Ο μειωμένος ΦΠΑ, οι καταναλωτές και τα… καραβάκια στο Αιγαίο

Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, μετά την ακατανόητη κι εντελώς παράλογη αύξησή του, θα είναι ένα μέτρο προσωρινό. Θα ισχύει έως το τέλος της χρονιάς. Αυτό είναι γνωστό. Η επιτυχία του επί της ουσίας θα κριθεί από την εξυπνάδα

Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, μετά την ακατανόητη κι εντελώς παράλογη αύξησή του, θα είναι ένα μέτρο προσωρινό. Θα ισχύει έως το τέλος της χρονιάς. Αυτό είναι γνωστό. Η επιτυχία του επί της ουσίας θα κριθεί από την εξυπνάδα και τον επαγγελματισμό των καταστηματαρχών να προχωρήσουν στην αντίστοιχη μείωση των τιμών. Έτσι να ξαναφέρουν τον κόσμο στα μαγαζιά τους, να τονωθεί η κίνηση, να αυξήσουν τον τζίρο τους και τέλος - τέλος να ενισχυθούν τα έσοδα του κράτους...

Όμως, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών άλλα έδειχνε. Υπήρχε διάχυτη η ανησυχία γενικότερα ότι οι καταστηματάρχες (της εστίασης πάντα) δεν θα προχωρούσαν σε μειώσεις τιμών αλλά θα καρπώνονταν τη διαφορά προκειμένου να βγάλουν μερικά σπασμένα από την μειωμένη κατανάλωση. Γεγονός που αν πράγματι συμβεί, τότε τζίφος η όλη προσπάθεια.

Έτσι λοιπόν το υπουργείο Ανάπτυξης θα βρίσκεται σε απανωτές συσκέψεις με τους φορείς και τις ενώσεις των επαγγελματιών στην εστίαση προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι θα έχουμε μειώσεις. Στην κατεύθυνση αυτή λοιπόν αποφασίστηκε να εφαρμοστεί το γαλλικό μοντέλο. Να έχουν δηλαδή ειδικό σήμα όσα μαγαζιά έχουν μειώσει τις τιμές. Σήμα το οποίο θα λαμβάνουν από τις επαγγελματικές οργανώσεις που ανήκουν. Θα υπάρχει όμως κι ένα άλλο σήμα το οποίο θα απονέμεται στα μαγαζιά που μερικώς θα έχουν μειώσει τις τιμές… Τα πως και τα γιατί ακόμη δεν έχουν καθοριστεί, οπότε και δεν μπορούμε να κρίνουμε αν πράγματι μπορεί να έχει νόημα η όλη διαδικασία.

Αυτό όμως που με μια σχετική βεβαιότητα μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι πως ως καταναλωτές βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που σοφά ο λαός έχει περιγράψει ως «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Από τη μια έχεις ένα κράτος που λαμβάνει μέτρα, για τα οποία πλείστοι όσοι επιχειρηματολογούν για την αναποτελεσματικότητά τους και οι οποίοι εν τέλει στην προκειμένη περίπτωση δικαιώνονται, κι από την άλλη έχεις υποτίθεται τους επαγγελματίες της αγοράς που δεν εννοούν να καταλάβουν ποιο είναι πλέον το συμφέρον τους και η σανίδα επιβίωσής τους. Ο τζίρος φέρνει κέρδος όπως και ο επαγγελματισμός. Και οι καταναλωτές πια αναγνωρίζουν τον επαγγελματία και τον αντιμετωπίζουν αναλόγως.

Αν λοιπόν δεν αλλάξει γρήγορα αυτή η παρωχημένη πλέον κουλτούρα «με τρεις πελάτες θέλω να βγάλω το τζίρο του μήνα», έχουμε την αίσθηση πως θα ξαναγνωρίσει δόξες (ψιλοπαραφρασμένο) εκείνο το ωραίο τραγουδάκι: «άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, καραβάκια (σηματάκια…) στο Αιγαίο, δεν με παίρνετε καλέ…».

Agoreus