Μια λίστα καταθετών στο εξωτερικό έγινε γνωστή, από αυτές που προσωπικά χαρακτηρίζω το «άγιο δισκοπότηρο» της νεοελληνικής πραγματικότητας, και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας
του Π. Τσοχλιά
Μια λίστα καταθετών στο εξωτερικό έγινε γνωστή, από αυτές που προσωπικά χαρακτηρίζω το «άγιο δισκοπότηρο» της νεοελληνικής πραγματικότητας, και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας σείστηκε συθέμελα. Μια χώρα της πλάκας με ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων πάμπλουτων και μερικές οικογένειες που τρέχουν την χώρα, με ένα μικρό στρατό υποτακτικών για να κάνουν την βρώμικη δουλειά...
Και ένα στρατό δήθεν διανοητών, δήθεν ανθρώπων του πνεύματος, οι οποίοι κρύβονται όταν θα έπρεπε να είναι μπροστά στη μάχη για την πατρίδα μας. Και δεν θα ήταν δύσκολο να αποδώσουν την πραγματικότητα. Αρκεί να μιλούσαν με τα γραπτά των αρχαίων ελλήνων, αν βέβαια μπορούσαν να το κάνουν. Αν μπορούσαν λοιπόν, τι καλύτερο από μια αναφορά στο «μύθο της σπηλιάς», από το έργο «Πολιτεία» του Πλάτωνα.
«Εν συντομία ο μύθος περιγράφει ένα σπήλαιο μέσα στο οποίο ζουν άνθρωποι που γεννήθηκαν και παραμένουν σε αυτό δεμένοι και περιορισμένοι, αποδεχόμενοι αυτήν την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουν το πραγματικό φως του ήλιου (καθώς δεν έχουν βγει ποτέ έξω), ούτε την ύπαρξη της ζωής πέρα από αυτόν το χώρο, που για αυτούς αποτελεί "σπίτι" τους. Κύριοι της σπηλιάς είναι άλλοι άνθρωποι πιο εξελιγμένοι (εγωιστικά) που έλκουν την προσοχή και την συνείδηση των πολλών, προβάλλοντας τους παιχνιδίσματα σκιών στο ημίφως και ζητώντας τους να επιλέξουν ανάμεσα στο ένα ή το άλλο, δίνοντας τους έτσι την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Όταν κάποιος από τους δεσμώτες καταφέρει με δυσκολία να λυθεί και να βγει έξω στο φως, ανακαλύπτει την πραγματικότητα και την αλήθεια, καθώς και το ότι η σπηλιά στην οποία ζούσε δεν ήταν η αρχή και το τέλος του κόσμου. Αν καταφέρει να επιβιώσει ίσως θελήσει από αγάπη στους συνανθρώπους του να επιστρέψει πίσω λέγοντας τους την αλήθεια, όμως αυτοί συνηθισμένοι στο τρόπο ζωής που ήδη έχουν ενστερνιστεί, το πιο πιθανό είναι ότι θα τον σκοτώσουν θεωρώντας ότι τους κοροϊδεύει ζητώντας τους να τους οδηγήσει στο άγνωστο…».
Τώρα, επειδή σωτήρες προκύπτουν στην χώρα μας συχνά και επειδή υπάρχει και το ζήτημα της κάθαρσης, στην περίπτωση μας το καλύτερο θα ήταν να φωτιστεί η σπηλιά. Να δούμε ποιος είναι ποιος. Ποιος υπηρετεί ποιόν, γιατί και με ποιες απολαβές. Τα ποσά που διαβάζουμε συχνά ως καταθέσεις στο εξωτερικό ή και ως αποτέλεσμα της λεηλασίας του ελληνικού κράτους, είναι ελάχιστα σε σχέση με τα πραγματικά.
Προσέξτε που έχουμε φτάσει. Ένα πολιτικό, οικονομικό και δημοσιογραφικό σύστημα να κατηγορεί έναν πρώην παντοδύναμο υπουργό Οικονομίας ότι έσβησε από την λίστα Λαγκάρντ τα ονόματα των συγγενών του και αυτός να κατηγορεί τον διάδοχό του και επικεφαλής πολιτικού κόμματος. Αυτό είναι το σύστημα της επαρχίας των Αθηνών. Και σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν μικρές Αθήνες. Για αυτό και ο «μύθος της σπηλιάς» μας ταιριάζει γάντι.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν θα προκύψει ο σωτήρας, αλλά αν εμείς οι πολίτες της χώρας και κάτοικοι της σπηλιάς θέλουμε, μπορούμε να ανάψουμε το φως. Αν θα αντέξουμε να δούμε την πραγματικότητα, αν θα αντέξουμε να αντιμετωπίσουμε τα «θηρία» που λεηλατούν την πατρίδα μας.
Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν η λίστα από μια τράπεζα του εξωτερικού. Σκεφτείτε ότι τράπεζες υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες υπεράκτιες εταιρείες και θα φτάσετε στο μέγεθος της λεηλασίας. Δυστυχώς, το σκοτάδι στην σπηλιά μας εμποδίζει να δούμε την αλήθεια.
Η νέα χρονιά θα βρει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και πάντα στο σκοτάδι. Την ίδια ώρα που μας λένε ότι θα ενισχυθούν οι μη έχοντες, αυξάνουν το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώνουν οι μη έχοντες. Διαλύεται κάθε κοινωνική προνοιακή δομή. Η αυτοδιοίκηση την οποία ψηφίσαμε να μας διοικεί είναι «δεμένη χειροπόδαρα». Το καράβι που λέγεται Ελλάδα θα κλυδωνιστεί υπέρμετρα το 2013. Δεν αρκεί να μη βυθιστεί. Πρέπει και να φωτιστεί, να ανάψουν τα φώτα στη σπηλιά. Μπορούμε;
Μια λίστα καταθετών στο εξωτερικό έγινε γνωστή, από αυτές που προσωπικά χαρακτηρίζω το «άγιο δισκοπότηρο» της νεοελληνικής πραγματικότητας, και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας σείστηκε συθέμελα. Μια χώρα της πλάκας με ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων πάμπλουτων και μερικές οικογένειες που τρέχουν την χώρα, με ένα μικρό στρατό υποτακτικών για να κάνουν την βρώμικη δουλειά...
Και ένα στρατό δήθεν διανοητών, δήθεν ανθρώπων του πνεύματος, οι οποίοι κρύβονται όταν θα έπρεπε να είναι μπροστά στη μάχη για την πατρίδα μας. Και δεν θα ήταν δύσκολο να αποδώσουν την πραγματικότητα. Αρκεί να μιλούσαν με τα γραπτά των αρχαίων ελλήνων, αν βέβαια μπορούσαν να το κάνουν. Αν μπορούσαν λοιπόν, τι καλύτερο από μια αναφορά στο «μύθο της σπηλιάς», από το έργο «Πολιτεία» του Πλάτωνα.
«Εν συντομία ο μύθος περιγράφει ένα σπήλαιο μέσα στο οποίο ζουν άνθρωποι που γεννήθηκαν και παραμένουν σε αυτό δεμένοι και περιορισμένοι, αποδεχόμενοι αυτήν την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουν το πραγματικό φως του ήλιου (καθώς δεν έχουν βγει ποτέ έξω), ούτε την ύπαρξη της ζωής πέρα από αυτόν το χώρο, που για αυτούς αποτελεί "σπίτι" τους. Κύριοι της σπηλιάς είναι άλλοι άνθρωποι πιο εξελιγμένοι (εγωιστικά) που έλκουν την προσοχή και την συνείδηση των πολλών, προβάλλοντας τους παιχνιδίσματα σκιών στο ημίφως και ζητώντας τους να επιλέξουν ανάμεσα στο ένα ή το άλλο, δίνοντας τους έτσι την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Όταν κάποιος από τους δεσμώτες καταφέρει με δυσκολία να λυθεί και να βγει έξω στο φως, ανακαλύπτει την πραγματικότητα και την αλήθεια, καθώς και το ότι η σπηλιά στην οποία ζούσε δεν ήταν η αρχή και το τέλος του κόσμου. Αν καταφέρει να επιβιώσει ίσως θελήσει από αγάπη στους συνανθρώπους του να επιστρέψει πίσω λέγοντας τους την αλήθεια, όμως αυτοί συνηθισμένοι στο τρόπο ζωής που ήδη έχουν ενστερνιστεί, το πιο πιθανό είναι ότι θα τον σκοτώσουν θεωρώντας ότι τους κοροϊδεύει ζητώντας τους να τους οδηγήσει στο άγνωστο…».
Τώρα, επειδή σωτήρες προκύπτουν στην χώρα μας συχνά και επειδή υπάρχει και το ζήτημα της κάθαρσης, στην περίπτωση μας το καλύτερο θα ήταν να φωτιστεί η σπηλιά. Να δούμε ποιος είναι ποιος. Ποιος υπηρετεί ποιόν, γιατί και με ποιες απολαβές. Τα ποσά που διαβάζουμε συχνά ως καταθέσεις στο εξωτερικό ή και ως αποτέλεσμα της λεηλασίας του ελληνικού κράτους, είναι ελάχιστα σε σχέση με τα πραγματικά.
Προσέξτε που έχουμε φτάσει. Ένα πολιτικό, οικονομικό και δημοσιογραφικό σύστημα να κατηγορεί έναν πρώην παντοδύναμο υπουργό Οικονομίας ότι έσβησε από την λίστα Λαγκάρντ τα ονόματα των συγγενών του και αυτός να κατηγορεί τον διάδοχό του και επικεφαλής πολιτικού κόμματος. Αυτό είναι το σύστημα της επαρχίας των Αθηνών. Και σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν μικρές Αθήνες. Για αυτό και ο «μύθος της σπηλιάς» μας ταιριάζει γάντι.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν θα προκύψει ο σωτήρας, αλλά αν εμείς οι πολίτες της χώρας και κάτοικοι της σπηλιάς θέλουμε, μπορούμε να ανάψουμε το φως. Αν θα αντέξουμε να δούμε την πραγματικότητα, αν θα αντέξουμε να αντιμετωπίσουμε τα «θηρία» που λεηλατούν την πατρίδα μας.
Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν η λίστα από μια τράπεζα του εξωτερικού. Σκεφτείτε ότι τράπεζες υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες υπεράκτιες εταιρείες και θα φτάσετε στο μέγεθος της λεηλασίας. Δυστυχώς, το σκοτάδι στην σπηλιά μας εμποδίζει να δούμε την αλήθεια.
Η νέα χρονιά θα βρει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και πάντα στο σκοτάδι. Την ίδια ώρα που μας λένε ότι θα ενισχυθούν οι μη έχοντες, αυξάνουν το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώνουν οι μη έχοντες. Διαλύεται κάθε κοινωνική προνοιακή δομή. Η αυτοδιοίκηση την οποία ψηφίσαμε να μας διοικεί είναι «δεμένη χειροπόδαρα». Το καράβι που λέγεται Ελλάδα θα κλυδωνιστεί υπέρμετρα το 2013. Δεν αρκεί να μη βυθιστεί. Πρέπει και να φωτιστεί, να ανάψουν τα φώτα στη σπηλιά. Μπορούμε;
Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω