Εθελοντισμός: σύμμαχος ή εχθρός των εργαζομένων;

Στη χώρα μας έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται από πολλούς μια κατασυκοφαντική επίθεση κατά των Οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών (Ο.Κ.Π.), ιδιαίτερα για εκείνες που υλοποιούν προγράμματα κοινωφελούς εργασίας

Στη χώρα μας έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται από πολλούς μια κατασυκοφαντική επίθεση κατά των Οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών (Ο.Κ.Π.), ιδιαίτερα για εκείνες που υλοποιούν προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, με χαρακτηρισμούς όπως «το δουλεμπόριο των εργαζομένων», «οι Μ.Κ.Ο. κλέβουν τους εργαζομένους» κ.λπ.

Αυτή η εκστρατεία γίνεται από κάποιους «συνδικαλιστές» και κάποια πολιτικά κόμματα. Οι Ο.Κ.Π. είναι εκείνες που υπηρετούν την κοινωνική οικονομία, την.. περιβαλλοντική δράση, τις κοινωνικές επιχειρήσεις και σε όλη την Ευρώπη με τα νέα στοιχεία απασχολούν το 14% των εργαζομένων.

Είναι μάλιστα ο μόνος τομέας της οικονομίας που αυξάνει ποσοστιαία την απασχόληση ενώ ταυτόχρονα ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας αυξάνουν τις απολύσεις. Με ποια λογική και με ποιο ηθικό κύρος στην κοινωνία πέραν της ψευδολογίας έρχονται οι συγκεκριμένοι κύκλοι να κατασυκοφαντήσουν το εθελοντικό κίνημα; Τι εξυπηρετεί αυτή η πρακτική πέρα από την ψυχολογία φόβου και την χειραγώγηση των εργαζομένων σε λογικές που οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνα που υπόσχονται; Ποιοι έχουν συμφέρον να οδηγούν στην απελπισία τους εργαζομένους με την ελπίδα να τα καταστρέψουν όλα, για να έρθουν κάποιοι άλλοι εξουσιαστές στην εξουσία;

Εθελοντισμός: σύμμαχος ή εχθρός των εργαζομένων;

Γράφει η Γεωργία Κεραμάρη, δημοσιογράφος

Ο εθελοντισμός θεριεύει στην εποχή της κρίσης. Θα τον αναχαιτίσουμε;

Καθώς βαθαίνει η κρίση, ο εθελοντισμός προβάλλεται ως η μόνη ρεαλιστική δύναμη ελπίδας. Ο εθελοντισμός είναι αναντίλεκτα κάτι παραπάνω από μία νέα κοινωνική τάση κόντρα στους χαλεπούς καιρούς της κρίσης. Είναι έμπρακτος τρόπος αλληλέγγυας ζωής και όχι μια έννοια κενή περιεχομένου. Σηματοδοτεί τον απεγκλωβισμό από τον ατομικισμό και την αναγνώριση της αξίας της συλλογικότητας. Όντας η πιο ουσιαστική συνιστώσα της Κοινωνίας των Πολιτών, επιτρέπει να εκφραστούν τα βαθύτερα αλτρουιστικά ένστικτα προς τον πασχίζοντα συνάνθρωπο. Είναι ίσως η μόνη φερέλπιδα πρόταση για να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα των άδικων συστημάτων κοινωνικής προστασίας. Αποτελεί επομένως το βασικό όχημα για μια «άλλη» καλύτερη κοινωνία. Μια κοινωνία με λιγότερο κρατισμό αλλά χωρίς κατ΄ανάγκη περισσότερη αγορά. Με λιγότερη γραφειοκρατεία και κομματοκρατία αλλά με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή. Οι εθελοντές με βασικό «όχημα» τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών πέρνουν τα ηνία και γίνονται συνδιαμορφωτές ένα κοινού οράματος για μία καλύτερη ζωή. Ποιοί είναι όμως οι εθελοντές και ποιά τα κίνητρα τους;

Εθελοντισμός: Δούναι και λαβείν

Οι εθελοντές είναι άνθρωποι της «διπλανής» πόρτας. Είναι όμως και άνθρωποι της «πρώτης» γραμμής. Άτομα που παίρνουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Συνδιαμορφωτές και «πλοηγοί» ενός κοινού οράματος για ένα καλό μέλλον. Άνθρωποι που δεν μεμψιμοιρούν, δεν σκύβουν το κεφάλι, δεν αρέσκονται να θεωρητικολογούν αλλά προτιμούν να αναλαμβάνουν δράση. Είναι πραγματικοί ιδεαλιστές. Θεωρούν ότι δεν υπάρχουν φραγμοί στην κοινωνική προσφορά.

Οι εθελοντές όμως δεν «δίνουν» μόνο αλλά και «εισπράτουν». Το κυριότερο κίνητρο για μια εθελοντική δράση είναι αναμφισβήτητα η ηθική αμοιβή. Εξίσου σημαντική όμως είναι η δυνατότητα μετεκπαιδεύσεων και απόκτησης πιστοποίησης προυπήρεσίας. Σε αδρές γραμμές, η εθελοντική δράση επιτελεί μαθησιακή και μορφωτική λειτουργία. Ο εθελοντισμός ενισχύει ακόμη την απόκτηση κοινωνικών, επικοινωνιακών και επαγγελματικών δεξιοτήτων. Ενδυναμώνει το άτομο και δίνει νέο περιεχόμενο στη ζωή των ατόμων. Παράλληλα, ο εθελοντής διευρύνει το δίκτυο των κοινωνικών επαφών του, κάτι που μπορεί να τον βοηθήσει μελλοντικά στην εύρεση εργασίας. Κοντολογίς, ο εθελοντισμός αυξάνει τη δυνατότητα ενεργού συμμετοχής των νέων στη ζωή και την εργασία και μπορεί δυνητικά να αποτελεί πηγή μελλοντικών θέσεων εργασίας.

Οι ΜΚΟ «αιμορραγούν», η κοινωνία πασχίζει

Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλά σύννεφα αμφισβήτησης που σκιάζουν το βαρυσήμαντο έργο τους. Δυστυχώς, το εθελοντικό κίνημα στην χώρα μας αντιμετωπίζεται από πολλούς πολίτες με δυσπιστία και υποκρισία. Κυριαρχεί ένας ισοπεδωτικός κυνισμός. Πολλοί κάνουν λόγο για κρατικό εναγκαλισμό, άλλοι για παράνομες χρηματοδοτήσεις και διαπλεκόμενα συμφέροντα. Δεν θα ήθελα να καθαγιάσω τις Μ.Κ.Ο. Παντού υπάρχει η εξαίρεση στο κανόνα. Όμως, το να περάσει κανείς στην αντίπερα όχθη, θεωρώντας τις Μ.Κ.Ο. πηγή όλων των δεινών της χώρας είναι άποψη μυωπική. Δαιμονοποιόντας επομένως το σύνολο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, απαξιώνουμε κάθε πράξη κοινωνικής προσφοράς. Μπορούμε άραγε με τον κυνισμό αυτό να υπερβούμε τα σημερινά αδιέξοδα της κοινωνίας; Αν δεν υπάρχουν ΜΚΟ, είναι εφικτή η αυτοοργάνωση εθελοντικών δικτύων; Είναι δυνατή η εκταμίευση πόρων από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για προγράμματα κοινωφελούς σκοπού όπως τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας;

Οι οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών και πάλι στο στόχαστρο

Ένα από τα χαρακτηριστικά «χτυπήματα» που είχαν να αντιμετωπίσουν οι Μ.Κ.Ο. ήταν η καθυστερήση των πληρωμών για τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Η υπόθεση εξελίχθηκε σε πραγματικό τραγέλαφο. Την ζοφερή πραγματικότητα της μη καταβολής των δεδουλευμένων τους καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ωφελούμενοι στα προγράμματα αυτά. Δυστυχώς για μία ακόμη φορά στα γραφειοκρατικά γρανάζια της Δημόσιας Διοίκησης «κόλλησε» το ζήτημα της εκταμίευσης των χρημάτων.

Τις πταίει για αυτήν όμως την καθυστέρηση; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ευθύνονται οι Μ.Κ.Ο. αλλά ο συνήθης ύποπτος, η Δημόσια Διοίκηση. Πιο συγκεκριμένα, τα προγράμματα αυτά επιχορηγούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ). Συνεπώς, μιλάμε για υπαρκτά κονδύλια που προορίζονται για τον συγκεκριμένο σκοπό και όχι για να καλυφθούν άλλες «τρύπες» της κυβέρνησης. Οι δε ασφαλιστικές εισφορές πληρώνονται από τον ΟΑΕΔ. Πρόκειται δηλαδή για χρήματα που έχουν κρατηθεί από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων.

Έστω και αν η κοινωφελής εργασία λειτουργεί εμβαλλωματικά, δίνοντας προσωρινή μόνο λύση στο ζήτημα της ανεργίας, στην δεδομένη περίσταση λειτουργεί ως μια «ανάσα» για εκατοντάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Ο εμπαιγμός του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων θα πρέπει επομένως να τελειώσει. Καθώς οι δικαιολογίες για την καθυστέρηση εναλλάσσονται, η κατάσταση δυναμιτίζεται. Άλλοτε έχει καθυστερήσει ο έλεγχος των δικαιολογητικών. Άλλοτε ο φόρτος εργασίας των υπαλλήλων της Διεύθυνσης Οικονομικών του Υπουργείου Εργασίας είναι απαγορευτικός για να επιταχύνθουν οι σχετικές διαδικασίες. Άλλοτε λείπουν οι αρμόδιοι υπάλληλοι. Άλλοτε η βραδύτητα οφείλεται στο γεγονός ότι τα προγράμματα αυτά είναι νεοσύστατα και δεν υπάρχει η απαραίτητη τεχνογνωσία.

Τα εμπόδια και οι δικαιολογίες μοιάζουν με «μία λερναία ύδρα», όπου όταν αντιμετωπίζεται ένα πρόβλημα προκύπτουν άλλα δυο… Η αδικαιολόγητη καθυστέρηση των πληρωμών δυναμιτίζει συθέμελα την κοινωνική συνοχή. Το σημαντικό, εν προκειμένω, δεν είναι που οφείλεται η δυσκινησία της κρατικής μηχανής, αυτή άλλωστε είναι δεδομένη επί σειρά ετών, αλλά το τι θα γίνει για να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής διαβίωση των υπαλλήλων.

Σημειωτέον ότι επί τούτου υπήρξαν πολλές αντιδράσεις από υγιείς Μ.Κ.Ο. που συκοφαντούνται συλλήβδην για διαπλοκή. Οργανώσεις που θέλουν όντως να προσφέρουν στα πλαίσια της ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας και που βλέπουν το ρόλο τους να ισοπεδώνεται καθώς αυτές καλούνται να πληρώσουν «αμαρτίες άλλων». Δυστυχώς όμως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά…

Τα χτυπήματα για τις Μ.Κ.Ο. δεν τελειώνουν όμως εδώ. Πέρα από το έλλειμα ενημέρωσης και την γενικευμένη δυσπιστία για τους στόχους και τον τρόπο λειτουργίας τους, οι οργανώσεις εθελοντών έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ακατάλληλο φορολογικό και νομικό πλαίσιο, που δεν επιτρέπει επ’ ουδενί να προωθηθούν οι κοινωφελείς στόχοι.

Οι Μ.Κ.Ο. καλούνται να επιβιώσουν σε χαλεπούς καιρούς. Επικρατούν συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας. Παράλληλα, ο βαθμός εθελοντικής συμμετοχής στη χώρα μας μοιάζει να είναι από τους μικρότερους στην Ευρώπη. Δυστυχώς, η Κοινωνία των Πολιτών είναι ισχνή, αναιμική, ανήμπορη να αντιμετωπίσει τη γενικευμένη δυσπιστία και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θα την αφήσουμε να επιτελέσει το έργο της όπως ακριβώς συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες;

Το βασικότερο εμπόδιο όμως στην ανάπτυξη της Κοινωνία των Πολιτών είναι η ίδια η Δημόσια Διοίκηση. Η τελευταία δεν είναι σε θέση να συνεργαστεί ικανοποιητικά με αυτές τις οργανώσεις. Η ελλιπής γνώση των διοικητικών στελεχών στα θέματα που αφορούν την Κοινωνία των Πολιτών αλλά και η αδυναμία τους να κατανοήσουν τον βαρυσήμαντο ρόλο τους εμποδίζει την απρόσκοπτη λειτουργία τέτοιων οργανώσεων.

