Εντός του φθινοπώρου αναμένονται τα νεότερα γύρω από τα σχέδια διείσδυσης των Γερμανών στον ελληνικό τραπεζικό τομέα, μέσω της ίδρυσης μικρών τοπικών τραπεζών στην ελληνική περιφέρεια, κατά το πρότυπο των τοπικών ταχυδρομικών
Sparkasse σε Μακεδονία και Πελοπόννησο
Εντός του φθινοπώρου αναμένονται τα νεότερα γύρω από τα σχέδια διείσδυσης των Γερμανών στον ελληνικό τραπεζικό τομέα μέσω της ίδρυσης μικρών τοπικών τραπεζών στην ελληνική περιφέρεια, κατά το πρότυπο των τοπικών ταχυδρομικών ταμιευτηρίων, των Sparkasse, που λειτουργούν στη χώρα τους εδώ και αιώνες, με βασικό στόχο τη χρηματοδότηση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και την παροχή... μικροδανείων σε ιδιώτες, επαγγελματίες και μικρές επιχειρήσεις.
Το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδος έχουν λάβει πλήρη ενημέρωση ότι το σχέδιο θα αρχίσει να υλοποιείται από το πρώτο εξάμηνο του 2014 και –σύμφωνα με γερμανικές πηγές- δεν έχουν εκφράσει κάποια αντίρρηση ή επιφύλαξη.
Το θέμα συζητείται επισήμως εδώ και περίπου έναν χρόνο και ήταν από τα βασικά που υπήρχαν στην ατζέντα ταυ Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα.
Πέντε υποκαταστήματα
Η αρχική ιδέα διατυπώθηκε το φθινόπωρο του 2012, όταν σε συνέδριο για τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας που διοργάνωσε στην Αθήνα το Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο, υψηλόβαθμο στέλεχος του ομίλου Sparkasse εκτίμησε ότι η εφαρμογή του ίδιου συστήματος στη χώρα μας, μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της ρευστότητας για τους μικρούς της αγοράς.
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν αμέσως την τεχνική επεξεργασία και επέλεξαν για αρχή την Κεντρική Μακεδονία και Πελοπόννησο. Δύο περιοχές που από τη δεκαετία του 1960 έχουν τροφοδοτήσει την Γερμανία με μετανάστες, πολλοί εκ των οποίων έχουν επιστρέψει ως συνταξιούχοι στην Ελλάδα και γνωρίζουν πολύ καλά το όνομα Sparkasse και το σύστημα που ακολουθούν αυτές οι μικρές τράπεζες. Επιπροσθέτως πρόκειται για περιοχές με σημαντική αγροτική παραγωγή, μεγάλο κομμάτι της οποίας κατευθύνεται στις αγορές της Γερμανίας.
Το πλάνο περιλαμβάνει τη δημιουργία πέντε Sparkasse μέσα στο 2004, στο Κιλκίς, στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, στη Βέροια ή στην Κατερίνη, στην Καλαμάτα και στην Πάτρα (σ.σ. σε δεύτερη φάση ο γερμανικός όμιλος προσανατολίζεται να λειτουργήσει υποκατάστημα στη Θεσσαλία).
430 τοπικές τράπεζες με μετόχους τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης
Υπό τον τίτλο Sparkasse στη Γερμανία συνυπάρχουν περί τις 430 μικρές τοπικές τράπεζες, που στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν μετόχους κατά 50% τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κάθε μία από αυτές ακολουθεί την ίδια πάνω κάτω πολιτική, αλλά οι πορείες τους είναι πλήρως ανεξάρτητες. Υπάρχει μόνο μια διοικητική κεφαλή, χωρίς όμως μετοχική δύναμη, ούτε παρεμβάσεις που να θίγουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Μια βασική διαφορά αυτών των μικρών τοπικών τραπεζών από τις μεγαλύτερες εμπορικές είναι ότι δανείζουν μόνο στην περιοχή εμβέλειάς τους και μέχρι του ύψους των κεφαλαίων που διαχειρίζονται. Δεν δανείζονται, δηλαδή, από τη διατραπεζική αγορά για να τροφοδοτήσουν την πιστωτική επέκταση.
