετάσουμε έχοντας ως δεδομένο ότι πέρασαν οι καλές εποχές με τους πολλούς φοιτητές που ξόδευαν στην πόλη που δεν κοιμόταν ποτέ. Δεν κοιμάται και το νυχτερινό Παρίσι, μόνο που εκεί ξοδεύουν αυτοί που παράγουν και οι τουρίστες. Οι παριζιάνοι κοιμούνται γιατί το πρωί τους περιμένει σκληρή εργασία και όχι αχνιστός πατσάς στο διανυκτέρευαν πατσατζίδικο.

Να θυμηθούμε εδώ την ανεδαφική και εκ του αποτελέσματος επιθυμία κορυφαίων τοπικών πολιτικών για μια Κομοτηνή με δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, ένα όνειρο ή καλύτερα εφιάλτη που ευτυχώς απομάκρυνε η οικονομική κρίση. Ανάπτυξη δεν είναι σουβλατζίδικα, μπουζούκια, μπαρ και άλλες διασκεδαστικές δραστηριότητες.

Κάποτε τελειώνουν οι χοροί και στην Ελλάδα βρίσκονται στα τελειώματα. Μια μόνο πρόταση, για να προτείνουν και άλλοι, ήταν να έλθει το Χίλτον στην Κομοτηνή, εκεί που σήμερα βρίσκεται η νομαρχία. Είναι αστική ανάπτυξη αυτό; Για όποιον δυσπιστεί, ας διαβάσει τα χαρακτηριστικά του προγράμματος «JESSICA».

Στον αγροτικό χώρο, ακόμη και τώρα που όλοι υιοθετούν την αναγκαιότητα της ανάπτυξης του πρωτογενούς τομές, παραμένουμε προσκολλημένοι στην πολιτική που παρήγαγε και αναπαρήγαγε τους «αγρότες του καφενείου» . Ας πάμε στην Ιταλία και να αντιγράψουμε απλώς το τι γίνεται σε μια αγροτικά ανεπτυγμένη περιοχή. Προσοχή, η διαδικασία θα μας πάρει πολλά χρόνια, αλλά μήπως δεν μας πήρε 30 χρόνια για να καταστρέψουμε την αγροτική μας οικονομία;

Και τέλος η παραγωγή. Εδώ, όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο σκέψης σε ότι αφορά στην επιχειρηματικότητα. Οι ελλαδίτες έχουμε αποτύχει παταγωδώς. Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες θα μπορούσαν υπό πολλές προϋποθέσεις να βοηθήσουν, ωστόσο έτσι όπως επιχειρήθηκε να επιβληθούν και μάλιστα στην περιοχή της Θράκης, καλώς και έχουν απορριφτεί και από το επίσημο κράτος, δια στόματος του νυν υπουργού εργασίας. Άλλες κατοχές δεν είναι για να δούμε, αρκετές υπεστήκαμε στη νεοελληνική ιστορία.

Απομένουν οι Έλληνες του εξωτερικού, οι οποίοι είναι πετυχημένοι επιχειρηματικά και θα επιθυμούσαν να το κάνουν και στη χώρα τους. Αρκεί να ερωτηθούν με σεβασμό και όχι με δόλο και αν αποφασίσουν να παλιννοστήσουν, να τους καλωσορίσουμε και όχι να τους δούμε σαν ευκαιρία να τους ξεπουπουλιάσουμε. Καλύτερα στην Ελλάδα να επιχειρούν έλληνες, παρά οι άραβες των εμιράτων στα οποία τρέχουμε με κάθε ευκαιρία.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