Οι εθελοντικές οργανώσεις είναι υπέρ ή κατά των εργαζομένων;

Γράφει ο Γιάννης Διαβάτης

Ως προσωπικό βίωμα και σε σχέση με το ως άνω ερώτημα καταθέτω τις σκέψεις μου ελπίζοντας να συμβάλλω στην άρση παραπλανητικών απόψεων που διασπείρονται λόγω σκοπιμότητας ή λάθους. Σε ηλικία 65 ετών μετά από μια ικανοποιητική οργανωμένη καθημερινότητα στηριγμένη στους καρπούς των μακροχρόνιων σπουδών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως και στο μόχθο της μακροχρόνιας εργασίας μου, βρέθηκα λόγω κρίσεων αντιμέτωπος με την ανεργία και την οικονομική στενότητα ως συνέπεια αυτής.

Η προσπάθεια μου να διατηρήσω την εφημερίδα οικολογικού ενδιαφέροντος της οποίας ήμουν εκδότης απέτυχε.
Η προσπάθεια μου να αναπτύξω μιαν άλλη επιχειρηματική δράση, πάλι στο τομέα οικολογία/περιβάλλον απέτυχε.
Η προσπάθεια μου να βρω εργασία ως μισθωτός απέτυχε.

Εξαντλώντας τις δυνατότητες μου, για να αντιμετωπίσω τα διαρκώς αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα και τις εξοντωτικές συνέπειες τους σε κάθε πτυχή της προσωπικής και οικογενειακή μου ζωής, έφτασα εξουθενωμένος στην απογοήτευση, ώσπου αναζήτησα λύση, διαφυγή σε οργανώσεις κοινωνικής οικονομίας, εξ ου και το παράθυρο στο φως από το οποίο ελπίζω πλέον, να δημιουργήσω το δικό μου κοινωνικό συνεταιρισμό για την αξιοποίηση των ελληνικών βοτάνων –μια απαράδεκτη παραμελημένη πλουτοπαραγωγική πηγή- να αντιμετωπίσω το δικό μου εισοδηματικό πρόβλημα και να πράξω ταυτόχρονα κάποιες θέσεις εργασίας. Θεωρώντας πως, στην περίπτωση μου, είναι αυταπόδεικτη η χρησιμότητα των, περί ου ο λόγος εθελοντικών οργανώσεων μοναδικό σχόλιο επ’ αυτού θα είχα να προσθέσω πως αντί να βάλλονται προς εξόντωση τους θα πρέπει, κατόπιν διαβουλεύσεων να βελτιωθούν οι θεσμοί και όχι να διώκονται.

Εθελοντισμός και διαδίκτυο

Γράφει η Κατερίνα Νάκου, Δημοσιογράφος

Η δημιουργία ιστοσελίδων κοινωνικού ενδιαφέροντος, συλλογικής διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας όπως είναι η Wikipedia, η συμβουλευτική μέσω διαδικτύου, η διδασκαλία φοιτητών από απόσταση, ο σχεδιασμός γραφικών, η ανάπτυξη υλικού για προγράμματα σπουδών, αποτελούν ορισμένα, μονάχα, παραδείγματα τα οποία περιγράφουν την έννοια μίας νέας μορφής εθελοντισμού, του εικονικού εθελοντισμού ή εθελοντισμού του διαδικτύου. Τι είναι ο εικονικός εθελοντισμός, όμως, και που αποσκοπεί;

Εικονικός Εθελοντισμός - Εθελοντισμός του Διαδικτύου

Όχημα για την ανάπτυξή του αποτέλεσε η εξέλιξη των νέων τεχνολογιών και συγκεκριμένα η ανάπτυξη του διαδικτύου. Ο εθελοντισμός του διαδικτύου είναι γνήσιος απότοκος της Κοινωνίας των Πολιτών και συμβαδίζει με το όραμά της. Άλλωστε, σε ένα παγκοσμιοποιημένο μοντέλο ζωής, εθελοντές του διαδικτύου είναι εν δυνάμει όλοι όσοι δυσκολεύονται να προσφέρουν της υπηρεσίες τους σε συγκεκριμένο τόπο εργασίας εξαιτίας της απόστασης, του περιορισμένου χρόνου, των αυξημένων υποχρεώσεων ή κάποιας μορφής αναπηρίας. Αν και ο εικονικός εθελοντισμός παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με την τηλεργασία, υπάρχει η βασική διαφορά ότι στην πρώτη περίπτωση οι εθελοντές του διαδικτύου δεν αμείβονται για τις υπηρεσίες τους.

Στόχοι

Ένας υγιής εικονικός εθελοντισμός φιλοδοξεί να ασκήσει έλεγχο στους φορείς της εξουσίας και να διαφυλάξει τη διαφάνεια των θεσμών. Έχει ως στόχο να διατηρήσει την ανεξαρτησία του σε πείσμα όσων εκμεταλλεύονται τη διάχυση της πληροφορίας έχοντας ως στόχο την εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών. Ο εικονικός εθελοντισμός τάσσεται ενάντια στα συστήματα διάχυσης της πληροφορίας, που αντιμετωπίζουν την τελευταία ως εμπόρευμα, στερώντας την από τον επιμορφωτικό και χρηστικό της ρόλο. Σε αυτό τον άξονα, ένα κοινό δίκτυο εθελοντικών οργανώσεων προσανατολισμένο σε θέματα οικολογίας εθελοντισμού, εναλλακτικής επιχειρηματικότητας, θα μπορούσε να αποδειχθεί θετικό βήμα για τη συγκρότηση κοινωνικού κεφαλαίου.

Crowdsourcing

Στο παραπάνω πλαίσιο, ομάδες όπως οι Atenistas, οι οποίες συγκροτήθηκαν μέσω διαδικτύου και σχεδιάζουν δράσεις στο αστικό πεδίο, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα Crowdsourcing (πληθοπορισμός). Σύμφωνα με τον ορισμό, πρόκειται για «μία μορφή συλλογικής διαδικτυακής δραστηριότητας στην οποία ένα άτομο, ένα ίδρυμα, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός ή μία εταιρεία, προτείνει σε μία ομάδα ατόμων με ποίκιλλες γνώσεις, ετερογένεια και αριθμό μέσω μίας ανοιχτής πρόσκλησης να αναλάβουν εθελοντικά μια εργασία».

Μικρο-εθελοντισμός

Επιπλέον, ο μικρο-εθελοντισμός είναι μία μορφή εικονικού εθελοντισμού και αφορά ενέργειες που τελούνται από τους εθελοντές μέσω συσκευών οι οποίες συνδέονται με το διαδίκτυο, όπως είναι τα smartphones και στόχο έχουν την υποστήριξη Μη Κυβερνητικών δομών.

Ας μην ξεχνάμε, πως ο εθελοντισμός του διαδικτύου μπορεί να ανοίξει το δρόμο προς μία δικαιότερη κοινωνία που δε θα γίνεται έρμαιο της κρατικής γραφειοκρατίας αλλά θα στέκεται αντιμέτωπη στα εκάστοτε συμφέροντα τοποθετώντας το δικό της λιθαράκι στην απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας.

Ο Δεκάλογος του σύγχρονου «εθελοντή» σε μια ρημαγμένη Ελλάδα

Γράφει ο Αλέξανδρος Ξυράφης, Γεωπόνος

Όσον αφορά τον ευκόλως χρησιμοποιήσιμο και καταχρηστικά εκμεταλλεύσιμο όρο του «εθελοντή», ας αναφερθούν και ας προβληματίσουν ηθικοί κανόνες για το τι σημαίνει σε τελική ανάλυση ο συγκεκριμένος όρος, τουλάχιστον σε τούτη εδώ τη χώρα, θεωρώντας βέβαια το Δεκάλογο που ακολουθεί ως μία προσωπική και μόνο γνώμη.

1. Εθελοντής είναι εκείνος ο οποίος προσφέρει ό,τι δύναται να προσφέρει υπέρ του συνανθρώπου του και για κοινωφελή σκοπό ΧΩΡΙΣ να αποσκοπεί σε μελλοντικό προσωπικό του συμφέρον.

2. Εθελοντής είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται πώς πρέπει να πράξει για να προσφέρει, γνωρίζει γιατί το πράττει και συνειδητά προτίθεται να προσφέρει χωρίς καμιάς μορφής «ανταμοιβή» στοχεύοντας και μόνο στην ηθική του ικανοποίηση.

3. Εθελοντής είναι εκείνος που πράττει κατά συνείδηση και όχι ακολουθώντας γραμμές είτε ευθείες είτε τεθλασμένες.

4. Εθελοντής είναι εκείνος που προσφέρει το οτιδήποτε υπερασπιζόμενος την ανωνυμία του.

5. Εθελοντής είναι ή τουλάχιστον προκύπτει να αποτελεί, πλέον εξαναγκαστικά και καταχρηστικά, ο κάθε άνεργος ως ένα απρόσωπο αριθμητικό ψηφίο ενός πενταψήφιου ή εξαψήφιου αριθμού το οποίο απλώς πλανάται μεταξύ ανεργίας και επισφαλούς εργασίας ώστε να μειώνεται πλασματικά και με αισχρό τρόπο το κατά περίπτωση τρέχον ποσοστό ανεργίας σε τούτη την Ψωροκώσταινα.

6. Εθελοντής ΔΕΝ είναι και δεν δύναται να είναι κάθε κομματικός, πρώην ή μη πολιτικός διαπλεκόμενος και το εκάστοτε συνάφι του ευελπιστώντας στο να αυτοανακηρυχθούν ως ευεργέτες, γιατί όχι, και Άγιοι.

7. Εθελοντής ΔΕΝ είναι εκείνος ή γενικώς όλοι εκείνοι, οι οποίοι ενώ είχαν καλομάθει στα σαλέ τους, τα κότερα, τα ιστιοπλοϊκά τους, τη χλιδή τους και τα δυσθεώρητα “Cayenne” τους περί των βορείων και λοιπών «πρώην high class» προαστίων καθώς και στα ψεύτικα και κούφια όνειρά τους, τούτη την ώρα να παλεύουν εξαναγκαστικώς στο να το παίξουν «καλο-εθελοντές», «υποστηριχτές» και «καλοθελητές» υπέρ των φτωχών και του γενικού καλού, φορώντας τα φανταχτερά τους ημι-σπορ (κατ’ ανάγκη δυστυχώς για κείνους) ντυσίματά τους και πλασάροντας τους εαυτούς τους -αποφεύγοντας μάλιστα επιμελώς, αλλά και δια «ευγενούς» ροπάλου, εκείνους τους ταλαίπωρους που ο φόβος του αγγίγματος και μόνο μπορεί να τους αποφέρει κατακριτέο λέκιασμα ίσως και ανεπιθύμητο οσφρητικό αποτέλεσμα στον ξεθαμμένο "Yves Saint Laurent" ρουχισμό τους- ως υπεράνω εθελοντές ενός ανώτερου κοινωνικού χρυσελεφάντινου θεού ο οποίος κάποτε θα τους λυπηθεί και θα τους ξαναχώσει στην «superουάου» -χρεοκοπημένη πια- πρώην αιμοσταγή πολυεθνική όπου ας πούμε ότι εργάζονταν, αλλά επειδή η αχρηστία και το μιζανπλί, ασχέτως φύλου, πλέον δύσκολα πληρώνεται, επέστρεψαν σπίτι τους.

8. Εθελοντής ΔΕΝ είναι εκείνος που προσφέρει απλόχερα «εθελοντικώς» και ιδιοτελώς τις μέχρι πρότινος ηθικές του αξίες, ευελπιστώντας σε προσωπική του ωφέλεια είτε αυτό αποτελεί κάποιου είδους επερχόμενη «προκηρυσσόμενη» έμμισθη εργασία με ή χωρίς ΑΣΕΠ ή σε προσωπικό όφελος βασιζόμενος στις «υπηρεσίες» που ήδη έχει προσφέρει.

9. Εθελοντής είναι εκείνος που θα δώσει και το αίμα του για τον συνάνθρωπό του και δεν θα το αναφέρει πουθενά.

10. Εθελοντής είναι ή εξακολουθεί να πιστεύεται ότι αποτελεί, όσον αφορά τούτη τη χώρα και κατά γενική ομολογία, ο μαλθακός άνθρωπος (κοινή ονομασία = ο μ@λ@κ@ς), όσο τραγικός κι αν ηχεί ο χαρακτηρισμός αυτός.

Πηγή: Social Activism