Τα δάνεια που χορηγούν σε επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες οι Sparkasse είναι της τάξεως των 10.000, 20.000 ή 50.000 ευρώ το πολύ. Τα επιτόκια είναι ανταγωνιστικά σε σχέση με τις εμπορικές τράπεζες, αλλά οι εμπράγματες διασφαλίσεις υψηλότερες, ώστε η πιθανότητα να «κοκκινίσει» κάποιο δάνειο να είναι απειροελάχιστη.
Αυτή βέβαια η πρακτική είναι σαφώς πολύ μακριά από τη νοοτροπία των Ελλήνων, οι οποίοι θα είναι δύσκολο να συναινέσουν σε εμπράγματες διασφαλίσεις για σχετικώς μικρά ποσά δανείων, ενώ η ελληνική αγορά μπορεί να εμπιστεύεται τα γερμανικά προϊόντα, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί στο πεδίο των υπηρεσιών.
Χορός δισ. ευρώ
Στην επίσημη επιχειρηματολογία τους, οι Γερμανοί επισημαίνουν ότι βασικός στόχος της πρωτοβουλίας είναι να συμβάλουν στην ενίσχυση της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας, και ειδικότερα των περιφερειών με ανεπτυγμένη αγροτική οικονομία. Βέβαια, παράγοντες του ελληνικού τραπεζικού συστήματος υπογραμμίζουν ότι αυτή είναι η μία «πλευρά της Σελήνης». Η άλλη πλευρά, που σε αυτή τη φάση παραμένει αθέατη, αφορά την άντληση ρευστότητας και τη διαχείριση κεφαλαίων από το υφιστάμενο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Με το δεδομένο ότι οι Sparkasse ακολουθούν μια σχετικά συντηρητική επεκτατική πολιτική, αφού δεν δανείζονται από τη διατραπεζική αγορά, για να επιτύχει το εγχείρημα θα πρέπει να βρουν πόρους από δύο συγκεκριμένες πηγές: πρώτον από τις καταθέσεις που θα προσελκύσουν και δεύτερον, από τα χρήματα που διακινούνται μεταξύ των δύο χωρών – ως επί το πλείστον από την Γερμανία προς την Ελλάδα. Κυρίως από τις συντάξεις που εισπράττουν από τα γερμανικά ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και άλλων χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες συνταξιούχοι, αλλά και από τους μετανάστες των τελευταίων χρόνων οι οποίοι έφυγαν από την Ελλάδα λόγω της κρίσης, εργάζονται στη Γερμανία και στηρίζουν τις οικογένειες τους στην Ελλάδα.
Είναι λοιπόν πιθανόν ότι οι Γερμανοί θα ποντάρουν στο χαρτί της φερεγγυότητας και αξιοπιστίας του δικού τους τραπεζικού συστήματος, επιχείρημα που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό σε μια ενδεχόμενη αναζωπύρωση της φιλολογίας για το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, κάτι που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει.
Το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδος έχουν λάβει πλήρη ενημέρωση ότι το σχέδιο θα αρχίσει να υλοποιείται από το πρώτο εξάμηνο του 2014 και –σύμφωνα με γερμανικές πηγές- δεν έχουν εκφράσει κάποια αντίρρηση ή επιφύλαξη.
Το θέμα συζητείται επισήμως εδώ και περίπου έναν χρόνο και ήταν από τα βασικά που υπήρχαν στην ατζέντα ταυ Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα.
Πέντε υποκαταστήματα
Η αρχική ιδέα διατυπώθηκε το φθινόπωρο του 2012, όταν σε συνέδριο για τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας που διοργάνωσε στην Αθήνα το Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο, υψηλόβαθμο στέλεχος του ομίλου Sparkasse εκτίμησε ότι η εφαρμογή του ίδιου συστήματος στη χώρα μας, μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της ρευστότητας για τους μικρούς της αγοράς.
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν αμέσως την τεχνική επεξεργασία και επέλεξαν για αρχή την Κεντρική Μακεδονία και Πελοπόννησο. Δύο περιοχές που από τη δεκαετία του 1960 έχουν τροφοδοτήσει την Γερμανία με μετανάστες, πολλοί εκ των οποίων έχουν επιστρέψει ως συνταξιούχοι στην Ελλάδα και γνωρίζουν πολύ καλά το όνομα Sparkasse και το σύστημα που ακολουθούν αυτές οι μικρές τράπεζες. Επιπροσθέτως πρόκειται για περιοχές με σημαντική αγροτική παραγωγή, μεγάλο κομμάτι της οποίας κατευθύνεται στις αγορές της Γερμανίας.
Το πλάνο περιλαμβάνει τη δημιουργία πέντε Sparkasse μέσα στο 2004, στο Κιλκίς, στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, στη Βέροια ή στην Κατερίνη, στην Καλαμάτα και στην Πάτρα (σ.σ. σε δεύτερη φάση ο γερμανικός όμιλος προσανατολίζεται να λειτουργήσει υποκατάστημα στη Θεσσαλία).
430 τοπικές τράπεζες με μετόχους τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης
Υπό τον τίτλο Sparkasse στη Γερμανία συνυπάρχουν περί τις 430 μικρές τοπικές τράπεζες, που στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν μετόχους κατά 50% τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Κάθε μία από αυτές ακολουθεί την ίδια πάνω κάτω πολιτική, αλλά οι πορείες τους είναι πλήρως ανεξάρτητες. Υπάρχει μόνο μια διοικητική κεφαλή, χωρίς όμως μετοχική δύναμη, ούτε παρεμβάσεις που να θίγουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Μια βασική διαφορά αυτών των μικρών τοπικών τραπεζών από τις μεγαλύτερες εμπορικές είναι ότι δανείζουν μόνο στην περιοχή εμβέλειάς τους και μέχρι του ύψους των κεφαλαίων που διαχειρίζονται. Δεν δανείζονται, δηλαδή, από τη διατραπεζική αγορά για να τροφοδοτήσουν την πιστωτική επέκταση.
Τα δάνεια που χορηγούν σε επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες οι Sparkasse είναι της τάξεως των 10.000, 20.000 ή 50.000 ευρώ το πολύ. Τα επιτόκια είναι ανταγωνιστικά σε σχέση με τις εμπορικές τράπεζες, αλλά οι εμπράγματες διασφαλίσεις υψηλότερες, ώστε η πιθανότητα να «κοκκινίσει» κάποιο δάνειο να είναι απειροελάχιστη.
Αυτή βέβαια η πρακτική είναι σαφώς πολύ μακριά από τη νοοτροπία των Ελλήνων, οι οποίοι θα είναι δύσκολο να συναινέσουν σε εμπράγματες διασφαλίσεις για σχετικώς μικρά ποσά δανείων, ενώ η ελληνική αγορά μπορεί να εμπιστεύεται τα γερμανικά προϊόντα, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί στο πεδίο των υπηρεσιών.
Χορός δισ. ευρώ
Στην επίσημη επιχειρηματολογία τους, οι Γερμανοί επισημαίνουν ότι βασικός στόχος της πρωτοβουλίας είναι να συμβάλουν στην ενίσχυση της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας, και ειδικότερα των περιφερειών με ανεπτυγμένη αγροτική οικονομία. Βέβαια, παράγοντες του ελληνικού τραπεζικού συστήματος υπογραμμίζουν ότι αυτή είναι η μία «πλευρά της Σελήνης». Η άλλη πλευρά, που σε αυτή τη φάση παραμένει αθέατη, αφορά την άντληση ρευστότητας και τη διαχείριση κεφαλαίων από το υφιστάμενο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Με το δεδομένο ότι οι Sparkasse ακολουθούν μια σχετικά συντηρητική επεκτατική πολιτική, αφού δεν δανείζονται από τη διατραπεζική αγορά, για να επιτύχει το εγχείρημα θα πρέπει να βρουν πόρους από δύο συγκεκριμένες πηγές: πρώτον από τις καταθέσεις που θα προσελκύσουν και δεύτερον, από τα χρήματα που διακινούνται μεταξύ των δύο χωρών – ως επί το πλείστον από την Γερμανία προς την Ελλάδα. Κυρίως από τις συντάξεις που εισπράττουν από τα γερμανικά ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και άλλων χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες συνταξιούχοι, αλλά και από τους μετανάστες των τελευταίων χρόνων οι οποίοι έφυγαν από την Ελλάδα λόγω της κρίσης, εργάζονται στη Γερμανία και στηρίζουν τις οικογένειες τους στην Ελλάδα.
Είναι λοιπόν πιθανόν ότι οι Γερμανοί θα ποντάρουν στο χαρτί της φερεγγυότητας και αξιοπιστίας του δικού τους τραπεζικού συστήματος, επιχείρημα που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό σε μια ενδεχόμενη αναζωπύρωση της φιλολογίας για το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, κάτι που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ (Γιώργος Μητράκης)
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω