Το κατάφεραν και αυτό σε Φέρες, Τυχερό, Πέπλο, Γεμιστή και σε άλλα χωριά του Έβρου οι κυβερνώντες, οι οποίοι με μεγάλη προχειρότητα αποφασίζουν χωρίς καμιά διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους, με αποτέλεσμα
Το κατάφεραν και αυτό σε Φέρες, Τυχερό, Πέπλο, Γεμιστή και σε άλλα χωριά του Έβρου οι κυβερνώντες, οι οποίοι με μεγάλη προχειρότητα αποφασίζουν χωρίς καμιά διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί παραλογισμός.
Η τελευταία οριστική διανομή στο Τυχερό έγινε το 1992, στη Γεμιστή το 1995, στον Πέπλο και στους Κήπους το 1955 και αυτό σημαίνει ότι, όσοι νέοι αποφάσιζαν ασχοληθούν με την γεωργία μετά από αυτές τις χρονιές, να τους παραχωρείται προσωρινός κλήρος, όσο και όπου υπήρχε διαθέσιμη έκταση...
Οι τότε διοικούντες παρείχαν στήριξη στους νέους για να παραμείνουν στον τόπο που γεννήθηκαν, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, και να μην αναγκαστούν να μεταναστεύσουν, είτε στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, είτε στο εξωτερικό.
Με ευθύνη της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης μια προσωρινή κατάσταση παρέμεινε μόνιμη, οι αγρότες αξιοποίησαν και άγονες ακόμη εκτάσεις με την εργασία τους, και συνέχισαν τον αγώνα της επιβίωσης, κάποιοι έφυγαν από τη ζωή και οι χήρες γυναίκες με τα παιδιά τους "κληρονόμησαν" τα χωράφια τους, έτσι νόμιζαν τουλάχιστον.
Η ανύπαρκτη αγροτική πολιτική των κυβερνήσεων, η οποία στηρίχθηκε σε επιδοτήσεις και πελατειακές σχέσεις, δημιούργησε τη νέα τσιφλικοποίηση της γης, τους ισχυρούς αγρότες και τους αδύναμους μικροκτηματίες.
Σήμερα η κυβέρνηση χωρίς να λαμβάνει υπόψιν της την ερημοποίηση της υπαίθρου, χωρίς κανένα σχέδιο ανάπτυξης του αγροτικού χώρου καταργεί την έννοια του ακτήμονα εφαρμόζοντας ένα νέο τρόπο διανομής της εναπομένουσας έκτασης.
Μπορεί ως σκέψη να μην είναι κακή, αλλά ο τρόπος που γίνεται αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα γιατί δεν λαμβάνει υπόψιν ιδιαιτερότητες περιοχών, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορείς να λες σε αυτόν που για 50 χρόνια ή για 20 και 10 ακόμη, κατείχε μια έκταση που του παραχωρήθηκε να την εγκαταλείψει, δεν μπορείς να αγνοείς και να μην λαμβάνεις υπόψιν τον ιδρώτα που έχυσαν αυτοί οι άνθρωποι, δεν μπορείς να του λες να πάει να κόψει το κεφάλι του.
Θα πρέπει άμεσα το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, να τροποποιήσει το σχετικό νόμο,και μέσα από ένα πλαίσιο που θα αποδεικνύει ότι οι ίδιοι καλλιεργούν τα χωράφια για τουλάχιστον 10 χρόνια, να μην χάνουν τη γη τους, αυτό μπορεί να φανεί από τις δηλώσεις καλλιέργειας.
Αυτό πρέπει να γίνει τώρα, θα πρέπει να λυθεί άμεσα το ζήτημα για να επανέλθει η όποια ηρεμία μπορεί να υπάρχει στους ήδη πληγέντες από τη σημερινή πολιτική αγρότες.
Και οι αγρότες που κάποτε για μικρές καθυστερήσεις στις πληρωμές τους, έκαναν κατάληψη στην Αγροτική Τράπεζα, θα πρέπει να αντιδράσουν πιο έντονα.
Οι Βουλευτές του Νομού θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση των αγροτών, και να πάψουν να είναι απλά εκφραστές των κομματικών γραμμών στην εκλογική τους περιφέρεια.
Η τελευταία οριστική διανομή στο Τυχερό έγινε το 1992, στη Γεμιστή το 1995, στον Πέπλο και στους Κήπους το 1955 και αυτό σημαίνει ότι, όσοι νέοι αποφάσιζαν ασχοληθούν με την γεωργία μετά από αυτές τις χρονιές, να τους παραχωρείται προσωρινός κλήρος, όσο και όπου υπήρχε διαθέσιμη έκταση...
Οι τότε διοικούντες παρείχαν στήριξη στους νέους για να παραμείνουν στον τόπο που γεννήθηκαν, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, και να μην αναγκαστούν να μεταναστεύσουν, είτε στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, είτε στο εξωτερικό.
Με ευθύνη της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης μια προσωρινή κατάσταση παρέμεινε μόνιμη, οι αγρότες αξιοποίησαν και άγονες ακόμη εκτάσεις με την εργασία τους, και συνέχισαν τον αγώνα της επιβίωσης, κάποιοι έφυγαν από τη ζωή και οι χήρες γυναίκες με τα παιδιά τους "κληρονόμησαν" τα χωράφια τους, έτσι νόμιζαν τουλάχιστον.
Η ανύπαρκτη αγροτική πολιτική των κυβερνήσεων, η οποία στηρίχθηκε σε επιδοτήσεις και πελατειακές σχέσεις, δημιούργησε τη νέα τσιφλικοποίηση της γης, τους ισχυρούς αγρότες και τους αδύναμους μικροκτηματίες.
Σήμερα η κυβέρνηση χωρίς να λαμβάνει υπόψιν της την ερημοποίηση της υπαίθρου, χωρίς κανένα σχέδιο ανάπτυξης του αγροτικού χώρου καταργεί την έννοια του ακτήμονα εφαρμόζοντας ένα νέο τρόπο διανομής της εναπομένουσας έκτασης.
Μπορεί ως σκέψη να μην είναι κακή, αλλά ο τρόπος που γίνεται αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα γιατί δεν λαμβάνει υπόψιν ιδιαιτερότητες περιοχών, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορείς να λες σε αυτόν που για 50 χρόνια ή για 20 και 10 ακόμη, κατείχε μια έκταση που του παραχωρήθηκε να την εγκαταλείψει, δεν μπορείς να αγνοείς και να μην λαμβάνεις υπόψιν τον ιδρώτα που έχυσαν αυτοί οι άνθρωποι, δεν μπορείς να του λες να πάει να κόψει το κεφάλι του.
Θα πρέπει άμεσα το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, να τροποποιήσει το σχετικό νόμο,και μέσα από ένα πλαίσιο που θα αποδεικνύει ότι οι ίδιοι καλλιεργούν τα χωράφια για τουλάχιστον 10 χρόνια, να μην χάνουν τη γη τους, αυτό μπορεί να φανεί από τις δηλώσεις καλλιέργειας.
Αυτό πρέπει να γίνει τώρα, θα πρέπει να λυθεί άμεσα το ζήτημα για να επανέλθει η όποια ηρεμία μπορεί να υπάρχει στους ήδη πληγέντες από τη σημερινή πολιτική αγρότες.
Και οι αγρότες που κάποτε για μικρές καθυστερήσεις στις πληρωμές τους, έκαναν κατάληψη στην Αγροτική Τράπεζα, θα πρέπει να αντιδράσουν πιο έντονα.
Οι Βουλευτές του Νομού θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση των αγροτών, και να πάψουν να είναι απλά εκφραστές των κομματικών γραμμών στην εκλογική τους περιφέρεια.
Πηγή: gkatzios.blogspot.com
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω