Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος προς Αθήνα: «Ανάγκη χάραξης Εθνικής στρατηγικής για τη Θράκη»

Στη «Θράκη που αντιστέκεται» ήταν αφιερωμένη για δεύτερη φορά η εκπομπή «Αρχονταρίκι», από την τηλεοπτική συχνότητα της Δημόσιας Τηλεόρασης, με παρουσιαστή τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο και τιμώμενο

Το Ισλάμ, η Λαθρομετανάστευση, ο "Βυζαντινός Ερντογάν" και οι Ανισότητες σε βάρος των Ελλήνων πολιτών
έναντι των μεταναστών στα Νοσοκομεία

Στη «Θράκη που αντιστέκεται» ήταν αφιερωμένη για δεύτερη φορά η εκπομπή «Νέο Αρχονταρίκι», από την τηλεοπτική συχνότητα της Δημόσιας Τηλεόρασης, με παρουσιαστή τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο και τιμώμενο πρόσωπο... τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης κ. Άνθιμο.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Άνθιμος ξεναγώντας τους τηλεθεατές στην ακριτική Αλεξανδρούπολη, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη Λαθρομετανάστευση και την επιτακτική πλέον ανάγκη χάραξης Εθνικής Γεωστρατηγικής πολιτικής για τη Θράκη ως «κόμβου κοινών πολιτιστικών και θρησκευτικών καταβολών των κρατών της Βαλκανικής και της Ανατολικής Μεσογείου, από εποχής Βυζαντίου». Επισήμανε την ανάγκη διαφάνειας στη λειτουργία των θεσμών, καταδίκασε την «ατιμωρησία» και υπεραμύνθηκε της επαναφοράς στην Εκπαίδευση των Αρχών Ανθρωπιστικής Παιδείας, με σεβασμό στην Ετερότητα και την πνευματική ανέλιξη του ανθρώπου. Μετέφερε συγκλονιστικές μαρτυρίες και προσωπικά βιώματα, αποδίδοντας ευθύνες στην «Κεντρική Διοίκηση των Αθηνών», για την κώφευση να χαράξει σχέδιο εθνικής στρατηγικής για τη λαθρομετανάστευση, όταν οι Ακρίτες την προειδοποιούσαν και την καλεί τώρα εκ νέου να προσέξει πολύ την ΘΡΑΚΗ!

«ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΕ ΘΕΣΜΟΥΣ - ΟΧΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ»

Γέννημα - θρέμμα Θρακιώτης, ο 51χρονος Ιεράρχης, από παιδί γαλουχήθηκε στην ειρηνική συμβίωση με τους μουσουλμάνους συντοπίτες του, στους οποίους είναι αγαπητός. Υπεραμύνθηκε της σύνεσης, της λογικής και των ισορροπιών –εντός αλλά και εκτός των δραστηριοτήτων των αμιγώς εκκλησιαστικών Θεσμικών Οργάνων-και τάχθηκε υπέρ της συνεργασίας Εκκλησίας– Πολιτείας επ’ ωφελεία της κοινωνίας, με προσήλωση στην απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών, την Ισονομία, τη Δικαιοσύνη, και το Σεβασμό στον άνθρωπο και την ετερότητα του. Υπερθεμάτισε της ενίσχυσης της διαφάνειας και της απόδοσης ευθυνών σε όσους έβλαψαν τους θεσμούς και την κοινωνική συνοχή, ώστε έτσι να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στα Θεσμικά Όργανα και η αποκατάσταση της διαταραγμένης συνοχής. Τόνισε μ’ έμφαση: «Η ατιμωρησία ενός εγκλήματος ισούται με το ίδιο το διαπραχθέν έγκλημα και προκαλεί εκρήξεις και αλυσιδωτές συνέπειες. Εκείνο που με φοβίζει περισσότερο είναι η έντεχνα κατασκευασμένη διχόνοια μεταξύ της μιας κοινωνικής τάξης και επαγγελματικής ομάδος έναντι της άλλης, γιατί δυναμιτίζει την κοινωνική συνοχή». Υπερασπίστηκε μετ’ επιτάσεως την επαναφορά στην Εκπαίδευση των αρχών της Ανθρωπιστικής Παιδείας που λειτουργεί προς όφελος της πνευματικής μορφώσεως του ανθρώπου και προαγωγής του πολιτισμού του κοινωνικού συνόλου, επικρίνοντας το σύγχρονο Εκπαιδευτικό σύστημα για την αποστέρησή της.

ΑΝΑΓΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ «ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ» ΓΙΑ TH ΘΡΑΚΗ

Ο Ιεράρχης της Αλεξανδρούπολης μίλησε για τις θλιβερές συνθήκες ως και θανάτων λαθρομεταναστών, έχοντας υπάρξει ο ίδιος αυτόπτης μάρτυρας, στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τον Έβρο και για τις ευθύνες που φέρει τα τελευταία 15 χρόνια η «Κεντρική Εξουσία των Αθηνών», όπως είπε, επειδή όπως καταγγέλλει κώφευε, απέναντι στους ακρίτες που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, όταν προσπαθούσαν τόσα χρόνια να αφυπνίσουν την Αθήνα για τις επερχόμενες εξελίξεις που βιώνουμε σήμερα, με συνεπακόλουθο την έκρηξη της ένθεν - κακείθεν βίας.

Με σαφή, τεκμηριωμένο, ρεαλιστικό λόγο, κατέθεσε τη γνώση και την εμπειρία του υποδεικνύοντας ως διέξοδο Εθνικής ανάκαμψης την διαφύλαξη, ενίσχυση και συνεργασία όλων των Θεσμικών Φορέων του τόπου Πολιτείας και Εκκλησίας, στη χάραξη «Εθνικής Στρατηγικής για τη Θράκη» και στην ανάδειξή της στην διεθνοπολιτική σκακιέρα, ως νευραλγικού κόμβου ενεργειακής ανάπτυξης και σταυροδρόμι, από αρχαιοτάτων χρόνων, λαών με κοινό ιστορικό, θρησκευτικό και Βυζαντινό πολιτιστικό υπόβαθρο. Η ανάδειξη των «κοινών ριζών», της ενότητας της πολιτιστικής καταγωγής, της κουλτούρας μεταξύ των λαών των γειτνιαζόντων σύγχρονων κρατών της Βαλκανικής, που είχαν κοινή πορεία ιστορική και κοινή θρησκευτική και πνευματική κληρονομιά, πριν και κατά τη διάρκεια των διαδοχικών μεταβάσεων της εξέλιξης του Πολιτισμού της Θράκης (από την Αρχαία Ελληνική εποχή, στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μεταγενέστερα, στο πέρασμα προς τον Βυζαντινό Πολιτισμό) είναι -όπως υποστήριξε- «η κοινή συνισταμένη των Βαλκανικών κρατών, που μπορεί να αποτελέσει τα γερά θεμέλια οικοδομής σχέσεων αμοιβαιότητας αλληλοσεβασμού, εμπιστοσύνης και διακρατικής συνεργασίας, εδραιώνοντας την ειρήνη και την αρμονική συνύπαρξη στην λεγόμενη "πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων"! Έτσι επιτυγχάνεται ταυτόχρονα η διασφάλιση της διακρατικής σταθερότητας».

Είπε δε χαρακτηριστικά: «Τα Βαλκάνια είναι κέντρο, εμείς τα βλέπουμε ως κέντρο και κόμβο, με κοινές ρίζες, και ραγδαία αναπτυσσόμενες εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Ρωσικών και Γερμανικών Εταιριών ενώ και ο Τουρισμός αναπτύσσεται ιδιαιτέρως μεταξύ των κρατών μας. Και από την Τουρκία αναπτύσσεται ταχέως στην περιοχή. Με τις υπάρχουσες συνθήκες αν τα σύνορα των κρατών τυχόν πάψουν να υπάρχουν, μήπως πρέπει να δούμε σοβαρά και να αναδείξουμε τι μας συνδέει με τους άλλους λαούς και τα κράτη και τι εκείνους με μας; Ένα απ’ αυτά είναι και ο Βυζαντινός Πολιτισμός που σήμερα οι Νεοέλληνες λοιδορούν. Αναρωτηθήκαμε όλοι όμως πολύ σοβαρά, «γιατί στις χώρες της Βαλκανικής υπάρχουν ακόμη ταμπέλες που δείχνουν ακόμη και σήμερα τη διαδρομή προς Κωνσταντινούπολη αποκαλώντας τη στα σλαβικά «Βασιλεύουσα»; Για να δούμε και να το καταλάβουν και οι γείτονες μας Αλβανοί, γιατί έχουν κι εκείνοι κοινό με μας δικέφαλο αετό σε κόκκινο φόντο, και γιατί οι Βούλγαροι βρίσκουν αρχαιοελληνικές επιγραφές και Θρακικά μνημεία στα σπλάχνα της χώρας τους; Μήπως επειδή έχουμε κοινές καταβολές και βιώματα πολιτιστικά εκτός από Θρησκευτικά που πρέπει να αναδειχθούν και να ενισχυθούν; Μήπως γιατί το ελληνικό πνεύμα δεν γνώριζε και δεν γνωρίζει σύνορα, πόσο μάλλον στα Βαλκάνια και αν αυτά πάψουν κάποια στιγμή να υπάρχουν;»

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΤΟΥ ΡΟΛΟΣ

Mε αφορμή τον «παρεξηγημένο» Βυζαντινό Πολιτισμό, που όπως είπε ο Ιεράρχης πολλοί ταυτίζουν μόνο «με μηχανορραφίες αδικώντας τον κατάφωρα, αν και οι μηχανορραφίες», όπως σχολίασε σκωπτικά, «και αυτές δείγμα ευφυΐας υπήρξαν», ο ίδιος επισήμανε: «Ενώ στις μέρες μας οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, διδάσκονται τεχνικές "Βυζαντινής Στρατηγικής" στις Πολεμικές Σχολές των ΗΠΑ, εμείς στην Ελλάδα απαξιώνουμε το Βυζάντιο και το ελεεινολογούμε» γεγονός που όπως είπε τον στεναχωρεί, γιατί παραβιάζει την Ιστορική Αλήθεια, την οποίαν ανέδειξε και η παγκοσμίου φήμης Βυζαντινολόγος Πρόεδρος του Ιστορικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της Σορβώνης κυρία Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, αναφερόμενη στο μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας και παλαιότερο όλων, ιστορικό Μνημείο της Θράκης, που ήταν και το κέντρο του Θρακικού Ελληνισμού: Στο Μοναστήρι και «Ναό της Κοσμοσώτειρας Παναγίας» στις Φέρες, το οποίο υπήρξε και το Μαυσωλείο της Αυτοκρατορικής Δυναστείας των Κομνηνών με δικό του υδραγωγείο, και τεράστια υποδομή. Εξάλλου, όπως υπογράμμισε ο κ. Άνθιμος, «ακόμη και η Τουρκία σήμερα αρχίζει να συντηρεί Βυζαντινούς Ναούς ως μνημεία και ως τουριστικούς προορισμούς και με εντολή του Πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν, οι πολιτειακοί και δημοτικοί φορείς της Γείτονος, επιζητούν να αναδείξουν, τις Βυζαντινές ρίζες και καταβολές της σύγχρονης Τουρκίας, προκειμένου να αποδείξουν πως η χώρα έχει Ευρωπαϊκό έρεισμα. Σκεφτείτε», πρόσθεσε ο Ιεράρχης, «ότι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν έχει πει δημοσίως "εμείς είμαστε βυζαντινοί"! Την ίδια ώρα, εμείς οι Έλληνες λοιδορούμε και απεμπολούμε οικειοθελώς την Ιστορική και Πολιτιστική μας αυτή μνήμη και κληρονομιά. Όμως και σε μας στην Ελλάδα μήπως δεν υπάρχουν παντού σωματεία και σύλλογοι που μιλούν για «Αλησμόνητες πατρίδες;»

ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ – ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ

Έχοντας οικοδομήσει σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού, με ετεροδόξους και αλλοθρήσκους συμπολίτες του, ο Ακρίτας Ιεράρχης δεν διστάζει να ανταποδίδει τις ευχές των επικεφαλής της μουσουλμανικής κοινότητας της επαρχίας του, στις μεγάλες θρησκευτικές τους γιορτές, όπως στο Ραμαζάνι και στο τέλος του Μπαϊραμιού, όντας ο ίδιος πρώτος αποδέκτης των δικών τους ευχών στις γιορτές της Χριστιανοσύνης κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, δίχως όμως ο ίδιος να προβαίνει σε «επιπόλαιες αλληλοπεριχωρήσεις», όπως λέει, «και σημειολογικά λάθη». Εντούτοις όπως αποκαλύπτει, έχει κατά καιρούς κληθεί από ορισμένους Αρχιερείς της Ιεράς Συνόδου που αγνοούν την καθημερινή συνύπαρξη με συμπολίτες τους διαφορετικών «θρησκευτικών πιστεύω» και πολιτιστικής κουλτούρας, να εξηγήσει τη στάση του, καθώς οι ίδιοι διαβιούν σε επαρχίες που έχουν ακόμη θρησκευτική και πολιτιστική ομοιογένεια και αγνοούν τις ιδιαίτερες συνθήκες της Θράκης.

Αναφέρει χαρακτηριστικά σε σχετική ερώτηση του Σεβασμιωτάτου κ. Ιγνατίου: «Εξηγώ στους αδελφούς Αρχιερείς που με ρωτούν στην Ιερά Σύνοδο, ότι είναι η κράση του δικού μας Ορθόδοξου πολιτισμού τέτοια που κρατάει στεγανά και δεν επιτρέπει αλληλοπεριχωρήσεις. Κάτι τέτοιο θα ήταν επιπόλαιο».

ΓΙΑ ΤΟ ΤΖΑΜΙ

Με αφορμή τις αντιδράσεις στην πολιτική, κυβερνητική απόφαση της ανέγερσης τζαμιού για τους μουσουλμάνους της Αττικής, ο Σεβασμιώτατος κ. Άνθιμος μεταφέροντας την προσωπική του εμπειρία από τη Θράκη, (υπάρχουν πολλά τζαμιά) και τις γνώσεις του σχετικά με το Ισλάμ, απάντησε: «Ως Επίσκοπος ξέρω τι θα πει όταν πονά ο άνθρωπος να καταφεύγει στον Θεό. Κατανόησα την ανάγκη αυτή για τους μουσουλμάνους συντοπίτες μου όταν μου μετέφεραν την επιθυμία τους να αποκτήσουν λατρευτικό χώρο και ήμουν μεταξύ αυτών που πρωτοστάτησαν στην Αλεξανδρούπολη για την παραχώρηση χώρου για τις λατρευτικές τους ανάγκες. Η άποψή μου είναι ότι θα πρέπει η Αθήνα να φροντίσει και να φτιάξει ένα τζαμί σε κάποιο χώρο, ώστε το θέμα να πάψει να υφίσταται και αυτό να γίνει με πρωτοβουλία της Πολιτείας. Σε διαφορετική περίπτωση, ελλοχεύει ο κίνδυνος αν δεν γίνει έτσι, να 'ρθει αύριο κάποιος τρίτος φορέας, διεθνής ή άλλος παράγων, που να αναγκάσει στη δημιουργία του, με όρους και λειτουργία που δεν θα δύναται να ελέγχονται από την Ελληνική Πολιτεία. Και αυτά τα λέω όχι γιατί είμαι ενδοτικός. Όχι! Αλλά γιατί γνωρίζω τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις και πώς αυτές οι αφορμές χρησιμοποιούνται για να δημιουργούνται ταραχές. Προσωπικά σέβομαι και υπολήπτομαι την ετερότητα του άλλου, γιατί έτσι εκτιμώ πως υπάρχει αμοιβαία κατανόηση και αποφεύγονται οι συγκρούσεις».

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΔΙΚΙΑ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

«Ξέρετε τι είναι να υποδεικνύεται σε φτωχούς, λόγω κρίσης, Έλληνες να εγγραφούν για δωρεάν εξετάσεις στα νοσοκομεία ως "λαθρομετανάστες";», ρώτησε ο Σεβασμιώτατος Άνθιμος, κοιτώντας στα μάτια τον έκπληκτο Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιο. Ο κ. Ανθιμος δε δίστασε όχι μόνο να θίξει, αλλά να διεισδύσει «στα αίτια και αιτιατά», των σοβαρών Εθνικών και κοινωνικών ζητημάτων που ταλανίζουν τη χώρα μας, επειδή ακριβώς δεν υπήρξε έγκαιρη Εθνική Στρατηγική αντιμετώπισης και υποδομές παρά τις τότε κυβερνητικές πολιτικές στη διαχείριση του θέματος της λαθρομετανάστευσης. Αντιθέτως το θέμα προκάλεσε ιδιαίτερα μεγάλες ανισότητες εις βάρος των Ελλήνων, ακόμη και στα Νοσοκομεία! Η μαρτυρία του συγκλονίζει: «Ξέρετε τι είναι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Θράκης να υπάρχουν συντοπίτες μας Έλληνες τσακισμένοι από την οικονομική κρίση που δεν είχαν χρήματα καθόλου και ασφάλιση και έπρεπε να νοσηλευτούν ή να κάνουν μια εξέταση και να παρακαλά και η Μητρόπολη τους γιατρούς και εκείνοι να μας προτείνουν ως λύση να τους εγγράψουμε τους Έλληνες ως "αλλοδαπούς λαθρομετανάστες", ώστε να μπορούν να κάνουν ιατρικές εξετάσεις οι δωρεάν;» Αναζητώντας τα αίτια, ο ίδιος επισήμανε δίχως «να μασά τα λόγια του»:

«Πριν 15 χρόνια αρχίσαμε εδώ οι ακρίτες να κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου στο «κέντρο λήψης αποφάσεων και εξουσίας των Αθηνών, για αυτά που συνέβαιναν. Παρατηρούσαμε ολοένα και περισσότεροι αλλοδαποί να εισέρχονται λαθραία από τον Έβρο και ζητούσαμε να αντιμετωπιστεί το θέμα από την Κεντρική Διοίκηση, προβλέποντας τις εξελίξεις. Όχι μόνο δε μας άκουγαν αλλά και μας επέρριπταν μομφές ότι είμαστε δήθεν "ρατσιστές", ότι δήθεν έχουμε "ξενοφοβία". Δεν ήθελαν να αγγίξουν καν το πραγματικό πρόβλημα που εμείς όμως βλέπαμε να γιγαντώνεται. Όμως εμείς ως Εκκλησία, δεν είχαμε αντίρρηση ανθρώπινα να φερθούμε γιατί αυτό οφείλουμε από σεβασμό στο πρόσωπο κάθε ενδεούς ανθρώπου και το Λόγο του Θεού. Προσφέραμε και προσφέρουμε και φαγητό και ρούχα στους ανθρώπους αυτούς, γιατί ο καθένας κουβαλά στους ώμους του πολλά προβλήματα. Το κάναμε και το κάνουμε. Όταν όμως αψήφησαν τις δικές μας προειδοποιήσεις και όταν αυτό το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης "έπνιξε την Αθήνα", τότε ξεκίνησε μια βίαιη πολιτική αντιστροφής του κλίματος εις βάρος των μεταναστών, για να κατασταλεί η λαθρομετανάστευση και σήμερα πληρώνουμε τα επίχειρα. Εγώ έβλεπα ανθρώπους να πνίγονται στο ποτάμι στη προσπάθεια τους να περάσουν απέναντι. Με καλούσαν στο Νοσοκομείο για όσους πέθαιναν διότι δεν ήξεραν πώς να τους θάψουν, αν ήταν Χριστιανοί ή Μουσουλμάνοι και τι έπρεπε να γίνει. Γιατί δεν μας άκουγαν; Δεν όφειλε το Κράτος να έχει λάβει εγκαίρως μέτρα Εθνικής Στρατηγικής αντιμετώπισης;»

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ Η «ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»

Απόφοιτος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης κ. Ανθιμος έχει εντρυφήσει στη Φιλοσοφική Σκέψη και το Στοχασμό, εφαρμόζοντας τις Αρχές που έλαβε από την Ακαδημαϊκή αλλά και από τη Θεολογική του μόρφωση, στη Διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως πτυχιούχος και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, μετουσιώνοντας τα διδάγματα σε πρακτική εφαρμογή στην άσκηση του έργου της Ιεράς Μητροπόλεως. Με την αρθογραφία του και τις κατά καιρούς εύστοχες Δημόσιες Παρεμβάσεις του φαίνεται πως είναι από τους ελάχιστους Αρχιερείς, που καταφέρνει επιτυχώς να συγκεράσει αρμονικά την παραγωγική επαγωγική Σκέψη της θύραθεν Αρχαιοελληνικής και Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας με την Ορθόδοξη Θεολογία «που τολμά» να ξεπερνά «φοβικά σύνδρομα» και συγκρουσιακές προκαταλήψεις οι οποίες απομονώνουν το «Γράμμα» των Γραφών, από την «Ουσία» των νοημάτων, που επιτυγχάνεται δια της, εις βάθος, διείσδυσης στα υψηλά πνευματικά νοήματα της Ορθοδόξου Παρακαταθήκης. Αν και στο παρελθόν κάποιοι τον επέκριναν, ο συνθετικός και ενωτικός και όχι διχαστικός λόγος του, όπως εξάλλου και η σκέψη του, αποδεικνύει πως σέβεται εξίσου την Επιστήμη τρέφοντας ιδιαίτερη αγάπη στις λεγόμενες «Ανθρωπιστικές επιστήμες» (Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Θεολογία, Ανθρωπολογία, Ιστορία, Δίκαιο, Εικαστικές Τέχνες κτλ) τις οποίες θεωρεί αλληλένδετες προς τον Θεολογικό Λόγο του Ευαγγελίου, γιατί από κοινού υπηρετούν τον Άνθρωπο ως τρισυπόστατη ύπαρξη (Νους, Ψυχή, Σώμα) και την πνευματική ανέλιξή του προς τον Δημιουργό και την Πηγή της Αιώνιας ζωής. Γι’ αυτό και υπεραμύνεται της επαναφοράς της Ανθρωπιστικής Παιδείας στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. «Είναι άκρως αντιδεοντολογικό επιστημονικά και εκπαιδευτικά» τονίζει με έμφαση, «η Εκπαίδευση σήμερα να ωθεί τα παιδιά να κάνουν άλματα και "ξεπετάγματα" από τον έναν ιστορικό και φιλοσοφικό χωρόχρονο στον άλλον, δίχως να τα διδάσκονται βήμα-βήμα και να παρέχεται ο χρόνος να αντιληφθούν οι μαθητές την ιστορική αλληλουχία των γεγονότων και των πολιτισμών».

«Αν δεν αντιληφθεί το παρελθόν του ο άνθρωπος, πως θα μπορέσει να σχεδιάσει το μέλλον του;», διερωτάται και συνεχίζει: «Είναι ακατανόητο να αποφοιτούν τα παιδιά δίχως γνώσεις βασικές και να στερούνται Ανθρωπιστικής Παιδείας τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα του Τόπου, παρέχοντας μόνο και αποσπασματικά πολλές και ποικίλες γνώσεις τις οποίες προσπαθούν να βάλουν στο μυαλό των μαθητών ανορθόδοξα, δίχως ιστορική και χρονική συνέχεια, ώστε να καθίσταται κατανοητή και αφομοιωτέα η ιστορική πορεία, χρονική αλληλουχία και εξέλιξη τόσο των ιστορικών γεγονότων όσο και της μετάβασης από τον ένα πολιτισμό και την μια χρονική περίοδο στην άλλη, για να αποκτούν σύνολη εικόνα της διεξοδικής εξέλιξης του ανθρωπίνου Πολιτισμού. Η οικονομική κρίση και η αδράνεια στην ισομερή ανάπτυξη της ψυχοπνευματικής υπόστασης και μόρφωσης των νέων ανθρώπων, ελλείψει των Αρχών της Ανθρωπιστικής Παιδείας που θέτει γερές αντιστάσεις, απέναντι στον Υλισμό και την κατάθλιψη λόγω της κρίσης και του ζοφερού μέλλοντος που αντικρύζουν τα παιδιά εμπρός τους, οδηγούν τους νέους ακόμη και από τα δημοτικά σχολεία στην εκδήλωση συχνά, βίαιων συμπεριφορών. Τα παιδιά των Λυκείων αντιμετωπίζοντας ανεργία ενώπιον τους, λόγω της φύσης του εκπαιδευτικού συστήματος που τα διοχετεύει σε επαγγελματικές κατηγορίες, προσπαθώντας να τα καταρτίσει μόνο τεχνοκρατικά καταλήγει να κατακερματίζονται ως προσωπικότητες, εκδηλώνοντας οργή και επαναστατικότητα, απέναντι στο σύστημα που τα εξέθρεψε. Φυσικά στην Εκπαίδευση κατεξοχήν τον λόγο έχει η Πολιτεία, όμως, εκτιμώ είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική σήμερα η ανάγκη επαναφοράς σ’ αυτήν της Ανθρωπιστικής Παιδείας».

ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΟΛΟ ΝΟΗΜΑ…

Κλείνοντας την περιήγηση στην Θρακική όμορφη Αλεξανδρούπολη, στα εκκλησιαστικά Ιδρύματα, Μοναστήρια και Ιστορικά Μνημεία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ευχήθηκε με αφορμή τον δυνατό άνεμο που φυσούσε: «O αέρας αυτός της Θράκης είναι πολύ δυνατός. Ειδικά ο "ψυχικός αέρας" του Σεβασμιβτάτου Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου, ευχόμαστε να μπορέσει να πνεύσει και να τον αναπνέουμε όλοι στην Ελλάδα». Εξάλλου το πνεύμα το Ελληνικό δεν γνωρίζει σύνορα»