Εγκύκλιος Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως για την υπόθεση του ιερομονάχου π. Ιωάννη Καρασακαλίδη

Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος Πρὸς τὸν ἱερὸ Κλῆρο καὶ τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας. Ἀγαπητοί μου, Πατέρες καὶ Ἀδελφοί, Ἀπευθύνομαι σήμερα σὲ ὅλους σας

Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος

Πρὸς τὸν ἱερὸ Κλῆρο καὶ τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας

Ἀγαπητοί μου, Πατέρες καὶ Ἀδελφοί,

Ἀπευθύνομαι σήμερα σὲ ὅλους σας, κατ’ ἀρχὴν γιὰ νὰ σᾶς βεβαιώσω μὲ τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅτι «μεγάλη λύπη ἔχω μέσα μου καὶ ἀσταμάτητη ὀδύνη στὴν καρδιά μου», ἐπειδὴ εἶμαι ὑποχρεωμένος -ἀντὶ γιὰ κήρυγμα, σήμερα- νὰ σᾶς ἐνημερώσω γιὰ τὸ δυσάρεστο γεγονὸς ποὺ ταλανίζει τὴν τοπική μας Ἐκκλησία, ἐδῶ κι ἕνα χρόνο περίπου. Ἀλλ’ὅμως κάθε λόγος τῆς Ἐκκλησίας διὰ τοῦ Ἐπισκόπου της, εἶναι κήρυγμα ποὺ οἰκοδομεῖ ὅσους θέλουν νὰ βροῦν τὴν σωτηρία τους. Καὶ τὴν σωτηρία μας ἀπεργάζεται ὁ Θεός, μὲ μεθόδους εὐχάριστες, ἀλλὰ καὶ δύσβατες.

Ὁλοκληρώθηκε ἡ μακρὰ δικαστικὴ διαδικασία, ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ ἀφοροῦσε σὲ κληρικὸ τῆς Μητροπόλεώς μας, ὁ ὁποῖος ἦρθε στὴν Μητρόπολή μας πρὶν ἀπὸ 7 χρόνια, ἀφοῦ εἶχε ἐγκαταλείψει τὴν Μονὴ τῆς μετανοίας του στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἶχε περιφερθεῖ σὲ ἄλλες δύο ἀκόμα Μητροπόλεις τῆς Πατρίδος μας. Τοῦ ἐμπιστεύθηκα Ἐνορία τῆς πόλεως, τοῦ ἔδωσα τὴν ἀρχιερατικὴ ἄδεια τῆς πνευματικῆς πατρότητος, τὸν διόρισα προϊστάμενο τοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου τοῦ Ναοῦ καὶ τοῦ παραχώρησα οἰκία γιὰ τὴν διαμονή του.

Πρὸ ἔτους περίπου, πρῶτα προφορικὲς κι ἔπειτα γραπτὲς καταγγελίες συμπολιτῶν μας εἰς βάρος του, τὸν ἐγκάλεσαν γιὰ πνευματικὰ παραπτώματα τὰ ὁποῖα βάσει τῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας ἔπρεπε νὰ ἐλεγχθοῦν. Τὸν κάλεσα, παραδέχθηκε σὲ μένα πλήρως τὴν ἐνοχή του, καὶ ἀρχίσαμε μαζὶ νὰ προγραμματίζουμε τὴν εἰρηνικὴ μετάβασή του στὸ Ἅγιον Ὄρος, προκειμένου νὰ γαληνεύσουν οἱ συνειδήσεις καὶ νὰ διασωθεῖ τὸ κῦρος του, ποὺ βλέπαμε ὅτι ἄρχιζε πιὰ νὰ κλυδωνίζεται. Δυστυχῶς, ὅμως, σύμβουλοι κακοὶ καὶ ἡ δημοσιοποίηση τῶν γεγονότων, τὸν μετέπεισαν καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγες ἡμέρες, μοῦ εἶπε αὐτολεξεί: «ὑπάρχουν πολλοὶ ἐδῶ ποὺ δὲν θὰ τὰ πιστεύσουν καὶ θὰ μὲ συμπαρασταθοῦν». Τοῦ ἐξήγησα ὅτι λαθεύει ἀλλὰ ἀρνήθηκε κατηγορηματικὰ νὰ μεταβεῖ στὸν Ἄθωνα, λέγοντάς μου ἐνώπιον μάρτυρος: «τότε... θὰ σᾶς κηρύξουμε πόλεμο».

Βάσει τοῦ Νόμου «περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων» ὁ ὁρισθεὶς ἱερεὺς-ἀνακριτὴς ἐξέτασε 11 μάρτυρες κατηγορίες καὶ 13 ὑπερασπίσεως καὶ ἐξέδωκε πόρισμα. Τὸ συγκληθὲν Ἐπισκοπικὸ Δικαστήριο, τὸν ἔκρινε ἔνοχο γιὰ τὰ παραπτώματα γιὰ τὰ ὁποῖα κατηγοροῦνταν κι ἔπειτα ἁρμοδίως, στείλαμε τὴν δικογραφία στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὴν Ἀθήνα.

Πρὸ ἡμερῶν, στὶς 12 Νοεμβρίου, τὸ Α’βάθμιο Συνοδικὸ Δικαστήριο, ἐξέτασε πάλι τὶς κατηγορίες ἐναντίον τοῦ ἐν λόγῳ κληρικοῦ, τὸν ἔκρινε κι ἐκεῖνο ἔνοχο καὶ τοῦ ἐπέβαλε τὶς ἐξῆς ποινές:

• «7,5 χρόνια ἀργία ἀπὸ πάσης ἱεροπραξίας»
• «Ἔκπτωση ἀπὸ τὸ ὀφφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτου» καὶ
• «Στέρηση τῆς πνευματικῆς πατρότητος».

Ἀγαπητοί μου, Πατέρες καὶ Ἀδελφοί,

Εἶχα ὑποχρέωση νὰ ἀνταποκριθῶ σὲ ἐπίμονα αἰτήματά σας νὰ μάθετε τὴν ἀλήθεια. Σᾶς εἶχα ὑποσχεθεῖ πὼς ὅταν, νομικὰ λήξει τὸ ζήτημα, θὰ σᾶς ἐνημερώσω προσωπικὰ καὶ ὑπεύθυνα περὶ τοῦ γεγονότος ποὺ σκανδάλισε τὴν τοπική μας κοινωνία καὶ βασάνισε τὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας. Τὸ κάνω σήμερα, μὲ εἰλικρίνεια, μὲ ὑπευθυνότητα καὶ ἀγάπη.

Εἶναι σκληρὸ ἕνα τέτοιο καθῆκον γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο ἀλλὰ δὲν μπορεῖ καὶ νὰ τὸ ἀποφύγει, ὅταν τὸ παραχωρήσει ὁ Θεός. Ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι «εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴν ἔρθουν σκάνδαλα, ἀλίμονο ὅμως στὸν ἄνθρωπο ποὺ τὰ προκαλεῖ, θὰ ἦταν προτιμότερο γιὰ κεῖνον νὰ κρεμάσει μυλόπετρα στὸ λαιμό του καὶ νὰ ριχτεῖ στὴ θάλασσα». Αἰσθάνομαι βαρύτατη προσωπικὴ εὐθύνη ποὺ δὲν πληροφορήθηκα νωρίτερα τὶς ἠθικὲς παρεκτροπὲς τοῦ κληρικοῦ μας καὶ δροῦσε ὡς «λύκος ἀνάμεσα σὲ πρόβατα». Αὐτὸν τὸν ἁγιογραφικὸ λόγο, μόνο ὁ Ἐπίσκοπος μπορεῖ νὰ τὸν μεταχειρίζεται, ἐπειδὴ μόνο αὐτός, εἶναι ὁ φύλακας τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν λογικῶν προβάτων του. Μόνο ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει τὴν εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἱερέων, στοὺς ὁποίους ἀναθέτει, ὅποτε κρίνει καὶ ὅσα κρίνει, ἱερατικὰ καθήκοντα. Ὅποιος ἱερεύς οἰκειοποιεῖται αὐτὸν τὸν Ἀρχιερατικὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὑποδηλώνει ὅτι θέλει νὰ εἰσέλθει στὴν ποίμνη «ἀλλαχόθεν» καὶ γι’αὐτὸ ταράζει, διχάζει καὶ διασκορπίζει τὰ λογικὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε, «κλέπτης ἐστὶ καὶ ληστής». Γι’αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἀπ’ἀρχῆς ὅρισε: «ὅποιος πράττει ἀντίθετα μὲ τὴν γνώμη τοῦ Ἐπισκόπου, αὐτὸς λατρεύει τὸν διάβολο». Κάποιες παλαιότερες φῆμες καὶ πολλὲς προφορικὲς καταγγελίες, κατὰ τοῦ συγκεκριμένου κληρικοῦ μας, δὲν μποροῦσαν νὰ ἄρουν τὸ τεκμήριο τῆς ἀθωότητος. Ὅμως, οἱ γραπτές, ἐπώνυμες καὶ ἐνυπόγραφες καταγγελίες δὲν μποροῦσαν νὰ παραθεωρηθοῦν ἢ νὰ καλυφθοῦν, ὅταν μάλιστα, ὁ τότε κληρικός μας τὶς παραδέχτηκε σὲ μένα προσωπικά, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ εἰδικὸ πνευματικὸ δικαίωμα ποὺ ἔχω, ὡς Ἐπίσκοπος ἐπὶ τῶν μοναχῶν καὶ τῶν ἱερομονάχων, τὶς διερεύνησα καὶ τὶς τεκμηρίωσα ὁ ἴδιος.

Ἐκεῖνο πάντως ποὺ προέκυψε ἀμέσως μὲ τὴν ἐκκίνηση τῆς δικαστικῆς διαδικασίας, ἦταν ἐξ ἴσου φοβερὸ μὲ τὴν περὶ ἀνηθικότητος κατηγορία. Ὁ τότε κληρικός μας, ἄρχισε νὰ ἀποδεικνύει μὲ πολλοὺς τρόπους, ὅτι κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἱερατικῆς του δράσεως οἰκοδομοῦσε στοὺς χριστιανοὺς ποὺ τὸν ἐμπιστευόταν, ἕνα ἀρρωστημένο φατριαστικὸ πνεῦμα μὲ ἔντονη προσωπολατρεία καὶ δημιουργοῦσε «σέκτα» στρατευμένων ἀνθρώπων μὲ ἀπορροφημένη βούληση καὶ πλήρως ἐλεγχόμενη ἀπὸ τὸν ἴδιο. Μὲ συνάξεις ἔξω ἀπὸ τὸ Ἐπισκοπεῖο ὅπου διαμένω μὲ τὴν ἡλικιωμένη μητέρα μου, μὲ συλλογὴ ὑπογραφῶν, μὲ ρίψη φυλλαδίων, μὲ ἐγγραφὴ συνθημάτων σὲ δημόσιους χώρους, μὲ ἀσύστολες κατηγορίες στὸ Διαδίκτυο ἐναντίον κυρίως ἐμοῦ, ἀλλὰ καὶ κληρικῶν καὶ λαϊκῶν συνεργατῶν μας, κατεβλήθη ἀνεπιτυχῶς προσπάθεια νὰ ἀποπροσανατολισθεῖ ἡ διαδικασία καὶ νὰ «κουκουλωθεῖ» τὸ γεγονός.

Αὐτὴ ἡ τακτική, βέβαια, εἶναι ἐγκληματικὴ καὶ προσπαθεῖ ἀκόμα καὶ τώρα, μετὰ τὴν δικαστικὴ ἀπόφαση τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, νὰ ἐγκαθιδρύσει στὴν πόλη μας κλῖμα ἐκφοβιστικῶν ἀπειλῶν καὶ θρησκευτικῆς τρομοκρατίας. Βεβαίως, δὲν εἶμαι διατεθειμένος νὰ ὑποκύψω σὲ κάτι τέτοιο.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει: «τὸ νὰ ἁμαρτάνουμε εἶναι ἀνθρώπινο, τὸ νὰ μετανοοῦμε εἶναι θεϊκό· ὅμως, τὸ νὰ ἐπιμένουμε στὴν ἁμαρτία εἶναι σατανικό !» Ὅλοι σας, γνωρίζετε καλά, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας συγχωρεῖ κάθε ἁμαρτία κληρικοῦ καὶ λαϊκοῦ, πότε ὅμως; ὅταν ὑπάρξει μετάνοια καὶ διόρθωση. Καὶ φυσικά, ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ εἶναι πιὸ αὐστηρὴ στοὺς κληρικούς της.

Γι’ αὐτὸ σᾶς ζητῶ νὰ μᾶς συγχωρέσετε καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ προσπεράσουμε τὸ συμβάν, ποὺ ὅσο κι ἂν μᾶς κόστισε, δὲν μπορεῖ νὰ ἀμαυρώσει τὴν πορεία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας ποὺ σκοπὸ ἔχει νὰ ἀνακαινίζει ἠθικὰ τὸ κάθε μέλος της μὲ γνώμονα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση.

Ἡ μόνη ἁμαρτία ποὺ δὲν συγχωρεῖται εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δηλαδὴ ἡ ἀμετανοησία. Κι αὐτό, ὄχι ἐπειδὴ δὲν τὸ θέλει ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅταν δὲν τὸ ἐπιζητεῖ ὁ ἄνθρωπος.

Ὡς τοπικὴ Ἐκκλησία, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, θὰ προχωρήσουμε στὸ λυτρωτικὸ δρόμο ποὺ μᾶς τὸν ἀνοίγει μόνο ὁ Χριστὸς καὶ κανένας ἄνθρωπος.

Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὁ Θεὸς δὲν νοεῖται καὶ δὲν ὑπάρχει. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός, καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί. Οἱ Ἐπίσκοποι μόνοι δὲν εἶναι Ἐκκλησία ἀλλὰ καὶ χωρὶς τὸν Ἐπίσκοπο καὶ τοὺς ἑνωμένους μ’ αὐτὸν κληρικούς, δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία. Χωρὶς τὸν Ἐπίσκοπο δὲν ἔχουμε ἐπισυναγωγὴ πιστῶν ἀλλὰ παρασυναγωγὴ τῶν ἀπειθῶν.

Μιὰ λαθεμένη καὶ ἐγωϊστικὰ ἑωσφορικὴ πνευματικὴ πορεία εἶναι βέβαιο ὅτι ἐκτροχιάζει τὴν «κατὰ Χριστὸν» ζωή. Καὶ σ’αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα τῆς τοπικῆς ταλαιπωρίας μας, διεπίστωσα πολλὲς πράξεις χριστιανῶν μας ποὺ φανερώνουν ὅτι στηρίζονται σὲ προσωποληπτικὰ κριτήρια καὶ καθρεφτίζουν ξεστρατημένη πνευματικὴ τακτική. Ἡ ὁποία ὁδήγησε κάποιες κοπέλες νὰ ἔλθουν στὴν Μητρόπολη καὶ νὰ μᾶς ποῦν «ναί, ἐμεῖς τὰ βλέπαμε ὅλα αὐτά, δὲν μᾶς ἐνοχλοῦσαν, ἐσᾶς γιατὶ σᾶς ἐνοχλοῦν; ». Κι ἀκόμα: «εἶναι ὁ μόνος μέσα στὴν Ἐκκλησία, ποὺ τὰ κάνει αὐτά...; Κι ἀκόμα: «Ἐμεῖς τὸν θέλουμε γιὰ πνευματικό, κι ἂς κάνει ὅ,τι θέλει...». Αὐτὴ ἡ ἄποψη λέγεται «Νικολαϊτισμός», εἶναι αἵρεση καὶ ἔχω εὐθύνη, ὀφείλω νὰ σᾶς προστατεύσω ἀπ’αὐτήν.

Ἀγαπητοί μου,

Ἂν παταχθεῖ ὁ Ἐπίσκοπος, τότε θὰ διασκορπιστοῦν τὰ πρόβατα τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἀνατραπεῖ συθέμελα τὸ οἰκοδόμημα τῆς Πίστεως. Ὁ Χριστὸς εἶπε, «ἂν κάποιος μᾶς χτυπήσει στὸ ἕνα μάγουλο, νὰ τοῦ γυρίσουμε καὶ τὸ ἄλλο», ὅμως, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει μάγουλα, ὅποιος χαστουκίζει τὸν Ἐπίσκοπο, χαστουκίζει τὸν ἴδιο τὸ Χριστό.

Μὲ καρτερία καὶ ὑπομονὴ θὰ συνεχίσω νὰ περιμένω τὴν ἔμπρακτη μετάνοια καὶ τὴν συγνώμη τοῦ πρωταίτιου κληρικοῦ, καὶ ὅσων ἱερέων καὶ λαϊκῶν δὲν ἐμπιστεύθηκαν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ποιμαντική της. Ὅσων παρεξήγησαν κι ἐξέθεσαν κι ἐμένα προσωπικά. Ἡ σιωπή τῆς Μητροπόλεως ἦταν ἐπιβεβλημένη, μέχρι τώρα, ποὺ ὁλοκληρώθηκε ἡ δίκη στὸ Συνοδικὸ Δικαστήριο καὶ ἐκφωνήθηκε ἡ ἀπόφαση. Πλέον, δὲν μπορῶ νὰ ἐνδώσω σὲ ἐκβιασμοὺς καὶ σὲ ἀπειλές, ποὺ ἐπὶ μῆνες τώρα δέχομαι κι ἐπειδή, δὲν ἔχω τίποτε νὰ φοβᾶμαι, δὲν προτίθεμαι νὰ ῥίξω «τὰ ἅγια τοῖς κυσὶ... καὶ τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων». Μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους τίμιους, ἠθικοὺς καὶ εὐσυνείδητους Ἱερεῖς μας, ὀφείλουμε νὰ ἀνυψώσουμε τὴν τρωθεῖσα ἠθικὴ τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ ὁ συγκεκριμένος κάποτε ἀδελφός μας δὲν σεβάστηκε καὶ γι’αὐτὸ καταγκρεμίστηκε καὶ στερήθηκε τὴν ἱερωσύνη του γιὰ 7,5 χρόνια, ἡ Ἐκκλησία τοῦ ἀφαίρεσε τὸ πετραχήλι καὶ τοῦ στέρησε τὸ δικαίωμα νὰ ἐξομολογεῖ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐνῶ ἡ σφραγίδα τῆς ἱερωσύνης εἶναι ἀνεξάληπτος, μὲ τὴν ποινὴ τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἐξουσία καὶ ἡ δύναμη τοῦ μυστηρίου μένει ἀνενέργητος. Ἀνάξιοι ὄντες καὶ μένοντες στὴν Ἐκκλησία, εἴμαστε πάντως ἱερεῖς, ἀλλ’ ὅταν καὶ ἅγιοι ἂν εἴμαστε, φεύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μένουμε γυμνοὶ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Μυστηρίου της.

Σᾶς καλῶ ὅλους σὲ ἑνότητα. Ντυθεῖτε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ μὴν ἀφήνετε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας νὰ σᾶς παρασύρει στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν σας. Νὰ ἀποστρέφεστε τὸ κακὸ καὶ νὰ ἀκολουθεῖτε τὸ καλό. Μείνετε ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἐπίσκοπό σας καὶ ὁμοφρονοῦντες μαζί μου, «ὅπως οἱ χορδὲς μὲ τὴν κιθάρα». Μὴν σκλαβώνετε τὴν ἐλευθερία σας, μὲ τὴν ὁποία σᾶς προίκισε ὁ Χριστός. Σταθεῖτε στὸ ὕψος τοῦ πνευματικὰ ἐλεύθερου ἀνθρώπου, μὴ γίνεσθε δοῦλοι συνανθρώπων σας.

Οἱ πνευματικοὶ-ἐξομολόγοι, ἔχουν καθῆκον νὰ σᾶς καθοδηγοῦν, ὄχι νὰ σᾶς δουλαγωγοῦν. Ἔχουν χρέος ἐλεύθερα νὰ σᾶς χειραγωγοῦν κι ὄχι πιεστικὰ νὰ σᾶς διαβουκολίζουν. Ἡ «κατὰ Χριστὸν» ζωή, εἶναι δυὸ πράγματα: ἐλευθερία καὶ χαρά. Κάποιος σοφὸς εἶπε: «ἡ ἀδυναμία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἐλευθερία της», κι ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι πάντοτε εἶναι ἀνελεύθεροι, δὲν πιστεύουν ἀλλὰ οὔτε καὶ πείθονται εὔκολα περὶ τῆς ἐλευθερίας ποὺ προσφέρει ὁ Χριστός.

Νὰ ἔχετε ὁμόνοια μεταξύ σας. Νὰ ζεῖτε εἰρηνικὰ μὲ ὅλους. Νὰ ἐνισχύετε καὶ νὰ βοηθᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Νὰ μὴν ἀνταποδίδετε τὸ κακό, παρὰ μόνο μὲ ἀγαθό.

Νὰ χαίρεστε πάντοτε. Νὰ προσεύχεστε διαρκῶς. Νὰ εὐχαριστεῖτε τὸ Θεὸ γιὰ ὅλα. «Ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δώῃ ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι μαζύ σας.

Εὐχέτης στὸν Κύριο γιὰ ὅλους σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος