Όταν οι σύγχρονες θεωρητικές προσεγγίσεις για το φαινόμενο της αστικότητας και της πόλης βρίσκονται σε αδιέξοδο και πλήρη σύγχυση, με αποτέλεσμα να βιώνουμε τα εκφυλιστικά κατασκευάσματα ιδεολογικών υποπροϊόντων
Όταν οι σύγχρονες θεωρητικές προσεγγίσεις για το φαινόμενο της αστικότητας και της πόλης βρίσκονται σε αδιέξοδο και πλήρη σύγχυση, με αποτέλεσμα να βιώνουμε τα εκφυλιστικά κατασκευάσματα ιδεολογικών υποπροϊόντων των πολιτικών ελίτ που αναπαράγουν και ενισχύουν τη σύγχυση και το αδιέξοδο, τότε η πλέον ασφαλής οδός επαναπροσδιορισμού και σύνταξης μιας συνεκτικής και ολιστικής θεώρησης για το μέλλον της πόλης είναι η «επιστροφή» στις ρίζες: της πολιτικής σκέψης στους Αρχαίους Έλληνες και στον κορυφαίο στοχαστή Αριστοτέλη...
Ανιχνεύοντας και καταγράφοντας τις θέσεις του για την πόλη (άρα την Αλεξανδρούπολη) στα «Πολιτικά» θα εντοπίσουμε αρχές και αξίες, οι οποίες μπορούν σήμερα να λειτουργήσουν ως «οδικός χάρτης» για όσους θα επιχειρήσουν να ηγηθούν των πόλεων μέσω των προσεχών δημοτικών εκλογών.
Η απόπειρα σύνταξης ενός καταλόγου θέσεων του Αριστοτέλη για την (Αλεξανδρου)πολη είναι ενδεικτική και όχι περιοριστική.
1. Η πόλη είναι μια ολοκληρωμένη πολιτική ένωση ως προϊόν μιας εξελικτικής διαδικασίας. Η οποία ξεκινάει από τις απλούστερες μορφές ενώσεων και σύνδεσης και αναπτύσσεται σε συνθετότερες μορφές για να τερματισθεί με τη δημιουργία της (Αλεξανδρου)πολης. Η ανάδειξη της πόλης συνιστά φυσικά κατάσταση. Η εξελικτική διαδικασία είναι: οικογένεια > χωριό > πόλη. («Η δ’ εκ πλειόνων κωμών κοινωνία τέλειος πόλις»).
Σήμερα εμφανίζονται αμφισβητήσεις για τη δομή της Αλεξανδρούπολης, ποια είναι η κατεύθυνση που πρέπει να υιοθετηθεί: η αποδόμηση ή η ενίσχυση της; Η αποσκίρτηση των Φερών ή η ενσωμάτωση της Σαμοθράκης στο οικοδόμημα;
2. Η πόλη ανήκει στις σύνθετες καταστάσεις και η διατήρηση της συνθετότητας της αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για την ύπαρξη και διατήρηση της. Η διαφοροποίηση και η σύγκρουση συνιστούν προϋποθέσεις για την επιβίωση της πόλης ως πολιτικής ένωσης. Εάν η ενότητα προχωρήσει πέρα από ένα ορισμένο όριο, η πόλη παύει να είναι πόλη. Ο Αριστοτέλης θεωρεί αναγκαία την ενότητα, αλλά όχι την απόλυτη ενότητα για να μην καταργηθεί ο πλουραλιστικός χαρακτήρας της, που θα οδηγήσει στην καταστροφή της. Στην αναίρεση του πολιτικού στοιχείου της.
Εν όψει λοιπόν των δημοτικών εκλογών το 2014 είναι πολύτιμο, δημιουργικό και δυναμικό στοιχείο της λειτουργίας της Αλεξανδρούπολης, η δημιουργία και δημόσια παρουσία πολλών και διαφορετικών κινήσεων, παρατάξεων συνδυασμών. Η πολυφωνία ενισχύει την (Αλεξανδρου)πολη. Η μονοφωνία την υπονομεύει. Η ουσία της τοπικής πολιτικής δημοκρατίας, προϋποθέτει τη διαφοροποίηση, τη διαλεκτική αντιπαράθεση, την ισορροπία ανάμεσα στην ενότητα και την διαφοροποίηση.
3. Η πόλη στην Αριστοτελική σύλληψη και ερμηνεία, έχει ένα τέλος (σκοπό και στόχο). Η πόλη δημιουργείται για ένα συγκεκριμένο στόχο που συμβάλλει στον προσδιορισμό της ταυτότητας της. Η πόλη που δημιουργείται και αναπτύσσεται χάριν του «ζην» υπάρχει χάριν του «ευ ζην» και έτσι ικανοποιεί το βασικό στόχο της «αυτάρκειας» δηλαδή την κατάκτηση της ευημερίας και της ασφάλειας των πολιτών.
Ο τελεολογικός χαρακτήρας της Αριστοτελικής πρότασης για την (Αλεξανδρου)πολη προϋποθέτει όλοι όσοι επιθυμούν και οραματίζονται να διαχειρισθούν το μέλλον της έχουν καθήκον να δημοσιοποιήσουν αξιόπιστα και υλοποιήσιμα σχέδια και δράσεις με χρονοδιάγραμμα και χρηματοδοτικά πρωτόκολλα που θα στοχεύουν στη διασφάλιση του «ευ ζην» της Αλεξανδρούπολης. Έγκαιρα και ολοκληρωμένα.
4. Η Πόλη συγκροτείται από τους πολίτες («η γαρ πόλις πολιτών το πλήθος ἐστιν») Η πόλη δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς τους πολίτες να ταυτίζονται μ’ αυτήν, μέσω της συμμετοχής τους στην απονομή της δικαιοσύνης και της διακυβέρνησης. Στην σύγχρονη αντιπροσωπευτική δημοκρατία η έννοια του πολίτη έχει βεβαίως αλλάξει σημαντικά.
Η συμμετοχικότητα κατακτιέται και εμπεδώνεται με σύγχρονες τεχνολογικές δομές που εξαυλώνουν την παραδοσιακή μορφή της φυσικής παρουσίας. Αυτό το κρίσιμο μέγεθος είναι ένα μεγάλο και κρίσιμο στοίχημα για την Αλεξανδρούπολη του μέλλοντος.
5. Η ιδιότητα του πολίτη οδηγεί στην πολιτικοποίηση του και αυτή στη συμμετοχή. Προϋπόθεση για την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας αποτελεί η δημοσιότητα δηλαδή η διαφάνεια. Μια έννοια η οποία καθυστερημένα μπήκε στο δημόσιο βίο των Ελλήνων και η οποία όμως βάρβαρα εκπορνεύθηκε. Γι’ αυτό η επιβίωση της Αλεξανδρούπολης περνάει μέσα από την εμπέδωση της Διαφάνειας, παντού, πάντοτε και για όλους. Χωρίς εξαιρέσεις και συμβιβασμούς.
Υ.Γ. Πολύτιμος οδηγός είναι το βιβλίο του Π. Ιωακειμίδη «Η πόλη και η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Δ.Π.Δ.
Ανιχνεύοντας και καταγράφοντας τις θέσεις του για την πόλη (άρα την Αλεξανδρούπολη) στα «Πολιτικά» θα εντοπίσουμε αρχές και αξίες, οι οποίες μπορούν σήμερα να λειτουργήσουν ως «οδικός χάρτης» για όσους θα επιχειρήσουν να ηγηθούν των πόλεων μέσω των προσεχών δημοτικών εκλογών.
Η απόπειρα σύνταξης ενός καταλόγου θέσεων του Αριστοτέλη για την (Αλεξανδρου)πολη είναι ενδεικτική και όχι περιοριστική.
1. Η πόλη είναι μια ολοκληρωμένη πολιτική ένωση ως προϊόν μιας εξελικτικής διαδικασίας. Η οποία ξεκινάει από τις απλούστερες μορφές ενώσεων και σύνδεσης και αναπτύσσεται σε συνθετότερες μορφές για να τερματισθεί με τη δημιουργία της (Αλεξανδρου)πολης. Η ανάδειξη της πόλης συνιστά φυσικά κατάσταση. Η εξελικτική διαδικασία είναι: οικογένεια > χωριό > πόλη. («Η δ’ εκ πλειόνων κωμών κοινωνία τέλειος πόλις»).
Σήμερα εμφανίζονται αμφισβητήσεις για τη δομή της Αλεξανδρούπολης, ποια είναι η κατεύθυνση που πρέπει να υιοθετηθεί: η αποδόμηση ή η ενίσχυση της; Η αποσκίρτηση των Φερών ή η ενσωμάτωση της Σαμοθράκης στο οικοδόμημα;
2. Η πόλη ανήκει στις σύνθετες καταστάσεις και η διατήρηση της συνθετότητας της αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για την ύπαρξη και διατήρηση της. Η διαφοροποίηση και η σύγκρουση συνιστούν προϋποθέσεις για την επιβίωση της πόλης ως πολιτικής ένωσης. Εάν η ενότητα προχωρήσει πέρα από ένα ορισμένο όριο, η πόλη παύει να είναι πόλη. Ο Αριστοτέλης θεωρεί αναγκαία την ενότητα, αλλά όχι την απόλυτη ενότητα για να μην καταργηθεί ο πλουραλιστικός χαρακτήρας της, που θα οδηγήσει στην καταστροφή της. Στην αναίρεση του πολιτικού στοιχείου της.
Εν όψει λοιπόν των δημοτικών εκλογών το 2014 είναι πολύτιμο, δημιουργικό και δυναμικό στοιχείο της λειτουργίας της Αλεξανδρούπολης, η δημιουργία και δημόσια παρουσία πολλών και διαφορετικών κινήσεων, παρατάξεων συνδυασμών. Η πολυφωνία ενισχύει την (Αλεξανδρου)πολη. Η μονοφωνία την υπονομεύει. Η ουσία της τοπικής πολιτικής δημοκρατίας, προϋποθέτει τη διαφοροποίηση, τη διαλεκτική αντιπαράθεση, την ισορροπία ανάμεσα στην ενότητα και την διαφοροποίηση.
3. Η πόλη στην Αριστοτελική σύλληψη και ερμηνεία, έχει ένα τέλος (σκοπό και στόχο). Η πόλη δημιουργείται για ένα συγκεκριμένο στόχο που συμβάλλει στον προσδιορισμό της ταυτότητας της. Η πόλη που δημιουργείται και αναπτύσσεται χάριν του «ζην» υπάρχει χάριν του «ευ ζην» και έτσι ικανοποιεί το βασικό στόχο της «αυτάρκειας» δηλαδή την κατάκτηση της ευημερίας και της ασφάλειας των πολιτών.
Ο τελεολογικός χαρακτήρας της Αριστοτελικής πρότασης για την (Αλεξανδρου)πολη προϋποθέτει όλοι όσοι επιθυμούν και οραματίζονται να διαχειρισθούν το μέλλον της έχουν καθήκον να δημοσιοποιήσουν αξιόπιστα και υλοποιήσιμα σχέδια και δράσεις με χρονοδιάγραμμα και χρηματοδοτικά πρωτόκολλα που θα στοχεύουν στη διασφάλιση του «ευ ζην» της Αλεξανδρούπολης. Έγκαιρα και ολοκληρωμένα.
4. Η Πόλη συγκροτείται από τους πολίτες («η γαρ πόλις πολιτών το πλήθος ἐστιν») Η πόλη δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς τους πολίτες να ταυτίζονται μ’ αυτήν, μέσω της συμμετοχής τους στην απονομή της δικαιοσύνης και της διακυβέρνησης. Στην σύγχρονη αντιπροσωπευτική δημοκρατία η έννοια του πολίτη έχει βεβαίως αλλάξει σημαντικά.
Η συμμετοχικότητα κατακτιέται και εμπεδώνεται με σύγχρονες τεχνολογικές δομές που εξαυλώνουν την παραδοσιακή μορφή της φυσικής παρουσίας. Αυτό το κρίσιμο μέγεθος είναι ένα μεγάλο και κρίσιμο στοίχημα για την Αλεξανδρούπολη του μέλλοντος.
5. Η ιδιότητα του πολίτη οδηγεί στην πολιτικοποίηση του και αυτή στη συμμετοχή. Προϋπόθεση για την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας αποτελεί η δημοσιότητα δηλαδή η διαφάνεια. Μια έννοια η οποία καθυστερημένα μπήκε στο δημόσιο βίο των Ελλήνων και η οποία όμως βάρβαρα εκπορνεύθηκε. Γι’ αυτό η επιβίωση της Αλεξανδρούπολης περνάει μέσα από την εμπέδωση της Διαφάνειας, παντού, πάντοτε και για όλους. Χωρίς εξαιρέσεις και συμβιβασμούς.
Υ.Γ. Πολύτιμος οδηγός είναι το βιβλίο του Π. Ιωακειμίδη «Η πόλη και η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Δ.Π.Δ.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω